2,190 matches
-
o să-i las să mă enerveze. Am alte lucruri la care să mă gândesc. La dineu au sosit deja paisprezece invitate, care se plimbă pe peluză. Am de copt mini-tartine cu ciuperci sălbatice, de terminat sosul de sparanghel și de prăjit fileurile de somon. Îmi doresc din suflet să fi fost aici Nathaniel, ca să mă ajute. Însă e plecat la Buckingham să ia niște crap koi, fiindcă lui Trish i-a cășunat că vrea neapărat să aibă în heleșteu. Se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
negustorilor de fructe afumate, o femeie Însărcinată Îi aține calea lui Khayyam. Cu vălul ridicat, de-abia dacă Îi dai cincisprezece ani. Fără o vorbă, fără un zâmbet pe buzele-i nevinovate, ea Îi șterpelește din mâini câteva din migdalele prăjite pe care tocmai le cumpărase. Plimbărețul nu se miră, e o credință străveche la Samarkand: când o viitoare mamă Întâlnește pe stradă un străin care-i este pe plac, trebuie să caute să obțină o parte din hrana acestuia; astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
carbonul destul de bine. Dallas își umezi buzele. ― Și daunele? Nu-mi pasă de avariile anexe. Mă interesează gradul de funcționare a navei și să știu dacă performantele noastre vor fi diminuate. ― Ia să vedem... ezită Parker. Panoul 4 este complet prăjit. (Dallas și-l închipui pe inginer pocnindu-și degetele, cum făcuse el adineauri). Unitatea de partaj a sarcinii secundare nu mai funcționează și cel puțin trei celule ale modulului 12 s-au dus. Cu toate cele legate de ele. (Aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
reveni la microfon.) Câteva fragmente aglutinate în intrări s-au topit, s-au lipit de pereți și au provocat supraîncălzirea care a aprins incendiul. Știți cât de sensibile sunt conductele astea. Incendiul s-a întins până-n interiorul scutului și a prăjit tot sistemul. ― La ce vă gândiți? se interesă Dallas. Sistemul trebuie reparat cumva. Nu putem să-l înlocuim. ― Așa cred. Așa zice și Brett. Trebuie să scoatem reziduurile din intrări și să refacem vidul, apoi să vedem cum ține. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
departe. Este adevărat că majoritatea creaturilor se retrag din fața focului. Nu este nevoie să supraîncălzim întreaga navă. ― Am putea întinde un cablu de înaltă tensiune de-a curmezișul, prin niște coridoare și pasaje, pentru a-l atrage acolo. Se va prăji ca lumea, propuse Lambert. ― Nu avem de-a face cu un animal, spuse Ash. Sau dacă este, este cât se poate de abil și specializat. Cu siguranță că nu se va năpusti orbește și nu va veni să se electrocuteze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
putere mare. Nu vreau să ne trezim în situația pe care a descris-o Ash aproape de lasere. Pe scurt, ceva care s-o oprească instantaneu. ― Nici o problemă. (Vocea lui Parker era glacială.) Vă fabric eu un aparat care-o va prăji pe loc. ― Asta pare cea mai mare șansă a noastră. (Căpitanul își privi colegii reuniți în jurul mesei.) Are cineva alta idee? Nu răspunse nimeni. ― Bun, reluă Dallas ridicându-se în picioare. După ce asamblează Parker aruncătoarele de flăcări, plecăm imediat cu toții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Olaru întâlnește un fost coleg de școală. O seară care părea a fi de vară, în fața unui chioșc ce părea real, pe care scria, de necrezut, Plăcintărie, unde se vindeau, firește, înlocuitori. Bizare tartine: două felii de cauciuc numite pâine, prăjite la un simulator, între care flutura, ca o subțire limbăroșie de pisică, o foiță lucioasă lunecoasă de înlocuitor. Fostul coleg de liceu Ștefan Olaru esteînlocuit astăzi de un domn sever, înalt, atemporal. Teabordează prompt și te copleșește relaxat, cu verdictele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
s-a camuflat în noapte, s-a înfruptat degrab’ și dus-a fost cu jurământul mirelui, cu tot... Și ca o morală în versuri albe eu vă zic: Păziți-vă de jurăminte și de pasărele! Lady in red Astăzi am prăjit pește, am făcut mămăligă și mujdei; pește trimis de soră-mea. Ei se duc la pescuit de păstrăv în fiecare weekend; au o cabană la munte și un iaz cu pește. Am fost invitată dar am refuzat pentru că te-am
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
la mare, ura! Scuze că-ți tot pun degetul pe rană, încetez imediat. Ne vedem mâine. Vin la Finn la 3, cu niște valize uriașe; ne tirăm devreme, ca să evităm aglomerația de vineri seara. M-am „cojit“ ieri și mă „prăjesc“ acum, dar dacă mă ard mâine, la soare, te fac arșice. R PS: Da, bietul Jim, mă întreb dacă se alege cu ceva din toate întâlnirile noastre, și mă miră că vine în continuare. De la: Daisy Pentru: Rebecca Subiect: Bărbații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
trebui să fiu mai slabă. Îmi spun că trebuie să țin cură de slăbire - una serioasă, de data asta nu mă mai prostesc. Și mai multă yoga. Poate o să fac iar și niște jogging. Cel mai bun pește cu cartofi prăjiți din tot orașul! anunță Jake, în timp ce se îndreaptă spre masă cu sacoșele. Scot ketchupul, sosul și oțetul, dar nu și farfurii; poate că, după el, farfuriile ar fi un moft. Cred că am dreptate; Jake rupe sacoșele de hârtie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Guvernului. Ăștia suntem noi, spuse în șoaptă Marius. Vor începe să implanteze cipul din anul ăsta, iar noi vom fi cobaii. Și dacă vor să ne reprime orice gând și orice faptă ce nu se conformează codului dat, vom fi prăjiți. Și dacă nu ați observat, băieți, acum nu suntem tocmai conform codului. Tot ce facem și tot ce gândim noi este ilegal. De unde ai materialul ăsta, Fernand? întrebă Dragoș suspicios. Tata lucrează în cabinetul Ministrului. El se ocupă cu corectarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
aveai nici cel mai mic motiv de Îngrijorare. Clatină din cap. Ești nebună. — Tu zici la fel, că sunt nebună ? spun, Întorcându-mă către Lissy, care stă pe fotoliul balansoar cu genunchii la piept și mănâncă o felie de pâine prăjită cu stafide. Fii sinceră. — Ăă... nu, spune Lissy pe un ton total neconvingător. Sigur că nu ! — Ba da, și tu crezi la fel ! Eu nu vreau să zic decât că... făceați un cuplu de invidiat ! — Știu. Știu că, la prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
avem Încredere una În cealaltă. N-ar trebui să avem secrete una față de cealaltă. Vreau să spun, pentru numele lui Dumnezeu, ne cunoaștem de peste douăzeci de ani ! — Și, dacă tot ne spunem totul de acum Înainte... Lissy mușcă din pâinea prăjită cu stafide și mă privește lung. Faptul că i-ai dat papucii lui Connor are vreo legătură cu tipul ăla ? Cel din avion ? Simt o Împunsătură minusculă În inimă, pe care o ignor luând o Înghițitură de cafea. A avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
devin și mai roz. — Dacă-ți spun ! — Ba nu ! Lissy, pe bune acum, ce făceați ? — Făceam sex, OK ? spune Lissy agitată. E noul meu prieten și... asta făceam ! Acum lasă-mă În pace. Se ridică fâstâcită, Împrăștiind firimituri de pâine prăjită peste tot și iese din cameră, Împiedicându-se ușor de preș. Mă uit În urma ei, siderată. De ce minte ? Oare ce naiba făcea acolo ? Pentru numele lui Dumnezeu, ce poate fi mai jenant ca sexul ? Sunt atât de intrigată că aproape mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
apă, iar tata mă amâna cu momele de la o fântână la alta, până a dat Dumnezeu de am ajuns în Humulești. Și când colo, doftorii satului, moș Vasile Țandură și altul, nu-mi aduc aminte, erau la noi acasă și prăjeau pe foc într-un ceaon mare niște hoștine cu său; și după ce mi-au tras o frecătură bună cu oțet de leuștean, mi-aduc aminte ca acum, au întins hoștinele fierbincioase pe o pânzătură și m-au înfășat cu ele
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
se topească ghețarii din interior. Bunicul o știa. Se strecuraseră prin micile pâraie din gheață și rămăseseră apoi în râul Ava. Puteau fi asemuiți cu gândurile sau amintirile scoase la iveală prin decongelare. Aprindeam câteva ramuri de mesteacăn și-i prăjeam în jăratic. Peștișori de aur, spunea bunicul. Și mulți din solzii lor mici păreau cu adevărat făcuți din foiță de aur. Acum stau adesea ca împietrit cu undița mea, jos, lângă râu, și las o muscă udă să atârne în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
întâmple mie vreodată, dar poate că mă înșel și poate că e sincer nedumerit. ― Păi, ai putea să încerci să-i fierbi. Sau să-i faci în stil italian: să-i dai prin ou și făină și apoi să-i prăjești. ― Ești englezoaică! spune el, luând o poziție mai relaxată. De unde ești? ― Din Londra. ― Bine ai venit în Los Angeles. Ia spune, n-ai vrea să-mi și arăți cum să-i gătesc, ce zici? Acum e rândul lui să ridice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
șapte săptămâni. Nu înseamnă nimic, or să treacă imediat. Acum, spune ea uitându-se la ceas, ce zici de-o gustare, ca să sărbătorim? ― E perfect, îi spun eu. Mor de foame. Mergem la Broadway Deli și mă înfig în pâine prăjită cu șuncă și căpșuni - și e delicios. Mai trecem o dată peste detalii, și mă simt de parcă m-aș fi îmbăiat în dragoste, mă simt de parcă toți se uită la mine cu invidie pentru că sunt o femeie îndrăgostită și toți își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
copii...! Don nu părea prea încântat văzând că pâinea dispăruse aproape complet din peisaj. S-a întors către mine cu o figură furioasă. Ce se întâmplă aici? Uite, Rachel, a mâncat aproape toată pâinea. N-o să mai rămână deloc DE PRĂJIT pentru micul dejun! Vocea îi urcase și se subțiase cu fiecare propoziție și ajunsese în punctul culminant, DE PRĂJIT, la o tonalitate de soprană care ar fi putut sparge toate paharele. îmi era rău. Mă simțeam îngrozitor. Pentru Dumnezeu! Sufeream
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
cu o figură furioasă. Ce se întâmplă aici? Uite, Rachel, a mâncat aproape toată pâinea. N-o să mai rămână deloc DE PRĂJIT pentru micul dejun! Vocea îi urcase și se subțiase cu fiecare propoziție și ajunsese în punctul culminant, DE PRĂJIT, la o tonalitate de soprană care ar fi putut sparge toate paharele. îmi era rău. Mă simțeam îngrozitor. Pentru Dumnezeu! Sufeream încă din cauza decalajului de fus orar. Ar fi trebuit să fiu într-o nenorocită de vacanță. Nu eram nevoită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
scăldați în lacrimi, am bătut o dată din gene și cu asta am închis capitolul. —Nu-ți face griji, m-a liniștit el. A făcut la fel în fiecare dimineață săptămâna asta. Toată lumea s-a obișnuit deja să nu aibă pâine prăjită la masă. După asta Don s-a apucat să spargă ouă într-un castron. Era mult prea dimineață ca să mă uit cu detașare la treizeci și șase de ouă crude. Am simțit că începe să-mi tremure stomacul. Te simți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
a făcut el cu ochiul. Sunt convins că unii ar fi încântați să-ți ofere un masaj, unul din acela complet, bazat pe reciprocitate. Pot s-o roage pe Sadie să le dea niște ulei, din ăla în care se prăjesc cartofii. Pot să mă roage mult și bine, dar eu n-o să le dau, a strigat Sadie care se întâmpla să treacă șontâc prin zonă. Am tresărit stânjenită, întrebându-mă dacă toată lumea râdea de mine fiindcă crezusem că Cloisters e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
e vorba de asta, am spus jignită. S-a întâmplat altceva. Aproape că eram fericită că Luke mă căptușise așa de bine. Povestea asta avea să-i scoată lui Chris neobrăzarea pe nas. Cum își permitea? Uleiul în care se prăjesc cartofii! Drama mea era o treabă serioasă. —A venit vreun chestionar? m-a întrebat ridicând din sprâncene. Intrând imediat în defensivă, am dat capul pe spate. —De unde știi? De obicei, primul ajunge la două zile după internare, mi-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
erau alte persoane care să-și facă unghiile de la picioare înăuntru. Propriul meu pat. O pătură ca lumea. Care nu mirosea dubios! Și nici nu-mă dădea mâncărimi! Și nici nu mai urma să fiu trezită în toiul nopții ca să prăjesc șaptezeci de ouă. Dacă voiam, puteam să stau toată ziua în pat. Și voiam. Am intrat și am ieșit din baie în pas sprințar. Din baia pe care nu trebuia s-o mai împart decât cu patru persoane! Mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
de oră. —Adios amigos, ne-a salutat ea. Suntem obligați să spunem chestia asta, a adăugat cu un rictus. Pentru autenticitate. Așa, a spus ea rapid. Ce vreți? Meniul era compus din obișnuitele produse Tex-Mex. Peste tot dădeai de fasole prăjită de mai multe ori. — Ce ne recomanzi? a întrebat-o Chris înseninat. —Sincer, vă recomand să vă duceți în altă parte. Nouă ni se dă și de mâncare și vă jur c-ar trebui să vă plătească ei pe voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]