3,156 matches
-
dar, uneori raporta așa și atunci când se întâmpla. De exemplu, la noi în Baterie, Fane (un oltean din Breasta, de lângă Craiova, magazionerul nostru) s-a încurcat cu formula. Pe serviciul lui, i-a prins dimineața dormind locotenentul major Ionescu (fostul fotbalist de pe la Rapid, parcă) pe doi camarazi și le-a făcut raport. Când a venit Panait (care deja aflase din Comandament isprava), Fane a dat raportul astfel: "Tovarășe locotenent major, pe timpul serviciului meu nu s-a întâmplat nimic deosebit!" "Chiar nimic
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
e un bărbat, prin urmare tare sensibil undeva mai jos, un soi de prelungire, precum cele vreo câteva fâșii din piele ce atârnă de armura romană. Nimic nu e mai cumplit ca o lovitură peste țurloaie. O știu nu doar fotbaliștii, dar orice bărbat, căci ca băiat a bătut mingea În drum. Adaug deci zisele cnemide, care din protecție a fluierelor picioarelor devin chiar podoabă, precum cnemidele din argint - metal cumplit de moale - găsite În mormântul princiar de la Aghighiol. Cu ce
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
fierbere. Ce ne facem dacă cade Jimmy la examen? Se va demoraliza! Data viitoare vom pierde partida! Și când Jimmy a trecut examenul, picioarele lui intră În joc cu o deosebită impetuozitate. La una din universitățile din New-York, un renumit fotbalist a căzut la examen. A fost o unanimă fierbere. Prestigiul universității era știrbit, În domeniul sportului. Până la urmă picioarele l-au salvat. Asist și la un concurs feminin, organizat de sociologi. Tema intitulată „Rolul femeii În agricultură”. Participă circa 20
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
fulgerător, te-a aspirat cu repeziciune pe fereastra deschisă. Noroc de copacul mare și verde din apropiere, de rămurișul lui des, de care ai reușit să te agăți în ultima clipă, altfel, Dumnezeu știe unde te-ai afla acum! Stadionul Fotbaliștii se antrenau toată dimineața, uneori și după-amiaza. Copiii cartierului se așezau cuminți în bănci să urmărească antrenamentele, după ce alegaseră ei înșiși cu dezinvoltură pe gazon, ca niște mari campioni. De fapt, visau cu îndârjire că într-o bună zi vor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
din spatele porții și privea mereu în sus spre soarele dogoritor parcă se ruga de el să fie mai milos. Dar soarele își vedea de treaba lui; în fond, era vară, își făcea și el datoria. Nea Peniță cum îi spuneau fotbaliștii abia se ținea pe picioare, privea îngăduitor spre elevii săi, care și ei, nefericiții, dădeau semne vădite de oboseală și moleșeală. Își săltă privirea spre tribunele goale, acolo văzu câțiva copii din cartier, spectatori permanenți, ceea ce-l bucură într-un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
El se opri uimit câteva clipe, își ridică ochii spre tribune și-i trase un șut anemic în direcția porții. Balonul pluti în aerul cald de parcă era dezumflat și când atinse pământul se mai rostogoli fără rost câțiva metri. Un fotbalist alergă numaidecât, în timp ce antrenorul striga: Mai repede, mai repede! Mișcă-te, mișcă-te! Sportivul trase un șut puternic spre poartă. Portarul încercă să prindă mingea, dar ea alunecă în celălalt colț al terenului. Acolo nu se afla nimeni, încât balonul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
mingea, dar ea alunecă în celălalt colț al terenului. Acolo nu se afla nimeni, încât balonul se opri sfidător în iarba mare de lângă tușă. Antrenorul strigă iar: Mai repede, mai repede! Mișcă-te, mișcă-te! Dar nimeni nu se grăbea fotbaliștii se arătau obosiți, plictisiți. Mai repede, reluă, însă fără folos. Atunci porni el în fugă, numai că iarba uscată îi înțepa picioarele, îi gâdila tălpile în mod plăcut. Execută câteva mișcări la dreapta și la stânga să simtă mai bine acele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
plictisiți. Mai repede, reluă, însă fără folos. Atunci porni el în fugă, numai că iarba uscată îi înțepa picioarele, îi gâdila tălpile în mod plăcut. Execută câteva mișcări la dreapta și la stânga să simtă mai bine acele ierburi rebele, aspre. Fotbaliștii priveau atent și se întrebau ce vroia să arate prin asta. Ajunse lângă minge, unghiul de tragere era bun, soarele se afla în spatele lui, portarul își duse repede mâna la ochi: îl vedea pe antrenor pregătindu-se să tragă. Dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
ce vroia să arate prin asta. Ajunse lângă minge, unghiul de tragere era bun, soarele se afla în spatele lui, portarul își duse repede mâna la ochi: îl vedea pe antrenor pregătindu-se să tragă. Dacă încearcă, își rupe piciorul, gândea fotbalistul, n-are el nevoie de așa ceva. Îl așteaptă acasă nevasta și copiii. Ce-ar fi să apară cu piciorul în ghips? Nu s-ar bucura nimeni, desigur... Gândește-te bine, Nea Peniță, înainte de-a lovi mingea continua în gând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
că-ți arăt eu ce înseamnă un șut executat ca la carte. Să nu se bage nimeni să-mi strice faza că-l căsăpesc! Îl țin pe banca de rezerve până la pensie la pensia lui, nu a mea, înțelegeți voi! Fotbaliștii nu vedeau, nu simțeau nimic. Nea Peniță întârzia să tragă, mulți se apropiau de careu, se pregăteau să lovească mingea cu capul. Portarul, un sfrijit de aproape un metru nouăzeci, își duse mâinile la genunchi și începu să țopăie la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
ăsta la cel mai înalt păianjen, vă spun tot ce-am făcut... Odată jucam în nocturnă un meci de zile mari, cu o adversară puternică de care n-am mai auzit de-atunci. Se numea Cioara Doicești și avea niște fotbaliști tot unul și unul, zburdau ăia pe gazon precum caii sălbatici în preriile americane. Erau buni, foarte buni... Eu le-am dat primul gol! Ce gol! Ca la mondiale, la păianjen ca și ăsta pe care vi-l coc acum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
am prins-o în mâini și imediat am aruncat-o în plasă. Când s-a aprins lumina, mingea zăcea în poarta adversă, toți spectatorii, absolut toți, urlau ca lupii în codru de bucurie că înscrisesem al douăzeci și doilea gol. Fotbaliștii de la Cioara Doicești se adunaseră grămadă în jurul arbitrului de centru protestând. Nea Fluieraș nu era altul decât fratele lui taică-meu, un fotbalist de mâna întâia pe vremea lui Dobrin (dădea golurile numai cu mâna) a scos atunci teancul de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
spectatorii, absolut toți, urlau ca lupii în codru de bucurie că înscrisesem al douăzeci și doilea gol. Fotbaliștii de la Cioara Doicești se adunaseră grămadă în jurul arbitrului de centru protestând. Nea Fluieraș nu era altul decât fratele lui taică-meu, un fotbalist de mâna întâia pe vremea lui Dobrin (dădea golurile numai cu mâna) a scos atunci teancul de cartonașe galbene și roșii, dar le-a folosit doar pe cele din urmă pentru indisciplina oaspeților. La fluierul final, care a venit în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
se terminase. Din minutul o sută cinci mi-am aprins o țigară să mă relaxez. Arbitrul de centru, unchiul meu, își aprinsese și el țigara de nervos ce era că meciul parcă nu mai vroia să se încheie odată. Când fotbaliștii de la Cioara Doicești au părăsit terenul, bătuți măr, spectatorii îi huiduiau înjurându-i frumos, fără excese, de mamă și tată. Unul a luat o piatră și a aruncat-o antrenorului advers în cap. Măi, boule, așa îți antrenezi tu echipa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
avea scăpare). În dreptul stadionului, mi-am amintit că suntem aproape de casă. Tribunele sunt neschimbate, peluza aceeași. Multe meciuri am văzut aici, copil fiind. Cel mai mult îl îndrăgeam pe portar care a ajuns în echipa națională. Ce porecle ciudate aveau fotbaliștii! Extrema dreaptă se numea "racheta", un bun atacant "buldozerul" cam dur în ofensivă. Acasă, mama își călca o rochie pe masa din bucătărie. Când am intrat pe ușă, s-a oprit puțin din lucrul ei și am sărutat-o pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
dar, uneori raporta așa și atunci când se întâmpla. De exemplu, la noi în Baterie, Fane (un oltean din Breasta, de lângă Craiova, magazionerul nostru) s-a încurcat cu formula. Pe serviciul lui, i-a prins dimineața dormind locotenentul major Ionescu (fostul fotbalist de pe la Rapid, parcă) pe doi camarazi și le-a făcut raport. Când a venit Panait (care deja aflase din Comandament isprava), Fane a dat raportul astfel: "Tovarășe locotenent major, pe timpul serviciului meu nu s-a întâmplat nimic deosebit!" "Chiar nimic
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
17, Varga se afla căzut sub masă la restaurantul "Universității"? Drept răspuns, Teașcă mi-a adus și arătat o veche agendă jerpelită, cu titulatura "Carnetul apicultorului" (?) în care-și notase, cu rigoare și năduf, amănunte relevante pentru "viața sportivă" a fotbaliștilor de la "Dinamo". În carte, însemnările cu pricina le-am mai periat, le-am mai domolit... Aflați c-am găsit în pod agenda lui Nea Titi, numai bună de oferit la licitație pe internet! Sunt trecute acolo, cu meticulozitate, șiruri lungi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
soldat cu un necrolog postat pe internet de Asociația Scriitorilor din București și o onorabilă înmormântare ieșeană cu onoruri militare, atât. În rest, tăcere! Procurorii sunt adânc preocupați de cazul valizei cu arginții lui Becali, de milioanele sfeterisite la transferurile fotbaliștilor, pentru a se mai auto-sesiza și a cerceta latura penală a morții lui Cezar, adusă la nivel de eveniment local menit să-l rezolve... taman doctorii din urbea incriminată! Fiica adoptivă a lui Cezar, Clara, mi-a trimis un trist
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
trenul, am Întîlnit o pereche de escroci chilieni care vindeau ierburi și ghiceau viitorul. Au fost foarte prietenoși, și-au Împărțit mîncarea cu noi după ce i-am invitat să bea mate. În apropierea ruinelor am dat peste un grup de fotbaliști și am fost invitați să jucăm și noi. Mi s-a oferit ocazia să mă dau În spectacol apărînd cîteva mingi, asta Înainte de a recunoaște cu modestie că, Împreună cu Alberto, care Își demonstrase talentul de mijlocaș pe terenul pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
câinii gâfâiau În jurul nostru cu limbile atârnându-le pe-afară și privindu-ne țintă. Plutonierul Cosmescu se distra aruncându-le bucăți de pâine și de salam pe care le prindeau și le hăpăiau din zbor, animați de o dexteritate de fotbaliști disputându-și o minge Înaltă. Și totuși nu ne chemaseră ei pentru vreo bucățică pe care s-o prindem din zbor. Chiar până acolo nu i-ar fi dus mintea, dar nici să strice aiurea pe noi salamul ăla de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
și nu se duce nici la closet fără gardă de corp după el. Căci el e o persoană foarte cumsecade și iubită de poporul acestui ținut de verdeață și răcoare. Uite-l șchiopătând ușor și pare să gâfâie, ca un fotbalist căruia i-a pus gând rău Întreaga echipă adversă dimpreună cu spectatorii. Tot nu se lasă, măcar că-l apasă. E un luptător și un bărbat adevărat. Parcă-i ceva mai gras decât l-am pomenit cândva, iar privirea lui ostenită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
de acolo...!’’ Femeia omului lucrează ca asistentă medicală într un dispensar din apropiere. La auzul acestor vorbe, mai avea puțin și, în fața multora dintre pacienții spitalului, se isca o luptă corp la corp. Învingător ar fi fost cu siguranță fostul fotbalist de divizie inferioară. După acest incident, omul a ținut să ne aducă la cunoștință ,,măsurile luate spre binele tuturor’’, mai ales al pacienților, la care ține enorm de mult în calitatea sa de manager și om cu maximă responsabilitate privitor
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
extra cavator ex ordinar Vrăbiuța Șut și ...gol! Mingea trece victorioasă printre cei doi vișini pe care Ciprian i-a ridicat la rang de poartă de fotbal. Azor dă fericit din coadă.El e cel mai fidel suporter al micului fotbalist. Mingea se oprește într-o tufă de trandafiri agățători. Băiatul se îndreaptă spre tufă, să o recupereze. - Cip- cirip! Cip- cirip! Un ciripit tânguitor îi atrage atenția lui Ciprian. - Cip- cirip! Cip- cirip! Printre trandafirii roșii, băiatul descoperă o păsărică
Prieteni de poveste. Teme de vacanţă. Limba română, clasa I by Cecilia Romila () [Corola-publishinghouse/Science/91492_a_92303]
-
buni la literatură (Brosnan, în curs de apariție). Un raport mic ar fi legat de însemnate aptitudini în muzică și în sport, în timp ce unul mare ar anunța o bună fluiditate verbală (Manning, 2002). Astfel, Manning și Taylor (2001) informează că fotbaliștii profesioniști au un raport 2D : 4D mai mic decât alții. O altă observație făcută de Manning (2002) în urma studierii a 54 de muzicieni bărbați dintr-o orchestră simfonică britanică a permis descoperirea faptului că muzicienii profesioniști au un raport 2D
[Corola-publishinghouse/Science/1848_a_3173]
-
din presă nu s-a modificat în ultimii 40 de ani, cel al bărbaților pozând nud a trecut de la 3% la 30%. Calendarele cu nuduri bărbătești pe care le vedem de câțiva ani și care prezintă manechine, rugbiști sau chiar fotbaliști goi sunt o ilustrare perfectă a acestei idei. Această „supramediatizare” a corpurilor perfecte ar naște în bărbatul de pe stradă un complex numit „complexul lui Adonis”. De aceea în ziua de azi sunt tot mai numeroși cei care aleargă la chirurgii
[Corola-publishinghouse/Science/1848_a_3173]