1,851 matches
-
trebuie să alegem, s-o alegem pe aceasta și lumea o simte și o știe, căci lumea este adesea un bun judecător (Pensăes, 42). Și într-un caz și în altul, aspirația spre adevărul și universalitatea culturală integrală se confundă. Himeră, într-un sens, fără îndoială. Dar o himeră fecundă. Deoarece ea singură impulsionează cunoașterea, cuprinderea sa sintetică, integrarea și totalizarea a cât mai multe elemente posibile și în cât mai multe domenii ale cunoașterii. Nu este vorba, în nici un caz
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
și lumea o simte și o știe, căci lumea este adesea un bun judecător (Pensăes, 42). Și într-un caz și în altul, aspirația spre adevărul și universalitatea culturală integrală se confundă. Himeră, într-un sens, fără îndoială. Dar o himeră fecundă. Deoarece ea singură impulsionează cunoașterea, cuprinderea sa sintetică, integrarea și totalizarea a cât mai multe elemente posibile și în cât mai multe domenii ale cunoașterii. Nu este vorba, în nici un caz, de eclectism, ci de încorporarea, pas cu pas
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
timpului („În umbră-Umbră - el stă viu” - Pendula veche de stejar), temă ce-i domină versurile. Încă amintindu-i pe Heredia și pe Al. Macedonski în hieratismul de blazon al versurilor, poetul este totuși interesant prin eleganța cu care își transcrie himerele. În teatru, adaptând Pâinea păcatului a provensalului Théodore Aubadel, ce-și avea izvorul într-o superstiție, și nuvela fantastică Sărmanul Dionis a lui Eminescu, O. reface aceeași scenerie în jurul unei taine ce înfioară: puterea blestemului în prima, „mistice sisteme”, metempsihoza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288590_a_289919]
-
dragoste, caută o supapă imaginară pentru eșecul modernității noastre, pentru des-cîntarea unei lumi strîmbe. Cultului insidios al non-diferenței nu i se mai pot opune, oare, decît soluții livrești? Axa mediană a uniformității îi separă pe exaltații îndrăgostiți ai lui Orsenna himeră pe care o mîngîiem discret în vise, de vagabonzii iubirii lui Houellebecq. Cu dulcegării diplomatice, subtil trecute prin vitriol, pentru primul, sau cu arme albe zdrobind mitul burgheziei eliberate ca pe o ploșnită, pentru cel de-al doilea, acești scriitori
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
că nu e mai puțin criminal pentru că e executat legal și ordonat; că nu adaugă nimic la bunăstarea publică; că dimpotrivă, o diminuează de tot ceea ce îl costă pe acest intermediar costisitor pe care îl numim stat. Și această mare himeră am plasat-o, pentru edificarea poporului, pe frontispiciul Constituției. Iată primele cuvinte ale preambulului: "Franța s-a constituit în Republică pentru [...] a-i chema pe toți cetățenii săi la un grad tot mai ridicat de moralitate, de lumină și de
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
Noi, poporul Statelor Unite, pentru a forma o uniune mai perfectă, a stabili dreptatea, a asigura liniștea interioară, a veghea la apărarea comună, a crește bunăstarea generală și a asigura binefacerile bunăstării nouă înșine și posterității noastre, decretăm etc. Aici, nicio himeră, nicio abstracție de la care cetățenii cer totul. Ei nu așteaptă nimic, decât de la ei înșiși și de la propria lor energie. Dacă mi-am permis să critic primele cuvinte ale Constituției noastre, asta se datorează faptului că nu e vorba, așa cum
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
-l vadă și pe unul și pe celălalt și să țină cont de ambele. Când este propusă o cheltuială publică, ea trebuie examinată în ea însăși, făcând abstracție de pretinsa încurajare care rezultă pentru muncă, căci această încurajare este o himeră. Ceea ce face în această privință cheltuiala publică, cheltuiala privată ar fi făcut de asemenea. Deci interesul muncii este întotdeauna în afara chestiunii. Nu intră în obiectul acestei scrieri să aprecieze meritul intrinsec al cheltuielilor publice aplicate în cazul Algeriei. Dar nu
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
un sac de grâu nu se pot scoate doi saci de grâu măcinat și că munca făcută în soldul guvernului se face pe spatele muncii plătite de contribuabil. Aceasta fu moartea Dreptului la muncă, care a apărut atât ca o himeră cât și ca o injustiție. Și totuși, Dreptul la profit, care nu este decât exagerarea Dreptului la muncă, trăiește încă și o duce bine. Nu există ceva rușinos în rolul pe care protecționistul îl joacă în societate? Acesta îi spune
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
timp serviciu primit și serviciu oferit, căci acești doi termeni se implică reciproc, astfel încât între ei trebuie să existe întotdeauna un echilibru. Nu vă gândiți că societatea poate să ofere mai multe servicii decât oferă, și totuși în aceasta constă himera care este urmărită prin multiplicarea banilor, prin alterarea monezii, prin hârtia-monedă etc. Toate acestea par destul de rezonabile în teorie, dar, în practică, nu pot să îmi scot din cap, când văd cum merg lucrurile, că, dacă printr-un fericit miracol
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
ar fi avut tristul presentiment al deznodământului îngrozitor către care alunecă. Ar trebui să ne văităm în privința orbirii lor, ar trebui să îi avertizăm dacă sunt în stare să ne înțeleagă, dar societatea nu are nimic a se teme de himerele lor. O altă formă de Comunism, și în mod sigur cea mai brutală, este următoarea: a aduna la un loc toate valorile existente și a le împărți ex aequo 59. Ea înseamnă spoliere devenită regulă dominantă și universală. Ea înseamnă
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
care vede clasa lui Hube, în timp, ca un mic monstru ce-și primenește capetele. Prozatorul supune percepția unei adevărate disocieri plastice. În viziunea creației biologice, într-o pagină dintre cele mai remarcabile, regnul animal e conceput ca o singură himeră în continuă metamorfoză, parodie a spiritului universal și a selecției naturale: " Ele au stăruit și s-au selecționat, s-au îndepărtat una de alta și s-au adaptat diferitelor medii, și-au stins lumina ochilor ca să nu mai vadă soarele
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
care condamnă graba nejustificată în preluarea formelor occidentale, fără a se pregăti terenul prin educație și culturalizare, pentru asimilarea acestora. Vorbind despre viziunea lui Eminescu asupra progresului, Zigu Ornea remarcă atitudinea potrivnică înnoirilor capitaliste și acuză poetul de credința în "himera unei Românii eminamente rurale, admițând in extremis acele ramuri industriale care puteau prelucra produse agrare"266. Aceeași concepție dovedește și Garabet Ibrăileanu când susține că poetul-gazetar este un exponent al răzeșimii și al breslașilor care priveau cu mefiență spre înnoirea
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
se află tiparele eterne, arhetipurile. Tema zborului nu constituie, În fapt, decît anticamera unei alte teme, mai vaste, aceea din Anatolida, Santa Cetate și Mihaiada: tema ordinei cerești. Nu urmărim, aici, statutul ei, ci numai pulsația spiritului creator față de asemenea himere. În Mihaida, discursului patriotic i se substituie un discurs moral, deviat și acesta Într-un discurs al creatorului biblic: „SÎnt Alfa și Omega, principiul și finitul, Iar intervalul este al liberei voințe...”. Este discursul Cuvîntului („aceste-a zis Cuvîntul În
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
său cel negru, de stele semănat, Destins cuprinde lumea, ce-n brațele somniei Visează cîte-aievea deșteaptă n-a visat...”. Starea onirică facilitează pătrunderea mitului erotic, iar mitul erotic ia, la Heliade și la un lung șir de poeți, forma unei himere care, furișată sub chipul unui flăcău cu vinele golite de sînge, declanșează ceea ce am văzut: un fior care „fulgeră” prin vine, un „tremur de nesațiu”, o Învăpăiere a privirii, un foc, și totodată o picoteală În trup. Provoacă, mai ales
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Aurel Brumă este Dealul Marconi. Este o apariție spectrală de entitate roș-argiloasă. Pe el apare cocoțat enigmaticul Marconi. Asemenea unei creaturi din altă dimensiune, Marconi își hrănește materializarea în această lume prin energie furată. Invită muritorii de rând să deseneze himere, adică păsări ce nu există ... Or, însuși desenul păsării pe cer este un act de creație a păsării pe cer. Marconi însuflețește desenul, risipindu-și existența din această lume în chiar actul propriei sale creații. În final, ciudatul personaj dispare
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
ani de la nașterea poetului: „Înăbușind un gând rebel Înainte de-a răzbate/Ar fi putut urma și el Cărări de mult umblateă/ Nepăsător cum ar fi fost De-a fraților durere,/ Ar fi căutat al vieții rost În vise și himere. (Ă)./ Din veac creștea spre el mereu/ Un murmur fără nume/ Zadarnic lanțul lung și greu Cerca să Îl sugrume -/Revoltă aprigă mustea Jăratecul sub spuză!/ În beznă se ivise-o stea - Râvnită călăuză./ Poetul clocotea acum De vajnic dor
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
vol. II, București, Democrația. Niculescu-Mizil, Paul (2008), România și războiul americano-vietnamez, București, Roza Vânturilor. Nițescu, Marin (1995), Sub zodia proletcultismului. Dialectica puterii, București, Humanitas. Pacepa, Ion Mihai (1993), Moștenirea Kremlinului, București, Venus. Popescu, Dumitru (1994), Am fost și cioplitor de himere, București, Expres. Roguski, Camil; Chivu, Florentina (2005), Ceaușescu: adevăruri interzise, București, Editura Lucman. Roman, Toma, Jr. (2008), Ceaușescu văzut de aproape, București, Editura Curtea Veche. Sănătescu, Constantin (1993), Jurnal, București, Editura Humanitas. Schuyler, Cortland van (1997), Misiune dificilă. Jurnal (28
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
în fel și chip dinăuntrul meu, dar și dinafară, am simțit că, pentru a putea continua, trebuie să am un fel de confirmare a alegerii mele... să primesc un semn... Bunăoară, să cunosc și eu, cel înconjurat mai ales de himere, un regizor, să-l ating, să vorbesc cu el și să mă asigur că specia asta rară nu există numai în capul meu plin de gărgăuni sau într-un aproape inaccesibil Turn al artei, undeva departe, la București, unde, dealtfel
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
atunci firescul s-ar fi instalat și convenția ar fi funcționat fără doar și poate, pentru asta, se poate spune , regizorul și gânditorul scenariului nu ar fi trebuit să vorbescă, prin imaginile neutre ca narațiune și suspense,despre halucinație, despre himeră, despre iluzie și absolut, așa cum face prin acest film interior. Daca ar fi vorbit despre droguri sau violență ar fi fost altă acțiune dar drogurile și violența sunt și ele dar nu pentru a le face pledoarie de una de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
pot scormoni adâncurile înaltului și să nu știu ce caut, dar să fiu posedat de această căutare. Dacă nu ard, de ce exist?... De ce să mor? De ce să trăiesc? Ce înseamnă perfecțiunea? Perfecțiunea înseamnă... că ești prost. Foarte prost. Că umbli după o himeră, că privești și nu vezi nimic. Că ai îngâmfarea și liniștea prostului desăvârșit. Perfecțiunea e dincolo de noi...În noi e doar trecerea. Dar singurătatea cum o definiți? Singurătatea apără ființa. Din singurătate se naște și moare dragostea. Dragostea e clipa
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
dincolo de impactul lor distructiv asupra fetusului, constituie o oglindă fidelă pentru fragilitatea și deriva ei psihologică, dar și pentru ambivalența, deprivarea afectivă și nevoia ei de a evada dintr-un „status quo”, tern și rece, într-o dimensiune impregnată de himere. Din păcate, în afara inexorabilelor ravagii psihofizice, pe care adicțiile materne le generează asupra copilului nenăscut, acesta poate prelua de la mamă chiar dependența în cauză. în toate aceste cazuri, psihoterapia este indispensabilă pentru a reamenaja relația gravidei cu ea însăși, condiție
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
dezbatere de la Uniune. După ce tînărul pictor, aflat pe drumul de costișă al decadentismului, recunoaște, imprudentul de el, că da, "mă înrăiesc zi de zi", apărîndu-și, probabil, statutul de om care creează, deci duce o luptă crîncenă, rea, cu propriile-i himere, deci după ce pictorului îi scapă porumbelul din gură, sare ars Perahim și-l întreabă ofuscat: contra cui (te-nrăiești n.n.)? Contra muncitorilor? Contra statului care construiește o lume nouă? Să fi fost în locul lui Piliuță, ce-ați fi răspuns? Ce-
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
persuasive ca-n fața blondei pempante de la casă. Calcule balcanice... Ochii lui Malraux. Somnoros-candizi, în vremea războiului civil din Spania, într-un moment relaxat, cînd pe tunica militară stă agățat, drăgăstos, un pisoi tărcat. Ochi de strigoi tîrziu, bîntuiți de himerele unui comunism romantic-asumat, de care înțeleptul nu vrea să-și mai amintească în paginile de jurnal ale sfîrșitului. Un nou puseu centrist. La etajele 3-4 ale Oficiului Național (totuși) de Expoziții, o amplă desfășurare de forțe: "Experiment-Interferențe și prospecțiuni în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
la destinul operei sale. Mă-ntîlnesc iarăși cu Vitcu și schimb iar vorbe în doi peri ca și-altă dată. Sincer să fiu, cînd îl vedeam cu geanta-diplomat, alergînd spre Parlamentul lui pedeserist, îl ocoleam. Își părăsise actoria captivantă pentru o himeră de proastă calitate. Și-a regăsit acum mersul de gheișă preocupată. Și putem amesteca iar vorbe șui. Nu-ți mai văd mașina, îi spun. E-un hîrb, zice; și nici n-am apucat măcar să-mi fac un garaj, cît am
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
care poate duce sau mai degrabă nu într-un spațiu al împlinirii simt nevoia, din cînd în cînd, să cunosc și astfel de oameni: realiști, exacți, eficienți. E o plăcere să părăsești, o secundă, suprafața aceasta, a luptătorilor cu fascinantele himere și să te plasezi pe cealaltă, a pămîntului sigur de sub picioare. Numai și pentru motivul unul din atîtea că nu trebuie să mai asculți văicăreli. Să fiu... exact: nu congenerii mei visători sînt cei ce se alătură, necondiționat, corului văicărelilor
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]