4,726 matches
-
implicați... Și ura ne stăpânește încă... Rămase iarăși tăcut. Turnă din nou în pahare și căzu în aceeași muțenie, complice, intimă, comună... Să-ți spun ceva zise el, privindu-mă blând și oftând... Ceea ce mă întrebi dumitale, pe mine mă frământă de când mă știu... Poate și din cauza asta am urmat istoria. Și, poate, din același motiv și geografia. Disciplinele astea se explică și se completează reciproc. Cineva, de pe la voi, cred că Simion Mehedinți, a și spus: în această desfășurare continuă, istoria
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
ce-l îndeamnă inima. Mai lenevește în pat. Citește. Se gândește și se pregătește pentru invitați, dacă-s anunțați. Ori, dacă este el însuși invitat, chibzuiește ce flori să cumpere, ce cadou să dea, în funcție de... Așa că, fără să ne mai frământăm încotro s-o luăm, unde să zăbovim, ce ne-am zis: haidem mai bine la biserică! Tocmai ajunsesem în fața uriașei Catedrale Ortodoxe din centrul orașul, o veritabilă operă arhitecturală, în stil clasic, ridicată în ajunul celui de-al Doilea Război
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
această "prietenie" iscată spontan, de care părea să nu putem scăpa ușor. Vă miră de ce v-am invitat, de ce v-am "agățat" așa, cam cu nepusă masă, neașteptat de brusc?, zice el, ghicindu-ne în mod admirabil gândul care ne frământa. Da! Tocmai lucrul acesta ne frământă. Ați ghicit. Hm! Din cei mulți care-au fost azi în biserică, sunteți printre puținii, care aveți o energie pozitivă ridicată. V-am simțit dintr-o dată. Ați făcut în viață ce v-a plăcut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
părea să nu putem scăpa ușor. Vă miră de ce v-am invitat, de ce v-am "agățat" așa, cam cu nepusă masă, neașteptat de brusc?, zice el, ghicindu-ne în mod admirabil gândul care ne frământa. Da! Tocmai lucrul acesta ne frământă. Ați ghicit. Hm! Din cei mulți care-au fost azi în biserică, sunteți printre puținii, care aveți o energie pozitivă ridicată. V-am simțit dintr-o dată. Ați făcut în viață ce v-a plăcut. Când ne-am întâlnit și v-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
Asatiani, într-o carte scrisă în 1981, a fost atras de obsesia poetului moldovean față de problema recuperării limbii strămoșești: "La Vieru, care tinde să pătrundă în cele mai complexe alternative ale contemporaneității, am găsit răspuns la problema limbii care-i frământă acum pe literații sovietici: poetul trebuie să aibă senzația forței primordiale a cuvântului față de materialul verbal" (p. 35). O deosebită atenție acordă autorul monografiei criticii autohtone din Republica Moldova, realizată de "vierologii" Mihai Cimpoi și Mihail Dolgan. În micromonografia de debut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
o lucrare de control. Era cu profa de istorie, de care toată clasa se temea. Numai să intre în sală și toată lumea încremea și nici musca nu se auzea. Cînd se supăra, îți înfigea unghiile în ureche și ți-o frămînta așa pînă ce se înroșea. Nu făcea să-ți curgă sînge sau să-ți lase urme pronunțate, că nu era voie. Dacă țipai, ți le înfigea și mai tare. Puteai doar să strîngi din dinți și să înclini capul mai
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
a ridicat de la locul lui și-a smuls scaunul din mîinile lui Radu, aproape fără împotrivire. Apoi n-a mai știut ce să facă. Nu știa ce să spună, asta dacă există anumite cuvinte, făcute special pentru astfel de împrejurări. Frămînta în mîini picioarele scaunului, pe care ezita să-l pună la loc, de unde l-ar fi putut lua înapoi Radu. Se aștepta ca Radu să-i tragă una să-l doară sau să-i arunce cîteva cuvinte dure, să-l
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
o săptămână, dar despre aceasta nu a scris nimeni. Telefonul suna întruna la primărie pentru a ne spune să ne luăm acasă oamenii, care se ocupau doar de furat produse pe care le schimbau pe băutură. Instructorul și activistul se frământau pe cine să trimită acolo să-i supravegheze, să nu mai fure. De fiecare dată când se discuta, activistul spunea: Ce-ar fi să trimitem primărițele acolo? Între mine și acest personaj era un continuu schimb de replici acide. I-
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
cei din conducerea C.A.P.-urilor pentru hrana animalelor. Dacă vei cere de la ei, își vor lua libertatea de a lua și ei în numele tău cantități mari! Timpul avea să-mi arate cât adevăr era în spusele secretarului! Stăteam tăcută, frământându-mi nervos mâinile. Dispoziția primită de la tovarășul acela de la C.C. al P.C.R. și de la primul secretar de a-mi muta familia în comună și de a renunța la apartamentul din oraș, mă neliniștea. Când a vrut să-și ia rămas
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Pot să aștept până vă faceți treburile, mi-a spus bucuros. Părea să aibă tot timpul din lume. În câteva ore am terminat ce aveam de făcut la birou în acea zi. Eram foarte curioasă să aud problema care îl frământa pe părinte și m-am grăbit să-l invit la mine în birou. Fusesem de multe ori la casa parohială, unde cei din primărie erau bine primiți întotdeauna și îi cunoșteam familia, apreciind în același timp și ospitalitatea coanei preotese
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
fi membru de partid și când a terminat eram la fel de convinsă ca și dânsul că nu ar fi nici un motiv pentru care să nu poată fi primit în partid, conform statutului. Am stat mult de vorbă despre problema care-l frământa și despre multe altele, iar într-un târziu a plecat. Eu am rămas confuză. Nu puteam pricepe la ce i-ar folosi unui preot să fie membru de partid. Aproape toți intelectualii voiau să fie membri de partid pentru a
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
masă apărea o mămăligă, ceva brânză proaspătă de la putină, niște ouă prăjite cu șuncă sau o farfurie cu ciorbă. Alteori, la câte o casă de gospodari eram așteptată cu plăcinte poale-n brâu cu brânză. În timp ce stăteam la masă, gazda frământa puțin aluat și făcea turte pe plita încinsă sau prăjite în ceaun cu grăsime de porc. Când coboram din șaretă, luam cu mine mapa de piele, primită de la o colegă, care era secretară la primăria din Suceava. Eram foarte mândră
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
lui amorțită se mărginea să măsoare așteptarea cu un tremur continuu, de neînvins. Se uita țintă În față, perplex: mai mare decât un turn, din crater se ridicase uriașul bărbos, cu două fețe, de pe corabia morții. Și În fiecare gură frământa, cu colții leviatanului, trupul unui om, scuturându-și capul cu violență și Împrăștiind În jur sânge și fâșii de carne. Cu scârbă, Își dădu seama că cele două trupuri erau Încă vii și se zbăteau În agonie, scoțând niște țipete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Mainardino o introducea parcă din Întâmplare: „... i-a fost adusă lui Frederic vestea morții unuia dintre fiii săi, novice la franciscani. Iar Frederic l-a plâns”. Îndată după asta, episcopul revenea asupra faptelor de la curte. Dante se opri să reflecteze, frământându-și buza cu dinții. Putea oare să fie vorba de fiul pe care l-a avut cu Bianca Lagia? Dar, dacă acesta murise, atunci ghibelinii În cine Își puneau speranțele? Toată povestea Romei se Întemeia pe carisma sângelui imperial. Oare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
o actriță talentată sau un spion deosebit de înzestrat. Numai o prostituată s-ar fi putut comporta cum s-a comportat ea. Scrisorile ei nu fuseseră decât niște minciuni, niște falsuri grosolane. Prăpastia în care căzusem era deosebit de adâncă și mă frământam acolo în abisul de dincolo de realitate. Am citit cu atenție ultima ei scrisoare, căutând vreun indiciu, dar totul a fost zadarnic. Viața mea nu era nimic altceva decât un complot sinistru, înspăimântător. Dincolo de puterea mea de a iubi, se trezise
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
treptele de piatră. Mama stătea pe ultima, la umbra unor glicine. — Nu trebuia să faci așa ceva! — Am crezut că erau ouă de viperă, însă erau doar de șarpe. Oricum, le-am înmormântat cum se cuvine. Ce rost are să te mai frămânți? Mă simțeam tare prost că m-a văzut mama. Mama nu e superstițioasă, dar îi e teamă de șerpi de când a murit tata, cu zece ani în urmă, în casa de pe strada Nishikata. Cu câteva clipe înainte de a muri el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
sfârșitul iernii, m-am întâlnit cu Joe Gorman pe care nu-l mai văzusem din perioada cu jaful. Era îmbrăcat într-un pardesiu albastru de stofă, strâns pe corp, și purta o pălărie tare cu mici șănțulețe, asemeni unei franzele frământate cu degetele. Cumpăra reviste, din raftul care era atârnat lângă chioșc. Avea nasul ridicat în sus și arăta sănătos și rumen în obraji, hrănit cu un mic dejun bun și înviorat de dimineața rece - deși ar fi fost mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
pe care mi-o cumpărase Thea de pe Wabash Avenue, cea care ți-ar fi salvat viața dacă te-ai fi pierdut prin pădure. Dar aveam fermoarul deschis, așa cum ședeam acolo la soare. Pisica mă tot mângâia cu botul și mă frământa cu lăbuțele sub braț - îi pipăiam șira spinării cu amuzament mulțumit și mă uitam să văd cine o să iasă din limuzina din centru acum că aranjamentele erau complete. Un aghiotant a făcut un semn cu capul și una din gărzile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
iubindu-ne tot weekend-ul, aerul era tare și albastru afară, soarele era splendid și plutea în jur mândru și trufaș. Ne-am sculat doar să scoatem cățelul, pe Harry, pe acoperiș. Pisica mergea pe cuverturi, în pat și ne frământa cu lăbuțele. Singurii oameni pe care i-am văzut au fost doi tipi care jucau cărți pe un banc de croitorie de la fabrica de textile de vis-à-vis. Însă luni dimineața trebuia să mă întorc la bază. M-a trezit în mijlocul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
tu ai considera hazos. Ci mai curând a ceva ce crezi că e considerat hazos de toată lumea. Mă simt dojenit. Te-au înfuriat spusele mele? Ai putea afirma că relația de rudenie dintre noi îmi alterează judecata. Lucrul ăsta mă frământă. Dar sunt, totodată, și un simplu cititor. Și tu un scriitor, sau un simplu scriitor de povestiri remarcabile. Nu vreau să primesc de la tine o povestire remarcabilă. Vreau prada ta. Pe asta nu mi-o mai pot scoate din minte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
că această nouă povestire a ta este cea pe care ai așteptat-o. Și pe care, într-un fel, am așteptat-o și eu. Știi bine că mândria e cea care mă ține pe mine treaz. E lucrul care mă frământă cel mai tare. Pentru binele tău, nu mă face să fiu mândru de tine. Cred că asta-i ceea ce încerc să spun. Nu mă mai ține niciodată treaz din mândrie. Dă-mi o povestire care să mă țină doar atent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
o cale de a interzice părului său să cadă peste fratele lui, la frizerie. Cel mai rău a fost pe 110th Street, lungul interval dintre Broadway și casa noastră, colț cu malul apei. Nimeni din familie nu putea să se frământe pe drumul ăsta atâta cât o făcea Seymour, când avea pricini de frământare. Ceea ce e de-ajuns pentru seara asta. Sunt istovit. Încă un singur lucru. Ce vreau (sublinierea îmi aparține) de la o descriere fizică a lui Seymour? Mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
parcă nici nu răsuflau, să nu piardă vreun cuvânt... Când s-a oprit să ia o gură de apă, i-ai spus să mă trimită să te ajut. Parcă-L aud : "Marta, Marta, pentru multe te mai îngrijești și te frămânți, însă un lucru este necesar: Maria a ales partea cea bună, care nu-i va fi luată"17. Știi, ce-a spus El nu m-a mângâiat: m-a făcut să mă simt vinovată față de tine, ca și cum aș fi furat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Abia acum am răgaz să aștept. Dar poate ca nu mă aștept decât pe mine ca să înțeleg. Și să văd cu adevărat ceea ce-mi apăruse în fața ochilor de atâtea ori: "Marta, Marta, pentru multe te mai îngrijești și te frămânți, însă un lucru este necesar: Maria a ales partea cea bună, care nu-i va fi luată". Cuvântul !!! Cuvântul Lui !!! Și El, care mă striga pe nume : "Marta, Marta !..." N-am avut răgaz să înțeleg. Asta era ! Numele meu, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Sigur că nu era numele ei. Și, în plus, nici nu-i plăcea. Cine o fi fost asta, Marta ?! De fiecare dată, când , în loc să-l asculte, ea trebăluia prin casă, obișnuia s-o strige așa : "Marta, Marta ! Pentru multe te frămânți..." Sigur, de și-ar aduce aminte acum cuvintele lui... sau daca ar ști că sunt "puse bine" undeva, ca pe o bandă magnetică, să le poată asculta... Îl privea prin lumina de la fereastră, căutându-și locul... Odată, mai de mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]