2,199 matches
-
discutată. În ce constă ea? Așa cum spune și numele, ea constă în ocolirea premeditată, programatică a problemelor reale și obsedante ale timpului și societății noastre contemporane, și în evadarea, cu ajutorul unor torente de cuvinte și imagini, într-un univers al închipuirii, care nu reprezintă nimic din ceea ce frământă nici măcar conștiința scriitorului evazionist, necum conștiința contemporanilor săi. Un prozator care a scris o carte, nu chiar foarte legată de o problematică realistă, a primit din partea unui critic preocupat numai de probleme estetice
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
zilele noastre, dacă mai poate fi numit astfel... CĂRȚILE DEASUPRA APEI Ca oricăruia dintre noi, știrea nu mi-a venit dintr-o dată ca să arate amploarea catastrofei, ci într-un mod răsfrânt și treptat. Pentru un om care trăiește în sfera închipuirii cum este scriitorul, astfel de catastrofe, de cele mai multe ori, prin brutalitatea lor, îl readuc la realitatea reală și îl pun în situația să-și dea seama de limitele artei sale. Într-adevăr, la ce mai folosesc cărțile când ele plutesc
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
trăia încă înaintea ochi-lor și îi dilata nu numai pupilele, ci și sufletul său turburat de această predispoziție care nu-l părăsise cu trecerea anilor: pornirea irezistibilă și inconștientă de a ieși din real și de a intra în lumea închipuirii în care însă începi să crezi și tu că e tot reală. Dar oare nu asta e și predispoziția artiștilor? M-am simțit, uitîndu-mă în ochii lui, parcă exclus din această lume aleasă. Imaginația mea nu s-a înfierbîntat niciodată
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
scriitori veritabili, și avem astfel și explicația forței de atracție care îi ține uniți în mari grupuri, instinctul șoptindu-le că numai astfel pot ei supraviețui, ca scriitori, eroziunii la care timpul supune operele lor pline de cuvinte. ADEVĂR Șl ÎNCHIPUIRE Când întîlnesc un scriitor, cititorii îl întreabă invariabil ce e adevăr și ce e închipuire în ceea ce a scris el. După ce primesc răspunsul rămân dezamăgiți. Ei ar vrea, poate, să afle cu ocazia asta dacă există sau nu mister al
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
mari grupuri, instinctul șoptindu-le că numai astfel pot ei supraviețui, ca scriitori, eroziunii la care timpul supune operele lor pline de cuvinte. ADEVĂR Șl ÎNCHIPUIRE Când întîlnesc un scriitor, cititorii îl întreabă invariabil ce e adevăr și ce e închipuire în ceea ce a scris el. După ce primesc răspunsul rămân dezamăgiți. Ei ar vrea, poate, să afle cu ocazia asta dacă există sau nu mister al creației și dacă scriitorul le răspunde că nimic nu e inventat din tot ce-a
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
senzaționale pe care o presă bine organizată le face publicului cu o rapiditate perfectă? Mai poate el conta că psihologia cititorului a rămas intactă și că același cititor mai poate parcurge sute de pagini de invenție când realitatea întrece orice închipuire? Fiindcă într-o jumătate de secol s-au produs atâtea răsturnări și omul a asistat la atâtea tragedii, și când n-a asistat și când n-a luat parte la ele s-au relatat despre ele și continuă să i
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
27 FEMEIA SE ÎNTOARSE ȘI ÎNCEPU SĂ CONTEMPLE ZIDUL DE PLASTIC TRANSPARENT, PĂRÂND SĂ IGNORE PRIVIREA PE CARE MARIN O FIXA ASUPRA EI. ERA SCHIMBATĂ PARCĂ: PUȚIN MAI DURĂ, LIPSITĂ DE BLÂNDEȚE. POATE CĂ BLÂNDEȚEA EI NU EXISTASE DECÂT ÎN ÎNCHIPUIREA LUI. POATE CĂ EA NU O AVUSESE NICIODATĂ. MARIN SE GÂNDI, DIN CE ÎN CE MAI CONVINS: "ORI E O SPIOANĂ JORGIANĂ ORI E ÎN MOD INCONȘTIENT UN AGENT AL CREIERULUI MI-A FĂCUT DOI COPII CA SĂ ÎȘI PROMOVEZE INTERESELE, DUPĂ CARE A DEVENIT
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
și familia pentru aceste amintiri. Doar nu intenționezi să trimiți asta? —De ce nu? Pentru că e o cruzime. — Ar trebui să i se spună. Sunt sigură că ar vrea să știe. Eu aș vrea, în locul lui. Iarăși, încrederea nesăbuită în puterea închipuirii. — Crezi că Otto Frank nu știe? Crezi că bărbatul acesta care a scris articolul știe, că oamenii care organizează campania de scrisori știu, că noi știm, dar nu știe tatăl fetei care a scris jurnalul? — Nu pot să cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
când cugeți asupra ceea ce citești.” Malebranche 137. „Oamenii inteligenți nu îngrămădesc cunoștințe la întâmplare, ci le aleg.” Doamna de Lambert 138. „Cu cărțile e ca și cu oamenii. Oamenii serioși, de caracter, sunt cei mai prețuiți. Cel care-și stăpânește închipuirea este superior celui care-și dă frâu liber. E mai ușor să pictezi căpcăuni și uriași decât eroi; precum e mai ușor să depășești natura decât să-i urmezi ei.” Voltaire 139. „Cu cărțile se întâmplă ca și cu focul
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
de literatură cea dintâi carte citită odinioară în copilărie se așează în rafturile amintirii alături de întâia dragoste și de întâia deznădejde. Ba chiar, amintirea primei cărți citite trece de multe ori înaintea celorlalte. Ea înfățișează cea dintâi mare bucurie a închipuirii, prima noastră aventură intelectuală, cea dintâi călătorie dincolo de realitate și, fără îndoială, cel dintâi prilej de-a ne adânci în noi înșine. Oricare ar fi fost cartea pe care am citit-o la început, proastă sau bună grea sau ușoară
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
dus viața. Danny a clipit. O dată, de două ori. Alice a zis în carte că nu se pricepea să meargă pe apă. Jina a clătinat din cap. Nu-i adevărat. El era născut să meargă pe râuri. L-ai iubit ? Închipuirile și visele erau pentru întuneric. În timpul zilei, Jina își făcuse de lucru, își găsise fericirea în muncă, în prieteni, în Danny. Poate că inima ei fusese rănite și pe Mike nu mai putuse să-l iubească pe de-a-ntregul, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
-i surprindă privirea lui Drew. Am fost moartă de îngrijorare. Danny s-a tras mai în spate, iar Mary nu putea să-l condamne. Atmosfera era grea din cauza sentimentului de panică, nu din cauza fumului. Prea multe capate înfierbântate, în care închipuirile o luaseră razna. Da, a zis Danny. Totul a fost din vina mea. Zi c-am greșit c-am căzut. Nu-i nimic, au spus Mary și Drew în același timp. Mary s-a întors către el și-a surâs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
boala aceea tăinuită, să-și prepare drum spre un sanatoriu propriu, ceea ce era visul lui. Unui astfel de luptător contra tuberculozei și cu un exemplu așa de patent pentru reclamă ca Maxențiu, nu i se puteau refuza fondurile. Vedea în închipuire clădirea albă într-un parc vast de brazi. Deocamdată, palatul Razu îi părea a avea minunate calități de sanatoriu, începînd de la marmora albă a exteriorului. Credea că ;';r fi fost păcat să rămână un imobil particular. Fără iluzii asupra vindecării
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
0 sclavă favorită. Chiar făptura lui și-o simțea cu înfățișarea solemnă si biblică și, retrăgîndu-se prudent după apostrofa Siei, pașii lui îi păreau a suna august pe mozaicul coridorului ca pe lespezi de poifiră. Rim era un luxurios al închipuirii. Palma fecioarei pe obrazul lui slab ar fi luat apucături de voluptate brutală. Rimul cu dinții galbeni, lungi și rari, miop și prognatic, era numai o mască pusă în glumă "scumpului eu" al lui Rim "frumosului". Domnișoara Sia nu se
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
cerceta pricinile: Dacă se astâmpăra, măgărița, ce bine era! Au pe dracu în ele! Să nu lase lumea în pace!'' Lina' arunca toată vina pe Sia. Se gândea la măritișul fetei cu unul din gemeni, deși proiectul era numai în închipuirea ei ,.O mai vrea acum să o ia? Bine credeam eu s-o mărit mai iute." In același timp, un fel de indulgență de fată greșită, care a trecut pe acolo, se unea cu ciuda ei conjugală și amândouă se
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
nu mi dădeam seama unde, vara aceea În nesfîrșită scăpătare, străpunsă uneori de tăișul razei de la marginea mării, ultimul fulger care-mi trecuse pe di nainte, tîrÎnd cu el Întreaga lume. Căci, de atunci Încoace, totul a fost să fie Închipuire. În vara lui ’65, la Eforie Sud, m-am Întîlnit nu numai cu cea din urmă pentru mine răsfrîngere de lumină a spațiului, cel ce ne-nconjoară cu plinurile și cu golurile sale pînă la capătul capătului, m-am Întîlnit
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
prin negre spații, către neștiute lumi - / Peste timpul scurs coboară a uitării pleoape grele, / Măsurând cu nemurirea ale anilor cununi. Să pătrundă rostul vieții, omu-i îngrădit din fire / Doar de sticla nălucirii prea-adesea are parte, / Lepădând nimicniciei stârvuri mari de-nchipuire, / În această amăgire îndreptată către moarte.“ (Scrisoare deschisă) Absolvent al Facultății de Electronică, după cum reiese dintr-o prezentare de pe ultima copertă, Costin Grigoraș refuză, în mod curios, să utilizeze calculatorul și scrie cu pana. Gastrita lui Emil Cioran Mihaela Nicoleta
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
ceilalți Apărători. Nu știa dacă vreunul căzuse sau dacă „Îngerii” existau și reușeau să intervină. Uneori se Întreba chiar dacă totul e real, dacă acea misiune chiar exista, dacă portretele pe care le realiza ajungeau undeva. Dacă nu era totul o Închipuire a lui. Se gândise că, dacă după un timp atât de scurt Îi veneau astfel de gânduri, atunci oamenii care aveau misiuni de ani Întregi, cei care pierdeau contactul cu forța care Îi aruncase În misiune timp de luni sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
plecați din Moldova? Așa ceva era de necrezut. Dacă sultanul spunea adevărul, atunci Ștefan era mort. În clipa În care acest gând Îi răsări În minte, auzi un sunet cunoscut și Îndepărtat. Atât de Îndepărtat Încât nu putea fi decât o Închipuire. Închise ochii și ascultă concentrat. Nu, nu se mai auzea nimic. Nu putea fi adevărat. - Ai auzit ceva, căpitane? Sau veștile mele ți se par de necrezut? Da, nu e nici un secret. Întregul sistem de apărare a Moldovei a căzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
un efect spectaculos asupra oștenilor. Uimitor este, Însă, altceva. Fregata căpitanului Morovan a intrat În Dunărea controlată de Țara Românească, iar cei doi frați Oană au debarcat În portul Giurgiu. Veștile care au sosit odată cu ei mi se par dincolo de Închipuire. * 1 octombrie 1476, Albești pe Jijia Se vădea a fi o toamnă lungă și caldă. Ca o vară mai molcomă, dar la fel de strălucitoare. Se făceau strugurii În podgoriile de la Cotnari și se strângeau recoltele din Țara de Jos. Alexandru Încălecă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
m-am pus pe documentat până era să mă sufoc. Nu voiam să-mi dau doctoratul în bădia, însă lucram în paralel la o carte despre epistolarele amoroase ale scriitorilor și ce îmi căzuse acum sub ochi era dincolo de orice închipuire. Cu zel neabătut, am strâns material cât să pot încropi pe loc un opuscul: sute de fișe, cu citate și interpretări. Mai aveam trei zile până când revista intra la tipar și trebuia să acopăr patru pagini; deci vreo 40.000
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
cu totul în dulcile mele amintiri; știi însă că, gonit de ocupații zilnice și nemernicii, abia am câteva momente seara nu să gândesc la tine, căci aceasta o fac toată ziua, dar să mă răsgândesc și să te sărut în închipuire măcar, dulcea mea Veronicuță șirată și cochetă și ușurică și popoțică. 70 de mii de sărutări aș vrea și n-am nici una, nici una. Te mângâi eu dulce, te sărut cu drag, îți pup picioruțele și rămân ca totdeuna și pentru
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
de perete, cu capul aplecat de parcă Își privea piciorul. Gâtul i se deslușea parțial, Margaret l-a cercetat Îndelung, s-ar fi zis că era fragmentul unui mozaic de preț, curba lui lină era cu neputință de confundat, ori fusese Închipuirea ei care căuta asemănări? Bună parte din noapte comparase vechile fotografii cu cea din ziar, fără să ajungă la o concluzie. Străzile erau Înțesate de trecători Încă de când a ieșit În lumina prăfoasă a zilei. Gurile de canalizare de-a
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
amănuntele trăsăturilor. Pielea ei părea pudrată, aproape albă, mai limpede și mai luminoasă ca niciodată. Lumina asta, a zis el, parcă-i polei. A Întins mâna și i-a atins bărbia. Avea nevoie să fie sigur că nu era o Închipuire. Las-o baltă, a zis ea și i-a Împins mâna. Nici măcar nu știi cum arată poleiul, tu n-ai văzut niciodată așa ceva. Ba, anul trecut, când ne-am dus În Anglia, era polei. Nu, pe unde-am fost noi
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
reînceput să deseneze cerculețe cu palma prin iarba uscată. Margaret n-a spus nimic. Era atât de aproape de el, Încât ar fi putut să se aplece ușor și să-i sărute cuta fină de pe frunte. — Mai era Încă ceva În Închipuirile mele. Iată, când Îmi ziceam că sunt diferit de ceilalți copii olandezi, nu era doar pentru că locuisem altundeva. Eu Îmi ziceam, așa-mi venise mie, că se Întâmpla pentru că Într-adevăr nu eram ca ei. Că n-aș fi fost
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]