3,099 matches
-
în centrul orașului. Trebuie să se simtă că s-a întâmplat ceva ca lucrurile să nu se mai poată întoarce. Nu stați închiși aici“. n-a răspuns. VĂzând că secretarele nu se mișcă, am trân‑ tit ușa și-am plecat. Secretara-șefă a fugit după mine - culoarele erau și ele pustii - și mi-a atras atenția că ceea ce fac ar putea dăuna foarte mult carierei tatălui meu. Cu alte cuvinte, acest fel al oamenilor de a fi ținuți osta‑ tici continua
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
alt partid. Deci, la sat, întotdeauna sistemul de patronaj a fost foarte puternic. Și pe lângă sistemul acesta clasic de patronaj se adăugase dependența, care devenise din ce în ce mai mare. La Nucșoara, satul cel mai reprimat în comunism, descoperisem, în anul 2000, că secretara primăriei, doamna Șerban, era fiica primului primar comunist, cel care îi arestase pe partizani. Deci familia lor, într-o formă sau alta, conducea satul de 60 de ani ! Iar țăranilor le era o frică teribilă de ea ! Tot ce cerea
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
Pe Ion Marin Sadoveanu, Maniche, cum îi zicea, alintându-l, cel sub arest, l-au găsit lungit pe o canapea, cu mâna la inimă, nu se simțea bine. Când au ajuns la Teatrul Național, la Zaharia Stancu, i-a primit secretara, a plâns și ea și le-a comunicat că șeful ei este foarte afectat, dar nu poate să-i primească, nici să facă ceva pentru doctor. Alfred Margul Sperber, pe care Voiculescu împreună cu Ion Pillat îl scoseseră dintr-un lagăr
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
afirmând că nici nu se gândește ca acum să-și achite datoria. Am mai păsuit-o altă lună. Dar nici acum nu a catadicsit să-mi întoarcă banii. Deoarece aveam și eu neapărată nevoie de bani, am rugat-o pe secretara școlii ca salariul din luna viitoare a doamnei S. A. să mi-l dea mie, întrucât are o mare datorie la mine și nu vrea în niciun caz să mi-o înapoieze. În felul acesta mi-am luat banii și când
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
Iugoslavia, unde ambasadorul, deși nu voia, trebuia să meargă, cedând la insistențele și argumentele mele, că absența sa ar putea fi interpretată la Belgrad ca un semn de inimiciție. Primisem și eu invitație, în urma unui telefon straniu pentru mine de la secretara ambasadorului, prin care se interesa dacă șeful misiunii române era în Lima și dacă poate participa la recepție. Am confirmat și am fost întrebat ce calitate am. Când i-am spus că sunt noul prim colaborator, notificat cu câteva zile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
care se interesa dacă șeful misiunii române era în Lima și dacă poate participa la recepție. Am confirmat și am fost întrebat ce calitate am. Când i-am spus că sunt noul prim colaborator, notificat cu câteva zile în urmă, secretara ambasadorului iugoslav a cerut scuze că nu văzuse nota și mă asigură că imediat va trimite șoferul cu o invitație pentru mine. Marți seara, ambasadorul, fără soție, își făcu apariția și am plecat cu mașina oficială la recepție. Părea indispus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
Aveam impresia că mă aflam în altă ambasadă, în altă țară, în alt oraș. Mi-am luat teancul de lucrări și m-am așezat la lucru. După mai bine de o oră, nu schimbasem nici măcar o virgulă, cum nu aveam secretară, lucrările ni le dactilografiam singuri, sau cu sprijinul cifrorului. Mă întrebam cu malițiozitate dacă șeful misiunii citise lucrările, întrucât nu întâlnisem nici o observație sau urmă de răsfoire a paginilor parcurse. Deschiderea corespondenței era așteptată de toată suflarea, fiecare aștepta scrisori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
tovarășei", și depuse la Banca Națională). Serviciul era excelent, asigurat la "bar" de șoferul meu, un bărbat "stilat" de 2 metri înălțime, familiarizat de altfel în timpul liber cu mânuirea sticlelor și paharelor, iar la masă de soția sa și de secretara ambasadei, toți puși la "patru ace". Meniul "international" era acompaniat de cel "național", nelipsind țuica, vinurile și coniacul românești, sarmalele, micii și uneori, la întâlnirile cu conaționalii noștri, chiar "fasolea bătută" solicitată expres telefonic de invitați. La Ziua națională saloanele
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
ani, când eram la Miercurea-Ciuc, nu e prea clară; dar știi că fac parte din rasa luptătorilor, sunt în stare să rabd, am suportat totul foarte bine, chiar și lovitura asta recentă, în plină cancelarie, de față cu toată lumea. O secretară, cam stupidă în împrejurarea asta, a venit la mine zâmbitoare (din timiditate?) și mi-a spus: „Știți că ați fost pensionată?“ Am mai stat acolo preț de vreo oră, povestind vrute și nevrute, vorbind când serios și când în glumă, dar odată
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
interesante. Par destul de deplasate în aceste vremuri. Rosetti mi-a comunicat că ministrul (M.D.R.) s-ar mulțămi cu o pensie de al treilea grad pentru Demetrius, pentru care a intervenit (la stăruința, se pare, a d-lui M., a cărui secretară particulară e Lucia Demetrius). Am început a ceti extrem de dramatica și interesanta "carte galbenă" a ministerului de externe francez. Ministrul bulgar Kioseivanov a prevăzut cu mult înainte alianța germano-rusă și împărțirea Poloniei. "Vulgata" sau "italica", veche traducere a Bibliei în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
mărunte „edituri tehnice”. I-am dat telefon, mi-a dat Întâlnire pentru a doua zi la ora nouă, dar când m-am prezentat la sediul editurii, În Casa Scînteii, el nu era prezent și m-au primit un trio de secretare dintre care una a Început pur și simplu să vocifereze la simpla mea Întrebare „de ce nu am fost anunțat de contramandarea Întrevederii?”. Am dedus că Iliescu fusese Împiedicat să mă vadă, iar secretarea cu pricina, cu ochii În flăcări și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
pe sfert inventate, dar cele din pubertate - când am fost exclus din toate școlile fără să fi spart un geam! - sau În adolescență - cînd, aspirînd să ajung filolog, scriitor, m-am prezentat la decanatul Facultății de litere din București și secretara ne-a aruncat, cu un râs disprețuitor, mie și Tatălui meu, actele În față, trimițându-ne aiurea, deoarece eram „evreu”, adică vinovat de naștere și de origine - erau oarecum justificate. Da, justificate, dar nu În Întregime, deoarece se putea lupta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
un cadavru? în cele din urmă, acordul ca el s-o examineze l-a obținut un amic de-al Getei Paraschivescu, securist, care i-a spus că „Bunica” e o mătușă de-a sa. Geta, fostă studentă la Bacău, e secretara directorului de la Filantropia (Institutul Oncologic), iar securistul are în mînă aprobările pentru ieșirile în străinătate. Ani a avut ocazia, acum, să distingă între medicul cu față umană și cel abrutizat. Ca să ilustreze gradul de abrutizare la care s-a ajuns
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
replicat - va fi, sper, un ministru al învățămîntului care să-i iubească pe profesori. Celui de acum, Teoreanu, îi sînt indiferenți, dacă nu cumva îi și urăște, căci îi dau bătaie de cap”. Întîmplător sau nu, în birou a intrat secretara ca s o anunțe de o ședință cu „generalul”. * Pe marginea unei fraze de Cârneci: „și acum voi citi un scurt sonet de dragoste”. E drept, pînă atunci citise altfel de poeme, cam multe, și încerca să mențină atenția auditoriului
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
au fost aduse două platouri cu parizer, salam, șuncă și murături; plus, firește, sticle cu vin. Cu aerul că ne dă niște simple informații, G. ne-a spus că primul-secretar l-a felicitat de trei ori; că, deoarece Natalia Jipa, secretara cu propaganda, a lipsit, „a ieșit scandal”; că sora lui de la Roman „a făcut observația” că aceasta e cea mai bună piesă pe care a scris-o; că tovarășul Micu (de la Casa de Comerț „Mercur”) a exclamat într-o pauză
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Partid. Aceștia i au spus: „cereți prea mult”. El știe că din cei peste 60.000 de litri, cîți se produc în județ, doar 8.000 sînt distribuiți populației, mai exact familiilor care au copil de pînă la 1 an. Secretara redacției mi-a povestit că băiatul ei, care e școlar, supărat că nu-i mai dă lapte, iar ea spunîndu-i că laptele se dă doar copiilor mici, a rugat-o să-i facă rost de un certificat că-i copil
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
artificială”, „prea intelectuală”; din punctul său de vedere însă, „astea sînt niște complimente”. „Salut cu respect...” Cine pe cine a salutat așa în ședință? Petru Enășoae, un tip plin de sine („pute de orgoliu”, vorba lui Nancu), pe Natalia Jipa, secretara cu propaganda. De ce-a făcut-o? Pentru că „tovarășa s-a integrat organic în sistemul de activități al Comitetului” (de Cultură). E de remarcat amestecul de lingușeală și bîrzoșenie. Ăl mic dă note bune ălui mare (un fel de mituire
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
pe care nu-l știam) - într-un roman de Stelian Gruia: Calul negru, Ed. Cartea Românească, 1983). Radulian e acolo Moșoiu (de la școala din Moși), Rădoi e Rădașcă, Aneta Spornic e Netti înmulțire. Un nou mijloc de intimidare: Natalia Jipa, secretara cu Propaganda, a anunțat în ședința de ieri că „tovarășul prim dorește să se facă «rotiri» la ambele gazete”. Asta înseamnă darea afară a unora dintre noi. A adăugat că ea știe cît de greu se formează un redactor, dar
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Apoi, în același ton, i-a evidențiat „receptivitatea la nou” și „viziunea politică orientată după principii ferme”. Abil ca întotdeauna, Eugen Verman, „secretarul perpetuu” al organizației, s-a dedat la cîteva considerații despre „puritatea ideologică a revistei”, convins că, în fața secretarei, acesta-i aspectul cel mai important de relevat. Partea întîi a „reprezentației” s-a încheiat cu mulțumirile aduse de G. tovarășei Jipa, care „s-a implicat alături de noi în ofensiva pentru calitate” și organizației de partid pentru că l-a sprijinit
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
pe numele său real, autorul romanului Cevengur și un savant în domeniul energeticii) și despre „șansonetistul” Bulat Okudjava, mi-am început lectura numărului de pe noiembrie al „Spoutnik”-ului cu „Ultimii ani din viața lui Lenin” de Elisaveta Drabkina (1901-1974, fostă secretară a lui I.Sverdlov), text anunțat pe copertă cu titlul „Testamentul lui Lenin”. Bazată pe o documentare minuțioasă, narațiunea evocă o dramă al cărei erou e conștient de caracterul ei inexorabil. Începe la 25 mai 1922, cînd Lenin are primul
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
pe nerăsuflate cum a obținut el zece kilograme de carne „de 19 lei” (dar care era de fapt de 90!), grație unui telefon dat de „tovarășa Radu”. Apoi, fără pauză, a trecut să ne spună „cît de lacomă e Vochița”, secretara Comitetului Județean. La cererea ei, directoarea întreprinderii comerciale de mărfuri industriale a trimis pe o vînzătoare să-i aducă săpunuri, deodorante etc. „de import, dar ieftine”. Asta, în loc să ajungă la Vochița, a ajuns la Natalița, cealaltă femeie-secretar, și lucrurile au
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
care aveam să le repet colaboratorilor mei mai târziu, ca șef de misiune. Ambasada era suficient de bine înzestrata cu "cadre": consilier, atașat militar, atașat de presă, de protocol, consul, secretar economic, plus personalul "de specialitate" și "tehnico-administrativ": cifrori, administrator, secretară, portari, șoferi, îngrijitoare, în total circa 15 "suflete". La aceștia se adăugau la "Agenția economică", cu șef autonom dar subordonat tot ambasadei, încă 20-25 de economiști, reprezentanți ai diferitelor întreprinderi de comerț exterior. Personalul de specialitate și tehnico-administrativ locuia în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
al ambasadei României din Berlin. La intrare am fost preluați de același coleg de la aeroport, care ne-a plimbat prin spațiile de protocol și de lucru, prezentându-ne și pe noii noștri colegi. Ni s-a servit cafea și când secretara ne-a comunicat că ambasadorul ne așteaptă, am pășit în biroul acestuia, mare, comod, mobilat decent, cu mobilier și dotări de strictă necesitate. Pe biroul masiv tronau mai multe telefoane, recunoscând printre ele "guvernamentalul", care făcea legătura direct cu Bucureștiul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
neachiziționate. Tot de la DDF angajam pentru traducerea la microfon o profesoară de engleză sau franceză. Așa au fost prezentate în "clandestinitate", cu sala arhiplină "în premieră românească", "Doctor Jivago", "Nașul", "Papillon"... Avea să mi se înfunde cu "Portocala mecanică", când secretara secretarului de partid, o tovarășă "justă", m-a turnat că aduc în minister "filme porno" și am fost amenințat de "organ" cu darea afară. Ulterior, lucrurile s-au mai aplanat, punându-mi-se în vedere ca la un film "capitalist
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
albaștri". Nici atunci și nici ulterior, până astăzi, nu m-a interesat acest lucru, m-a interesat în primul rând omul, să fie corect și bine pregătit profesional! Am rămas împreuna timpul "protocolar" necesar, am mulțumit pentru primire, am cerut secretarei să pregătească pentru a doua zi la ora 9 o întâlnire cu toți colaboratorii și soțiile și ne-am retras în "apartamentul" șefului de misiune de la primul etaj: trei camere, o mică bucătărie, o baie cu chiuvetă și duș, un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]