2,985 matches
-
substanțiala lui revistă Gând românesc, tradiționalist-modernistă, în sensul că, înlăturând extremismele, era deschisă noului. Pavel Dan și Mihai Beniuc constituiau titluri de glorie ale publicației. Spre deosebire de Gândirea, nu avea altă ideologie decât promovarea culturii române moderne, cu precădere ardelenești, deși condeie de frunte din alte regiuni se adunau de asemeni în paginile ei. Poate că mie mi s-o fi părut până atunci provincială, de nu râvnisem să mă număr printre colaboratori. N-a mai fost însă timp să-l cunosc
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
-mă deci nu numai student, ci și legionar, în cămașă verde, cu diagonală neagră și pantaloni negri înfundați în cizmele ca smoala, mărșăluind ca militarii în formație, ziua pe străzile Sibiului, noaptea pe șoseaua ce duce de la Sibiu la Turnu-Roșu. Condeiul meu nu putea rămâne acum străin de această activitate înviorătoare. Am publicat vreo două articole fulminante în ziarul legionar local, atunci înființat, purtând - dacă nu mă înșel - titlul de Țara noastră și condus de Axente Sever Popovici (l-am cunoscut
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
vibrațiile lor alchimice, clopotele Bisericii Toma Cozma din apropiere, monument istoric de secol XIX, aud glasuri cu unde divine ce induc blândețe în viața târzie, iar zvonul lor ritos trezește Copoul, teiul și tremură aroma peste vârfuri de copaci. În condeiele elocvente ale Iașului de odinioară se regăsesc impresiile orașului sub lumina zilei sau sub stelele nopții senine, impresii și consemnări care aureolează generatorul de cultură într-un climat care dădea măsura echilibrului, stimulând vocații și figuri rămase în istoria spiritului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Avasiloaie, Elena Conțescu, Gheorghe Blănaru, Aurel Scobioală, Marcela Gafton. Și enumerarea cu dragii confrați de peste Prut este vizibil incompletă. Au venit din Basarabia de suflet, poate cu gândul la ceea ce a spus cândva Mihai Eminescu: "Însuși numele "Basarabia" țipă sub condeiele rusești. Căci Basarabia nu însemnează decât țara basarabilor, precum Rusia înseamnă țara rușilor, România țara românilor". Sunt acum mai bogat cu câțiva prieteni, iar Iașul este și al lor după cum Chișinăul este și al nostru. Dar sufletul este bucuros de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
m-am format și mi-am fixat rădăcinile în București, mi-am făcut la Craiova o ucenicie într-ale artei dramatice și, în sfârșit, Iașul m-a prins ca o capcană dulce-amară în mrejele sale recunoscute și descrise de mari condeie. Dacă vrei să îmbătrânești calm, senin, împăcat, atunci Iașul e locul ideal, el ți se oferă nu ca o iubită înflăcărată, ci ca o prietenă fidelă, statornică. (Mihaela WERNER) Să-mi fie îngăduit să redau câteva versuri dintr-o veche
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
declară Pistimița -, n-am luat educația și studiul ca d-ta prin falangă, ha! ha! și panachidă.“ Scoarță tocmai făcuse, cu multă duioșie, teoria panachidei: „iacă o scândură lățită și spălată bine, în urmă ceruită, toată ziua scriam cu un condei de fier sau de lemn slovele: azi, buche, vede, glagore, dobro, iest, juvete, zialo, kethalipa [= etc.]; apoi iar o ceruiam, și prin astfel de metod am învățat o icoană de minune, cine scria ca logofătu Scoarță? Ei! ei! când eram
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
usages attrayants, des dépenses frivoles, une écorce brillante. En vain est-il prêt à toutes les réformes; en vain veut-il innover; le fond et la base lui manquent.“ Am fost nevoit să renunț la traducerea în românește a textului, pentru că sub condei îmi răsăreau fără voie sintagmele lui Titu Maiorescu, din În contra direcției de astăzi... Critica maioresciană a pașoptismului este fiica autocriticii pașoptiste. Bazele intuitive ale teoriei „formelor fără fond“ sunt un produs al epocii de tranziție, în răstimpul căreia schimbarea modului
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
prea frumos, a căruia populație (numărul lăcuitorilor) poate să se suie la 35 mii de suflete“, că la Viena a vizitat „arsenalul, adecă armăria, unde sânt tot feliul de arme și îmbrăcăminte oștășăști, veche și nouă“ ș.a.m.d. Un condei cam arhaic, s-ar spune, dacă am uita că primele scrisori ale lui Kogălniceanu nu sunt decât cu 8 ani mai tinere decât Însemnarea lui Dinicu Golescu, cel care își lămurea cititorii că statuia este un „trup de om lucrat
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
Vasluiului. Un copil de vreo 12 ani se apropie de ușa trăsurii și, întinzându-i Smarandei Vogoride un buchet de flori, îi spuse în grecește: ’EÓ mšroj th~j MhtrÒj mou (Din partea mamei mele). Peste două decenii, devenit om de condei, mesagerul va publica o poezie destinată unei largi popularități: „Mult e dulce și frumoasă / Limba ce vorbim, / Altă limbă-armonioasă / Ca ea nu găsim“ (G. Sion, Limba românească). Greaca nu mai era acum folosită decât de unii bătrâni cu anterie și
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
respins orice academism, „cultivarea în eprubetă închisă, cu dop, a vieții politice și literare”, și a căutat să aducă un aer proaspăt în spațiul dezbaterii publice și al literaturii, stimulând în mod consecvent creativitatea și setea de afirmare a unor „condeie noi”. Foarte prețuită de tinerii scriitori, revista, mai ales în prima ei serie, le-a dat unora prilejul să debuteze, iar pe alții i-a ajutat să se facă mai bine cunoscuți. Astfel, în ce privește poezia, pe lângă cele câteva texte ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285739_a_287068]
-
sistematizat în cadrul cunoscutului Birou al Păcii de după 16 iunie 1942, toate materialele trebuincioase pentru viitoarea Conferință de pace ori a pregătit și editat monumentala lucrare în două volume Siebenburgen (1943), sub coordonarea reputatului istoric C.G.Giurescu și cu colaborarea unor condeie de primă mărime ale științei și culturii naționale. Revenim, subliniind că ceea ce trebuie bine reținut, de asemenea, constă în faptul că, în anii conflagrației dintre 1939-1945, dintre toți vizitatorii lui Adolf Hitler (regi și șefi de state și de guverne
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
poate la fel de important, am recuperat zecile de interpretări patristice care pleacă tocmai de la această omonimie pentru a da o interpretare cristologică intrării lui Israel În pământul făgăduinței. Bibliile sinodale, Întrucât preferă să ortografieze diferit cele două nume, evacuează dintr-un condei toată tradiția exegetică patristică din jurul acestui personaj. Cu „arca lui Noe” lucrurile nu sunt chiar atât de incendiare, dar merită spus că am optat pentru „arcă” și nu pentru „chivot”, fiindcă așa mi-a dictat spiritul Însuși al limbii române
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
cântăreți din Franța“. Am să-l las să meargă până la sfârșit. Ora 10 Shaga mi-a spus că Mihai are și el intenția să vină pentru studii la Paris. Nu știu de ce fraza asta a țâșnit pe româ nește din condeiul meu. Am mai vorbit iarăși despre fie care dintre prietenele tale și am avut aceleași păreri. Am ascultat jurnalul la radio, apoi am cinat împreună - supă de roșii, salată de vinete, varză cu roșii, brânză și struguri; pâinea încă mai
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
echi pa de 25 de eleve dintr-a VIII-a; după-masă, celula; luni dimineață ore, luni la trei miting cu mamele elevelor din clasa mea, în Piața Universității. Ăsta mi-e programul, draga mea. În seara asta, după atâtea articole, condeiul meu nu mai vrea să scrie, dar o fac pentru tine, ca să știi că gândul meu foarte tandru este pentru tine, Mamy! Vineri 5 martie [1948], ora 3 după-masă Mă crezi, draga mea, că umblu pe străzi beată de somn
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
mai dramatică scrisoare de la plecarea ta. Evenimentele își vor fi pierdut, în parte, acuitatea și voi suferi mai puțin [când această scrisoare va fi ajuns la tine]; sunt atât de zdrobită, de uluită, încât am să mă las în voia condeiului, fără să-mi pese dacă uit unele amănunte, dacă uneori am să pierd șirul întâmplărilor și am să mă repet. Sâmbătă dimineață, la opt fără un sfert, sună la ușă. O aud pe Mabell, care deschisese, spunând: „Proprietăreasa e acasă
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
mei. [...] Spune-i lui Georges că mai trăiește cactusul lui, că l-am transplantat azi într-un vas mare, suficient de larg. Nu mai știu nimic de Rodica de aproape două luni și scriu la întâmplare, lăsându-mă în voia condeiului meu și a norocului nostru. Azi-dimineață am lucrat peste patru ore la școală, iar după-masă, dată fiind și căldura toridă, am ațipit cel mult jumătate de oră, când, la 3, am fost anunțată că a venit grădinarul. Unde e tata
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
neagră? De un timp îmi cam tremură și mâna dreaptă, când duc în plasă o greutate mai mare, sau când frec prea mult și o obosesc. Vezi, îți spun tot. Tot ce-mi trece prin cap și-mi vine sub condei. Ceva mai târziu, când am să plec de tot, poate ai să reiei rândurile astea și ai să citești cu și mai mare interes cum am trăit și cum am încercat să trăiesc fără tine. Nu suntem noi de vină
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
cu bărbieritul și spălatul, după asta îmi îngrijesc un pic și sufletul, nu iau micul dejun în fugă, iar cînd, după cafea și nelipsitul „ceai tare”, ajung la „masa de lucru”, înainte de a reciti puținul ce mi-a ieșit de sub condei în ziua precedentă, mă simt ispitit să răsfoiesc o revistă sau o carte. Șirul acesta de „mici ocupațiuni” îmi arată că mă curăț destul de încet de noapte, că mă dezmorțesc și mă „încălzesc” greu. Chiar dacă aș scrie ceva înainte de ora
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
locale (bucovinene), naționale și internaționale. Simpla juxtapunere a titlurilor din ziare ar fi suficientă pentru ilustrarea faptului că a fost, într-adevăr, dezastruos. *Scriu aproape de douăzeci de ani și încă mai am probleme de vocabular. Cuvîntul nu-mi vine sub „condei” imediat, fraza nu ia de prima dată o turnură definitivă. Ezit în fața formei chiar înainte de a nota întreg gîndul. Țes și destram. Puținătatea realizărilor mele își are aci una din cauze. Aș fi fost mai productiv, oare, într-un alt
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
făcut ca înfrîngerea Albaștrilor să pară mai puțin umilitoare. *Doar printr-un singur mod mă pot considera „poet”: prin faptul că și pentru mine, adesea, facit indignatio versum. Disconfortul, conflictele, situațiile dezavantajoase mă „inspiră”, mă determină să pun mîna pe „condei”. Scrisul meu se justifică și funcționează mai bine ca replică. Fără „nervi” m-aș simți banal, inutil, ridicol. Iată de ce, în rugăciunile mele, nu cer niciodată „să-mi piară dușmanii”. Ce m-aș face fără ei? Aș fi de acord
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
tot ce e eronat în trecutul meu, să-mi articulez un drum nou, drept. În tot acest interval să am un singur vis, acela că lucrez la cele cinci cărți care ar reprezenta norma mea pe viață de „om al condeiului”. Apoi, odată revenit la normal, să mă apuc de treabă! *A murit locotenent-colonelul (r.) „Aurică” Scărlătescu, un om de o politețe impecabilă, un militar de manual, „ca în filme”. Înalt, locvace, privire mobilă, ardentă, a vrut mereu să știe mai
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
de un patetism vetust sau greșite („cerință de două ori salutară” etc.), ea nu-și va atinge scopul. Autorul e - fără îndoială - un om de bunăvoință, care suferă sincer pentru descreșterea importanței meseriei sale, dar, din păcate, nu are un condei sobru. Tonul ales nu e cel bun: e un ton de ins iritat, deprins să se lamenteze, să alcătuiască memorii către autorități. Cred că Valeriu C. Neștian ignoră un lucru important: acela că „articolele de atitudine” se scriu cu subiecte
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
ei. Luptele literare trebuie să fie „socoteli definitive”. Purtate fără convingere sau întrerupte înainte ca adversarul să fie „nimicit” (compromis), ele se termină dezastruos. Aproape sigur, cel de care azi ți se face milă (sau silă) mîine va „voma cu condeiul” asupra ta. *Genoiu a început analiza „sectorului Arte”, spunînd: „E unul dintre cele mai importante sectoare ale redacției”. De toate sînt trei, plus secretariatul. Mă rog, nu această clasificare m-a iritat, ci faptul că, mai departe, arătînd cît de
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
sînt, probabil, niște copii normali. Dar pentru a hrăni vanitățile celor de sus, „profesioniștii” (din redacțiile ziarelor, de la radio și televiziune) au nevoie de prospătură. Le-o oferă profesorii și părinții dornici de publicitate, iar dacă trebuie, pun și ei condeiul pe ici-pe colo. În loc ca un asemenea act de corupere a minorilor să fie sancționat, cei ce-l fac sînt lăudați! Nici bunul-simț nu te mai ajută să deslușești care-i adevărul despre Cernobîl! Vinovate sînt aparatele de propagandă, care
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
putea scrie asemenea hotărîri și nici nu înțelegea ceva din cuprinsul lor.(...) Au pregătit anume pentru așa ceva o bucățică de lemn (un instrument asemănător va folosi și Constantin Cantemir - n.m.) în care au săpat patru litere în limba latină; înmuiau condeiul în cerneala cu care obișnuiau să scrie împărații și îl puneau în mîna acestui împărat; potriveau scîndurica amintită deasupra hotărîrii, apoi luau mîna împăratului și o plimbau împreună cu condeiul peste cele patru litere; iar după ce o treceau prin toate cele
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]