2,135 matches
-
-se turmentat, smulgând din noapte zidurile, arbori adormiți, streașina ruginită, butoaiele borțoase cu gunoi, ghidonul unei biciclete, un topor rezemat de o mătură, o siluetă. În rama ușii înalte, silueta unui domn elegant. In jetul auriu al farurilor, bărbatul nu clintise. Fruntea mare, chelia metalică, privirea fixă, sticloasă. Un bărbat din alte vremuri, un domn din albumele interbelice, încremenit în rama ușii. Autobuzul opri brusc. Șoferul stinse farurile, strada dispăru. Curând, motorul și lumina porniră din nou. Dinozaurul se întoarse, opri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
pierdu iar și se trezi și iar închise ochii. O mișcare. O umbră greoaie, bătrână... Trebuiaatenție, maximă atenție, cineva foșgăia, undeva, aproape. — Ce vezi? Unde te uiți? La ce te holbezi, tinere? năvăli vocea groasă, din stânga, din dreapta, de pestetot. Nu clintise. Încă nu clintise. Nu se va mișca, nu va ceda. Răbdare, răbdare și curiozitate și concentrare. Nepăsare, doar astfel... Atenție, multă atenție, simțire, maximă simțire. Așa vine somnul, visul, așa, ca un leșin, somnul. Nepăsare, nesimțire... — Cu ce te ocupi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
se trezi și iar închise ochii. O mișcare. O umbră greoaie, bătrână... Trebuiaatenție, maximă atenție, cineva foșgăia, undeva, aproape. — Ce vezi? Unde te uiți? La ce te holbezi, tinere? năvăli vocea groasă, din stânga, din dreapta, de pestetot. Nu clintise. Încă nu clintise. Nu se va mișca, nu va ceda. Răbdare, răbdare și curiozitate și concentrare. Nepăsare, doar astfel... Atenție, multă atenție, simțire, maximă simțire. Așa vine somnul, visul, așa, ca un leșin, somnul. Nepăsare, nesimțire... — Cu ce te ocupi? Cu ce? Reveni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
copil devotat...“ Final magnific. Ca o neputință, nu-i așa? Mare poet, singuraticul acela. Bătrân și bolnav, exilat în nămolul fierbinte al Alexandriei. Rămâne câteva clipe pe gânduri, apoi se întoarce iar spre Ianuli, decis să schimbe tactica. Ianuli nu clintește, soarbe liniștit din pahar. — Azi se fuge de la un loc la altul. Pentru bani, pentru aventură, pentru libertate. Scos brusc din cadrul firesc și din limbă, exilatul este simplificat, dintr-odată. Redus la cele elementare: hrană, casă, boală, somn, amor. Râvnea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
ideea de nemurire, inexistentă anterior în patria lui Homer; pentru că muzica desfășoară veșnicia. Apollo, zeul artelor (muzica este însumarea metafizică a tuturor artelor) îi dăruiește lui Orfeu lira, iar cântecele sale erau atât de vrăjitoare, încât îmblânzeau sălbăticiunile, furtunile mării, clinteau până și stâncile. Soția sa, nimfa Euridice, moare mușcată de o viperă. Orfeu roagă pe Zeus să o readucă pe pământ, acesta se înduplecă, dar cu condiția să nu se uite la Euridice în timpul revenirii din infern. Dar Orfeu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
greu de gestionat, și cu toate astea mă consider privilegiată să lucrez într-un astfel de loc, care tinde să fie iadul anti-corporatist absolut. Am nevoie să simt că dincolo de toate astea sunt ancorată în ceva bine consolidat și de neclintit. Așa că, în această privință, un Excel este straniu de satisfăcător. —Tăiței, fredonează Davey, supă cu tăiței, o drăgălașă supă doldora de tăiței, cu lapte de cocos, tăiței zdraveni și savuroși, tăiței drăgăstoși. Au! Finn l-a trăsnit în cap cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
casă ca o atletă și după ce cără singură afară șifonierul de 4 tone, plin cu haine de la strămoșii din urmă cu 200 de ani, patul, fără să dezmembreze niciun element: lada pentru lenjerie, tăblia, cadrul de brad, biblioteca, fără a clinti o carte, vitrina, fără a trezi din somnul de porțelan vreun bibelou sau pahar prăfuit. Când văzu golul perfect, își frecă palmele. Câteva fulgere bătrâne căzură cu trosnet sec pe podea. Mioara îi întinse pânza din cer foșnitor. Pregăti trusa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
se oprea privirea în grâu! spuse paznicul de sector al câmpiilor dintre Mogador și Albina. Colegul de la Baldovinești îi răspunse prin stație. Aici infinitul a ras tot. Văd până în Transnistria! Ciorile înghețaseră în cer. Țurțurii din nori nici nu le clinteau în ploaia de meteoriți. Un pilot din viitor se prăbuși la pământ chiar lângă paznicul din Mogador. Dacă nu erau airbag-urile cu aer cald, se făcea una cu pământul. Frate-miu, unde mă aflu? întrebă el pe paznic. Băi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
pe vestoanele decolorate. În spatele lor, o bubuitură îi făcură să se lipească de pământul înghețat. Câțiva mutilați se opriră cu mâinile ridicate în fața soldaților. Se auziră câteva focuri de avertisment în aer, dar din stolurile de ciori înghețate nu se clinti niciuna. Paznicul înțelese că ceva nu e în regulă și asmuți din baracă dulăul care dormea lângă sobă. Străinii s-au oprit privind bestia. Un soldat trase un glonț. Glonțul trecu prin câine și ricoșă în pământ. Ăștia-s tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
se oglindește pe fața sa. Oricât de adevărată ar fi fraza aia, eu nu-mi puteam da seama în această situație. Părea să mă aștepte. Nu schița nici un semn că s-ar fi plictisit să stea locului, fără să se clintească deloc. De fapt, părea să nu pară conștient că timpul trecea. Secundele parcă fugeau pe lângă mine, minutele se scurgeau amețitor de repede, iar eu începeam să mă simt din ce în ce mai prost, literalmente. Când eram gata să mă dau bătut, o șoaptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mereu aceleași întrebări, repetate întruna, până când își pierdură inteligența originală și acum deveniseră numai niște fraze fără conținut, spuse doar de dragul conversației. Mulțimea de elevi începea să-și piardă cumpătul și răbdarea, dar Gardienii păreau, la fel ca întotdeauna, de neclintit. Nu se mișcau deloc. Nici un mușchi, nici un spasm al corpului, nimic. Stăteau ca la început și nu dădeau semne că s-ar fi plictisit, ci că ar mai fi stat și de acum încolo o bună bucată de vreme. Timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
al independenței, sub semnul dreptății! Moarte pentru moarte! Moarte Guvernului și celor care fac parte din el! Masivul om de pe scenă, al cărui scop nu-l știam, a întors capul în partea stângă șoptind ceva și în aceeași clipă Gardienii, neclintiți până atunci, au încercat să se îndrepte spre scenă, dar elevii voinici din jurul lor i-au împiedicat pe fiecare în parte punându-se înaintea lor. Văzând acestea, unul din Gardieni și-a scos bastonul și a lovit zdravăn pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să intre primii, ca o lovitură surpriză, iar din urma lor vom veni noi, grosul mulțimii, numerele. Nimeni nu se poate împotrivi numerelor. E bine, zise el încurcat, dar pe unde intrăm? Nu ai văzut că ușile nu pot fi clintite, iar geamurile nu prea pot fi sparte? Nici măcar gloanțele nu cred că pot trece de geamuri. Cum vrei să intrăm noi în școală? Prin pereți? Prin pământ. Rămase puțin timp contrariat, ca și cum ceea ce aș fi spus ar fi fost o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
catrafusele cu totul! zise Împăratul. Cine? Gardienii! Îi puse pe majoritatea să iasă din încăpere și apoi rugă pe câțiva să-l ajute să dea jos un panou din fereastră. Tabla de scris era grea și anevoioasă, dar curând se clinti și aerul proaspăt și rece începu să invadeze sala prin crăpăturile făcute. Erau pe punctul de a o lăsa jos, pe parchet, când se auzi o izbitură în panoul negru! Apoi unul, două gloanțe au șuierat în clasă și s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
trecea să se întoarcă înspre mine. O ținea pe Eterna în dreapta și un She'le'ri în stânga. Se duse înspre elevul în agonie și vru să-l tragă de sub ceață, dar acesta parcă era pironit de podea. Nici nu se clintise! În schimb, un mârâit înfundat se auzi din tot corpul ceței. Se trase un pas înapoi. Dușmanul se făcu semicerc în jurul său. Ca un animal sălbatic, acum îl amenința pe cel care atentase la hrana sa. Dreapta țâșni înspre demonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
depozit de produse de laborator. Tipul aproape murise sufocat, după ce se încuiase într-un dulap. Liftul cobora. Imediat ce se opri, Vasco trase de mâner ca să deschidă ușa, dar probabil că Tolman apăsase vreun comutator de urgență, pentru că ușa nu se clinti. Vasco văzu săculețul cu vin pe podea. Catifeaua fusese împinsă în jos și se vedea marginea de oțel inoxidabil a containerului. Iar capacul era scos. Un abur alb plutea în jurul gurii containerului. Tolman se holba la el prin geam, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
nu erau negre, ci mai curând maronii-cenușii. Se apropiară și mai mult. — Vaaaiiii, tremuuur, tremur acum. Și mai aproape. Foarte aproape. Cel mai mare dintre animale se opri la câțiva pași distanță și se uită la Gerard. Papagalul nu se clinti. După câteva secunde, animalul masiv se apropie puțin. — Poți să te oprești chiar în clipa asta, domnule! Animalul se opri instantaneu și chiar făcu câțiva pași înapoi. Celelalte animale din grup se retraseră și ele. Păreau foarte derutate de acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
Cezarina e femeia unui singur bărbat, pe bune, dacă nu-ți povestea ție infidelitatea aia a ei, muream prost, am întrebat-o, totuși, e de mirare cum stă ea numai cu vechiul ei prieten? Băăă, nici o geană nu s-a clintit pe ochiul ei de aur, poate minți ca nimeni altcineva. Înțelegi că aici e de spart beton dur. Sunt atât de singur într-o casă pe care mi-am dorit-o, am de toate aici, dar... Norocul meu că mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
rochie neagră de piele de căprioară pe care am văzut-o vreodată. — Uau ! spun, lăsându-mi geanta jos. Cum poate să fie ! — Așa ! spune Lissy gâfâind și se așază pe călcâie. Fermoarul e Închis. Poți să respiri ? Jemima nu-și clintește nici un mușchi. Lissy și cu mine ne uităm una la alta. — Jemima ! spune Lissy alarmată. Poți să respiri ? — Oarecum, spune aceasta Într-un final. O să fie bine. Foarte Încet, cu corpul total rigid, Își târșâie picioarele până la geanta Louis Vuitton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
să-și facă griji În privința lui. Știa de la bun Început că Ben nu i-ar fi părăsit niciodată pe ea și pe copil și chiar dacă acest lucru s-ar fi Întâmplat, nimic din existența ei materială nu ar fi fost clintit nici măcar cu un deget. De aceea Îi dădea libertatea să-și facă ori de câte ori avea nevoie propriul program, nu-l sâcâia cu Întrebări inutile și se bucura cu multă demnitate de avantajele unei vieți Îndestulate și de calitatea ei de mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
umplut de cocori !. O muzică țigănească, și țipetele unor copii care se joacă, se aud cu mici Întreruperi dinspre zona centrală a ghetoului. Antoniu Își dă seama că, la trei luni de la aderarea țării la Uniunea Europeană, glodul și miazmele , sunt neclintite, și nimeni nu se interesează de ele, iar puținele ziare din care citește când se postează la gura metroului, Îl fac să se Îndoiască și mai mult că cineva se va interesa curând.. Nu-i nimic Își spune, Dumnezeu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
oricât ar petici Uniunea Europeană, trupul și sufletul tău. Ce i se mai poate Întâmpla, lui Ben, de exemplu? Trebuie lăsat să-și ducă existența până Închide ochii. Ce să mai schimbi la el? S-ar putea să moară dacă-l clintești din spațiul ăsta. Uite, ce frumoasă e seara asta de vară! Paisprezece ,, Dacă nu zidește Domnul casa, Dragă Antoniu, În zadar lucrează cei care o Mă zidesc; dacă nu păzește Domnul bucur că am mâncat un timp cetatea, În zadar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
de ea. E mai cinstit să te prefaci că n-ai văzut, decât să vezi și să te prefaci că schimbi ceva. Țărișoara geme de ghetouri, și străzile ei se clatină de cohortele de cerșetori, dar nimeni n-o poate clinti din Europa, că doar nu e un obiect pe care să-l muți de colo-colo. Oamenii sunt Încruntați și se uită chiorâș unii la alții. Cei care mănâncă din farfurii cu șobolanii, Îi urăsc numai pe cei care mănâncă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
poliția, au apărut procurorii, medicii legiști... Trecuseră patru ani de la moartea ei și nu fusese descoperit făptașul. Am uitat să spun, că atunci, când s-a comis crima, casa profesoarei de pian nu fusese răscolită, și nici un obiect nu fusese clintit de la locul lui. Proprietarul actual a ascuns pictura În tot acest timp, Într-o nișă secretă a casei. Se temea că el și soția lui ar putea putea avea soarta sărmanei profesoarei. Într-una din veri, când erau plecați În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
în România pentru prevenirea holerei în anul precedent. Ni se relatează că, la discuție, "marele igienist" Adrien Proust s-a declarat în dezacord cu interdicțiile de circulație care fuseseră edictate atunci în țara noastră, dar Babeș n-a putut fi clintit de pe poziția de adept al carantinelor. Fără îndoială, ziarul "Munca" s-a solidarizat cu atitudinea ostilă a lui Babeș și a lui Manicatide față de hotărârile adoptate la Dresda, subliniind că, în ce ne privește, acele hotărâri urmăreau mai cu seamă
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]