2,129 matches
-
păstrezi amintirea unui vis frumos, căci te-aș fi dus mireasă în țara iubirii mele“. Scrisese oare toate acestea în scrisoare, se întreba Radu, sau doar a vrut să le scrie? Știa că nopți lungi în temnițe o chemase pe domnița lui: „Vino din Liban, mireasa mea, vino din Liban cu mine! Degrabă coboară din Amana, din Senir și din Liban, din ale leilor culcușuri și din munți cu leoparzi!“ Ajunseseră. În piața de la Iali Kiosk erau întinse corturi deschise spre
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ei așa cum ai făgăduit când ai spus: Că unde sunt doi sau trei adunați în numele Meu, acolo sunt și Eu în mijlocul lor»”. Numai gândul acesta a ferit-o să nu înnebunească atunci când, după un an de zile de la execuție, împreună cu domnița Bălașa, cu nora ei Anița și cu nepoțelul Dinuț, au fost exilate la Kutaieh, pe țărmul răsăritean al Mării Negre, în Caucaz. După un surghiun de trei ani, când s-a sfârșit războiul împărățiilor turcă și austriacă, turcii fiind învinși, îndoliatele
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
isteț. Mi-am dat seama că se încurcase cu nevasta vecinului care deschisese un butic" Așa e, măi? EDUARD (stingherit): Oarecum... BUNICUL (citește): Cînd vecinul pleca după marfă, puștiul meu, care nu se omora cu școala, chiulea și hop la domnița de vizavi, care, la nici 40 de ani, nu arăta rău deloc". (Celorlalți) Așa-i! N-arată rău. (Fiului) Șmechere! BUNICA: Da' tu de unde știi cum arată, că abia mai vezi? GETA: Și te-a bătut Pandele? EDUARD: Aoleu. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
cu trăsături echilibrate, abia atins de riduri, este aureolat de plete lungi, bogate, albe ca zăpada. Poartă un suman negru, lung până la genunchi și pantaloni din stofă groasă, deschiși la culoare, băgați în cizme lungi din piele neagră. Sărut dreapta, domniță și bună să vă fie inima! Bucuroasă de revedere moș Ilie! De câte ori ți-am spus să folosești obișnuitul "Bună ziua"? întreabă Smaranda cu dojană prefăcută. De când se știa, moș Ilie lucrase pe domeniul familiei Dracea, la fel ca străbunii lui care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
îngrijiri speciale și pentru asta trebuie transportat la spital. Cum e cu mare grabă să ajungem am venit la dumneavoastră pentru mașină. Când vreți să plecați? Imediat ce permiteți. Atunci, să nu mai pierdem timpul, chiar acum aduc mașina. Sărut dreapta, domniță, spune bătrânul îndesându-și pe cap căciula din blană albă de miel în timp ce se îndepărtează. Rămași singuri, Smaranda se întoarce către Marius care asistase tăcut la toată convorbirea dintre cei doi. Îi mângâie încet și timid reverul uniformei, parcă îndepărtând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
care se întind de o parte și alta a drumului, până la linia orizontului. Miroase a grâne coapte și iarbă verde. Dialogul se încheagă rapid între tinerii ofițeri. Căpitanul vorbește o germană elevată, semn al unei instruiri deosebite. Provenea dintr-o domniță valahă, înrudită cu Doamna Maria, soția voievodului-martir Constantin Brâncoveanu, măritată prin veacul al XVII-lea cu un aristocrat austriac, ai cărui urmași in cursul vremurilor se germanizaseră complet. Luptase în faimosul DAK76 până în 1943 când fusese transferat ca atașat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
tu,/ De vină-i numai primăvara... - Ați spus ceva? mă întrebă mirată. - Mda, uitându-mă la dumneavoastră, mi-am amintit versurile unui cântec de muzică ușoară. - Mai repetați-le o dată, mi-ar face plăcere să le aud și eu. - Bine, domniță. Și i le-am repetat. A zâmbit și a spus: - Mulțumesc, mă simt măgulită. - Dar le meritați pe deplin. N-am mai văzut o fată așa de frumoasă ca dumneavoastră niciodată. - Suntețu foarte direct. Dar îmi place ce ați spus
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
cum stătea la birou, mi-am dat seama că e scundă și rotundă. Avea părul și ochii negri și era foarte vorbăreață și amabilă. - De unde vii, voinicule, m-a întâmpinat ea după ce am dat binețe. - Din Moldova, de la Iași, stimată domniță. - Aaa, moldoveni de-ai mei, bine-ați venit, dar unde-s ceilalți? - Afară, domniță, n-au îndrăznit să intre și ei, eu ce sunt mai curajos! am glumit eu. M-a măsurat bine din cap până în picioare și atunci iam
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
părul și ochii negri și era foarte vorbăreață și amabilă. - De unde vii, voinicule, m-a întâmpinat ea după ce am dat binețe. - Din Moldova, de la Iași, stimată domniță. - Aaa, moldoveni de-ai mei, bine-ați venit, dar unde-s ceilalți? - Afară, domniță, n-au îndrăznit să intre și ei, eu ce sunt mai curajos! am glumit eu. M-a măsurat bine din cap până în picioare și atunci iam depus la picioare, în interiorul biroului două sticle de vin bun de Cotnari. - Ei, nu
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
curajos! am glumit eu. M-a măsurat bine din cap până în picioare și atunci iam depus la picioare, în interiorul biroului două sticle de vin bun de Cotnari. - Ei, nu trebuia, spuse cu jumătate de gură. De care-i? - De Cotnari, domniță, prima-ntâia, grasă.Ia să vedem, nu mă otrăvești? - Vai, se poate!?! Și scoase repede două păhărele și turnă vin. - Hai, noroc, voinicule. - Noroc, domniță, dar cum să te otrăvesc?! Ochii aceștia minunați, părul acesta atât de negru că bate
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
de Cotnari. - Ei, nu trebuia, spuse cu jumătate de gură. De care-i? - De Cotnari, domniță, prima-ntâia, grasă.Ia să vedem, nu mă otrăvești? - Vai, se poate!?! Și scoase repede două păhărele și turnă vin. - Hai, noroc, voinicule. - Noroc, domniță, dar cum să te otrăvesc?! Ochii aceștia minunați, părul acesta atât de negru că bate în albastru, și pieptul acesta atât de... - Lasă, lasă, făcu ea modest, dar se vedea că-i crește inima cât un harbuz. Am ocolit-o
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
ca o bucată de prispă, o ciocolată mare cu lapte și alune. - Vai, dar voi, moldovenii, chiar că sunteți culmea! Că n-am mai mâncat o bucățică de ciocolată de nu mai știu eu când... - Iaca, acum aveți ocazia, dragă domniță. - Ia să vedem, făcu ea, și se uită pe geam la Gabi și Tarzan. Eh, niște băieți. Pe ei nu-i costă nimic, sunt începători în ale pescuitului, nu-i așa? Iar tu, dă permisele, așa, te va costa 15
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
se uită pe geam la Gabi și Tarzan. Eh, niște băieți. Pe ei nu-i costă nimic, sunt începători în ale pescuitului, nu-i așa? Iar tu, dă permisele, așa, te va costa 15 lei. Bun cuvânt? - Bun, foarte bun, domniță. Am plătit, am luat permisele și chitanța și mă îndreptam spre ușă când frumoasa mea m-a oprit. - Hei, așa se pleacă? Un pupic nu dai? - N-am îndrăznit, am zis eu aparent timid. M-am îndreptat spre birou, m-
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
totuși, n-am îndrăznit. - Apropo, uitam, i-am spus, îmi spuneți cumva în ce direcție o luăm spre Gorgova? - Na-ți o hartă. Cum ieși de la mine, o luați înapoi și apoi prima la dreapta. - Mulțam fain, și la revedere, domniță. Mi-a făcut mare plăcere. - Mie-mi spui? Făcu ea și, nu știu de ce începu să râdă tare, cu poftă. Să vii și să mă săruți și la anul, îmi promiți? - Bineînțeles. Am făcut o plecăciune cam caraghioasă și am
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Albă ca Zăpada, Turtița fermecată, Ridichea cea uriașă... Cărțile stăteau în dulăpiorul de la toaleta cu oglindă mare și sticluțe „aurite“ de parfum a bunicii. Câteva volume de Povești nemuritoare. Restul erau acasă. Printre preferate, Aventurile lui Habarnam, Dodoacă și Biciușcă, Domnița Azaleea, Basmele lui Hauff (moștenire de familie), Peter Pan. Și altele multe, pe care fie le-am uitat, fie le-am recuperat (ca spirit) de prin anticariate. Pe unele le citesc acum, fascinată, râzând singură, ca aseară - de Geppetto zis
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
câteva amintiri pe care le consider premonitorii, alături de faptul că la tăierea moțului, la un an, aș fi luat de pe tavă, dintre bani, pahar și nu mai știu ce, - stiloul, și de cuvintele copilașului de vreo doi ani care, pe Domnița Ruxandra, cum mergeam spre liceu, mi-a ieșit înainte dintr-o curte, m-a privit în ochi și mi-a spus limpede, cu o voce care parcă nu era a lui: "Norocosule!" Aceste două direcții, Swann și Guermantes ale mele
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
cuvinte îngrozitoare, corespund punct cu punct cu alunițele de pe pielea ei. Romanul-sonet era departe, și nebunia insuportabilă a pierderii dragostei mă făcuse deodată apt pentru poezie. închiriasem o garsonieră la mansardă, cu o masă, un scaun și un pat, pe Domnița Bălașa. Pe cât de auster era interiorul, pe atât de gongoric balconul de fier forjat, cu inflorescențe Jugendstil, cu hâde mascaroane împletite-ntre ele. În amurgul roșu ca flacăra, ieșeam la aer pe balcon și priveam cupolele albăstrui ale orașului. Abia
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
femeie, goi și câși, cu expresia fețelor 92 93 indescriptibilă: puțină vinovăție, un strop de tembelism, o satisfacție sado-masochistă... Femeia era strâmbă de un șold, de parcă ar fi fost coxalgică, sâni nu avea mai deloc, în schimb un pântec de domniță din trecento i se umfla deasupra vulvei inexistente. Bărbatul avea frizură a la Rudolf Valentino, un sfârc mai sus decât altul și, între pulpele de atlet spartan, un viermișor ridicol. Așa cum era, prostia asta de carte mă excita îngrozitor. Prima
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
un film paralel, de consistența visului. Pentru că nu puteam sta să citesc chiar tot timpul și pentru că dacă nu ieșeam la aer aveam noaptea coșmaruri sau insomii ,ieșeam să mă plimb zilnic, înainte de căderea serii. O luam pe Galați și Domnița Ruxandra, ajungeam în piața Galați și mă înfundam apoi pe străduțele tăcute și aurii de dincolo de strada Toamnei, până înspre Moșilor. Priveam casele bătrânești, cu balcoane sub formă de alveolă periculos suspendată deasupra străzii, cu stucaturi, ciubuce și mascaroane, cu
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
din față a saniei, curbată ca un semn de întrebare. Când ne-am apropiat, a ieșit din nemișcare și, după ce ne-a cercetat de parcă ar fi luat la ochi un vânat care nu stătea locului, a răpăit cu glas răgușit: - Domniță, haideți să vă plimb. Și, convins că a nimerit ținta și că nu-i rămâne decât să-și ridice vânatul, a coborât din sanie - o namilă măreață, verde, fără picioare, cu mănuși albe uriașe, cât un cap de copil, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
revoluției, nu suntem mai mult de cincisprezece participanți la un simpozion despre aflarea adevărului, înaintea noastră o mașină a poliției cu cele două faruri, sau ce-or fi, lansează semnale bleu-ciel agolmerației rutiere. Domnul profesor din Marea Britanie, alți domni și domnițe de prin Occident se miră într-ascuns de paragina expresivă a autobuzului, un fel de "rata": acele vehicole folclorizate de pe ruta Timișoara-Parța, cu mușamaua scaunelor bine scorojită, cu podelele răvășite de înghesuiala generațiilor de femei și bărbați de prin satele
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
cu gaură, și se așează de-a dreapta statuii în toată vremea cât ține expozeul. Printre participanți fojgăie un tataie cu pieptul plin de decorații; organizatorii îl dau rușinați deoparte, el se supune blând-ascultător și revine pe neașteptate printre domnii și domnițele din Apus, de fiecare dată când aceștia se nemuresc fotografic, și strică totul cu ale sale medalii și însemne militare. Suntem cel mult cincisprezece în ceața hibernală și careva spune memorabilele vorbe: "tare mult îmi place mie în excursie cu
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
existențiale, se metamorfoza în te miri ce fleacuri de prin odaie. Și cum spun, pe dată mi-am revenit, pe dată cu atenție am privit cum se uita galeș la mine balerina din dosul buchetelor de roze, pe urmă o domniță ca de la Casa de cultură a studenților Grigorie Preoteasa de la Festivalul Artei și Creației Studențești, integrată în Festivalul Artei și Creației Mișcărilor Artistice de Amatori intitulat " Cântarea României", cânta songuri populare pe ritmurile urbane ale unor ghitări mânuite de ghitariști
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
pogoane de vie lucrate la łifești, în ținutul Putnii, și un țigan, anume Șărban Durilă, cu copii lui danie, să fie rob Mitropolii”. Și acum aflăm de un loc al cărui nume este pierdut în negură. Zapisul întocmit de „Anița domnița” la 24 iunie 1755 (7263) însă ni-l amintește... Dacă ai s-o ții așa în parabole, nu m-ai lămurit deloc. Despre ce loc este vorba? „Anița domnița” dăruiește Mitropoliei „două pogoane și giumătate de vie... la Greci, într-
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
al cărui nume este pierdut în negură. Zapisul întocmit de „Anița domnița” la 24 iunie 1755 (7263) însă ni-l amintește... Dacă ai s-o ții așa în parabole, nu m-ai lămurit deloc. Despre ce loc este vorba? „Anița domnița” dăruiește Mitropoliei „două pogoane și giumătate de vie... la Greci, într-un hat cu viile Mitropoliei”. Ce îți spune numele locului, sfințite? Acum știu despre ce este vorba, dar vreau să te aud pe tine vorbind despre el. Acest loc
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]