2,482 matches
-
că aveți la activul dumneavoastră atâtea crime. Ce crime, domnule procuror, vă rog să-mi spuneți una. -Păi, nu trebuie decât să mergeți la marginea Clujului pe Dealul Feleacului, ca să vedeți crucile de la căpătâiul victimelor dumneavoastră. În marginea Clujului? Întreb mirat. Victimele mele din marginea Clujului? De când, domnule procuror? Păi, din 1940, 1941, 1944, domnule Chioreanu! Bine, domnule procuror, dar din 1940, până toamna lui 1944, Clujul cu marginile lui, până aproape de Turda, ținea de Ungaria. Dumneavoastră puneți acum și crimele
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
despre moartea unui cunoscut care nu ți-a fost prea apropiat) și-mi spuse repede, de parcă n-ar fi vrut să strice plăcerea acelei după-amieze însorite, că Lulu a murit. Atunci, pe terasa înconjurată de lădițe cu flori, sub ochii mirați ai lui Michi, ai femeii care servea la mese și ai 173 unor copii care-și socoteau mărunțișul, am făcut prima "criză" din cele care mi-au împărțit de atunci viața în "perioade cu Lulu" și "perioade fără Lulu": cerul
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
altă bătaie între politicieni. Urmăriți-vă reacția: v-ați întristat? Ei, aș! Ați izbucnit în râs, firește. I-am așteptat pe politicienii de la centru să taie în carnea vie a candidaților care-i fac de râs. Și-am fost oarecum mirat, știind cât de ipocriți sunt de obicei, când am constatat că de astă dată n-au nici măcar minima ipocrizie de a se preface că nu-i apără. Ba, mai mult, l-am văzut într-o emisiune pe penibilul domn Gheorghe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
pe umeri, și cu mâinile întinse peste vin și pâinea împletită recitasem cu emoție: Binecuvântat să fie numele Domnului, de acum și în vecii vecilor! De la răsăritul soarelui până la apusul lui- slăvit să fie numele Domnului! Prietenul nostru era foarte mirat. - Semeni cu o logodnică evreică, Matilda! - Când îmi spui numele se face și mai frumos, puțini oameni îmi spun pe nume aici. - Dar nu știai că bunicul Matildei era un evreu pios? a spus soțul meu. - Nu mi-ați povestit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
croncănind ca niciodată. Le-am închis repede, ca să nu mai auzim nimic. I-am spun dansatorului din fața mea că erau cel puțin douăzeci de persoane în mine și toate țineau la el foarte mult. Altcineva vorbea în locul meu. Mă privea mirat, pentru că știa cât de greu mi se potrivea stilul mângâietor. Apoi m-a sărutat pe inima care vorbise împotriva capului meu rece. Ne-am așezat în pat și înainte de a cădea în somn a spus: „Vino cât mai aproape de mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
observase că, la sosirea sa la bordul navei Dzan, fusese nevoie ca sora lui să-i traducă limba Gorgzid în engleză, iar acum, nu numai că înțelese întrebarea lui Gosseyn, dar și răspunse la ea. - În limba engleză? se prefăcu mirat Gosseyn. Tăcere. Apoi, cu un zâmbet acru, super-leader-ul comentă: - În liniile de comunicație interstelară se operează o traducere automată; și principalele limbi pământene au fost adăugate după ce, draga mea soră - se opri și aruncă o privire spre Patricia Crang - a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
băltoacă tulbure, întinsă pe stradă. Acolo am dat drumul clopoțelului în apă și, deși am tot pipăit cu minutele pe fundul băltoacei care nu era mai adâncă de câțiva centimetri, nu am reușit să-l regăsesc. Țin minte cât de mirat eram din cauza asta. Din această amintire, mi-am dat seama că trebuia să situez desfășurarea visului mult mai adânc în trecut. M-am concentrat asupra fetiței, a cozilor ei legate cu funde enorme de pânză albă, scrobită. M-am gândit
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
În acea clipă avusesem Totul." Spune-mi, Egor, care este acel dar minunat pe care l-au primit ai tăi de la musca din Africa?" îl întrebam de data asta fără curiozitate, privind pe geam spre câmpul însorit. Egor mă privi mirat și după o clipă îmi răspunse: "Ah, da, pune mâna aici." Se descheie la un nasture de la cămașă, ca să-l pot atinge cu degetele sus, în capul pieptului. Acolo avea un loc moale, ca un strat de grăsime. "E timusul
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
difuzoarele stației, astfel încît ceea ce cânta să se poată auzi pe o rază de câțiva metri în jurul Daciei, fără să deranjeze însă vecinii din bloc. Mulți dintre ei își făcură obiceiul să treacă în fiecare după-amiază pe lângă mașina arhitectului, brusc mirați și fascinați de armonia pătrunzătoare care începea să se înfiripe, mai curată pe zi ce trecea. În primele zile ale primăverii, arhitectul relua cu obstinație, monoton dar atrăgător, același șir de note întregi, crescând parcă una din alta și transmițând
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
teză. Deși primise caietul, Takadjiev nu se urnea de lângă catedră. Îl întrebă pe Semionov cum de e posibil să coincidă tocmai virgulele incorect puse. Primind de la profesor caietul lui Eisenberg pentru comparație, el îl răsfoi mult timp cu o figură mirată. Într-un sfârșit, complet aiurit, își ridică ochii spre clasa care stătea să izbucnească în hohote, apoi, cât se poate de încet, își mută ochii holbați spre Semionov. - Aașșa o coincidență, șopti el tragic, ridicând din umeri și lăsându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
apă de la conductă. Primarul a făcut și el cât a putut, dar fără munca dumitale... Când o să vrei, să vii odată la noi. Te știm om harnic, muncitor, ai făcut totul bine așezat în casă. Dar unde stai? Omul ridică mirat din sprâncene. Puțin mai încolo de dumneata. Nu ne-ai văzut casa niciodată? Ba da, răspunse Petre evaziv... Am văzut toate casele frumoase din sat. Dar am avut mult de lucru... Apoi mă duc, că mă așteaptă nevasta. Vroiam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
știrile fură primite cu aplauze și se stabili pe loc "un plan de măsuri" pentru primirea domnilor din Austria. La ieșire, Petre și Ana merseră o vreme împreună cu Carmen, care, când se uită la Petre, se roși toată, sub privirile mirate ale Anei. Unde te duci? La o mătușă care-mi face cozonaci. Dar ce sărbătoriți? Nunta mea. Mă mărit! Și când e nunta? Săptămâna viitoare. Ești bucuroasă? Îmi trecea vremea. O să fiu și eu la casa mea. Nu zâmbea. Merseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
în rabla asta apă, alimente, îmbrăcăminte și medicamente și să decolezi în zori. — Așa e. — Și unde le-ai dus? Știu că te-ai întors cu elicopterul gol. — La cei rămași pe aici. — La cei rămași în mijlocul deșertului? se prefăcu mirat celălalt, care părea că se joacă de-a șoarecele și pisica cu interlocutorul său. Și nu era mai normal și mai practic să-i aduci pe nefericiții ăia în tabără, în loc să-i lași să se deshidrateze pe căldura asta? — Așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
prin care ne-am depărta de adevărata cauză a notorietății acestui om: cultul pe care i l-a clădit, zi de zi, mass media. La apariția sa pe scena publică, Gigi Becali a fost tratat ca o ciudățenie. Ulterior, privirea mirată a camerei de luat vederi s-a schimbat, cel puțin ca perspectivă: planul plonjat, de sus în jos, a fost înlocuit cu unul tipic imortalizării personajelor istorice - de jos în sus. Inițial, prezența sa în talk-show-uri părea a fi una
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
moș tare moș, avea peste nouăzeci de ani bătuți pe muchie când mi-a povestit cum a fost el "la Ameríca" pe vremea lui Al Capone , prin anii treizeci ai veacului din urmă, și eu tare mă holbam la el, mirat cum că, iacătă, moșul Tonăs , nici că te-ai fi gândit la treaba asta, a fost în capitală, la centrul lumii și iarăși s-a întors, de prost ce era, la underground, adică pe ulița Economilor ca să păzească puii de
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
spații mari și goale cu ecou rău. Trecu un timp chinuitor pentru necunoscutul de jos, apoi scara începu să scârțâie ca apăsată de o greutate extraordinară și cu o iritantă încetineală. Când provocatorul acestor grozave pârâituri fu jos, tânărul văzu mirat un omuleț subțire și puțin încovoiat. Capul îi era atins de o calviție totală, și fața părea aproape spână și, din cauza aceasta, pătrată. Buzele îi erau întoarse în afară și galbene de prea mult fumat, acoperind numai doi dinți vizibili
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
nou în curte și în anticameră și trase de blestematul clopoțel, care răsună pe sus ca un vas de sticlă sfărâmat pe podele. După o așteptare chinuitoare, scara începu să scârțâie greu, și bătrânul spân apăru din nou cu ochii mirați. - Ce e? întrebă el în șoaptă, ca și când nu l-ar fi văzut pe băiat. Glasul acestuia pieri de emoție, și inima-i zvâcni cu violență în piept. Încercă să-și adune puterile, când o voce cristalină se auzi de sus
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
gang. Trece în colț proprietarul meu, căruia nu i-am plătit chiria pe luna asta. Se aflau pe bulevardul Elisabeta, pe porțiunea dinspre Cotroceni. Felix aruncă ochii și zări pe moș Costache, care o lua în direcția Căii Plevnei. Întrebă mirat: - Acela e proprietarul? Dar bine, este unchiul meu, CostacheGiurgiuveanu. - Nu mai spune! Chiar așa-l cheamă. Colegul îl informă că ședea într-o casă de raport cu câteva caturi, foarte modernă, însă cu apartamente mici, pe care proprietarul le închiria
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
să-l dateze 30 decembrie 1910. Felix voi să întrebe asupra rostului acestei simulații, dar Costache îi încîntă urechea cu sunetul unui pumn de piese. Scadența biletului rămase în alb. După semnare, bătrânul înmînă lui Felix două sute cincizeci de lei. Mirat, acesta întrebă cu ochii. - Nu poate să dea acum tot, explică răgușitul, îți dă prinmine, în fiecare lună, câte două sute cincizeci de franci. Felix era prea nerăbdător să aibă bani, ca să mai discute proveniența lor, însă rămase cu o îndoială
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
bine se simte: - Sunt un om renăscut, reîntors la viață. Am o puteremușchiulară cum n-am avut niciodată. Simion își încordă brațul său subțire și făcu insistent semn lui Felix să i-l pipăie. Acesta îi făcu hatârul și rămase mirat dimpotrivă de lipsa de rezistență a lui Simion, al cărui braț de prea mult efort tremura cu violență. - Nu te mai sforța așa, Simion, și fii serios, îl fulgeră Aglae. - Am să vă spun o veste interesantă, zise Stănică, ceva
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
cu putere: - Pavele, Pavele! Glasul i se păru cunoscut lui Felix. Se-ntoarse spre fundul grădinii și zări pe Simion, care făcea semne cu mâna. Felix îl întrebă cu gestul dacă-l chema pe el, și acela confirmă repetând chemarea. Mirat, tânărul merse într-acolo, dar Simion sărise pe portiță cu gesturi de maimuță și se apropiase de el, agitând un caiet. - Pavele, Pavele, am să-ti dau ceva de mare preț! - Pe mine mă cheamă Felix, nu știi? Bătrânul nu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
parte din Dumnezeu?Simion păru nedumerit de subtilitate. - Eu sunt purtătorul cuvântului dumnezeiesc, Isus etern,care înviază mereu. Ieri am înviat. "E nebun, gândi Felix, nebun de legat." - Acum înțeleg eu, zise el tare, ești Isus Cristos. Simion îl privi mirat, jignit, ca un om care e luat peste picior. Felix, deconcertat, crezu că s-a înșelat și a făcut o gafă. - Drept cine mă iei, amice, he-he, ești șiret. Am fost Isus,toți am fost Isus, după ce duhul s-a
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
aceea, Aglae nu mai aminti niciodată numele lui Simion și nici nu dete vreodată semn că regretă lipsa lui. Peste câteva zile venise Weissmann să-i comunice că ar fi nimerit să trimită bătrânului unele lucruri și bani. Ea declară mirată că i-a dat tot ce trebuie. Atins, studentul îi aminti că cheltuise câțiva franci cu trăsura, ceea ce era adevărat, fiindcă Stănică spusese că n-are bani și că Aglae va plăti pe dată ce i se va cere. Aglae
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
încetase numaidecât să plângă și examina cu lacomă curiozitate obiectele Otiliei. Acum fu ea aceea care aruncă o vorbă neplăcută: - Și când sunteți deciși să faceți nunta? întrebă în mijlocul unui oftat cu tril, ca după plâns. - Nuntă? Cu cine? întrebă mirată Otilia, observând paloareasubită a lui Felix. G. Călinescu - Cu... Pascalopol! zise, cu o reală nevinovăție, Aurica. - Ah, se supără Otilia, m-ați înnebunit cu Pascalopol ăsta!Am început să-l urăsc, săracul! Cine v-a spus că mă mărit cu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
nevoie de ele. Bătrânul veni din nou cu lista de materiale la Felix și-l rugă, de vreme ce-o compusese el, s-o iscălească în josul paginii "ca să știe el cine i-a făcut-o". Felix o iscăli, dar foarte mirat și cu aceeași neplăcere cu care semnase polițele. Așa precum vorbise vărului său Toader, Stănică se socoti dator să pună pe Felix în legătură cu Lili, nemaiîndoindu-se că fata trebuia neapărat să-i placă. Încercă dar să convingă pe tânăr să meargă
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]