1,770 matches
-
la momentul respectiv. - Să depună atâta efort, să-i urmărească, să elaboreze tot felul de planuri complicate să-i găsească și să-i ucidă? întrebă Rhyme. Probabil că i-au trebuit câteva luni pentru asta. - Mintea trebuie să-și scarpine mâncărimile, răspunse Dobyns. - Încă un lucru, Terry. Părea să se adreseze tot timpul unui public imaginar... Stai, credeam că e „stimată audiență”. Dar acum mi-am adus aminte - adjectivul era „onorată”. Vorbea ca și cum ei ar fi fost acolo: „Și acum, onorată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
dulciurile familiei mele. Nu-mi doresc nici cozi, nici borcane, nimic. Gata, a murit vremea și comunismul de la groapă nu se mai întoarce. Cum erau verile la bunici, la Strehaia? Cu bube. Am alergie la Strehaia. O alergie groaznică, o mâncărime de zile mari și amare. Bunicii mei erau boieri, însă și știau toate tabieturile de pe lume și mie îmi plăceau. Strehaia, pe care am redescoperit-o acum, mizeră, a țiganilor cu turnulețe, era Strehaia unei vieți patriarhale, unde boierii ca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
visele - zise șăgalnic țigăncușa lungită. — Mirosul acesta de pește... Nu sunt obișnuit... - răspunse Barzovie. Degeaba mă visez eu în Grecia lui Pericle, dacă deasupra mea atârnă eminamente pești din Dunăre. în plus aceste mici viețuitoare provenind din paie îmi dau mâncărimi pe care nu le-am simțit niciodată. — Eu sunt obișnuită - șopti Cosette. Am cunoscut, de-a lungul nu prea liniștitei mele vieți, tot soiul de gângănii, care de care mai demne de luat în seamă: pureci vienezi, de Schonbrun, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
se aplecă să se scarpine între degetele picioarelor. Avea o alergie mai vechi, pe fond nervos, de multe ori Carmina îl surprindea presând-și cu călcâiul piciorul celălalt, până la durere sau frecându-și laba de stinghia mesei, până ce senzația de mâncărime dispărea înlocuită de cea dureroasă, în timp ce pe față împietrea o grimasă chinuită. În seara respectivă n-a mai scos nimeni o vorbă, ședeau toți trei în bucătărie, mama trebăluia pe lângă sobă, tatăl în pat își tăia unghiile. Carmina pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
rece ca gheața. Plecă, picioarele i se afundau în nisip. La capătul plajei își încălță papucii. Toată ziua i se zbătuse ochiul stâng. Presimțirea răului o irita. Din când în când își apuca genele și trăgea de pleoapă. Simțea o mâncărime plăcută, globul ocular parcă se încălzea sub pliul alunecos. Către sfârșitul programului avu o discuție cu un băiat de la financiar, Matei, fost coleg. Un om extrem de sensibil și de meticulos, rușinos ca o fecioară. Venea săptămânal și răsfoia presa cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Început să mă gâdil. Dar orice aș fi făcut, și pot să zic că am Încercat destule, nu s-a Întâmplat nimic. Mă mânca pielea, desigur, dar nu era nimic anormal, până când a trebuit să mă scarpin, ca să scap de mâncărime. M-am prins că Anton nu s-a referit la mușchiul de sub scrot. Am Început să-mi palpez testiculele cu grijă, ca să văd dacă ceea ce căutam se afla acolo. Dar fără succes. Mă durea, atâta tot, așa că, după o vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
certe, "Du-te și te culcă, bețiv păcătos", deși în blasfemia Călugărului era și un sâmbure de adevăr, fiindcă, în istorie cel puțin, infernul a apărut numai după ce a fost trâmbițat paradisul. În schimb, îl ascultau cu plăcere de câte ori avea mâncărime de limbă și își amintea de societatea secretă în care intrase după ce fusese izgonit de la mânăstire; un fel de sectă care își fixase drept țel de necrezut să se răzbune împotriva oamenilor de valoare care aveau proasta inspirație să ia
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
M-am gândit să-mi fac de lucru pe la laborator, poate o întîlneam pe Laura. Dar ușa era încuiată și în zadar m-am învîrtit o vreme pe-acolo. Revenind, am auzit râsete și glasul Călugărului care, beat și cu mâncărime de limbă, le povestea bătrânilor un vis. ― Ce vă holbați la mine? Chiar așa am visat, că trăiam în secolul 9 pe vremea papei Formosus și eram cardinal. Ați priceput? Car-di-nal. Și cum ceilalți nu se puteau abține să nu
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
reduce întreaga încurcătură la ceva ce-l va afecta numai pe el? Căldura reflectată de parbriz și numeroasele scurtcircuite iscate în creierul lui Danny îl făcură să ațipească. Crampele și strălucirea soarelui îl făcură să se trezească - transpirat și cu mâncărimi pe piele. Piciorul lui atinse claxonul și un somn negru, fără vise, se transformă într-un torent de zgomote ce se izbeau de toți cei patru pereți afurisiți din jur. Danny se uită la ceas, văzu că era 12.10
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
domn Lemarchand, dimineața, când deschidem ziarele lumii și începem jocul în acel infernal cazinou unde, cum spunea odinioară poetul, „la masa verde, față în față...”. ...pe o filă găsită în dormitorul unei doamne, după o operație inutilă (neoplasm de pancreas): „mâncărime slăbit temperatură colită Festal Ripason Calciu lactic pentru întărire sau îngrășare Delta Cortizon. Am voie să urc scări?”. IULIE ’69 REZ. CAP. PREC. ...Dar toate aceste scoruri nemaipomenite în meciurile de tenis nu vă spun nimic? Scoruri-fluvii, scoruri-epopei, scoruri neverosimile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
CAMERĂ ȘI ÎL CUPRINSE O TEAMĂ PRIMITIVĂ, INSTINCTIVĂ, DE NOAPTE. ASCULTĂ CU ATENȚIE, STRĂDUINDU-SE SĂ PERCEAPĂ UN SUNET. I SE PĂREA CĂ NUMAI UN ZGOMOT NEOBIȘNUIT L-AR FI PUTUT ADUCE ÎNTR-O ASEMENEA STARE DE VEGHE. SENZAȚIA DE MÂNCĂRIME A PIELII CREȘTEA ÎN LOC SĂ DISPARĂ, FĂCÂNDU-L SĂ SE SIMTĂ PROST. APOI, ÎN MOD UIMITOR, AVU UN SENTIMENT AL MORȚII ATÂT DE PUTERNIC, ÎNCÂT FIORI RECI DE GROAZĂ ÎI STRĂBĂTURĂ COLOANA VERTEBRALĂ. ÎNFRICOȘAT, ÎNCERCĂ SĂ-ȘI ÎNDOAIE GÂTUL, RIDICĂ CAPUL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
să renunțe la scris, capul lui Alice era plin de personaje și de povești. Când s-a așezat în barcă, femeia a simțit pixul împungându-i șoldul. Când barca a început să prindă viteză, a simțit în locul respectiv ca o mâncărime. După un kilometru în susul râului, când cerul se întunecase de-a binelea, pixul se transformase într-o greutate pe care nu avea cum s-o mai ignore. Alice l-a scos din buzunar și-a luat o foaie mototolită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
să stea și... Se opri. Cum adică, să stea? Oare stătea și ea? Grosvenor își încorda atenția. Auzi deodată, în depărtare, un glas: - Fie că ceea ce văd și aud are sau n-are vreun sens, eu rămân calm... Simți o mâncărime pe nas și-și spuse: "Ei nu au nas, din câte mi-am putut da seama. De aceea, e vorba fie de nasul meu, fie de o iluzie..." Dădu să se scarpine, dar simți un junghi în stomac. S-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Dădu să se scarpine, dar simți un junghi în stomac. S-ar fi îndoit de durere, dacă ar fi putut, dar nu putea - nu putea nici să-și scarpine nasul, nici să-și pună mâinile pe pântec. Înțelese atunci că mâncărimea și durerea nu veneau din propriu-i trup. Și nu aveau neapărat vreo corespondență în sistemul nervos al făpturii aceleia. Două forme de viață foarte evoluate își trimiteau una alteia semnale pe care nici una dintre ele nu era în stare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
semnale pe care nici una dintre ele nu era în stare să le interpreteze. Grosvenor avea avantajul că se așteptase la acest lucru. Străinul, care, potrivit teoriei lui Korita, se afla într-un stadiu primitiv, nu se putuse aștepta la așa ceva. Mâncărimea înceta brusc. Durerea din stomac se transformă într-un fel de apăsare, ca aceea pe care o simți după un prânz prea îmbelșugat. În schimb, avu senzația că un ac înroșit îi împunge fiecare vertebră. La jumătatea spinării, acul se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
stăruia în mintea lui. Nu putea fi sigur. Deși ultimele senzații fuseseră, toate, plăcute, o aștepta cu oarecare neliniște pe cea următoare. Lumina rămânea tulbure și cețoasă. Deodată, ochii începură parcă să i se umezească din nou și simți o mâncărime în picioare. Senzația trecu, lăsându-l însă într-o stare de fierbințeală. Simțea că se înăbușă. - E doar o iluzie! Își spuse. Nu mi se întâmplă nimic asemănător. Se liniști. Acum nu mai auzea decât murmurul acela monoton și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Libertatea? Privilegiile? Demonii? Expulzarea acelor demoni și spirite din aer, unde se aflaseră dintotdeauna, prin iluminare și raționalism? Iar omenirea nu trăise niciodată fără demonii ei posedanți, și trebuia să-i capete Înapoi! O, cu ce creatură nenorocită, plină de mâncărimi, sângerîndă, roasă de nevoi, idioată, genială aveam de-a face aici! Și cât de ciudat se juca (el, ea) cu toate straniile proprietăți ale existenței, cu toate varietățile de posibilitate, cu năzbâtii de tot felul, cu sufletul lumii, cu moartea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
mă ajuți? Trebuie să dau de omul ăsta. Simt că trebuie să fac ceva. — Drăguța de Margaret, care nu face decât binele! S-a Încruntat, și-a trecut degetele prin buclele negre și și-a frecat pielea capului, parcă avea mâncărimi. Habar n-am cum să fac, e ceva mai complicat acum pentru ai noștri să capete informații. Până și intermediarii locali intră În conflict cu armata. Peste tot sunt soldați care caută pricină. Nenorocirea e că n avem câte parale
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
dormitul, visele ude sau intervenția rapidă a mâinii și tot ce însemna viață la acel început de vară? Acesta era uscat, fierbinte, vântos. Pretutindeni se aduna praful de nisip, acoperea multe, la fel și gândurile care poate că îmi produceau mâncărimi. Dar, dincolo de toate acțiunile secundare și formulând situația cât mai precis, mă văd, dacă nu bucuros, atunci măcar ușurat după ce băiatul a dispărut. Adierea de îndoială față de tot ceea ce se consolidase ca o stâncă de credință a început să slăbească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
pentru sinistrați. Ce-i drept, mama mi-a rămas în închipuire ca o imagine neschimbată, lipsa ei însă nu mă durea. Nici urmă de dor de casă care să-mi dicteze versuri. Nici un sentiment de vinovăție care să-mi producă mâncărimi. Numai propria sa persoană părea să-l îngrijoreze pe cel ce se plimba fără țintă printre ruine și mormane de dărâmături, căci de alte griji nu-mi aduc aminte; sau poate că, împreună cu suferința mea de nenumit, m-am refugiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
din varii motive. Eu nu știu de ce am început să strănut tocmai când mă pregăteam să ies din casă spre a merge la serviciu. De răcit nu eram și în afară de cafea, nu băgasem nimic în gură. M-am trezit cu mâncărime în nas și frecându-l, l-am făcut ca pe un ardei roșu. Deci, grăbit să ies din apartament pentru a prinde autobuzul spre serviciu, n-am dat prea mare importanță, dar soția îmi atrage atenția să fiu atent cum
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
Să te fi pregătit, mai din timp! Al dracului o mănâncă, bă, fetelor, vedeți și voi, ori nu vedeți? Da. Vedem, dar, mai priponește-ți, melița aia, odată! Uite. Îl cuprinde. Nu-l lasă, măcar, pe el, s-o cuprindă. Mâncărime a dracului, ce, mai?! Gata. Au tăcut cu toatele. Ea, Aura, scoate din sân, banii pentru carte, și Îi Întinde, politicos, cu tandrețe și drag. El, Îi primește, Îi numără, apoi și-i pune În buzunarul pantalonului. Îi sărută mâna. Se
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Pete mici de sânge, sânge, sânge. Poate că nevasta le-a găsit în lenjeria bărbatului. Poate într-a ei. Ăștia-s oameni cu facultate și casă în suburbii, care cumpără de la mall și n-au experiență cu lățeii. Acum toate mâncărimile capătă un sens. Și acum nevasta e întărâtată rău de tot. Și nici vorbă să știe că-i versiunea „păpușă de cauciuc” a lățeilor cu care te pricopsești de la un colac de WC. Fără îndoială asta i-ar spune bărbatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
Îi stîrnea urticaria și, sub acest pretext, m-am oferit eu să-i duc cărțile. — Individul ăsta e un pedant, un depravat și un pupincurist fascist, proclamă Fermín, ridicîndu-și pumnul În modul inechivoc În care o făcea cînd Îl apuca mîncărimea justițiară. Cu povestea cu catedra și cu examenul final, ăsta ar profita pînă și de pasionaria, dacă i s-ar oferi prilejul. — Nu te enerva, Fermín. Velázquez plătește foarte bine, Întotdeauna În avans, și ne recomandă În stînga și-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
început să sforăie. Gaston a stins lumina și s-a învelit cu o pătură. Era cam murdară și mirosea urât. Bătrânul uscățiv de lângă el nu s-a mișcat deloc în somn. Gaston a simțit ceva pe picioare și apoi o mâncărime. Erau păduchi, probabil. Cine naiba era omul acesta? se întrebă Gaston. O fi vreunul dintre pustnicii văzuți prin picturile orientale? Când s-a trezit Gaston, bătrânul era deja în picioare și aprinsese focul în cameră. Era îmbrăcat tot cu puloverul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]