3,441 matches
-
mea „năvălește” absurdul social? Pot eu oare să mă izolez În continuare, faire comme si de rien n’était, transformând cu seninătate dreptul meu la „individualitate” În strict și cras individualism, egoism provocator, arborând suficiența unui ofidian sătul, contemplând somnoros priveliștea cu burta umflată de căpriorul lins de agresivele sale sucuri gastrice?!... Libertatea, cea individuală, este prețioasă doar pentru cel ce are nevoie de ea. Pe „ceilalți” Îi Încurcă de-a dreptul, ca o rudă săracă de care ai uitat, ce-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
calitate... Tare frumos mai era timpul la început de septembrie, cu un soare blând ce emana o lumină galbenă ca mierea florilor de tei! De sus priveam în depărtări străvezii, cu priviri iscoditoare ce se odihneau pe o serie de priveliști demne de cele mai frumoase ilustrate. Către asfințit soarele cobora apropiindu-se de unele înălțimi. Îmbătat de aceste priveliști, văd cu mirare cum spre vârfurile aproape golașe pe care mă aflam urcau spornic niște nori albi ca de vată. Acei
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
ca mierea florilor de tei! De sus priveam în depărtări străvezii, cu priviri iscoditoare ce se odihneau pe o serie de priveliști demne de cele mai frumoase ilustrate. Către asfințit soarele cobora apropiindu-se de unele înălțimi. Îmbătat de aceste priveliști, văd cu mirare cum spre vârfurile aproape golașe pe care mă aflam urcau spornic niște nori albi ca de vată. Acei nori s-au masat în jurul meu și al celor din jur și urcau tot mai sus. În acești nori
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
Vacarjani în care vedeam pentru prima oară imense cimitire pe hectare întregi, cu mii și mii de oameni căzuți pentru cucerirea Odessei. N-am văzut cimitire germane. În drumul nostru și în inimile și sufletele noastre numai de o asemenea priveliște nu aveam nevoie! Și iată-ne în dimineața de 1 aprilie 1942, înainte de răsăritul soarelui că intrăm în acest oraș. Ger rusesc. Discul soarelui începe să se ivească urcând încet pe un orizont vast de un roșu aprins, care nu
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
am convins că în Paris nu mă pot rătăci, fiindcă aveam repere sigure de orientare, mai ales că în timpul războiului dobândisem un accentuat simț al orientării în teren, în condiții dificile, ori acum... totul era floare la ureche! Observam marcanta priveliște de pe Esplanada din fața turnului Eiffel, observam și admiram de sus splendoarea construcțiilor monumentale, din apropiere, vedeam splendida panoramă generală către Domul Invalizilor și Arcul de Triumf, dar mai ales observam și admiram uriașul furnicar de turiști și vizitatori de pe toate
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
Valea Loarei. Priveam cu încântare trăinicia construcțiilor, frumusețea lor intrinsecă și mai ales ambianța mirifică din jur, splendoarea spațiilor verzi, făurite de om. Peste tot, aceeași lume, cu poftă de viață și de frumosul vieții în general. Minunate au fost priveliștile întâlnite, oamenii zâmbind cu amabilitate la tot pasul, minunați au fost însoțitorii mei, care-mi dădeau ample informații la tot ce vedeam, semn că ei le vizitaseră de mai multe ori până atunci. Odată ce ai trecut pe această vale a
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
mai puțin control vamal, astfel că, în loc să ajungem la ora 22, am ajuns cu cinci ore mai devreme, deci la lumina zilei am străbătut Germania și Franța până la Paris. Într-o admirabilă zi și mai însorită străbatem teritoriul german, admirând priveliști de o rară frumusețe, cu orașe și sate perfect aranjate, ordonate și curate și mă gândeam cum a renăscut Germania din dezastrul cauzat de nazismul hitlerist prin declanșarea celui de al Doilea Război Mondial. Vedeam acum o Germanie pașnică în
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
meleaguri excesiv de frumoase! Dacă Mariana îi mai vizitase sau îi mai primise în locuința ei ca musafiri, eu nu-i văzusem de la cununia nepotului, cu ani în urmă. Ce frumuseți naturale am văzut și ce tablouri minunate pot inspira aceste priveliști! Poate că tocmai de aceea pictorul s-a stabilit prin acele minunate locuri!... Mi s-a imprimat pe retină un limpede și prea frumos albastru al apelor din jur! Soția pictorului e de o voioșie exuberantă ce ne molipsește și
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
voioșie exuberantă ce ne molipsește și pe noi, oaspeții. Veselă peste poate că are musafiri de la drum lung și mai ales că fiică-mea îi este cea mai bună și mai dragă prietenă! În ziua următoare, complet reconfortați, părăsim aceste priveliști ale apelor albastre din jur. Cine ar fi bănuit că după numai patru ani această mândrețe de femeie se va stinge ca flacăra unei lumânări, când abia trecuse de patruzeci de ani, răpusă de o necruțătoare suferință! Plecasem din Italia
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
în timp ce mă aflam rănit în spitalul din Făgăraș și comentam „pro și contra” evenimentul epocal. Acum vedeam și pipăiam locurile acelei confruntări gigantice și mă gândeam cu ce preț enorm se făurește istoria! Ne mișcăm încet prin vecinătăți, cunoaștem noi priveliști de basm, căpătăm unele informații de la oameni în vârstă, care-și mai aduceau aminte de acele vremuri și evenimente memorabile! Pentru că timpul nu stă în loc, începem să ne gândim la drumul de întoarcere spre Paris. N am urmat același traseu
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
să ne gândim la drumul de întoarcere spre Paris. N am urmat același traseu de la venire, ci am ocolit spre dreapta către est și am trecut peste marele pod arcuit de la gura Senei. De aici, de pe arcul podului, îmbrățișăm o priveliște de mulți kilometri împrejurul nostru! Pe dedesubt circulau vapoare și vaporașe, iar noi nu știam la ce să ne uităm în jurul nostru. Ne impresiona minunea arhitectonică a acestui grandios pod, dar și mirificele priveliști și forfota în dublu sens de la
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
aici, de pe arcul podului, îmbrățișăm o priveliște de mulți kilometri împrejurul nostru! Pe dedesubt circulau vapoare și vaporașe, iar noi nu știam la ce să ne uităm în jurul nostru. Ne impresiona minunea arhitectonică a acestui grandios pod, dar și mirificele priveliști și forfota în dublu sens de la gura Senei. După un timp reintrăm pe traseul pe care venisem în orele dimineții. Oprim undeva la un restaurant, luăm masa de seară lângă bordura trotuarului cu vedere spre panorama orașului - în timp ce alți turiști
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
să se reli efeze, și de aici, construcția unui fel de boltă, făcută din beton, care dă posibilitate cetățenilor, în special minerilor din partea de sat unde locuiesc ei, să meargă la minele de cărbune Livada-Asău. Ca să contemplu și mai bine priveliștea, mă așez jos, trag sub șezut câteva frunze din uscăturile care abundă, mă concentrez cu privirea dornic să desprind de la locul unde m-am aciuat casa părinților, casa noastră. O știu așezată doar la circa 100 de metri de calea
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
că văzuse cu ochii săi chiar pe cer, străjuind deasupra soarelui, semnul mărturisitor de biruință al unei cruci întocmite din lumină și că odată cu ea putuse desluși un glas grăind: "Să biruiești întru aceasta!"; după care, la vederea unei asemenea priveliști fuseseră cuprinși de uimire și el și întreaga oaste"58. Deși autenticitatea acestei relatări a fost contestată de istorici, printre altele și pentru că ea nu figurează și-n Istoria ecleziastică, apărută încă în timpul vieții lui Constantin, ea rămâne cea mai
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
un mesaj clar: „Vreau să te rănesc”. Schimbarea în bine a lucrurilor Cu toții ne gândim cum s-ar putea îmbunătăți viața la locul de muncă. Rezervarea unor locuri de parcare, de exemplu, ne-ar însenina ziua. Un birou cu o priveliște superbă ne-ar îndulci orele de muncă. Totuși, atunci când au fost chestionați cu privire la ce ar schimba la locurile de muncă, mulți angajați americani au oferit un răspuns oarecum surprinzător: pur și simplu își doresc să li se vorbească civilizat. Răspunsurile
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
Predeal, unde am stat 8 zile. În altă parte, nu am reușit să plecăm. În schimb, prietenul nostru, Brașoveanu, se deplasează în diferite regiuni ale țării, fie pentru a și îngriji sănătatea, fie pentru plăcerea de a vedea și admira priveliștile minunate pe care țara noastră le are din belșug. Dar, cele până aici înșiruite, nu constituie decât prologul celor ce intenționez să scriu, pentru că adevăratul motiv al scrisorii de față nu este atât informarea despre cele ce am făcut și
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
altul se ocupă de repararea mobilierului, altul ia căruța și pleacă după provizii. După ce-și termină treburile, se adună cu toții la soare și stau la taclale, scormonind printre amintirile vechi. Camera mea este la etajul întâi, orientată spre răsărit. Priveliștea nu e prea grozavă din pricina dealului, deși reușesc să văd râul și turnul cu ceas. Din cauză că nu fusese folosită multă vreme, am găsit pereții scorojiți și pătați, pervazurile prăfuite. În cameră am un pat vechi, o măsuță și două scaune
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Dacă tot am ajuns până aici, hai să mai încercăm un pic. Să vedem până unde se poate ajunge. Am mai înaintat prin tufișuri vreo zece minute, ghidându-ne după mugetul vârtejului. Brusc, s-a deschis în fața ochilor noștri o priveliște inimaginabilă. Tufișurile se terminaseră și începea o pajiște lină, de-a lungul râului. În dreapta se vedea un defileu săpat de râu. După ce trecea de el, râul se lățea considerabil, o lua printre tufișuri și se îndrepta spre locul în care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
privesc neputincios cum plutesc fragmentele disparate și cum se șterg apoi. Bineînțeles că ele îmi mai arată și peisaje familiare: iarba vălurindu-se în bătaia vântului, nori albi plutind pe cer, lumina soarelui reflectându-se în apa râului... Numai că asemenea priveliști nu fac decât să stârnească o tristețe și mai profundă în sufletul meu. O tristețe cumplit de ciudată. Apar ca niște aburi care trec prin dreptul unei ferestre și apoi dispar fără să lase nici măcar o urmă. Dispar ca apa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
fire de blană aurie. Soarele își croia drum printre nori, făcând să sclipească pământul înghețat. Respirația celor peste o mie de animale plutea în lumina strălucitoare.. Când m-am trezit dimineața, pământul era învelit de o pătură albă de nea. Priveliștea era minunată. Turnul cu ceas se înălța, negru, peste lumea albă. Sub el, râul curgea ca o bandă întunecată. Mi-am pus paltonul și mănușile și am luat-o pe străzile pustii. Probabil că începuse să ningă după ce-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
la răsărit. Le-am privit fosforescența, dar nu mă mai supărau ochii. Ba chiar mă simțeam bine. Sufletul îmi era plin de amintiri vechi care-l încălzeau. Ochii mei nu mai sufereau și nici nu vor mai suferi vreodată. Superbă priveliște! Perle de scântei care-mi dăduseră parcă întâlnire. Tăcute și sclipitoare. Am luat un craniu de pe raft și mi-am plimbat degetele deasupra lui. I-am simțit sufletul. Licărea. Fiecare pâlpâire avea căldura ei și o simțeam în vârful degetelor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
acolo. După ce s-a terminat melodia lui Roger Williams, s-a transmis Autumn in New York, interpretată de orchestra Frank Chacksfield. La lumina acelei dimineți de toamnă, eu stăteam liniștit și priveam oale, vase și sticluțe cu ingrediente frumos aranjate. Grozavă priveliște îți poate oferi o bucătărie! Și te poți simți bine în ea. Parcă spunea și William Shakespeare undeva: „Bucătăria e o lume aparte“. După ce s-a terminat melodia, s-a auzit vocea unei prezentatoare care a spus: „A venit toamna
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
de ani. Nu-mi dădeam seama pe ce ar fi pus preț și pe ce nu. Astea erau în afara cadrului. În cadru nu rămâneau decât porumbeii, fântâna arteziană, iarba, mama cu fata. Nu-mi venea să renunț la o asemenea priveliște, să părăsesc această lume, indiferent de ceea ce mă aștepta în următoarea. Puțin îmi păsa dacă nouăzeci și trei la sută din strălucirea primei jumătăți din viață (adică cei treizeci și cinci de ani) s-au irosit aiurea. Vreau să folosesc cu grijă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
absidă, preludiul unui edificiu maiestuos neterminat, dedicat Sfântului Apostol Iacob. Vila, ogivală cu ramificații gotico-maure, a fost construită de familia Milani și cu acest nume e și cunoscută. În timpul nopții o lumină caldă și liniștită luminează întreg complexul edilitar: o priveliște evanescentă și visătoare spre vârfurile înalte și rare ale chiparoșilor și umbrele compacte ale castanilor de India și cele ale teilor absoarbe chiar și privirea celui mai grăbit automobilist. O vreme localitatea a fost sediul diferitelor instituții religioase: benedictini, canonici
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
citi de pe bancheta din spate a taxiului care tocmai se înfige în trafic plecând de pe Wall Street exact în momentul în care Timothy Price observă cuvintele, dar un autobuz se interpune, reclama pentru Les Miserables, pe coasta busului, blocându-i priveliștea, însă lui Price, douăzeci și șase de ani și angajat la Pierce & Pierce, pare să nu-i pese pentru că-i spune șoferului să dea radioul mai tare, „Be My Baby“ la WYNN, iar șoferul, un ne-american, îl dă mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]