1,922 matches
-
nopții se deșteptă în alintările Ilonei: ― Scoală, leneșule... Aide, să nu pierzi tocmai Învierea! Până să se dezmeticească, fata dispăru fără zgomot... Se îmbrăcă în grabă. Răcoarea nopții îi învioră pașii. Cerul era senin, vânăt, și stelele pâlpâiau ca niște luminițe pe bolta unei imense catedrale. Curtea bisericii era plină de oameni și totuși mai soseau mereu, care singuratici, care în pâlcuri. Bisericuța de lemn, veche, lăsată într-o parte și proptită cu bârne ca să nu se dărâme, cu turnulețul răsucit
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
și, peste câteva minute, preotul, cu Evanghelia pe braț și cu o lumânare aprinsă în cealaltă mână, se ivi în prag. Zeci de lumânărele se întinseră nerăbdătoare spre preotul în odăjdii strălucitoare și în curând curtea bisericii se umplu de luminițe galbene, plăpânde, ca o ceată sfioasă de suflete care așteaptă, tremurând la porțile cerului, glasul izbăvirii. Printre țăranii ce se înghesuiau în jurul preotului, Apostol Bologa văzu și mulți soldați, cu fețele transfigurate de evlavie, bolborosind rugăciuni fierbinți. Dar mai ales
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
ci doar un tată care tocmai își pierduse copilul, și pentru care, de acum înainte, lumea avea să fie un soare acoperit de o mare pată neagră. Simțeam că mă sufoc. Totul zumzăia înlăuntrul meu. Vedeam în fața ochilor puncte albe, luminițe scurte și intense și trăsăturile lui Bourrache, purpuriu, care tremura, tremura și care deodată își trase mâinile de pe gâtul meu, de parcă fusese ars cu un fier roșu, înainte de a se arunca la pământ și de a izbucni în plâns. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
LUMINIȚA SĂNDULACHE COSITUL De la poala pădurii și până la cimitirul din sat, câmpul se întinde neted, cu iarba deasa unduind mătăsoasa în bătaia vîntului. Soarele arde puternic, trimițându-și săgețile sale ascuțite printre cămășile zdrențuroase ale cosașilor care trag brazda lata prin
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
remarcase modul absolut inteligibil și ușor descifrabil al “corespondentelor” dintre “semnificant” și “semnificat”, deoarece era destul de bine inițiată în teoriile lui Saussure. Dar nici ea nu trecuse neobservată de profesorul care îi admira tăcut frumusețea perfectă, îi adoră în tăcere luminițile ochilor, străduindu-se să exprime ceea ce era mai bun în el. Entuziasmată, dar totodată uluita și fascinată în același timp de discursul clar, concis, la obiect, dar cât se poate de voalat al profesorului, Lăură se gândea departe... -Desigur, isi
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
dacă nu cumva îl urmărește cineva. Lăură a rămas tăcutăƒ în noapte, plimbându-se agitatăƒ pe aleile din imediata vecinătate a Ambasadei care, după cum știa ea din lecturi, era ,,pământ românesc". Privi cu atenție înapoi și, văzu în noapte douăƒ ,,luminițe" aprinse care se strecurau translucid prin perdeaua de întuneric și realiza imediat căƒ cineva o urmărise. Se gândea însăƒ mai puțin la ea, încercând din răsputeri să-l ,,acopere" pe el. Traversa grăbita aleea, încercând să se retragăƒ discretă sub
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
cu săculețul transparent și cateterul cu lichid portocaliu, coborâm astfel până la secția de radiografie, cu camere întunecoase luminate doar de niște neoane fără intensitate, care nu se sting niciodată, mai conștiincioase ca lumina soarelui, dar la capătul coridorului observăm o luminiță pâlpâind intermitent, un copil complet chel, cu brațe slăbuțe, aprinde și stinge un întrerupător, iar eu văd cazna din ochii lui Udi, care încearcă să se ridice, lasă naibii întrerupătorul ăla, strigă el, nu ai altceva mai bun de făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
permite robotului să împingă placa de metal cu o lovitură de picior. Calea era liberă. Interiorul aparatului era întunecat și tăcut. Un cablu de arîmare șerpuia pe jos și se întrerupea lângă ușa externă: extremitatea fusese ciopârțită. Apoi zăriră o luminiță slabă în apropierea postului de pilotaj, de care se apropiară. Erau ochiurile luminoase interne ale unui cheson criogenie. Oaspeții schimbară câteva priviri înainte de a merge mai departe. După aceea doi dintre ei se aplecară peste capacul de sticlă al sarcofagului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
în România, dar nici despre Peru. Singura imagine pe care cititorul român ar putea-o avea despre această îndepărtată țară latino-americană ar fi aceea din non-ficționalul Peștele în apă al lui Mario Vargas Llosa (o altă traducere magistrală făcută de Luminița Voina-Răuț), o carte care relatează campania pentru prezidențiale susținută de cunoscutul scriitor în 1990. Nimic mai diferit de acest Peru asemănător cu România postdecembristă decât Peru pe care îl întâlnim în romanul lui Echenique, un Peru al primei jumătăți a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
zece, armat cu diverse bucăți de lemn, pentru a nu se surpa. Apoi, la acea adâncime, începuse să sape un tunel orizontal, fiind convins că va găsi acolo, în adâncuri, cum iar fi spus cosmica forță ce îl călăuzea, o luminiță cu puteri miraculoase. Dar să revenim la cercetări. În pofida circumstanțelor expuse mai sus, s-a reușit obținerea a o serie de probe care ne-au convins că suspectul este, într-adevăr, autorul faptei. Oricum, respectivul nu putea fi tras la
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
explicat, fără succes, că discutase deja cu omul și, la intenția de a face măcar o aluzie la eveniment, respectivul a devenit extrem de violent. Omul a venit plin de bunăvoință, fiind convins că este chemat pentru „descoperirea” sa legată de „luminiță”. Atunci am aflat - mi-a prezentat și un dosar - că făcuse diverse demersuri la autorități cu privire la respectiva descoperire, toate rămase fără cel mai mic răspuns. Am discutat mult cu el despre groapă, despre tunel și luminiță, timp în care dădea
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
descoperirea” sa legată de „luminiță”. Atunci am aflat - mi-a prezentat și un dosar - că făcuse diverse demersuri la autorități cu privire la respectiva descoperire, toate rămase fără cel mai mic răspuns. Am discutat mult cu el despre groapă, despre tunel și luminiță, timp în care dădea impresia unui om normal psihic, cu o surprinzătoare coerență în vorbire, în raport cu nivelul redus de pregătire pe care îl avea. Dar „fuga privirii” și alte elemente de acest gen arătau, fără dubii, că era bolnav. L-
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
a bolborosit: „Cu ce să-ți dau în cap?!”. Și, slavă Domnului, avea destule în jur. Nici acum nu-mi pot da seama cum de am avut puterea să-l întreb, cât mai calm cu putință: „Și cum e cu luminița divină?”. Se pare că, într-adevăr, acea luminiță avea ceva puteri miraculoase, fiindcă tânărul s-a calmat ca prin farmec și am continuat în liniște discuția. Iar, pentru mine, ancheta luase abia atunci sfârșit. Cu riscul de a fi putut
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
cap?!”. Și, slavă Domnului, avea destule în jur. Nici acum nu-mi pot da seama cum de am avut puterea să-l întreb, cât mai calm cu putință: „Și cum e cu luminița divină?”. Se pare că, într-adevăr, acea luminiță avea ceva puteri miraculoase, fiindcă tânărul s-a calmat ca prin farmec și am continuat în liniște discuția. Iar, pentru mine, ancheta luase abia atunci sfârșit. Cu riscul de a fi putut plăti foarte scump dorința de a-mi forma
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
Cum spuneam, bunii noștri călugări Metodiu și Iovănuț intrară în Moldova pe la ceasurile cinci. Să fi mers ei cam cât ai merge așa, cătinel, de la Notre-Dame până-n Place Pigalle, când, iacătă în depărtare, sub geana întunecată a unei păduri, o luminiță și-un zvon de râsete. — E hanul Stăniloaiei - grăi Metodiu care cunoștea locurile. Domnul ni l-a scos în cale, Domnul să ne ferească de ispite, căci, de nu mă înșel - și nu mă înșel! - aici vom sta de mas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Hamzà își făcu semnul semilunii și se ridică de pe covorul cu bătălia de la Nicopole. Se vedea cât-colo că-i obosit, dar mulțumit. — Ce urmează? - privi el spre cadâna de serviciu. — Masaj sau vernisaj - răspunse dânsa. — Masaj! - hotărî sultanul și-o luminiță ciudată îi sclipi pentru o clipă în ochi. După aceea? - întrebă el cu un glas care îi miră pe moldoveni prin moliciunea lui. Cadâna plecă cu sfiiciune privirea. Mda - zise sultanul, trecând firesc peste stânjeneala cadânei. Și-apoi? — Apoi duș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
gângurind o turturică. Cosette ridică privirea și se uită în adâncul ochilor lui Broanteș. — O auzi? - suspină ea, și atinse mâna lui Broanteș cu degetele ei lungi, fine, nervoase. își cântă cântecul de iubire... în ochii lui Broanteș se aprinseră luminițe. „Fiț-ar turturica a dracului - gândi el revoltat. Ia te uită la ce-i stă dumneaei capul când țara arde!”. Episodul 186 CONCEDIU MEDICAL PE 7 ZILE Episodul 187 PE TEME GENERAL-UMANE (Iî Pomeneam nu cu mult în urmă despre trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
sunete asemănătoare cu ale micii păsări colorate din față. Sticletele ascultă atent, cu capul într-o parte, apoi începu să cânte. Când termină, fața sfântului părinte se întunecă: — Cardinalul Massari, va să zică... - murmură el și în ochi i se aprinseră două luminițe de ură. Sticletele încuviință. Papa scoase dintr-un buzunar al sutanei albe un pumn de semințe de cânepă pe care sticletele le ciuguli mulțumit. Apoi sfântul părinte fluieră amănunțit preț de câteva minute, după care sticletele ciripi o dată scurt, semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
dacă nu s-ar fi întors chelnerul cu cardul lui Sebastian, stricând momentul. Seara era atât de blândă încât Sebastian nu și-a mai încheiat haina. Am mers în tăcere pe mica alee de la St Christopher’s Place; șirul de luminițe ce sclipeau deasupra noastră crea o atmosferă atât de romantică, încât tot așteptam să se oprească și să mă sărute, dar, în mod extraordinar, probabil nu se gândea la asta, deși tocmai îmi plătise consumația. Nu îmi venea să cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
pus pe spate, să-mi aducă ceva de Îmbucat. Însă nu de frig și nu de foame tremur eu. De astă dată, dac-aș fi vrut și-aș fi vrut, aș fi șters-o de-acasă. Singur, călăuzindu-mă, după luminițe, până acolo, Încolo, unde va fi ajuns la noi iazul călugărilor - dar pe lat... Dacă m-aș fi rugat frumos de Moș Iacob, poate că m-ar fi luat cu el: pe drum, i-aș fi dus ciorpacul - cel cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
și mă bucur. Îmi face bine mângâierea ta pe frunte... Pleci? Aaaa! Vorbești cu omul acela... cu doctorul de aici. Să vezi ce voce plăcută are! Îmi este bine când se apropie de mine. Îl „văd” și pe el, dar luminița lui e mai slabă ca a ta. Firesc, nu? Pentru că încă nu-l cunosc, nu știu cum arată, dar sunt sigur că este om bun...”. Dorea să-i vadă pe amândoi când vorbesc și s-a străduit din toate puterile să se
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
el din tot ceea ce discutau medicii. Deodată, aparent fără motiv, a încetat să vorbească și a făcut semn să fie tăcere, ridicându-se în picioare. După câteva clipe, a intrat Laura. El o simțise că se apropie de dincolo de ușă. Luminița din spatele retinei lui îl atenționa întotdeauna bine. Acum era mai strălucitoare ca oricând, semn că anunța apropierea persoanei ce emana multă căldură, multă iubire pentru el. Îl „alarmase” și când era el aici cu asistentele și a intrat Laura prima
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
mei. Vă mulțumesc, doamna doctor! Primi cu mulțumire în suflet îmbrățișarea ei, după care își fixă privirea pe celelalte persoane. Deși începuse să vadă, adevărat, destul de difuz, nu o recunoscuse pe Iuliana ori ea era prea ascunsă de celelalte persoane. Luminița de dincolo de retină a funcționat și de data aceasta. A țintit atent în direcția pe care aceasta i-a indicat-o și a distins silueta Iuliei. - Vino, surioară! Te văd, sora mea dragă... S-au îmbrățișat lung. Iuliana plângea înăbușit
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
pentru cei care nu au mașină, dar au dragoste de Ea. Zeci de mașini și autocare așteaptă cuminți la poartă, ca într-o vitrină a pământului, calci pietrele șlefuite de vreme și de ploi și ochii ți se îndreaptă spre luminițele ce străbat prin pâcla nopții. Multe mașini cu număr de Vaslui și doar un singur autocar, cel mai viu și mai frumos dintre toate. Spun asta că e roz bonbon, taman pe gustul meu. În fiecare vineri, când se fac
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
ochii peste cap. Crede că tot visul de a scrie un scenariu e o prostie. Ca majoritatea oamenilor. Debbie nu vrea să-și care sacoșele până acasă, așa că luăm un taxi. Când ajung în camera mea de hotel, îmi clipocește luminița roșie de la robot. Inima îmi tresare. Se poate ca... se poate ca Adam să fi aflat numărul camerei mele și să-mi fi lăsat un mesaj de dragoste? Entuziasmul meu ia repede sfârșit, totuși. Am trei mesaje, dar sunt toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]