2,301 matches
-
despre mine, dar de Întâlnit l-am Întâlnit rareori. Corespondența a suplinit, parțial, lacuna. Efect al exilului, nu mi-au rămas de la el totuși decât câteva scrisori, dintre care doar una din perioada când trăiam În România. Îmi amintesc o fermecătoare seară petrecută la Cluj, În apartamentul soților Petrescu. Prezent mai era, dacă nu mă Înșel, Mircea Martin, dar prezentă era, mai ales, Ioana Petrescu, care m-a fascinat instantaneu prin neverosimila forță de „vătuire” care, În loc de a le face invizibile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pe de-a-ntregul speranța de a ne revedea cât de curând la New York. Vă Îmbrățișez din nou, dragii mei, urându-vă un An Nou binecuvântat! V-aș ruga să transmiteți gândurile mele cele mai bune lui Petrică, D-nei Rado și fermecătoarei A.V.! La mulți Ani! Liviu * ș3ț Cluj, 18 februarie 1994 Dragii mei, A apărut În sfârșit nr. 1-2 din Steaua, În care se află și cronica mea la Compulsory Happiness; din păcate, la corectură au rămas destule greșeli, unele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Freud. Între „visători” se afla, firește, și Fernando Pessõa, marele scriitor portughez, adevărată obsesie literară a lui Tabucchi, pe care Îl tradusese, căruia Îi Închinase studii și pe care Îl situase În centrul „halucinației” romanești intitulate Recviem. Îi dedica În fermecătorul mic volum de vise și câteva proze scurte, sub titlul „ultimele zile ale lui Fernando Pessõa”. În aceste fictive ultime zile, Pessõa se Întâlnește cu „dublurile” sale, fictivii autori „heteronimi” ale căror operă și biografie le crease, Alvaro de Campos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
contactul cu clasa, În generoasa sa capacitate de a-și asuma Întrebările studenților ca și cum ar fi fost ale sale. Medita la ele, dinăuntrul laboratorului literar, nu de la amvonul didactic. Nuanțat, vibratil, autorul devenea un ghid fratern și locvace, cu acea fermecătoare gentilețe latină a dialogului care stimulează afectele și afinitățile. Acesta fusese, de fapt, și scopul neobișnuitului curs care aducea de peste mări un autor reputat, chiar dacă cvasinecunoscut studenților americani: șansa unui contact direct cu cei care persistă, risipiți În toate colțurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
cocoșată, părul sur și trupul ca o sticlă de sos de soia, înveșmântat în costume gri. Nu e nici o culoare în vorbirea ei. Nici în expresia ei. Și cu toate astea, soțul ei, premierul Zhou, este cel mai chipeș și fermecător bărbat din China. Sunt mulțmită de Deng Yin-chao. Sunt încântată de înțelepciunea ei. De faptul că e conștientă de sine, că știe că nu se poate pune cu mine, că nu e rivala mea, astfel că nu încearcă să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Da, domnule, ce te holbezi așa la mine? Așa scrie. Cum ai citit! Pierdut autobiografie, o declar nulă!” Și iese pe bulevard...” Între timp, dincolo de oglindă apar și alte, multe, puzderie de imagini ale lumii, indicînd indirect tema operei: viața fermecătoare și mizeră sub povara dictaturii staliniste, „socialiste” și „comuniste” a(le) lui Gheorghiu Dej și Ceaușescu. Eroii romanului, aparent, nu sunt personaje, ci entități ca Autobiografia, Memoria-Trăirea, Existența-Destin, Timpul istoric și timpul subiectiv, „Epoca de aur”. Și totul, În biplanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
artistică se desfășoară Însă pe terenul imaginarului, care este În același timp natural, obiectual, psihologic și mitic sau magic. Și imprevizibil. Și absurd. Aici, În structurile de adîncime, apar, cu o mare forță expresivă, eroul, celelalte personaje, lumea-realitatea istorică, viața fermecătoare și mizeră, perisabilă, sub vremi, și totuși Încărcată cu valorile sale eterne. Instanța narativă este dublă. În stratul superficial se vorbește despre eroul la persoana a treia; dacă În autobiografia „pierdută” stă scris: „Am urmat clasele primare...”, În stratul imagistic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
pe Ștefan să pună lucrurile la punct. — Da, așa este, cumnatul meu Radu Iliaș, pomenit fie i numele, avea o descendență strălucită directă din Ștefan Vodă cel Mare al Moldovei prin Bogdan cel Orb și Alexandru Vodă. Era un om fermecător, și probabil că această însușire se dobândește de mic copil. Cât privește pe Mateiaș, am folosit prilejul drumului la Mogoșoaia ca pe o ieșire din rigorile impuse de dascălii lui. Cei trei adulți lăsară privirile în farfurie, toți trei erau
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
pe o tavă, editorul sare la loc, Fiica ia o poziție decentă. BUNICA: Bună ziua. V-am adus o cafeluță. (cam ironică) Nu-i așa dulce ca nepoată-mea. EDITORUL (ceremonios): Sărut-mîna. Vă mulțumesc. Sînteți soția maestrului, nu? Aveți o nepoată fermecătoare. Cred că-și va moșteni bunicul. BUNICA (nu a înțeles ideea): Păi, sigur. Cînd om muri noi, le rămîne lor tot. EDITORUL: Mă refeream la talent. Ce curios că maestrul Mihail a debutat abia la vîrsta... vreau să zic la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
stimate coleg, luați loc. EDITORUL: Dar domnișoara Sonia? Dînsa nu revine printre noi? BUNICA (îl privește suspect): Mă duc eu s-o chem (iese). EDITORUL: Și cum spuneam, maestre. Mă bucur că ați trimis la revista noastră. Aveți o nepoată fermecătoare și cred că o să vă ajute mult în cariera literară. Dar scuzați... Vă credeam mai tînăr. După fotografie... BUNICUL: În ultimul timp, lucrînd atît de mult, am ajuns să par mai în vîrstă. Și poza e mai veche. Numai ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
în veacul al XVII-lea. Fenomen cunoscut sub numele de Urăște-ți Aproapele Goi și Mănâncă-l Fript. De ce nu m-oi fi însurat cu fata asta frumoasă, care mă adora? Mi-o amintesc cum arăta printre spectatori, palidă și fermecătoare în taiorul ei bleumarin cu nasturi aurii, cu câtă mândrie, cu câtă dragoste mă privea în după-amiaza aceea, în timp ce îl supuneam unui interogatoriu dur pe un tip lunecos, de la biroul de relații cu publicul al un post TV... și, fiind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
îi dădea replici scăpărătoare, ca apoi s-o privească râzând. Era așa de frumoasă! Ea și fetița erau marea lui fericire. Era o femeie plină de grație și de farmec. Era atât de dulce, adorabilă și-i dăruise o fetiță fermecătoare. Era prin acum între două femei care-l adorau și pentru care el și-ar fi dat și viața. Erau departe de cele două jivine de pe vapor. Treptat se liniștise și Lotti. În spitalul din Paris i se păruse că
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93396]
-
nudă și splendidă, surâzând ciufulită peste umăr cu oboseala plăcută a dăruirii în priviri. O privește cum taie friptura în bucățele mici, pe care le mestecă în tăcere. Smaranda simte privirile lui și buzele ei se modelează într-un zâmbet fermecător. Te-ai gândit că tot ce pare acum solid și sigur, ar putea dispărea ca și cum nu ar fi existat vreodată? întreabă el fără nici o legătură cu cele discutate până atunci. Ce te face să spui asta? Am avut odată, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
îi singularizează printre ceilalți dansatori, dovadă numeroasele priviri fățiș admirative din partea celor așezați la mesele din apropierea ringului parchetat. Cele ale bărbaților ascund în spatele încântării afișate și un dram de invidie pentru norocosul care se bucură de compania unei partenere absolut fermecătoare. Alte câteva perechi se formează pentru noua melodie, dar ei revin la masă. De abia se așează, că un ofițer german se prezintă protocolar, cerând permisiunea să o invite la dans. Primește un refuz politicos. Un civil ce vorbește românește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
de lână și într-o pereche de blugi din cel mai trainic material. * Bart continua să stea sprijinit în cârjele lui, privind din balcon strada plină de lume. Parca nici nu îi venea să creadă că o femeie atât de fermecătoare se ivise - Deus ex machina - în viața lui. Da, Arm era femeia îndelung visată a vieții sale, la o asemenea femeie visase în adolescență și după aceea, fără să mai spere cu adevărat că ar fi avut vreo șansă de
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
toată inteligența ca să suplinească ceea ce făceau instinctele fără nici o sforțare. Din cele câteva sute de milioane de înamorați de pe glob din acest moment, fiecare crede că femeia pe care o iubește este unica, este o apariție supranaturală, este singura ființă fermecătoare, singurul izvor de felicități, singura care poate da farmecul cel mare al vieții, singura... E cam comic. Un bărbat, care are toate scrupulele în raporturile sale cu bărbații și cu femeile, are foarte puține, și la nevoie nici unul, față cu
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
viață nu poate părăsi complet pe om (ea e aceea care duce, indirect, chiar și la idealizarea neexistenței). 12. Cine nu cunoaște naiva încredere a tinereții în puterea irezistibilă a ideii? Mai toți am suferit la acea vârstă de iluzia fermecătoare că o argumentare strânsă și cinstită e de ajuns spre a schimba convingerile greșite, spre a inocula ideea adevărată. Dar vine în curând o vreme când începi să simți masiva realitate a inerției omenești, acea alcătuire din deprinderi, prejudecăți și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
dezminte însăși pornirea ei violentă. Adela ia drept ură indignarea ei generoasă. Și ce adorabil e acest "O urăsc!" prin vioiciunea lui pasionată și prin contrastul dintre figura ei agresivă și ușoara graseiere, care îi revine, temperată, din copilărie (mai fermecătoare la vârsta asta decât atunci), ca întotdeauna când e stăpânită puternic de un afect. Faptele - statu quo 1. În piept, însă, încep să se zvârcolească vipere. Nu sunt decât cincisprezece zile de atunci... Aveam spiritul liber. Azi... A fost fatal
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
comicul, hilarul situațiilor umane (144). Astfel este amuzantă pretenția celor aflați în conflict că toți au dreptate (150), așa cum fiecare înamorat din "cele câteva sute de milioane" crede că "femeia pe care o iubește este unica ă...î, singura ființă fermecătoare..." (38). Amorul propriu ii repugnă, îi provoacă râsul (155). În această grupă de cugetări simțim un vânt schopenhauerian, de împrumut, atunci când autorul se ridică împotriva vieții, a procreării (6, 100 și 190). Contradictorie, mai degrabă neaprofundată, este gândirea sa în privința
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
urmărește să bagatelizeze personajul, dovadă sunt și cele câteva referințe fugare despre succesul bărbatului: dna Timotin și maica arhondară îl simpatizează, soția ceasornicarului Duvid, când pleacă din stațiune, "plîngea (...) probabil și după mine." (p. 122). Faptul, esențial, ca o femeie fermecătoare precum Adela se îndrăgostește de el confirmă cel puțin această atitudine a naratorului față de personaj. Deci creditabilitatea naratorului nu poate fi pusă la îndoială când prezintă și partea de umbră a acestuia. Autorul își concepe personajul, în același timp și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
o desfătare fără seamăn: „Zările de farmec pline/ strălucesc în asfințit/ Cântă mierlele-n tufiș/ Și din codru noaptea vine pe furiș/ Pe furiș!”. Și ce mai cântam noi, cu suflețelele aureolate de dorul plecării spre un liman necunoscut și fermecător, iar ora se sfârșea prea repede, și venea ora de matematică și altele, și până la viitoarea oră de muzică mai dura o veșnicie! A doua iubire, paralelă cu prima, a fost Olga, o copilă cu codițe lungi, rotundă la față
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
concrete pentru a reda scena și la persoane. Pentru a face să transpară aceleași stări, aceleași interogații ca în roman trebuie să o faci cu mijloace diferite. E cu totul altă muncă, ești nevoit să tai foarte multe scene, poate fermecătoare ca scriitură, dar inutile într-un scenariu. Am spus-o de mai multe ori, nu trebuie comparată opera literară cu filmul, pentru că sunt arte total diferite. Unii rămân dezamăgiți de adaptări, pentru că imaginea actorilor nu corespunde cu cea pe care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
o carte. ― Am examen mâine, Îmi spuse. Trebuie să Învăț. ― Eu sunt În clasa a doua, i-am spus. ― Doar Într-a doua? Eu aș fi zis că ești cel puțin la liceu. I-am tras zâmbetul meu cel mai fermecător. ― Probabil din cauza sângelui tău de Ptolemee. Numai vezi să te ferești de bărbații romani, bine? ― Ce? ― Nimic, regină mică. Te necăjesc doar. Râdea acum, un lucru pe care nu-l făcea prea des. Chipul i se luminase. Și dintr-o dată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
până a doua zi, când ne vedeam iar la facultate. Mai târziu, povestind vise în cărțile mele, am profitat de nenumărate ori, mișelește, de o fisură în legea proprietății intelectuale - absența copyright-ului pe vise - ca să-i fur cele mai fermecătoare și mai articulate viziuni, cele mai mistice decoruri, cele mai discrete treceri de la real la ireal și halfway back. Al ei a fost visul cu palatul de marmură invadat de fluturi din "Orbitor" - în general, fluturii, acolo, sânt fluturii ei
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
lumii în frizerie s-a petrecut numai ca un fel de camuflaj pentru o poveste 157 de dragoste ce, din pudoare și oroare de clișee, n-a putut fi arătată lumii în alt fel. O fată cu gesturi și vorbe fermecătoare în banalul lor (își înfășoară dimineața picioarele într-un pulovăr când îi e frig, citește VIP și Fenomene Paranormale, se parfumează cu Byzance), vie și lipsită de orice poetizare, este prezentă mereu în memoria celui care ar putea zice "Nea
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]