1,887 matches
-
polarizarea sau dihotomizarea în gândire („totul sau nimic”, „ori albă, ori neagră”); suprageneralizarea, extrapolarea de la câteva cazuri la regula generală; viziunea de tunel, adică alegerea unui detaliu și opacizarea tuturor celorlalte, pentru a interpreta întreaga situație prin prisma detaliului selectat; personalizarea, atunci când individul se consideră cauza sau ținta unor evenimente care de fapt nu îl privesc; minimalizarea meritelor celuilalt și exacerbarea propriilor merite - invers se întâmplă destul de rar, dar se întâmplă totuși; - terapia cognitivistă are ca scop tocmai asanarea acestor distorsiuni
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
4.). Gândirea automată, bazată pe scheme de gândire preexistente, poate produce distorsiuni în percepția și interpretarea calităților, a intențiilor și conduitelor celuilalt, și, de aici, probleme în familie. Cele mai frecvente erori cognitive sunt: polarizarea, generalizare nejustificată, optica de tunel, personalizarea și minimalizarea-magnificarea (vezi 9.3.1.). Așa încât, terapia cognitivă, fără a neglija interacțiunea și familia ca sistem, se concentrează asupra schimbării cognitive la nivel de individ; - conceptul de circularitate cauzală este central nu numai în înțelegerea determinărilor reciproce, procese cognitive
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
învățarea constructivistă, • pentru evaluarea acestor abilități în situații reale, • la care să se revadă formarea educatorilor pentru aceste capacități și competențe ca cetățeni europeni în viziune umanistă și personalizată, • formarea managerilor educaționali, • promovarea educației în grupuri, • educația părinților, • educația adulților, • personalizarea cursurilor, diferențierea prin cazuri și situații, • educația la distanță, • aducerea de oportunități din viața reală în școală. 3.2. Evoluții ale conceptului de curriculum În timp, pe măsura acumulărilor teoretice și practice, curriculumul și-a diversificat sensurile și progresiv s-
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
a construcției învățării, • a modului de folosirea a TIC în învățare, • a modului de evaluare a noii învățări, • a modului de proiectare a activității, • a metodologiei de învățare prioritară, • a rolului colaborării în învățare, • a rolului interdisciplinarității, • a modului de personalizare a învățării, • a modului de raportare la contexte, • a modului de organizare a climatului necesar. ► Prioritatea acordată formării competențelor necesare pentru învățarea continuă, prin crearea mediului facilitator construirii cunoașterii prin operare directă cu informațiile și materialele-suport date, prin utilizarea comunicării
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
introducerea noilor modele constructiviste, cu adaptarea și sprijinirea afirmării individuale a educaților. Diferențierea activității este o notă intrinsecă, un principiu esențial al noii paradigme privind instruirea, pentru că schimbarea de paradigmă în epoca informației, a cunoașterii cere învățare activă, mai ales personalizarea acestei învățări. Și cercetările psihologice confirmă rolul câtorva factori: • al emoțiilor (pe fond neurospihic în activarea conexiunilor, ceea ce în educație înseamnă încurajare, trăire, context, motivație, inovație, pentru a evita insuccesul, frustrarea, pasivitatea, care blochează performanța), • al sprijinirii prioritare a formării
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
sprijinirii înțelegerii și folosirii personalizate a diferitelor strategii de cunoaștere și acțiune, • al sprijinirii implicării mai diversificate în aplicații a informațiilor, • al sprijinirii depășirii dificultăților individuale în cunoaștere. Dar abordarea paradigmei schimbă și educația celor talentați (gifted), ca aspect al personalizării educației. Educația personalizată versus educația de masă este o microparadigmă corelată, regăsită în cercetările tematice pornind de la psihologia dotaților, teoria inteligențelor multiple, curriculumul diferențiat, excelența în educație, accesul la noile tehnologii. Și desigur că ea ridică probleme specifice: • rolurile profesorului
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
strategie tocmai la această abordare situațională se referă, la modul managerial de a o concepe, organiza, decide, gestiona, coordona, evalua, regla, exprimând o manieră, o opțiune procedurală combinativă necesară construcției în rezolvarea optimă a situației. În acest mod rezultă o personalizare a construirii cunoașterii, învățării, pe diferitele dimensiuni și elemente metodologice implicate (metode, mijloace, forme de organizare, relații), indicând nu ce se învață, ci cum au loc procesele, procedurile alese, orientările, experiențele proprii. Rezultă atunci tipologii cognitive și acționale, metodologice de
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
facilitarea și îndrumarea lor în construcția învățării prin explorare directă în clasă, • sprijinirea învățării prin cooperare în grupuri mici, • consilierea educaților în timpul activităților în clasă, • rezolvarea chiar și a unor probleme etice în aceste relații (respectarea succesului celuilalt, analiza expectanțelor, personalizarea). Relației management-leadership i se evidențiază și alte dimensiuni practice pentru eficiență, când managementul este administrație, iar leadershipul arată modul de realizare a acestuia, pentru a obține performanța în realizarea obiectivelor educației, în realizarea operațiilor concrete prin strategiile de antrenare a
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
dar niciodată terminat În operă. Una dintre modalitățile de negociere tehnic vorbind este literatura. Scrii ca să trăiești, scrii ca să nu-ți mai fie teamă, dar, mai ales, scrii ca să fii, ca să știi că ești. Autoficțiunea este, astfel, un mijloc de personalizare, exact În sensul indicat de filozoful francez: În lipsa textului autentificator, nu există nici un autor. Autori de sine, niciodată desăvîrșiți În operă, sîntem avizi de a fi recunoscuți ca atare, scop pentru realizarea căruia ne dăm toată silința. Sigur că, În
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
fapt care îi reduce durata detenției). Esențială este însă definirea legală a muncii deținutului ca posibilitate, și nu ca obligație; menținerea cadrului de raportare la muncă existent în afara zidurilor închisorii este condiția indispensabilă pentru evaluarea conduitei deținutului în cadrul procesului de personalizare a executării detenției. * * * Proiectul de lege privind executarea pedepselor are ca element central principiul personalizării regimurilor de executare a pedepselor privative de libertate, bazate pe sistemul progresiv. Există patru tipuri de regimuri de executare a pedepselor privative de libertate; logica
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
posibilitate, și nu ca obligație; menținerea cadrului de raportare la muncă existent în afara zidurilor închisorii este condiția indispensabilă pentru evaluarea conduitei deținutului în cadrul procesului de personalizare a executării detenției. * * * Proiectul de lege privind executarea pedepselor are ca element central principiul personalizării regimurilor de executare a pedepselor privative de libertate, bazate pe sistemul progresiv. Există patru tipuri de regimuri de executare a pedepselor privative de libertate; logica sistemului este aceea a acordării de grade de libertate suplimentare, pe măsură ce condamnatul trece dintr-un
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
de libertate se diferențiază în raport cu gradul de limitare a libertății de mișcare a persoanelor condamnate, modul de desfășurare a activităților și condițiile de detenție. Momentul inițial al acestui traseu este determinat de hotărârea de condamnare, pe baza căreia comisia pentru personalizarea regimului de executare a pedepselor privative de libertate stabilește regimul în care va fi plasat deținutul. Trecerea de la un sistem la altul depinde de două categorii de factori: executarea unei anumite părți din pedeapsă și conduita condamnatului. Sistemul este construit
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
restrictive; justificarea unei asemenea măsuri nu se mai face prin raportare la societatea de dincolo de instituție, ci exclusiv în raport cu exigențele normative proprii penitenciarului („abateri disciplinare grave”, „afectarea conviețuirii în penitenciar” etc.). Prin urmare, plasarea deținutului într-un regim sau altul („personalizarea regimului de executare a pedepselor privative de libertate”) este realizată în funcție de două categorii de elemente: elemente anterioare momentului de intrare în penitenciar (infracțiunea săvârșită, durata pedepsei aplicate, starea de recidivă, personalitatea, vârsta, starea de sănătate) și elemente care țin de
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
ajută să respingă formulele prestabilite credea Al. Spânu ; didacticismul ei nu are nimic pedant, căci aprecierile tranșante nu sunt niciodată tendențioase, ci invită la reflecție după Marina Vazaca; avem de a face așadar cu un clasicism care umanizează cultura prin personalizare 13. Același eseu despre Piranesi ilustrează, după Costică Brădățan, semnificația metafizică a sfârșitului, odată ce înfățișează prizonieratul drept o nesfârșită libertate, opresivă prin chiar lipsa oricărei determinări; de asemenea, anxietatea legată de starea agonică a lumii se explică la Yourcenar printr-
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
fost provocat de două evoluții: prima este rezultatul rolului mai important jucat în viața politică de populație și mai ales în Occident, de diversele grupuri de interese locale, dar și al utilizării referendumului (vezi capitolul 11); cealaltă se referă la personalizarea crescută a conducerii în lumea a treia, în lumea comunistă și în Vest. Ca rezultat, organizarea "birocratică" a partidelor a avut tendința să ocupe un rol secundar într-un joc în care liderii apelează deseori în mod direct la popor
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Partidului Conservator. Pe de altă parte, din moment ce politica occidentală este de regulă stabilă, iar partidele rămân și ele stabile, conducerea pur personalizată joacă de obicei un rol minor. După cum se știe, adesea sunt prezente și forme mai puțin accentuate de personalizare. Într-adevăr, uneori se susține că acest element este în creștere, în special ca rezultat al influenței mijloacelor de comunicare; totuși nu există o dovadă clară care să susțină această perspectivă. De exemplu, Reagan și Thatcher au avut baze de
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
construise mai degrabă într-un sens îngust în jurul unei conotații religioase. Prin urmare, în loc să fie "o anumită calitate a unei personalități individuale (...) înzestrată cu supranatural, supraomenesc, sau forțe sau calități excepționale", carisma a ajuns să fie redusă la ideea de "personalizare" a puterii (Weber, 1968: I, 214). Probabil că nu este accidentală această devalorizare a noțiunii de "carismă": astfel, asemeni sferei de cuprindere a conducerii, și legătura dintre conducători și cei conduși ajunge să fie înțeleasă ca o dimensiune, iar nu
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
și politice. Dar însuși Weber a avut în vedere situații care ar putea da naștere la conducere carismatică deși prăbușirea nu este totală (Blondel, 1987: 54-7). În termeni mai realiști, există fără îndoială cazuri când apare un anumit grad de personalizare a conducerii, cei conduși intrând în legătură directă cu liderul, chiar atunci când societatea nu se prăbușește sau când sistemul funcționează normal. O asemenea legătură poate exista în orice punct s-ar situa liderul pe dimensiunea tradiționalism vs legalism birocratic. Astfel
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
ideologie, 147-149 și legitimitate, 143-147, 152-154 și luarea deciziilor la nivel național, 215-216 și mandat, 377, 384-385 și mobilizare, 217, 384-386 și recrutare, 142, 214-216 partide tradiționale în lumea a treia, 148-149 Patterson S.C., 161, 269, 274 Pedersen, M., 178 personalizare, 150, 157-158 vezi și carismă, exercitarea conducerii personalitate, și cultură, 101-103, 104 și exercitarea conducerii, 303-304, 309 Peru, 159, 185, 303, 339, 383 Philip, G., 147, 167, 168 Phillips, K., 305, 309 pluralism și facționalism, 53, 174 Polonia, 49, 56
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
unei lumi a fericirii și dreptății pot fi considerate drept forme de manifestare atenuate ale așteptărilor milenariste. Orice sistem politic, oricare ar fi principiile de la care se revendică, oricît de democratic pretinde că este, ține cont de principiul întruchipării, al personalizării puterii; orice lider, orice șef de partid încearcă, mai mult sau mai puțin, să întruchipeze Salvatorul, în sfîrșit, se știe rolul pe care-1 are, ca factor esențial al coeziunii colective, prezența "altuia", frica de "altul", adică imaginea Barbarului ce se
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
german, vezi remarcabila carte (publicată, fără îndoială, prea devreme pentru a-și putea găsi audiența ce i se cuvenea) a lui Dominique Pelassy, Semnul regăsit, Fayard, Paris, 1983. 27. Vezi Dominique Pellasy, op. cit. 28. Vezi L. Hamon și A. Mabileau, Personalizarea puterii, P.U.F., Paris, 1964. De asemenea, Charismatic Political Leadership, Princeton University Press, 1968. 29. Stephan George, Poemes ("Al șaptelea inel"), tr. în fr. de Maurice Boucher, Aubier, Paris, 1969. 30. Despre cultul eroului vezi, bineînțeles, Thomas Carlyle, Eroii
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
istoric, dar, asimilînd aceste valori, fiecare își dezvoltă propria personalitate fiecare învață să devină el însuși, învață să fie el însuși. Cred că o astfel de înțelegere a devenirii ființei umane presupune în procesul educațional un echilibru între socializare și personalizare, între libertatea de manifestare a copilului și activitatea de conducere a educatorului. Dacă fiecare ființă umană are dreptul să devină ea însăși, datoria educatorului este de a o ajuta să-și găsească drumul. După cum copilul nu poate fi lăsat singur
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
atît ideea dezvoltării omului, ci una mai îngustă, aceea a pregătirii lui pentru activitatea practică, pentru munca productivă omul ca forță de muncă! În al doilea rînd, în concepția sa, educația este, în esență, un proces de socializare; cel de personalizare este mai puțin luat în seamă. În sfîrșit, ,,omul nou" spre care aspira cu atîta entuziasm Makarenko, s-a dovedit după cîteva decenii că era în realitate o ființă limitată în aspirațiile sale, traumatizată în plan moral, prin presiunea pe
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
satului în care s-au născut? Aceeași insistență asupra activității practice o întîlnim și în lucrarea cu caracter filosofic Personalismul energetic (1927). Potrivit acestei filosofii, în care persoana omenească ocupă locul central, personalitatea se desăvîrșește prin muncă: " Pretutindeni munca precede personalizarea" (36 b, p. 250). Personalitate energetică este omul creator în profesia sa. La o astfel de personalitate se ajunge printr-o școală care întrunește următoarele condiții: descoperă aptitudinile de muncă ale elevilor și, pe aceasta bază, stabilește vocațiile acestora; în
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
vor simți dominați de angoasă și inautentici. Mai mult, nu se va putea ști niciodată ce profil moral au putut dobîndi tinerii în urma unei astfel de educații. De fapt, tendința dominantă a educației urmărește tocmai socializarea în anumite condiții de personalizare a ființei umane. 14.4. Critici aduse filosofiei pragmatice a educației Deși larg răspîndit, devenind curentul pedagogic dominant în S.U.A., în deceniile trei și patru, progresivismul a fost supus unor severe critici din partea unor orientări care, prin esența lor, sînt
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]