1,910 matches
-
ajungându-se până la aspecte invalidante. În aceste situații, kinetoterapia, ca parte componentă a medicinei interdisciplinare, este în măsură să acționeze pentru a reda pacientului, fie și numai parțial, bucuria de a se mișca și de a acționa în concordanță cu năzuințele sale. Readaptarea la efort, urmarea firească a unui proces de recuperare, desfășurat pe o perioadă variabilă de timp, întregește efortul de redobândire a potențialului fizic și psihic, atât de mult așteptat de pacient. Dictonul „grăbește-te încet” are cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/2035_a_3360]
-
greu încap câte două alăturea în un veac”, pe care timpul cât la trăit a fost prea scurt, și spațiul în care i-a fost învoit să se miște pera neâncăpător spre a dezvolta uriașa putere a concepțiilor, cugetărilor și năzuințelor lui. 14 Mihail Kogălniceanu, este unul din cei mai activi promotori ai conceptului de independență și participant activ la elaborarea unei concepții, care să includă dobândirea, recunoașterea și garantarea independenței naționale. În lucrarea, Histoire de la Valachie, de la Moldavie et des
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
Catargiu considera că doar o apropiere de Germania, Austro-Ungaria și Rusia putea aduce independența țării noastre. La 27 aprilie/ 3 mai 1873 Carol I a pus în discuția guvernului, în mod deschis problema independenței de stat. În același timp, multe năzuințe erau legate de cucerirea independenței, și anume îmbunătățirea condițiilor de viață, rezolvare ” chestiunii țărănești”, dezvoltarea industriei și adoptarea unor măsuri protecționiste. La jumătatea secolului trecut România pornise în chip hotărât pe un drum propriu .Grație politicii ”prin noi înșine” legăturile
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
Vidinul și Turtucaia. La Dunăre s-a instaurat astfel, deși nedeclarată oficial, o stare de război între România și Poartă. Un curent tot mai insistent de opinie în rândul oamenilor politici și a maselor populare se pronunța pentru proclamarea independenței, năzuință seculară a tuturor românilor. La 29-30 aprilie/11-12 mai 1877 Parlamentul a votat, în ambele sale Camere, moțiuni prin care se cereau ruperea legăturilor de dependență față de Imperiul Otoman, declararea stării de război între țara noastră și Poartă și apărarea
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
drepturi cu celelalte state independente. Ca stat care se bucura de independență deplină, România putea să-și înfăptuiască, nestingherită de intervenții din afară, politica sa internă și să promoveze în politica externă o linie proprie activă și în conformitate cu interesele și năzuințele sale naționale. Se creau, ca urmare, prin independență, condițiile pentru săvârșirea unității naționale de stat, prin unirea cu România și a celorlalte teritorii românești aflate sub stăpânire străină. Independența aducea schimbări esențiale și în viața economică și socială a țării
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
pentru cucerirea independenței și personalităților care au contribuit la obținerea acesteia în lucrarea, Istoria modernă a României, din 1985. Declarațiile oamenilor politici - explică autorul - precum și presa de toate nuanțele reliefa un puternic curent de opinie, dorința generală de împlinire a năzuințelor și luptei seculare pentru independență. La 29/30 aprilie -11/12 mai 1877, corpurile legiuitoare au votat o moțiune prin care se cerea ruperea legăturilor și a dependenței față de Poartă, proclamarea stării de război între România și Turcia; totodată se
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
integralității, sociologia și antropologia familiei, care încearcă să construiască o imagine cât mai completă despre familie, vizând atât aspectele formale, cât și cele informale, atât microcosmosul familial, cât și locul și rolul grupului familial în macrocosmosul social. Tocmai prin această năzuință spre globalitate, sociologia și antropologia culturală se suprapun până aproape de identificare și în abordarea familiei. Și dacă în urmă cu câteva decenii, dincolo de dezideratul comun (al viziunii globale), existau două deosebiri pronunțate între demersurile sociologiei și cele ale antropologiei culturale
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
experiențelor, creativitatea, spontaneitatea și buna dispoziție, demers în care terapeutul este actorul principal. • Terapia contextuală (J. Boszormenyi-Nagy, D. Vehrich și alții) pornește programatic de la premisa că o terapie eficientă este aceea care utilizează toate aspectele semnificative din diferite orientări psihoterapeutice. Năzuința este de a integra într-o schemă conceptuală perspective teoretice divergente. Analiza și terapia contextuală presupun să ai în vedere indivizii, contextul familial, efectele multigeneraționale și chiar mediul social mai larg. Patru dimensiuni principale strâns legate între ele ar trebui
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
unui stat, ca în 1359, 1917 sau 1944. Vorbind tot despre întemeierea Țării Moldovei, același Vasile Stati găsește, în 2004, altă motivație a actului decât apariția națiunii moldovenești: „motivul definitoriu, cauza principală a apariției și afirmării noului stat a fost năzuința de eliberare națională, socială și politică a comunității etnice cu numele de moldoveni, constituită pe baza întrepătrunderii și conviețuirii urmașilor dacilor liberi din spațiul carpato-nistrean cu populația romanizată de la nord-vest de Carpații Orientali. Voința nestrămutată de libertate, de a trăi
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
gânditori și savanți urmărind mari sinteze haotice, superioare nivelului contimporan al culturii noastre și desigur propriilor puteri, Junimea provoacă o reacțiune, rechemând spiritele la conștiința limitelor și a condițiilor de fapt. Sarcina modestă, bine împlinită, li se pare superioară marilor năzuințe, condamnate în premisele lor. Un suflu de temeinicie trece astfel prin cultura noastră, întrun moment în care avea atâta nevoie de o asemenea înrâurire. Junimea și cercurile ei Junimea rămâne, în memoria istoriei culturale și poli tice românești, un exemplu
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
distorsiunile lui Hitler ale gândirii religioase"487, astfel ca politicienii contemporani să devină neputincioși, în orice posibilă tentativă de a reproduce eforturile fasciste. Desigur, confirmă Burke, dorința oamenilor de a se uni este "autentică și admirabilă"488, la fel ca năzuința unității naționale. Însă ea necesită mijloace adecvate de realizare, de aceeași calitate ca scopurile de mai sus. Prin urmare, căile înșelătoare, care deturnează atenția de la "locul problemei"489, realizând, pe această cale, o unitate aparentă, șubredă și falsă, nu fac
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
atitudinea corectă față de greșelile proprii, ale altora și puterea de a le recunoaște și îndrepta sau ierta, • capacitatea de decizie și acțiune eficientă, • grija pentru lucrul bine făcut, • priceperea de a suporta insuccesul și de a-l transforma în succes, • năzuința de a învăța continuu și a învăța cum să devii (să gândești, să simți, să acționezi în perspectivă), • însușirea și aplicarea metodelor și procedeelor specifice, • afirmarea examenului de conștiință. Raportul educație-autoeducație evoluează în funcție de vârstă, de condițiile în care are loc
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
al actorilor. Ei sunt într-adevăr egoiști, dar nu neapărat rău-intenționați. Departe de a-și dori conflictul, amândoi preferă în fapt cooperarea. Nu sunt nici ignoranți nici prost informați. Într-un mediu anarhic, chiar și cei capabili să-și gestioneze năzuințele de câștig și glorie sunt constrânși de teamă să-i trateze pe toți ceilalți ca inamici. Anarhia poate învinge chiar și cele mai bune intenții ale noastre pe care realiștii oricum le consideră ca fiind destul de rare. Fără scheme de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
inversul mediului școlar, cel al violenței În care totul se face, Închipuindu-ne că ar exista lecturi integrale, pentru a ști dacă elevii de acolo au citit Într-adevăr cărțile despre care vorbesc sau cele despre care sunt Întrebați. Cu năzuința iluzorie - pentru că lectura nu dă ascultare logicii adevăratului sau a falsului - de a elimina ambiguitatea și de a evalua cu exactitate dacă ei spun sau nu adevărul. Ținând să transforme spațiul jocului care constă În discuția despre cărți, spațiu de
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
Generației '6041, Ana Blandiana, fire inteligentă și sensibilă totodată, folosește cu dibăcie întreg arsenalul pus la dispoziție de neomodernism, apropiindu-se în egală măsură atât de modernitate, cât și de postmodernitate 42. Spre exemplu, iubirea, privită ca o "chintesență a năzuinței umane spre împlinirea de sine (...) văzută, în permanență, ca salt din contingent spre contemplare a unui eveniment cu aură de destin și fatidic, fascinație speculară a nașterii și circumscrierii de sine a eului prin raportarea la alteritate"43 reprezintă pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
lume, jumătate-n infinit") apare și la George Alboiu 1. Deslușim motivul dorului, al șarpelui, al comorii, al strămoșilor, al casei părintești care și-a pierdut și ea rădăcinile: " Singură casa mea umblă pe câmpuri/ ... timpul meu înăuntrul ei odihnește". Năzuința spre absolut apare rar în poezia lui George Alboiu, dar, cu motivele citate, poetul reînvie sau, cum s-a mai spus, reface tradiția: Când se zbate/ vântul sfânt/ latră câine le-n/ pământ/ Latră-n curtea harului/ vechi legat/ de-
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
care nu am încercat să le definim: "Oh, toată liniștea din univers/ Izvorăște din adânca tăcere/ Înspumată între tine și fiul tău/ Întors de pe pământ." Este atât de rară contopirea afectivă, egală și totală a îndrăgostiților, și atât de comună năzuința noastră, a tuturor, spre atingerea ei, încât nu mai avem teribilul sentiment al trecerii: "Unii te văd numai pe tine,/ Alții mă văd numai pe mine,/ Ne suprapunem atât de perfect/ Încât nimeni nu ne poate zări deodată". Ana Blandiana
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
să fiu/ zdrobit de tine cu iubire/ Decât să viețuiesc înmormântat/ în acest veac ucis de cimitire/ Paharul bucuriei l-am sorbit/ Beție sfântă pururi Slavă ție/ Eu nu mai sunt decât un Imn divin" ("Lumină necreată în Pustie"). Imnul năzuinței spre cer e contrapunctat de cântarea închinată vieții simple, împărtășită din roadele pământului: "Nu-i nici filozofie multă de folos/ Nici sihăstrie multă nu-i folositoare/ Să te lași dus e bine să fii duh/ Acolo unde-i zvon de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
arghezian. Tentativa ridicării la cer e intuită de Ioan Alexandru ca și de T. Arghezi ("Cărticica de seară"), în principiul formativ al individuațiilor din toate regnurile; el se declară mai explicit în cel vegetal. Verticalitatea florilor și a plantelor învederează năzuința spre cele de sus. Sub impulsul aceste năzuințe, buruiana și firul de grâu absorb deopotrivă cerul, realizând nunta între cele două specii: garoafele sunt "crescute cât stejarii"("Zori de zi") "Buruiana și firul de grâu să-și coacă/ Cerul laolaltă
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Ioan Alexandru ca și de T. Arghezi ("Cărticica de seară"), în principiul formativ al individuațiilor din toate regnurile; el se declară mai explicit în cel vegetal. Verticalitatea florilor și a plantelor învederează năzuința spre cele de sus. Sub impulsul aceste năzuințe, buruiana și firul de grâu absorb deopotrivă cerul, realizând nunta între cele două specii: garoafele sunt "crescute cât stejarii"("Zori de zi") "Buruiana și firul de grâu să-și coacă/ Cerul laolaltă./ Nu-i rostul tău/ De-a separa și
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
poetic, într-un fel propriu. Îndoirea luminii (setea de cunoaștere) Cu cele "Unsprezece elegii" pătrundem în lumea conștiinței limitelor umane, a stării faustice a omului. Problematica elegiilor, ca întreaga lirică a lui, reia teme cunoscute: nașterea, moartea, materia și inefabilul, năzuința spre absolut, reprezentate în ecuații matematice sau forme geometrice, pentru a descrie o lume complexă de fenomene în care mijloacele rațiunii nu-l mai satisfac. Poetul pendulează între pământ și cer, sfâșiat și chinuit de întrebări, între cunoașterea lumii reale
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Suntem ai pământului, dar de esență divină" ("Ai pământului"). O componentă a spiritului nostru este inerența zborului, în ea stă lumina, inima, nemurirea ("Într-o imensă pasăre suntem însămânțați"). Poemul configurează metamorfoze stranii, halucinante, pentru a ne convinge de necesitatea năzuinței în existența noastră: În nesfârșirea ei ambițioasă,/ În patosul cu care mai speră la urmași,/ Stă viața noastră." Urmărind alte unghiuri, inedite, ale spiritului, Păunescu își fixează propria condiție de poet dincolo de aglomerările onomastice. Poemul "Tinerețea unchilor mei Ioan și
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
transcendenței, al deschiderii de dincolo de moartea ființei. Dar această moarte va reprezenta nu Închiderea pe care o presupune perisabilitatea, ci deschiderea, ca formă de trecere dincolo, În registrul eternității, care anulează destinul, ca Închidere. Această speranță escatologică se transformă În năzuința spirituală a persoanei. Ea confirmă afirmația lui B. Spinoza: sentimus, experimurque nos aeternos esse - simțim și Înțelegem că suntem eterni (Eticaă. Împăcarea cu soarta este rezultatul acceptării și Înțelegerii continuității, și nu al unei atitudini prin care omul se declară
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
au fost scrise și la cine se referă următoarele rînduri ale Izabelei Sadoveanu Evan, am putea crede că sînt despre autorul Plumbului, căci, în mare parte, i se potrivesc. „în viața ca și în opera lui am găsit mereu aceleași năzuințe spre ideal, aceeași curăție sufletească, aceeași rezervă mîndră (aci e de pus o estompă - n. m.) și demnă față de lumea zgomotoșilor care au năvălit cu sălbăticie barbară înspre locurile cele dintîi, aceeași siială de a-și face drum printre ei
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
haltere de exercițiu. Teodor Stamatiade înjura de mamă pe Vinea, pentru că acesta, sînt ani de atunci, îi schița dezavantajos portretul. Teodor Stamatiade batjocorea, în lipsă, pe un liberal, director de fițuică provincială, pentru ca, în prezența lui, să-și treacă, unguent, năzuințele politice. îmi arătă, într-o seară, Teodor Stamatiade, o traducere a sa. Et s’il revenait un jour Que faut-il lui dire? -Dites-lui qu’on l’attendit Jusq’a s’en mourir... Pentru că, înainte de a proslăvi pe traducător, mă emoționai
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]