4,325 matches
-
marea, izbind o cu tunete de țărmuri; iar ciocnirea armelor între ele pare ca, auzit de departe, zgomotul de securi când se doboară copacii unei păduri; apoi, în alt registru, strigătele de chemare și de îndemn ale aheilor sunt ca țipetele pe care le scot cocorii când pleacă, toamna, departe, spre marginile lumii. Uneori nu e vorba tocmai de zgomot, ci de o înfiorare a masei de războinici, un freamăt neauzit care seamănă cu al valurilor pe care le înnegrește în
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
întreagă, cu înverșunare, până în amurg, când a izbucnit o furtună cumplită. Trupul a fost adus în tabără, spălat și uns. Aheii plângeau, își tăiau pletele în semn de doliu. Tetis, împreună cu toate zeițele mării, a ieșit din valuri cu un țipăt care i-a înspăimântat și s-ar fi împrăștiat cu toții dacă nu i-ar fi liniștit Nestor. Tetis și nereidele, plângând și scoțând țipete de jale, i-au îmbrăcat trupul în veșminte divine. Cântecul funebru a fost cântat de Muze
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
pletele în semn de doliu. Tetis, împreună cu toate zeițele mării, a ieșit din valuri cu un țipăt care i-a înspăimântat și s-ar fi împrăștiat cu toții dacă nu i-ar fi liniștit Nestor. Tetis și nereidele, plângând și scoțând țipete de jale, i-au îmbrăcat trupul în veșminte divine. Cântecul funebru a fost cântat de Muze. A fost plâns, de oameni și zeițe, 17 zile și 17 nopți. Într-a optsprezecea a fost ars pe rug, 102 împreună cu jertfe, miere
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
atunci uitase, acum era prea târziu. Când află, pe Ahile îl cuprinde durerea, ca un nor întunecat. Își umple palmele cu cenușă din vatră și își mânjește cu ea capul și obrajii, începe să-și smulgă părul. Antiloh, plângând în mijlocul țipetelor și vaietelor înălțate de captive, îl ține pe Ahile de mâini, de teamă să nu-și reteze, cu sabia, gâtul. Ahile scoate un țipăt cumplit, pe care Tetis îl aude din adâncul mării și vine la fiul ei însoțită de
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
și își mânjește cu ea capul și obrajii, începe să-și smulgă părul. Antiloh, plângând în mijlocul țipetelor și vaietelor înălțate de captive, îl ține pe Ahile de mâini, de teamă să nu-și reteze, cu sabia, gâtul. Ahile scoate un țipăt cumplit, pe care Tetis îl aude din adâncul mării și vine la fiul ei însoțită de toate nereidele. Lui Ahile nu-i mai pasă acum de bunul lui nume și de slava sa. „Ce bucurie să mai am acum, când
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
efectele sonore. În actul V, marinarii adormiți, după furtună, de Ariel sunt dezmeticiți de-o zarvă uriașă: „Dormeam ca morții, / Grămadă toți, sub punte - cum, nu știu - / Când adineaori, zgomote ciudate, / Ba mugete, ba zăngănit de lanțuri, / Ba urlete și țipete grozave / Ne-au deșteptat. De-ndată ce-am fost liberi, / Ce ne văzură ochii? [...] Vasul / Ce-l socoteam pierdut acum trei ceasuri / E-ntreg, cu toate pânzele întinse, / Ca-n drumul lui dintâi.“ Ariel, mândru, îi șoptește lui Prospero: „Mai
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2880]
-
liric de front, poemele din ciclul Pasărea morții devin o posibilă replică la Ciclul morții al lui Camil Petrescu. Eludând spectaculosul macabru, senzaționalul terifiant, poetul comunică tragicul individual, suferința înnebunitoare a cărnii, exasperarea neputincioasă și resemnarea amară a nervilor epuizați, țipătul mut al conștiinței defuncționalizate. Maxima expresivitate se realizează în Visul negru, poem care, având ca moto versul lui E. A. Poe: „Răspunse corbul: Nevermore”, cuprinde ca refren un cuvânt german cu sonoritate asemănătoare: Hungertod („moarte prin foame”). Cu procedee tehnice analoage
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290293_a_291622]
-
care se depășește pe sine în tensiune anxioasă, spre a se menține la o distanță pură de viață". Melodrama e definită astfel după tiparul dramei expresioniste, ca artă a gestului excesiv și a cuvântului elocvent, în linia acelei poetici a țipătului care sugerează legături cu cosmicul și cu inefabilul metafizic. Pornind de la asemenea considerații, Lukács va stabili o distincție tipologică semnificativă, de natură dialectică, potrivit căreia polaritatea esență-existență configurează raportul dramă-epopee, drama desemnând "totalitatea intensivă a esențialității", pe când epopeea, "totalitatea extensivă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
alte "semne" devenite credibile prin convenție: cine roșește minte; cine e palid se simte vinovat etc.), sugerând astfel legătura profundă dintre cuvânt și imagine, de vreme ce "chiar și scenele construite pe semnificația cuvintelor tind spre încremenirea gestuală a tabloului", iar "suspinele, țipetele, sunetele nearticulate" se vădesc a fi semnificative pentru că "ele sunt chiar limba naturii" (la fel și gestul/ pantomima), expresia pură a Sinelui 204. Mai e nevoie de alte argumente? Și apoi, chiar dacă preia multe elemente din tragedia clasică, melodrama le
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
Diderot et la révolution du silence"), anti-retoric, anticipând expresionismul. Potrivit interpretului, teoreticianul iluminist ar fi respins retorica, preferând în schimb caracterul brut și autentic al teatrului lui Eschil, Sofocle sau Euripide, denunțând tirania literaturii și apreciind gestul patetic, combinat cu țipătul, în defavoarea cuvântului articulat logico-discursiv. De aici și necesitatea unei noi "gramatici universale", "une grammaire du cri, c'est-à-dire également une grammaire du silence" (op. cit., p. 190). O dată cu melodrama, teatrul redescoperă așadar autenticitatea cu ajutorul pantomimei, care devine un joc de scenă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
cea gândită pentru noi avea ființă.” (M. Eminescu) Prin articol adjectival (demonstrativ) sau prin articol definit, participiul se poate transforma în substantiv: „Umbra celor nefăcute nu-ncepuse-a se desface.” (M. Eminescu) „Femeile, copiii și toți ai lor veniră Cu țipăt, să cunoască legații cum se-nșiră.” (T. Arghezi) Participiul nu manifestă opoziții categoriale verbale: timp, diateză. Caracteristici verbaletc "Caracteristici verbale" În planul semantic al participiului conținutul lexical intră în complementaritate cu sensuri gramaticale absolutizate: • de timp-aspect; este un timp perfect
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
se teme de nimic nu iubește nimic sau nu iubește atât de mult încât să se teamă.” (O. Paler, Caminante, 212) Consecința poate fi reprezentată • ca reală: „Durerea a fost atât de mare încât fără să vreau am scos un țipăt și o înjurătură”. (P. Sălcudeanu, 210) sau numai • posibilă (sau virtuală): „Nicio suferință nu-i așa de mare / să nu se preschimbe-n cântare.” (L. Blaga, 40) Observații: Când circumstanțialul exprimă, prin planul său semantic, doar o consecință posibilă, aceasta
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
de pian și să începi chiar să auzi părți din ea, aroma unei pâini aburinde, gustul ei și combinația acesteia cu parfumul proaspăt al florilor și frunzelor din parcul unde e situată banca pe care ai putea sta înconjurat de țipătul de plăcere al porumbeilor cu care împarți pâinea. Vizualizarea nu e un vis de zi, nu e o meditație și mintea nu trebuie să se îndepărteze de lucrul focalizat. Pentru că am amintit de meditație 205 ea constituie a patra formă
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
izbi în curând", atingerea pare a fi înlăuntrul eului și mai puțin înafară, cu umbre și lumini. Referindu-se la fonetica terestră în raport cu nervul divin citim "Diferite sunt învelișurile / iarba pentru pământ/ apa pentru pești/ blana și pielea pentru carne,/ țipătul pentru frică,/ literele pentru cuvânt,/ și, la urmă, peste tot aerul". Pielea, organ al simțului tactil poate deveni, dulcea de ea, o amforă (Epica Magna), trupul putând deveni pentru iubita care-l îmbracă o respirare, dragostea putând fi înfășurată în
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
izbi în curând, atingerea pare a fi înlăuntrul eului și mai puțin înafară, cu umbre și lumini. Referindu-se la fonetica terestră în raport cu nervul divin citim Diferite sunt învelișurile / iarba pentru pământ/ apa pentru pești/ blana și pielea pentru carne,/ țipătul pentru frică,/ literele pentru cuvânt,/ și, la urmă, peste tot aerul. Pielea, organ al simțului tactil poate deveni, dulcea de ea, o amforă (Epica Magna), trupul putând deveni pentru iubita care-l îmbracă o respirare, dragostea putând fi înfășurată în
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Așa că omul are un atelier vizibil, care este corpul său, și unul invizibil, care este imaginația sa1042. Alchimie și ritual noetic Iubirea te-a pus în mișcare ca pe un ceas de aur. Moașa te-a plesnit peste tălpi și țipătul tău crud S-a retras printre elemente 1043. Empedocle, Heraclit și Aristotel explică structurile celeste și pământene prin cele patru elemente a căror transmutare nu poate fi realizată într-un registru profan. Astfel Cuvântul coborât printre noi ia forma celor
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
I purpuri, sânge, râsul unei frumoase guri Cuprinsă de mânie, sau de căință beată; U cicluri, frământare a verzilor talazuri, Adâncă pace-a turmei ce paște pe islazuri Ți-a urmelor săpate pe frunți de alchimie; O trâmbiță supremă cu țipătul ciudat, Tăceri pe care Îngeri și Aștri le străbat Omega, rază-n Ochii Săi, pururi viorie!1068. Interpretat în moduri diferite de-a lungul timpului, sonetul autorului relevă simbolismul exprimat programatic de marele inițiat în sensul hermeneuticii abordate de noi
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
a sparge geamurile școlii cu mingea, ci să nu contrazică pe "doamna profesoară", să dea din cap la fiecare prostie pe care aceasta o spune și să-i laude metehnele de schizoidă, bătută din când în când de soț, cu țipete care se aud pe scara blocului până la parter. Românii nu-și asumă responsabilități, tocmai pentru că mereu majoritatea pedepsește întotdeauna pe cei care "îndrăznesc", pe cei care sunt dispuși să gândească și să se manifeste altfel. Poți fi orice tip de
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
1991, 33; Gheorghe Grigurcu, Eugen Ionescu între absurd și junimism, CNT, 1991, 41; Dumitru Micu, Creativitatea negației, CC, 1991, 10-12; Doina Uricariu, O experiență a libertății, RL, 1992, 1; Z. Ornea, „Nu” de Eugen Ionescu, RL, 1992, 16; Alex. Ștefănescu, Țipătul, RL, 1992, 19; Cornel Ungureanu, Halimalele gloriei, O, 1992, 21; Virgil Mihaiu, Avangarda ca bun-simț, ST, 1992, 7; Ion Vlad, Măștile provocării, măștile sfidării, TR, 1992, 36; Mariana Șora, O viață în bucăți, București, 1992, 59-67, passim; Ierunca, Subiect, 41-44
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287581_a_288910]
-
lor, a doua fază), prima ar fi aceea că, fiind preocupați de altceva, mulți oameni nici nu observă că în jurul lor se întâmplă ceva: în episodul cu Kitty, de exemplu, anumite persoane, uitându-se la televizor, nici n-au sesizat țipetele fetei. Fenomenul există și este important, deoarece noi putem acuza din exterior pe cei din preajma întâmplărilor nedorite că nu au intervenit, fără să avem în vedere că ei nici măcar n-au sesizat evenimentele. Totuși, tocmai fiindcă nici nu știu că
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
realității imediate este reflectat în schița O zi ca celelalte, dar pentru mine alta, exemplară prin întrepătrunderea până la limita extremă dintre trecut și prezent. Nu este o alternare de planuri, ci o coexistență a lor. Un medic sufocat psihic de țipetele unei mame pe care o ajutase la naștere se vede brusc proiectat în real prin accidentul ce era pe punctul să îl împingă spre sufocare fizică. Reflex al unei atitudini refractare, iconoclaste față de tradiția prozei anterioare, schițele gravitează în jurul acelorași
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288380_a_289709]
-
pe el l-a determinat să se miște spre un ideal, idealul eroului sfânt, pe alții îi lasă indiferenți. Încă din copilărie, amușina urmele sfinților. Le citea vecinelor din Viețile sfinților cu un patos care smulgea de la auditoriu bocete și țipete. Ba chiar hotărâse, copil fiind, să o șteargă spre port cu gândul Athosului, să ia urma sfântului Ioan, însă un căpitan l-a izgonit spre casă. „Atunci am eșuat ca sfânt”, conchide ironic, Kazantzakis. I-a mai rămas doar să
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
nici de cei care se îmbrânceau, l-a ales tocmai pe Nerjin, cu suplețea sa cam înfumurată de om învățat, el deosebindu-se cert de băiețandrii desculți, de bătrânele certărețe, de babele și fetele care o țineau tot într-un țipăt. Milițianul i-a făcut semn să vină și Nerjin s-a arătat uimit. Milițianul l-a strigat cu voce tare numindu-l cămașă albă.” (p.57) Învinuit fără vină, poate ieși din acest mecanism pe cât de absurd pe atât de
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
a comportamentului dobândit este previzibilă dacă se cunosc atât condițiile, cât și principiile de învățare. În ceea ce privește comportamentul social, psihologia furnizează principiile învățării, în timp ce condițiile sunt descrise de alte științe sociale. Comportamentul vocal al copilului este parțial o generalizare a plânsului (țipătului), limbajul părinților și dragostea ocrotitoare au valoare fortificatoare secundară pentru copil. Sistemul Miller-Dollard este o „liberalizare” a teoriei S-R care, prin extindere, a inclus psihopatologia, psihoterapia și teoria personalității 1. Reunind viziuni atât de divergente precum reflexologia pavloviană, psihanaliza
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
chestionar ce trebuia completat, după care aceasta trecea în camera alăturată. În urma ei ușa rămânea întredeschisă, așa că participantul/participanții auzeau un zgomot, ca și când cineva s-ar fi urcat pe un scaun, apoi ar fi căzut de pe acesta, urmat de un țipăt și un sunet de plâns. Dacă dumneavoastră ați fi fost în situația participanților, cum ați fi reacționat? S-ar fi modificat reacția de la prima categorie la cea de-a patra? După ce ați avut un moment de reflecție la acest lucru
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]