2,391 matches
-
ta! Sunt arcașul Simion, cu cincizeci de luptători. Am ordin să veghez asupra măriei tale. Am vegheat și până acum. Dar acum am nevoie de Încuviințarea măriei tale, căci oastea țării Începe să se adune. - Poiana asta devine cam aglomerată... mormăi Alexandru. - Știu cine ești, arcașule Simion! spuse Ștefan. Nu te-am uitat de atunci, de la Cetatea Albă, când a căzut prizonier căpitanul Oană! Dar cine ți-a dat ordin să veghezi asupra mea? - Căpitanul Pietro, măria ta! - Și unde e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
În timpul ridicării, ca și cum ar fi fost pregătit să scoată o armă cu mâna dreaptă. Tropote se auziră În apropiere. Erau Apărătorii conduși de Pietro. - Căpitane Oană! strigă Pietro, descălecând. Te-a adus Dumnezeu la ultima bătălie! - Nu e ultima, Pietro... mormăi Oană. Cine e necunoscutul care l-a salvat pe Alexandru? De ce n-ați ajuns voi? Pietro șovăi să dea un răspuns, privi spre ceilalți Apărători, care ridicară capetele spre cer, privind cu interes zborul unui vultur care se rotea deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
Mick și-a pus buzele pe gura sticlei și a Început să o lingă cu voluptate. ...au lansat un zvon. știi ce reputație are președintele! și nu e nici un secret, cu mine s-a purtat Întotdeauna foarte corect! — Hm-hm, a mormăit Mick cu sticla la gură. — Eu sunt În orice caz Încântat să vă cunosc, a spus Rudy Înainte de a se Întoarce la mașina lui. Acum spune ce te aduce pe la mine, drăguță, a zis Mick. Margaret a cules o carte
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
cuiva pe care-l iubești? Însă, chiar pe când era iarăși arătat cu degetul, Adam a observat că Din avea pleoapele grele, că i se Închideau și că tot clipea Încercând să rămână treaz. — E oare mai bine? repetase el aproape mormăind, apoi s-a răsturnat moale pe rogojină. Fusese asemenea spectacolului unei flori de noapte, a unei fermecătoare eflorescențe care se pleoștește pe neașteptate și Își Închide petalele tocmai În clipa când e mai impresionantă. Adam s-a pomenit dintr-odată
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
cești de cafea, care au mai atenuat gustul coclit. A lăsat un bacșiș mai generos decât și-ar fi permis și i-a făcut plăcere când chelnerul, venit să ia tăvița de argint cu plata, s-a aplecat și a mormăit o vorbă de recunoștință. Asta a fă cut-o să se simtă Într un fel sigură pe sine, ba chiar un pic răută cioasă când ea Îi mulțumise cu mâna Întinsă Într-un gest larg de ofertă. El și-a Înclinat
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
fac două parale, și nici viețile lor. Noi, pe de altă parte, noi nu ne facem planuri. Viața-i simplă pentru noi, câștigăm, câștigăm, câștigăm. Toate zilele sunt la fel pentru cei ca mine. Noi nu visăm niciodată. — Deloc? a mormăit Adam. — Deloc. Un vis pretinde un ideal. Uite, tatăl meu, de pildă. N-are nici un ideal. Ia tot ce poate, cât poate de mult, și-așa o s-o țină toată viața. Se trage dintr-o familie foarte săracă și n-
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
atitudine favorabilă față de noi. Ar fi o splendidă pledoarie publică, dar ce ar resimți oare el? Când Mick s-a Întins să ia și el lupa, aproape că a dat-o pe Margaret la o parte. — Hmm, foarte bine, a mormăit el. Foarte, foarte bine. Tipul ăsta știe foarte bine ce face. Inteligentă compoziție. S-a uitat din nou cu lupa și a plimbat-o de colo-colo peste diapozitiv. — Grozav, așa-i? a exclamat Bill În vreme ce deschidea un sertar. Dar, sincer
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
când așa. Odată, pe la mijlocul anilor ‘60, mi s-a părut că o văd în fața portalului principal al Domului din Köln, cu pălăria întoarsă, așezată în fața ei, necăjită. Cerșea. Când am intrat în vorbă, o femeie aproape lipsită de dinți a mormăit ceva în dialectul local... Iar atunci când, spre sfârșitul anilor ‘90, noi am mai vizitat o dată Gdańskul și, într-o locuință privată în mijlocul unui public restrâns, am văzut reprezentația reușită cu versiunea teatrală a povestirii mele Strigăte de cobe ca spectacol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ciclu: Guma mea și luna, amândouă scad. Pe băncile căminului Caritas îmi pozau acum bătrâni din semiprofil și mențineau, ca la ordin, direcția privirii. O oră sau două ședeau astfel. Mulți sufereau de accese de astm. Respirația lor șuierătoare. Uneori mormăiau aiureli prin care bântuiau Primul Război Mondial, Verdun, inflația. Îi răsplăteam cu țigări, valuta mea: le dădeam câte două-trei, pe care le fumau imediat după ședință sau după un acces mai lung de tuse până când abia dacă mai aveau de unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ca al "pozelor", sau pe ape cu valuri mici din virgule crețe, moarate de un verde litografic; amestec de banalitate școlărească și de excentricitate, ce da acelor schițe o împreunare descumpănitoare de sărăcie și de artificiu. - Nu se simte gabrioleta! mormăi moșul pe capră. Nu m-aș mira să fi cotit, dracu știe unde! Atunci Lina începu să dea drumul "tainelor Castelului 1', cum zicea Nory. - E în stare să fi mers la palat, descreierata ceea! zise. - Poate să meargă și
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
-mi iau bicicleta de la Sandrine, zâmbi ea împăciuitor. — Ți-a reparat-o? — Cred. Alioșa își reluă explorarea gustativă a degetului care păstra încă o vagă aromă de biscuit, plescăind nostalgic, cu ochii la pachetul abandonat pe poliță. — O să uit rețeta, mormăi Ivan. N-o s-o uiți. Palma ei, mică, un pic aspră, i se opri o clipă ușor pe umăr. — Alioșa, lasă degetul! Ivan, în jumătate de oră deschidem. Îl duci tu sus? Trebuie să mă apuc de pâine. — Da, sigur
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
primul rând talia; era mai înalt decât o crezuse Gosseyn ― cel puțin un metru Bo. Se putea vedea modul de articulare al brațului de plastic cu cușca artificială care îi acoperea toracele și faptul că chipul lui putea exprima tulburarea. mormăi: ― Ce noroc am avut că nu l-am lăsat să ajungă la psihiatrul acela. Am dat lovitura la momentul potrivit, chiar la început, Michael Hardie părea enervat: ― Ce tot vorbești acolo? Nu uita că ocup actuala funcție datorită numai abilității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
-se cât de prost fu-sese că n-o făcuse mai degrabă. Gândurile îi fură întrerupte de apariția pe ecran a ochiului unui robot: ― Pentru ce stea doriți legătura? întrebă vocea uniformă a robotului. Gosseyn îl privi aiurit și reuși să mormăie: ― M-am răzgândit. Închise și se prăbuși într-un fotoliu. Ar fi trebuit să-și dea seama, gândea el, că baza galactică de pe Venus avea o centrală proprie ca să poată avea oricând legătura cu orice planetă. Care stea? Pentru tipii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
că a eșuat... Aha! știam eu c-o să te intereseze. Dar ca acest eșec să devină sau nu o realitate, asta depinde în întregime de receptivitatea pe care o vei avea față de o idee ce mi-a venit. ― A eșuat! ― mormăi Gosseyn ca un ecou. Din acel moment, nu-l mai ascultase. Se gândise: "poate n-am auzit bine". Și încetul cu încetul, semnificația cuvintelor îi apăru cu claritate în minte, dar, cu toate astea tot nu-i venea să creadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
lui, deși îl afectă, se încheie cu hotărârea sălbatică de a proceda exact așa. Astfel că schiță o mișcare negativă din cap când Lavoisseur întinse mâna să ia arma. Bătrânul îi aruncă o privire pătrunzătoare. ― Vrei informații, nu-i așa?' ― mormăi el. Și râse ușor, cu un râs ciudat, amuzat. ― Bine, ce vrei să știi? ― Despre corpurile mele. Cum... Fu întrerupt. ― Secretul nemuririi ― zise bătrânul ― presupun izolarea individului de dublele potențialități moștenite de la părinții săi. Respectiv, crearea de gemeni sau frați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
pumnii strânși, deși nu era un bătăuș de profesie. Bănuind că se putea încinge o bătaie în lege între coechipieri, profesorul de educație fizică alergă la locul faptei. Cu greu aplană litigiul, împrăștiindu-i pe beligeranți. Foștii jucători părăsiră terenul mormăind cuvinte neînțelese, înciudați că meciul se terminase cu un scor nedefinit. Mihăiță îl sprijini pe Vișinel să se ridice, încercă să-i șteargă sângele care se închegase deja pe obraji și pe bărbie și așa, braț la braț, ieșiră amândoi
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
vindecarea și toți ies din mîinile mele purtînd cancerul sufletului meu încă neînfrînt“. „-Mi-e teamă că ai s-o faci în egală măsură în care mă înspăimăntă renunțarea ta.“-spune tînărul Doctor, cîndva. Ștergîndu-și sudoarea de pe frunte, Doctorul de acum mormăie scriind în fișă: „-Bătrîne, ești destul de masochist ca să te vindeci. Așa cum îți sintetizezi demonul, vei avea și sadismul să-l amputezi!“. 5 ...Că ai să ajungi fericirea și ai să rămîi acolo: dubla himeră mă face să trăiesc ulcerat într-
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
țipă în surdină. Cavanosa se uită la colții hipopota mului. Dă aerul afară și vocile mârâie stins. Imaginația lui Cavanosa mângâie cu mâna dintele supradimensionat și ajunge cu degetul arătător pe vârful colțului. Cavanosa trage aer în plămân și vocile mormăie. Cavanosa simte grosimea colțului în pumnul lui. Îl strânge în mână. Mâna lui urcă încet. Colțul se termină. Cavanosa își pune buricul degetului mare pe crenelurile ascuțite și apasă ușor. O să mă înțep. O să curgă sânge. Hipopotamul începe să închidă
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
La ce etaj ai zis, întreabă omul, împingând cu degetele în abțibildul lipit de ușa de sticlă. Pe abțibild scrie push. La unu, spune nebuna, sugrumată de emoție. Apoi înghite în sec și îngaimă ai venit. Ești aici. Iar omul mormăie da. Deschide ușa că urc acuma. Simte cum privirile curi oase ale celor patru microbiști îl scanează de sus până jos. Și-a acoperit urechea stângă cu mâna care ține celularul. Știe că cei patru bărbați nu-i pot vedea
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
acasă. La culcare. E obosit și îi e foame. Ce și dorește? întreabă Sophia. Poftim? spune taximetristul puțin derutat. V-am întrebat ce și dorește. Băiețelul dumneavoastră. Ce-și dorește cel mai mult. Taxi metristul se uită la drum și mormăie ceva neclar. Are senzația că femeia asta își bate joc de el. Nu înțeleg la ce vă referiți. Sophia se uită la ochii taximetristului, prin oglinda retrovizoare. În timp ce continuă, vocea ei capătă o nuanță de superioritate. Vreau doar să știu
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
scut. Avea, de asemenea, de a face cu maniera în care se reîntorcea acasă în fiecare seară, ca un animal care este mulțumit că-și regăsește culcușul, dar care tot nu se simte în siguranță. Așa îl trata și mama. Mormăind și gemînd încetișor, ea se agita în jurul scaunului pe care cădea el. Îi turna o ceașcă de cafea sau de cicoare, îi slăbea gulerul, aducea un lighean cu apă pentru picioarele lui acoperite de umflături. Nu mi-am disprețuit niciodată
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
Stufărișul, pajiștile, fermele și, mai departe de oraș, arbuștii în spatele cărora casele de țară, albe și gri, visau de sute de ani acestea, de fapt, nu aveau nimic de a face cu cei doi băieți transpirați, mișcîndu-se pe apă, uneori mormăind și blestemînd (eu), alteori privind în jur și ajustînd cîrma, reținîndu-se și depunînd un efort suplimentar pentru asta (David). Dar ei erau totuși indispensabili. Părea că tot acel peisaj și acele urme de civilizație erau acolo special pentru noi, ca
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
astea de duminică? — Touché, recunoscu Eleanor cu un zâmbet silit. Dacă ai fi măritata cu mine, ai figură în ele, nu le-ai citi pur și simplu. În dimineața asta nu-mi pare o perspectivă formidabilă, riposta Eleanor. — Aha. Mda, mormăi Șam. Touché. Acum, că i se adusese aminte de Fanny Tarrant, se posomori din nou. — Nenorocita! exclama el. Apoi, după o pauză, întreba: De ce s-a lăsat Adrian de scris? — S-a lăsat doar de scris române. S-a retras
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
Reportofonul va înregistrează cuvintele, îl lămuri ea, iar agenda consemnează comentariile mele. — Aha, făcu Adrian. Pot să arunc o privire? întreba apoi, întinzând mâna. — Nu, i-o reteza ea. Care-i prima dumneavoastră amintire pe pamant? — Prima mea amintire... hmmm... mormăi el îngândurat. Ei bine, de fapt a fost o falsă amintire. Despre cum mă uitam pe cer la fortărețele zburătoare — Vă referiți la bombardiere? îl întreba Fanny. — Da. B17-urile americane. Ședeam în cărucior. Mama mă scosese la plimbare în parcul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
un an? Și toate întâmplările din timpul ei... Ce-a fost cu ele? Le-am visat, le-am trăit aievea sau mi-a jucat ceața feste și fantasmagorii din o mie și una de nopți?" Am avut un vis teribil! mormăi Carol, sperând să fie contrazis de ceilalți, dar nimeni nu-l băgă în seamă. Cartierul oriental zăcea la picioarele lor ca un animal leneș și înțelept, pe malurile lagunei, nu departe de port. Greci, turci, tătari, evrei și armeni, aduși
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]