2,740 matches
-
să deschidă cartea și are zece la toate materiile. E un al doilea Albert Einstein!“ Dar tata ce părere avea de toate astea? El, unul, bea - firește, nu whisky, ca un goi, ci uleiuri minerale și lapte de magneziu; mesteca întruna Ex-Lax; mânca All-Bran zi și noapte; ronțăia dintr-un foc câte o pungă de o jumătate de kilogram cu fructe uscate asortate. Suferea - oho, și încă cum! - de constipație. Omniprezența ei și constipația lui, mama care intră-n zbor pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
să-nțelegi treaba asta - și cu siguranță că-nțelegi: șantajiștii sentimentali reprezintă o parte însemnată a comunității umane și, presupun, și a clientelei dumitale - taică-meu „merge“ la analize pentru tumoare de când îl știu eu. Faptul că-l doare capul întruna i se trage, bine-nțeles, de la constipația lui permanentă - iar constipația permanentă i se trage de la faptul că tractul său intestinal se află în mâinile firmei Griji, Teamă & Frustrări. E drept că într-un rând un medic i-a zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
ceva cu creionul, ea face un duș - iar acum, în dormitorul scăldat de razele soarelui, se îmbracă să mă scoată în oraș. Stă pe marginea patului în sutienul ei cu pernițe și în jupă, își trage ciorapii lungi și turuie întruna. Cine-i băiețelul cel cuminte al lui mămica? Cine-i cel mai cumințel băiețel pe care l-a avut vreodată o mămică? Pe cine iubește mămica cel mai mult pe lumea asta? Sunt de-a dreptul năuc de plăcere și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
N-am nevoie de goișe nahes 1! N-avea nevoie, nu ducea lipsă de plăcerile și satisfacțiile ridicole care-i făceau fericiți pe neevrei... La fotbal, liceul nostru evreiesc era ciuca bătăilor (deși fanfara, fie-mi îngăduit să zic, câștiga întruna premii și distincții); palmaresul nostru jalnic era, desigur, un motiv de dezamăgire pentru cei tineri, indiferent ce simțeau părinții și, totuși, până și la vârsta copilăriei, puteam înțelege atâta lucru, că o înfrângere la fotbal nu era chiar cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
Ar trebui să-l auziți cum mai stâlcește pronunția lui Israel. La el capătă lungimea tirigomodinei! Și vi-l mai amintiți la bar-mițva-ul meu, ce zi formidabilă a petrecut în compania lui Alexander Portnoy? De ce, mamă, de ce-mi zicea întruna pe numele întreg? De ce, dacă nu să vă impresioneze pe voi, toți idioții din public, cu silabele alea ale lui! Și figura a ținut! Chiar a ținut! Nu pricepeți că sinagoga e pentru el modul în care-și câștigă pâinea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
șoptește maică-mea, doar pleci hăt în Europa. Bineînțeles că taică-meu o aude - doar de-aia și-a coborât ea glasul, ca s-o auzim cu toții - și îl cuprinde panica. În fiecare an, începând cu luna septembrie, mă întreabă întruna ce planuri am pentru următorul august - acum își dă seama că a fost tras pe sfoară: nu-i destul că zbor spre alt continent cu un avion de noapte, dar pe dedeasupra n-are nici cea mai vagă idee despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
cuminte lăpticul și face baie cu rățușca și vaporașele plutind în cadă e cel mai căutat criminal. Or, de fapt, în casa asta noi jucăm o farsă inspirată din Regele Lear, cu mine în rolul Cordeliei! La telefon, ea povestește întruna persoanei de la celălalt capăt al firului, care oricum n-o ascultă, cum cea mai mare vină a ei o constituie faptul că e prea bună. Deoarece, cu siguranță că n-o ascultă nimeni - cu siguranță că nimeni nu stă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
de colorat, copiii la care se referă indicatoarele rutiere pe lângă care trecem la Union, New Jersey, cu textul LOC DE JOACĂ PENTRU COPII și CONDUCEȚI PRUDENT, NOI NE IUBIM COPIII - ei sunt băieții și fetele „din vecini“, puștimea care cere întruna „rabla“ și se „ambuteiază“, ajungând, în cele din urmă, la țanc, în timpul ultimei reclame - puștimea care nu-i are de vecini pe alde Silverstein și Landau, ci pe Fibber McGee și Molly, pe Ozzie și Harriet, pe Ethel și Albert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
o să audă că învăț la Weequahic. Ei, și oricum, ce mai contează, pot să mint în legătură cu numele, în legătură cu școala, dar cum o să mă descurc cu nasulia asta de nas? „Pari o persoană drăguță, domnule Porte-Noir, dar de ce-ți acoperi întruna mijlocul feței?“ Fiindcă mijlocul feței mi-a luat-o subit în sus! Fiindcă năsturașul din primii ani ai copilăriei, chestioara aia drăgălașă pe care o admirau toți când eram în cărucior, la care nu se mai săturau să se uite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
râs și-or să-ți dea cu tifla - și, ce-i mai rău, or să te mai și poreclească Goldberg, și-or să te trimită la plimbare roșu ca racu’ de furie și necaz. De cine crezi că râd ele întruna pe înfundate? De tine! De jidănașul cel sfrijit, cu ditai trompa, care se ține după ele pe gheață în fiecare după-amiază - și care nu e în stare să deschidă gura. — Te rog, Alex, lasă-ți nasul în pace, nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
parcă mi-aș fi petrecut copilăria în țâfnosul Boston. Cum se cheamă legătura asta dintre noi? Maimuțăreală!Nu-i nici o legătură! De pildă, telefoanele, eibine, nu suport telefoanele astea! Fusese adorabil de copilăroasă când mă avertizase c-o să mă sune întruna - dar, surpriză, vorbise serios! Sunt la birou, unde părinții nevoiași ai unui copil psihopat îmi explică de zor că odrasla lor e sistematic înfometată de personalul unui spital orășenesc. Au preferat să ne înainteze nouă reclamația, și nu celor de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
apărut orbitele alea afurisite care deja caută cu lumânarea un amănunt cât de mic care să nu fie în regulă la mine! De parcă n-aș fi și așa destul de nesigură pe mine, de parcă nesiguranța nu mi-ar da și-așa întruna dureri de cap, cum deschid și eu gura, imediat faci mutra aia - vreau să zic că n-apuc să-ți spun nici cât e ceasul că, deja, hop, privirea aia: căca-m-aș, iar scoate din ea vreun text tembel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
corecteze domnului Țopârlan greșelile de facto și de logică, ba îl mai și atenționa asupra subțirimii discursului său. Neîncurcată de sintaxa distorsionată a apocalipsei sau de vocabularul mojicesc al disperării, fără să-i transpire buza de sus, fără să dea întruna impresia că se sufocă, fără ca scârba să-i înroșească fruntea, s-ar putea chiar să fi convertit vreo cinci-șase persoane din ținut. Iisuse, da, era o șikse pe cinste. Aș fi avut ce învăța dacă mi-aș fi petrecut tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
pe parchetul de alături, completând râsul Elenei. Preț de câteva minute o ținură tot într-un hohot, după care se ridicară în picioare. Doamne, ziceau cu glasul pițigăiat al celor ce au râs cu lacrimi, ce prostie, ce prostie... Repetau întruna „ce prostie”, deși uitaseră amândouă despre ce era vorba (probabil un nou banc, sau pur și simplu pocnetul șampaniei). Adormiră înainte de ora unsprezece. Apartamentul se potoli și pereții nu mai vibrară. Se auzeau doar chiotele obișnuite din vecini. Ceasul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
nostru, al amândurora. Azi am fost cu ea la Târgu-Neamțului. Avea de făcut niște cumpărături. În trăsura îngustă (toate trăsurile de pe aici, carcase mizerabile de foste trăsuri, cumpărate pe nimic de țăranii-birjari și proporționate cu caii lor mici și goniți întruna, sunt strâmte și hîrbuite), oricum ai face, nu poți să nu te atingi de tovarășul de alături. De la o vreme, recunoscând, fără să ne-o spunem, cazul de forță majoră, ne-am resemnat și ne-am acomodat cum am putut
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
stația de autobuz, l-am recunoscut imediat. L-aș fi putut recunoaște dintr-o mie. Avea fruntea teșită, fața alb-pământie și, ca și atunci, un fel de zumzet în jurul lui, ca și cum un roi de maimuțe nevăzute i-ar fi scormonit întruna ochii și mintea și și-ar fi aruncat una alteia creierul nebunului, ca pe o minge. Ardea acum mocnit, nu ca atunci, doar mâinile, care aveau un tremur continuu, aproape imperceptibil, și ochii, care aruncau din când în când scântei
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
la Unirii 2 printr-un tunel îngust, scări rulante ce nu funcționează, cerșetori care nu s-au mai spălat de douăzeci de ani, vânzători improvizați de ziare - și, deasupra tuturor capetelor noastre înfierbântate, anunțuri panicate ale unor oficialități feminine lansând întruna avertismente. „Nu vă apropiați de marginea peronului!“, ne șuiera azi dimineață o voce glisând către isterie, în timp ce marea de oameni umpluse peronul, în așteptarea unui tren care nu mai venea. „Un alt tren va veni peste 30 de secunde“, ne
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
trebuit să răcnească, să pară ofensat, să mimeze că se duce În altă parte să-și facă afacerea. Dar pornise la drum așa de târziu clopotul de Închidere trebuia să sune dintr-o clipă În alta. Tatăl lui Îi spusese Întruna să nu aducă niciodată gogoșile la vânzare târziu, pentru că atunci trebuia să le vândă ieftin. Pe Lefty Îl mânca pielea sub costumul cel nou. Voia să Încheie odată afacerea. Era stânjenit: stânjenit pentru rasa umană, pentru goana ei după bani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Se lăsă ademenit să joace, Întâi numai una, apoi pierdu și trebui să joace cu miză dublă. (Calculele pe care le găsea Desdemona În buzunarele de la pantalonii lui Lefty erau datorii la jocuri de noroc.) Noaptea se scurgea. Ouzo curgea Întruna. Veniră muzicanții și Începu muzica rebetika. Erau cântece despre pasiuni mistuitoare, despre moarte, Închisoare și despre viața pe străzi. ― La bodega cu hașiș mă duc zi de zi, cânta Lefty. Dis-de-dimineață, amarul spre-al nimici. Două fete de harem am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
urmă, se prăbuși leșinat În moliciunea ei. Desdemona gustă pentru prima oară savoarea gurii lui și singurul lucru fratern cât timp făcură dragoste a fost să-și tragă sufletul o dată, spunând, apoi: ― Nerușinatule! Ai mai făcut asta. Dar Lefty repetă Întruna: ― Nu așa, nu așa... Și am greșit mai devreme; Îmi retrag cuvintele. Iată: sub Desdemona, bătând ritmul pe scânduri și ridicând-o, o pereche de aripi. ― Lefty! spuse acum Desdemona, epuizată. Cred c-am simțit-o. ― Ce-ai simțit? ― Știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Eroului din Războiul Civil, Înspre pădurile unde triburile Ottawa Își țineau cândva tabăra de vară. Ceața mângâie parbrizul. Mestecenii Își etaleaza pergamentul sub cerul negru ca smoala. Ce lipsea majorității mașinilor În anii 1920: oglinzile retrovizoare. ― Ține volanul, spune Zizmo Întruna și se Întoarce să vadă dacă nu sunt urmăriți. În felul ăsta, ținând când unul, când altul de volan, trec Încolo și-ncoace pe Central Avenue și pe Strand, Înconjurând insula de trei ori, până când Zizmo e mulțumit. La capătul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
o bucată de hârtie, strigând: ― De acum poți să-mi trimiți corespondența la Paris, domnule poștaș! Verandele erau pline cu mobilă de sufragerie, canapele vechi și fotolii, oameni jucând șah, certându-se, arătând cu degetul și izbucnind În râs. Râd Întruna mavros ăștia. Râd și iar râd, de parcă totul e distractiv. Ce-i așa de amuzant, zi-i? Și ce face... o, Doamnes... bărbatul ăla Își face nevoile În stradă! Nu mă uit. Trecu pe lângă curtea unui artist al deșeurilor: cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Așa că ce-am făcut? Am comandat viermii ăștia de mătase de la o firmă. Știi, prin poștă. O să mai vină și alții. Problema e că nu pare să le placă aici, În De-troit. Eu nu dau vina pe ei. Tot mor Întruna și când mor? Pfiuu, ce putoare! Iisuse Cris... Se opri, controlându-se. ― Doar o expresie. Am fost crescută În spirit creștin. Ascultă, cum spuneai că te cheamă? ― Desdemona. ― Ascultă, Des, Înainte să devin Comandanta Supremă, am fost coafeză și manichiuristă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
fusese la un pas de moarte de la o mastoidită -, fuseseră amândoi sănătoși. Când se tăiau, sângele li se coagula. La școală Milton avea note bune, iar Zoë peste medie. Dar pe Desdemona n-o liniștea nimic din toate astea. Aștepta Întruna să se Întâmple ceva - vreo boală, vreo anomalie -, temându-se că pedeapsa pentru păcatul ei avea să fie Îndreptată, În cel mai crunt mod posibil, nu asupra sufletului ei, ci asupra corpurilor copiilor ei. Simt cum s-a schimbat casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
un fior În sus, până spre coapsă. Se simțea ciudat, de parcă i-ar fi venit să râdă, dar nu râdea. Se uita la vărul ei și Își zicea: ― Ce-ai de gând? Să te tot uiți așa la el, zâmbind Întruna? Încă mai are coșuri, dar se crede buricul pământului. De unde atâta tupeu? ― Bine, răspunse ea În cele din urmă. ― O.K., spuse Milton. Re diez. Ascultă. În acea primă zi au fost genunchii lui Tessie. În duminica următoare Milton i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]