2,294 matches
-
fost atribuit practicilor sexuale nesigure, cum sunt promiscuitatea sexuală, prostituția și utilizarea din ce în ce mai scăzută a mijloacelor de protecție de barieră. În lipsa tratamentului, mortalitatea este cuprinsă între 8% și 58%, cu o rată mai mare a decesului la bărbați. Simptomele de sifilis au devenit mai puțin severe pe parcursul secolelor al XIX-lea și al XX-lea, în parte din cauza disponibilității pe scară largă a tratamentului eficace și în parte din cauza virulenței scăzute a spirochetelor. În cazul tratamentului precoce rezultă puține complicații. Sifilisul
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
sifilis au devenit mai puțin severe pe parcursul secolelor al XIX-lea și al XX-lea, în parte din cauza disponibilității pe scară largă a tratamentului eficace și în parte din cauza virulenței scăzute a spirochetelor. În cazul tratamentului precoce rezultă puține complicații. Sifilisul crește riscul de transmitere a infecției cu HIV de două până la 5 ori iar infecția concomitentă este frecventă (30-60% în numeroase centre urbane). Originea exactă a sifilisului nu este cunoscută. Dintre cele două ipoteze principale, una afirmă că sifilisul a
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
parte din cauza virulenței scăzute a spirochetelor. În cazul tratamentului precoce rezultă puține complicații. Sifilisul crește riscul de transmitere a infecției cu HIV de două până la 5 ori iar infecția concomitentă este frecventă (30-60% în numeroase centre urbane). Originea exactă a sifilisului nu este cunoscută. Dintre cele două ipoteze principale, una afirmă că sifilisul a fost adus în Europa de către membrii de echipaj reveniți din călătoria lui Cristofor Columb în America, cealaltă ipoteză afirmă că sifilisul exista anterior în Europa, dar nu
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
complicații. Sifilisul crește riscul de transmitere a infecției cu HIV de două până la 5 ori iar infecția concomitentă este frecventă (30-60% în numeroase centre urbane). Originea exactă a sifilisului nu este cunoscută. Dintre cele două ipoteze principale, una afirmă că sifilisul a fost adus în Europa de către membrii de echipaj reveniți din călătoria lui Cristofor Columb în America, cealaltă ipoteză afirmă că sifilisul exista anterior în Europa, dar nu era cunoscut. Acestea au fost cunoscute ca ipotezele „columbiană”, respectiv „precolumbiană”. Ipoteza
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
numeroase centre urbane). Originea exactă a sifilisului nu este cunoscută. Dintre cele două ipoteze principale, una afirmă că sifilisul a fost adus în Europa de către membrii de echipaj reveniți din călătoria lui Cristofor Columb în America, cealaltă ipoteză afirmă că sifilisul exista anterior în Europa, dar nu era cunoscut. Acestea au fost cunoscute ca ipotezele „columbiană”, respectiv „precolumbiană”. Ipoteza columbiană este cel mai bine susținută de dovezile pe care le avem la dispoziție. Primele înregistrări scrise privind apariția sifilisului în Europa
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
afirmă că sifilisul exista anterior în Europa, dar nu era cunoscut. Acestea au fost cunoscute ca ipotezele „columbiană”, respectiv „precolumbiană”. Ipoteza columbiană este cel mai bine susținută de dovezile pe care le avem la dispoziție. Primele înregistrări scrise privind apariția sifilisului în Europa au apărut în 1494/1495 în Napoli, Italia, în timpul invaziei franceze. Datorită răspândirii sale odată cu revenirea trupelor franceze, acesta a fost inițial cunoscut sub numele de „boala franceză”, așa cum specificau referințele tradiționale. În 1530, denumirea de „sifilis” a
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
apariția sifilisului în Europa au apărut în 1494/1495 în Napoli, Italia, în timpul invaziei franceze. Datorită răspândirii sale odată cu revenirea trupelor franceze, acesta a fost inițial cunoscut sub numele de „boala franceză”, așa cum specificau referințele tradiționale. În 1530, denumirea de „sifilis” a fost utilizată pentru prima dată de către medicul și poetul italian Girolamo Fracastoro ca titlu al poemului său latin în hexametru dactilic, care descria ravagiile produse de această boală în Italia. Din punct de vedere istoric, sifilisul a fost de
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
1530, denumirea de „sifilis” a fost utilizată pentru prima dată de către medicul și poetul italian Girolamo Fracastoro ca titlu al poemului său latin în hexametru dactilic, care descria ravagiile produse de această boală în Italia. Din punct de vedere istoric, sifilisul a fost de asemenea cunoscut sub numele de „vărsatul cel mare”. Microorganismul care declanșează boala, "Treponema pallidum", a fost identificat pentru prima dată de către Fritz Schaudinn și Erich Hoffmann în 1905. Primul tratament eficace (Salvarsan) a fost dezvoltat în 1910
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
izolarea erau utilizate frecvent, și tratamentele erau deseori mai rele decât boala. Se presupune că multe personalități istorice, printre care Franz Schubert, Arthur Schopenhauer, Édouard Manet și Adolf Hitler, sufereau de această boală. Prima lucrare de artă europeană care înfățișează sifilisul este „Bărbat cu sifilis” de Albrecht Dürer, o gravură în lemn care pare să reprezinte un infanterist mercenar nord-european (Landsknecht). Se consideră că mitul „femeii fatale” ("femme fatale") sau al „femeilor-otravă” din secolul al XIX-lea este parțial derivat din
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
și tratamentele erau deseori mai rele decât boala. Se presupune că multe personalități istorice, printre care Franz Schubert, Arthur Schopenhauer, Édouard Manet și Adolf Hitler, sufereau de această boală. Prima lucrare de artă europeană care înfățișează sifilisul este „Bărbat cu sifilis” de Albrecht Dürer, o gravură în lemn care pare să reprezinte un infanterist mercenar nord-european (Landsknecht). Se consideră că mitul „femeii fatale” ("femme fatale") sau al „femeilor-otravă” din secolul al XIX-lea este parțial derivat din efectul devastator al sifilisului
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
sifilis” de Albrecht Dürer, o gravură în lemn care pare să reprezinte un infanterist mercenar nord-european (Landsknecht). Se consideră că mitul „femeii fatale” ("femme fatale") sau al „femeilor-otravă” din secolul al XIX-lea este parțial derivat din efectul devastator al sifilisului, un exemplu clasic din literatură fiind "La Belle Dame sans Merci" a lui John Keats. Artistul Jan van der Straet a pictat o scenă în care unui bărbat bogat i se administrează tratament pentru sifilis, pe bază de lemn tropical
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
derivat din efectul devastator al sifilisului, un exemplu clasic din literatură fiind "La Belle Dame sans Merci" a lui John Keats. Artistul Jan van der Straet a pictat o scenă în care unui bărbat bogat i se administrează tratament pentru sifilis, pe bază de lemn tropical guaiacum, în jurul anului 1580. Titlul lucrării este „Prepararea și utilizarea Guayaco pentru tratamentul sifilisului”. Artistul a ales să includă această imagine într-o serie de lucrări care celebrau Lumea Nouă, pentru a arăta cât de
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
John Keats. Artistul Jan van der Straet a pictat o scenă în care unui bărbat bogat i se administrează tratament pentru sifilis, pe bază de lemn tropical guaiacum, în jurul anului 1580. Titlul lucrării este „Prepararea și utilizarea Guayaco pentru tratamentul sifilisului”. Artistul a ales să includă această imagine într-o serie de lucrări care celebrau Lumea Nouă, pentru a arăta cât de important era tratamentul sifilisului, chiar dacă ineficace, pentru elita europeană a acelor timpuri. Lucrarea bogată în culori și detalii prezintă
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
lemn tropical guaiacum, în jurul anului 1580. Titlul lucrării este „Prepararea și utilizarea Guayaco pentru tratamentul sifilisului”. Artistul a ales să includă această imagine într-o serie de lucrări care celebrau Lumea Nouă, pentru a arăta cât de important era tratamentul sifilisului, chiar dacă ineficace, pentru elita europeană a acelor timpuri. Lucrarea bogată în culori și detalii prezintă patru servitori care prepară o poțiune sub supravegherea unui medic care ascunde ceva la spate, în timp ce nefericitul pacient își bea doctoria. Unul dintre cele mai
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
care prepară o poțiune sub supravegherea unui medic care ascunde ceva la spate, în timp ce nefericitul pacient își bea doctoria. Unul dintre cele mai scandaloase cazuri de etică medicală discutabilă în SUA în secolul al XX-lea a foststudiul Tuskegee privind sifilisul. Studiul s-a desfășurat în Tuskegee, Alabama și a fost organizat de Serviciul de sănătate publică al SUA (U.S. Public Health Service (PHS)) în asociere cu Institutul Tuskegee. Studiul a fost inițiat în 1932, când sifilisul reprezenta o problemă larg
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
a foststudiul Tuskegee privind sifilisul. Studiul s-a desfășurat în Tuskegee, Alabama și a fost organizat de Serviciul de sănătate publică al SUA (U.S. Public Health Service (PHS)) în asociere cu Institutul Tuskegee. Studiul a fost inițiat în 1932, când sifilisul reprezenta o problemă larg răspândită și nu exista un tratament sigur și eficace. Scopul studiului era de a determina evoluția sifilisului netratat. Până în 1947, penicilina fusese aprobată ca tratament eficace al sifilisului și a început să fie larg utilizată pentru
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
al SUA (U.S. Public Health Service (PHS)) în asociere cu Institutul Tuskegee. Studiul a fost inițiat în 1932, când sifilisul reprezenta o problemă larg răspândită și nu exista un tratament sigur și eficace. Scopul studiului era de a determina evoluția sifilisului netratat. Până în 1947, penicilina fusese aprobată ca tratament eficace al sifilisului și a început să fie larg utilizată pentru tratamentul bolii. Cu toate acestea, directorii studiului au continuat studiul și nu au oferit participanților tratament cu penicilină. Acest lucru este
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
Tuskegee. Studiul a fost inițiat în 1932, când sifilisul reprezenta o problemă larg răspândită și nu exista un tratament sigur și eficace. Scopul studiului era de a determina evoluția sifilisului netratat. Până în 1947, penicilina fusese aprobată ca tratament eficace al sifilisului și a început să fie larg utilizată pentru tratamentul bolii. Cu toate acestea, directorii studiului au continuat studiul și nu au oferit participanților tratament cu penicilină. Acest lucru este dezbătut, și mai multe persoane au descoperit că penicilina a fost
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
acestea, directorii studiului au continuat studiul și nu au oferit participanților tratament cu penicilină. Acest lucru este dezbătut, și mai multe persoane au descoperit că penicilina a fost administrată multor subiecți. Studiul nu a luat sfârșit până în 1972. Experimente privind sifilisul au fost de asemenea efectuate în Guatemala între 1946 și 1948. Acestea au fost experimente pe om sponsorizate de către Statele Unite, efectuate în timpul guvernării lui Juan José Arévalo în cooperare cu ministerul sănătății și autoritățile din Guatemala. Medicii au infectat soldații
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
între 1946 și 1948. Acestea au fost experimente pe om sponsorizate de către Statele Unite, efectuate în timpul guvernării lui Juan José Arévalo în cooperare cu ministerul sănătății și autoritățile din Guatemala. Medicii au infectat soldații, prizonierii și pacienții cu afecțiuni psihice cu sifilis și alte boli cu transmitere sexuală, fără consimțământul informat al subiecților, și apoi i-au tratat cu antibiotice. În octombrie 2010, S.U.A. a cerut oficial scuze Guatemalei pentru efectuarea acestor experimente.
Sifilis () [Corola-website/Science/310130_a_311459]
-
medicilor, și noi nu facem decât a le întări diagnosticul, nu numai datorită debutului la 28 ani și duratei lungi de două decenii, dar întreg tabloul clinic și evoluția sa, înlătură indiscutabil, eventualitatea unei infecții a sângelui cu manifestarea unui sifilis nervos. Rămâne ipoteza unei psihoze declanșate de o traumă, sau cum e cazul, de nenumărate traume psihice, nu rar observată în practica neuropsihiatrică. Personal cred că nici această boală nu intră în discuție, în primul rând fiindcă tulburările psihice ale
Avram Iancu () [Corola-website/Science/301433_a_302762]
-
pielea, își diminuau gingiile (parodontoză), și provocau căderea dinților. Mercurul a fost utilizat în scop terapeutic datorită efectelor sale antisifilitice și antiinflamatoare. Ca și agent anti-sifilitic este binecunoscut din punct de vedere istoric, fiind observată rata scăzuta a infecțiilor cu sifilis și uzul din ce în ce mai diminuat al mercurului în acest scop. Dietilmercurul a fost utilizat în tratarea sifilisului în 1887 sub forma injectabilă, însă acțiunea sa asupra SNC a determinat stoparea acestor tratamente. În jurul anului 1913, au fost folosite diuretice pe baza
Mercur (element) () [Corola-website/Science/301013_a_302342]
-
datorită efectelor sale antisifilitice și antiinflamatoare. Ca și agent anti-sifilitic este binecunoscut din punct de vedere istoric, fiind observată rata scăzuta a infecțiilor cu sifilis și uzul din ce în ce mai diminuat al mercurului în acest scop. Dietilmercurul a fost utilizat în tratarea sifilisului în 1887 sub forma injectabilă, însă acțiunea sa asupra SNC a determinat stoparea acestor tratamente. În jurul anului 1913, au fost folosite diuretice pe baza de compuși organici ai mercurului, care au fost eliberate pe piață mai mult de 30 de
Mercur (element) () [Corola-website/Science/301013_a_302342]
-
tot pe versurile lui Müller în 1827) este considerat unul dintre punctele culminante ale genului de lied. A compus și liedul "Du bist die Ruh’" (D. 776) în același an. De asemenea, în acest an au apărut primele semne ale sifilisului. În 1824, a compus Variațiuni în Mi minor pentru flaut și pian pe "Trockne Blumen", un lied din ciclul "Die schöne Müllerin" și câteva cvartete pentru coarde. A compus Sonata în La minor pentru arpeggione și pian (D. 821) în
Franz Schubert () [Corola-website/Science/307549_a_308878]
-
și contrapunct și chiar și-a rezolvat un loc la lecțiile de armonie ale lui Simon Sechter. În mijlocul activității sale creatoare, sănătatea sa s-a deteriorat. Cauza oficială a morții sale a fost febra tifoidă, dar alte teorii au propus sifilisul. La finalul anilor 1820, sănătatea sa a decăzut și s-a confesat unor prieteni că este în pragul morții. În vara anului 1823, compozitorul a fost consultat de Ernst Rinna, care i-a confirmat suspiciunile sale, faptul că suferea de
Franz Schubert () [Corola-website/Science/307549_a_308878]