2,572 matches
-
fără să se mai preocupe de puritatea sângelui, iar, după revoluție, pierzând puținul pe care îl avuseseră, s-au contopit cu milioanele de oameni simpli, împreună cu care au traversat toate greutățile sortite lor." Cartea Marinei Arsenievna Tarkovskaia, sora regizorului, intitulată Cioburi de oglindă 1, din a cărei versiune în limba română - aflată în pregătire - am citat un fragment, vine să facă lumină într-o zonă atât de puțin cunoscută. "Am gândit această carte ca o cronică de familie, bazată pe materiale
Saga Tarkovski by Carmen Brăgaru () [Corola-journal/Journalistic/15281_a_16606]
-
le-am făcut prin orașele legate de biografia familiei, munca în arhive. Dar amintirile, mai îndepărtate sau mai recente, s-au transformat curând în scurte povestiri ce pot exista autonom." Aceste povestiri, șaptezeci și una la număr, sunt tot atâtea cioburi din oglinda trecutului, sfărâmată de un secol alienat, pe care memoria afectivă a Marinei Tarkovskaia le adună și le potrivește cu migala restauratorului, oglinda rezultată reflectând nu numai spațiul și timpul îngust al familiei, ci și dimensiunile mai largi ale
Saga Tarkovski by Carmen Brăgaru () [Corola-journal/Journalistic/15281_a_16606]
-
și le potrivește cu migala restauratorului, oglinda rezultată reflectând nu numai spațiul și timpul îngust al familiei, ci și dimensiunile mai largi ale istoriei. Astfel, Oglinda lui Andrei, filmul cel mai autobiografic și cel mai poetic, și oglinda reconstituită din cioburi în cartea Marinei se întâlnesc după un sfert de veac și își răsfrâng imaginile una într-alta la infinit, căci ambele reflectă impresiile din copilărie ale celor doi frați: războiul, așteptarea înfrigurată a tatălui, dragostea mamei și sacrificiul ei, natura
Saga Tarkovski by Carmen Brăgaru () [Corola-journal/Journalistic/15281_a_16606]
-
unei biografii celebre, ca în cazul tatălui sau fratelui ei? Răspunsul îl găsim în prefață: "După multe îndoieli și îndelungi meditații, am ajuns la convingerea că trebuie spus tot adevărul, oricât de dureros ar fi el. Când iei în mână cioburi, te rănești și te doare, dar altminteri nu poți reconstitui acea oglindă prin fața căreia s-a perindat viața celor apropiați ție."5 Deși fără pretenții literare declarate, propunându-și ca principal scop să conserve amintirea în și prin cuvânt, cartea
Saga Tarkovski by Carmen Brăgaru () [Corola-journal/Journalistic/15281_a_16606]
-
frumusețe[...]"6 " Sfârșit-am cartea și i-am pus punct", scrisese cândva Arseni Tarkovski. Fiica lui, însă, nu pune punct, ci puncte de suspensie, cu gândul la un nou volum, aflat în pregătire, ca și cum oglinda, odată restaurată din puzderia de cioburi, e amăgită de propria-i reflectare, amânând mereu finalul, ca o Șeherazadă. 1 Marina Tarkovskaia, Oskolki zerkala, Izdatelstvo "Dedalus", Moskva, 1999. 2 Membru al organizației clandestine "Narodnaia volia" (Voința poporului). 3 Iuri Norstein, în loc de prefață, la volumul Oskolki zerkala, p.
Saga Tarkovski by Carmen Brăgaru () [Corola-journal/Journalistic/15281_a_16606]
-
300 de kilometri de capitală. Cutremurul s-a simțit până în orașul Izmir, de la Marea Egee, în Bursa, Istanbul și Edirne, din apropierea graniței cu Grecia și Bulgaria. Majoritatea victimelor au suferit răni după ce au sărit de la balcoane sau au fost atinse de cioburile geamurilor sparte. Există și clădiri prăbușite, între care o instituție universitară, care însă era goală dată fiind ora la care s-a produs cutremurul. Seismul a fost urmat de circa 50 de replici, iar oamenii și-au petrecut noaptea pe
Trei morţi şi 42 de răniţi în urma cutremurului din Turcia () [Corola-journal/Journalistic/60542_a_61867]
-
găsind, oare, madlene la Mizil? Doar lipie, surprinzător de ieftină, încarnând o poftă copilărească pentru nimicuri, o poftă de neieșire din rând. Totul în jur e atât de mecanic încât devine suprarealist, înșirându-se privirii ca un inventar nesfârșit de cioburi. Fire care se rup, ca în episodul femeii care încearcă să-și ducă acasă bărbatul beat mort. Distracția, pentru câteva clipe, a unui cârd de copii. Ce este anti-caragialian la Mizil? Nepăsarea față de ziare. În minutul 115, un vânzător de
Cu ochii pe ceas by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/5504_a_6829]
-
falnici, cu lemn prețios. În întâlnirile noastre, cu Marga vorbeam vrute și nevrute, mai rar chestii de viață și de moarte. Așa se întâmplă adesea în viața de zi cu zi. Uneori vocea ei chiar o cita. Rupte din diferite scene, din cioburi risipite ale trecutului meu, al ei și al nostru, replicile capătă un farmec aparte. Sunt în felul lor pure, au sublima calitate a imponderabilității contextuale. Pot fi pline de tâlc involuntar și sună ca niște aforisme, ca o lumina albă
Cum să uiți o femeie by Dan Lungu () [Corola-journal/Journalistic/7575_a_8900]
-
te arunci orbește cu capul înapoi. Oare prin oasele muzicale ale Margăi acum să fluiere vântul? În râsul ei cristalin să fi intrat cariile? De câteva ori, trezindu-mă din reverie am dat cu ceașca de cafea de pereți. Printre cioburi, eram mai puțin singur. }ipătul meu, de fapt, le spărgea. Înfundată și iar înfundată, disperarea, animal nărăvaș, își găsea supapele ei. Ceva ciudat îmi dădea târcoale. Chestia e că mie nu-mi place oțetul în salată" a zis ea. Oare
Cum să uiți o femeie by Dan Lungu () [Corola-journal/Journalistic/7575_a_8900]
-
dureros, ca atunci cînd te prăvălești în apă de la mare înălțime. O secundă rămîne locului, clipind amețit. întreaga petrecere se oprește, se holbează, reacționează. Bob Dylan cîntă de zor Just like a Woman. Carlton ridică o mînă, curios, ca să extragă ciobul de sticlă care i s-a înfipt în gît, și în clipa aceea se pornește hemoragia. Sîngele țîșnește din el. Mama țipă. Carlton face un pas, cade în brațele prietenei lui și amîndoi se rostogolesc pe jos. Mama se aruncă
Michael Cunningham - O casă la capătul lumii by Antoaneta Ralian () [Corola-journal/Journalistic/11891_a_13216]
-
studenții ei clujeni de la Facultatea de Jurnalistică. Poveștile, ascultate și scrise pe parcurs, s-au adunat într-o carte, A doua Curte a Miracolelor (fiindcă a existat și o primă curte a miracolelor sau, mai bine spus, am "dibuit" fărîme, cioburi și așchii din ea), de curînd apărută la editura Tritonic. Prefața conducătoarei de expediție, dacă o putem numi așa, e și un fel de avant-propos al receptării critice. Toți studenții care au colaborat, în feluri diferite și prelucrînd experiențe diferite
Firesc, despre ceilalți by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11717_a_13042]
-
de 24 spre 25 decembrie) să se facă diferite ritualuri pentru aflarea ursitei. Astfel, fetele de măritat își pun de cu seară sub pernă un fir de busuioc și o mică oglinjoară (în nici un caz oglinda nu va fi un ciob, dintr-o oglindă mai mare care s-a spart; se spune că cioburile aduc ghinion), rostind în acest timp câteva cuvinte rimate: „Busuioc, să-mi aduci noroc/ Iar tu, ochi de oglindă, să mi-l aduci degrabă-n tindă”. După
Agenda2005-52-05-supliment () [Corola-journal/Journalistic/284552_a_285881]
-
Astfel, fetele de măritat își pun de cu seară sub pernă un fir de busuioc și o mică oglinjoară (în nici un caz oglinda nu va fi un ciob, dintr-o oglindă mai mare care s-a spart; se spune că cioburile aduc ghinion), rostind în acest timp câteva cuvinte rimate: „Busuioc, să-mi aduci noroc/ Iar tu, ochi de oglindă, să mi-l aduci degrabă-n tindă”. După acest succint ritual, fata pregătește masa pentru colindătorii de vârsta ei, fete de
Agenda2005-52-05-supliment () [Corola-journal/Journalistic/284552_a_285881]
-
ia la serbarea unui coleg de clasă. La întoarcere nu a mai găsit-o. Vocea clasicului povestitor omniscient lasă cititorul cu imaginea băiatului disperat la gândul că surioara s-a înecat în râul din apropiere, răsucindu-și aproape inconștient un ciob în carnea din palmă. Nu știm dacă și cum s-a întors acasă, cum au reacționat ceilalți la dispariția fără urmă a nefericitei copile. Îl reîntâlnim pe Mattia în adolescență, cu mâinile acoperite de cicatrice, tentat în continuu să repete
Premii literare italiene în 2008 by Doina Condrea Derer () [Corola-journal/Journalistic/7606_a_8931]
-
de distanțe și de cuvinte se construiește pornind de la șopîrlă, ruda lipsită de ispite a șarpelui căderii în păcat. Șopîrla e părticica lipsă a unei fericiri ciobite cum sînt, mai clișeistic și mai nefericit alese, și bobul de nisip, și ciobul de oglindă. Fraze amintind de generația pierdută a Americii, de legătura pe viață și pe moarte dintre oameni și lumea lor: "orice om care se retrage de lume, care își clădește o celulă în sine rănește lumea." Dar acel om
Literatura moare rîzînd by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/9596_a_10921]
-
precizie, finețe și expresivitate. Argumentele sunt tăiate fără rest și nu se pierde niciodată firul întins nouă. Nimic nu lipsește și nimic nu este de prisos. Ne aflăm în fața primei lucrări care ni-l re-dă pe Culianu întreg, nu în cioburi, nu în fărâme, reconstruind drumul gândirii lui, așa cum se lasă întrevăzut de la primele lucrări de tinerețe până la cărțile-proiect anunțate doar și neîncepute. Cartea nu se concentrează asupra biografiei lui Culianu și nici nu se constituie ca monografie a operei sale
Ultimul Culianu by Man () [Corola-journal/Journalistic/6121_a_7446]
-
tonuri de pasiune și senzualitate sublimate până la transformarea lor în principii primordiale: Și mă prinse iar în brațe,/ Care nu erau deloc,/ Răsuflarea mea de gheață se făcu,/ Iar a lui de foc." Moartea e un "munte de oase" cu "cioburi de sticlă" și "resturi de iarbă de apă", imagine extraordinară ca putere de sugestie. Însă temele mari de meditație sunt camuflate în poemele Ioanei Diaconescu sub haina preocupării pentru lucruri, în materialitatea lor sau semnificația lor ascunsă sub coajă: "Pe
Primăvara halucinantă a lui Miller by Iulia Alexa () [Corola-journal/Journalistic/15883_a_17208]
-
îi surîde: "}uțea s-a compromis, într-un stat comunist, gîndind liber. Să dea Dumnezeu să ne compromitem și noi la fel. Cea mai compromisă persoană a fost Iisus Hristos. El n-a avut imagine, imaginea lui s-a făcut cioburi și așa a apărut icoana. El ne-a lăsat moștenire icoane de întrupare a adevărului. În perioada comunistă, Biserica trebuia anulată. Acum trebuie compromisă." (p. 84) În al cincilea rînd, cu Dan Puric avem cazul rarisim al unui actor care
Mogîldeața by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8394_a_9719]
-
fobiile și moartea familiei generice se înșurubează în teamă. Și ea nu poate fi explicată decât prin metafora oglinzii în care nu te poți vedea, iar spartă, actul reflectării devine imposibilitate sau amăgire. Anxietate. Herta Müller adună în Ținuturile joase cioburile unei identități eșuate. O armonie informă, în care psihologia destăinuirii anunță vocația inutilității.
Herta Müller. Înaintea poieticii by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3840_a_5165]
-
vor rămâne cărțile altora în sicriele rafturilor - pe masa mea paginile de un alb cadaveric cuțitul creionului visând sângele literelor stafia cuvântului niciodată scris. Momentul zero Poate o geană de-a ta ca o antenă de insectă din cretacic și ciobul pietrificat al lacrimii mele se-nvolburează în clepsidra de beznă până când cu scrâșnet de osii ruginite se urnesc arătătoarele galaxiilor și o nouă moarte începe. Intimitate Mi-ești atât de aproape ca un cuțit într-o rană încât nu mai
Poeme by Ruxandra Niculescu () [Corola-journal/Journalistic/4695_a_6020]
-
ar putea fi o dramoletă, după cum spunea cineva, numai că nimic nu aduce a dramoletă în acest roman de unde înțelegem încă o dată că nu există dramolete în realitate, ci numai ochi care le construiesc, ochi în care a intrat un ciob din oglinda lui Andersen, accident de care scriitorii buni ai Japoniei se pare că au fost feriți. Ar fi banal de explicat că farmecul acestor romane rezidă într-un niponism rafinat, atît de diferit de modelul european sau american încît
Frumusețe și delectare by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/17020_a_18345]
-
dimineață? Politicienii limbuți și ineficienți își primesc și ei partea: "Surugiul teoretic, și în politică și în literatură, e un neputincios". în fine, despre incultul monosilabic care dă cu bîta cînd vorbește: "Făcea greu propoziția simplă, căutînd ca-n niște cioburi un subiect, urmat imediat, în sintaxă, nu în timp, de un predicat scormonit, și răsturnînd o grămadă de spărturi și o saltea aruncată, pînă să o reușească". Și, încă, despre vorbirea cu sisific efort a insului cu pricina: "parcă ducînd
Inutile silogisme de morală practică by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/17032_a_18357]
-
Dumitru Hurubă După câte o discuție mai aprinsă cu frumoasa lui moldoveancă, în timpul căreia o parte din obiectele casabile sunt transformate în cioburi care să le aducă noroc în căsnicie, Haralampy se refugiază la mine și, ca să-și revină, spune enormități. Ca în una din serile trecute când vine și zice: -Domnu" preten, pentru ca un Târg de carte, cum a fost "Bookarest 2004
Evenimentul cultural ca știre de senzație by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/12802_a_14127]
-
între materialism istoric și misticism iudaic (bine cunoscut datorită prieteniei cu G. Scholem, hermeneutul Kabbalei). De fapt, oscilarea între afirmarea și dislocarea tradiției. Numai stelele știu căreia, și când, îi vine rândul. Traducerea, o tangentă la cerc La fel cum cioburile unei amfore care urmează să fie reconstituită în întregime trebuie să se potrivească între ele pînă și în cele mai mici detalii, fără să fie identice, nici traducerea nu trebuie să semene cu sensul originalului, ci să încorporeze în propria
A citi, în ciuda ... by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/15204_a_16529]
-
fie identice, nici traducerea nu trebuie să semene cu sensul originalului, ci să încorporeze în propria limbă, cu iubire și în detaliu, modul său de semnificație, pentru ca astfel ambele să fie recunoscute ca fragmente ale unei limbi mai mari, așa cum cioburile sunt recunoscute ca fragmente ale unei amfore. Tocmai din această cauză, traducerea trebuie să se abțină în mare măsură de la intenția de a comunica ceva, de a reda sensul, iar originalul este esențial pentru ea în această privință numai în măsura în care
A citi, în ciuda ... by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/15204_a_16529]