2,316 matches
-
discuție din care ceilalți erau cu totul excluși, pentru că se întrețineau în limba rusă. Fără să știe, tânărul Iancu fusese la un pas de a da peste cap un aranjament bine pus la punct. Și ar fi fost păcat! oftă ușurat Dante Negro, instalându-se, cu carnetul lui de desen pe genunchi, într-un separeu alăturat, de unde putea auzi și vedea, la nevoie, fără să atragă atenția nimănui. PAGINĂ NOUĂ 7 Ledoulx se plictisea. Stătea pe scaunul de la birou, avea o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
o bârfă subțire... Teatru, muzică... Știi și tu, nu există aici. De aceea, cred că nu te vei mai opune unei dorințe atât de minore și vei vorbi cât de curând cu acel pictor... A, da, Dante Negro! Ledoulx respiră ușurat. Nu suporta scenele și era fericit că scăpase, da, scăpase doar cu un portret care - știa el bine de ce - nu-l va costa nimic. Simți chiar un fel de înduioșare față de soția lui. Se dovedise neașteptat de tolerantă. Oare mirosea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
singură apăsare a lamei cuțitului, apoi îl împinse, până când îl văzu rostogolindu-se în farfurioara pentru resturi și zâmbi, cu totul mulțumit de sine. Terminase și cu Ciciagov. Privi cele două capete alăturate și, pentru prima oară, respiră cu adevărat ușurat. De acum se putea ocupa liniștit de acel lider mărunțel și efeminat, complexat de aceste neajunsuri și dorind să se dea mare și tare atacând nesfârșita întindere de stepe, munți, pustiuri, câmpii, fluvii, tundre și taigale, numită Rusia. Oare Napoleon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
cu una nouă. Ucenicii lustruiseră toată lemnăria, de la picioarele scaunelor până la tocurile ușilor. Dincolo de zidurile hanului, însă, pe străzi și în casele lor, locuitorii orașului nu prea înțelegeau ce li se pregătea. Nu cunoșteau ce anume hotărâseră părțile. Unii respirau ușurați. Încetau, în sfârșit, suferințele și lipsurile generate de război. Puteau spera la vremuri mai bune. Alții se scărpinau a pagubă în cap. Regretau imensele profituri din comerțul cu armata rusă. Chiar și femeile tinere aveau ceva probleme. Oftau adânc după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
și cât. Totul sub înalta oblăduire a marelui vizir. Important era că se salvase restul. O pace ușor nefavorabilă, desigur, dar ea salvase Imperiul Otoman de un război mult prea costisitor. Sultanul și toți ceilalți ar fi trebuit să respire ușurați. De aceea, nu înțelegea zâmbetul lui Galib și nici toate acele șoapte grăbite surprinse între colegii turci, urmate de o tăcere suspectă. Se gândea apoi și la cei care plecau sau plecaseră deja. Omul lui de încredere, Apostolache Stimo, pleca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
se învârti, încercând să scape de mirosul care emana din pielea folosită de tapițer. Ce animal respingător! Pha!... Sări mai sus, se adună colac pe marele birou consular și adormi imediat. Ajuns, în sfârșit, în lumea viselor plăcute, Bichon oftă ușurat și porni în căutarea altor căței. Destul de curând, nimeri într-o haită de semeni gălăgioși, dornici de o mare zbenguială. Tot sărind și alergând, căzu într-un strat de levănțică. Mirosea cu adevărat câinește! A o mie de oase îngropate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
provenită dintr-o înecăciune cu scuipat. - Trimite-ți ordonanța, să mă întind cu ea în fața ta și a fetelor, continuă enervată domnișoara, repezindu-și pantoful în ușa coridorului. - Vreau să-ți spun ceva, făcuse împăciuitor omul de dincolo de ușă, suspinând, ușurat parcă de vorbele ce le-a rostit. - Am poeții mei care îmi vorbesc destul. Asta-i obiceiul lor. Și înainte și dupăă Când rămân goală în fața lor, câte unul mă întreabă cât de grele îmi sunt cozile. Pensionara de alături
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
penumbră. — Ce-a zis? Întrebă Insch, neluându-și ochii de la Hoitar. — Probabil că e o fetiță. Nu știm câți ani are. E moartă de mult timp. Poate de ani buni. Insch dădu din cap și Logan știu că se simțea ușurat. Dacă era moartă de ani buni, nu conta că-i dăduseră drumul Hoitarului cu o seară Înainte. Nu murise nimeni din cauza asta. — Domnul Philips a refuzat să comenteze. Nu-i așa, domnule Philips? Nu-mi zici cine e sau când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
de Kevin, nu-i așa? O, Doamne... e mort! — Kevin? Insch o privi uimit. — Kevin, soțul meu. Se trase Înapoi În holul micuț, fluturându-și mîinile. — O, Doamne. — Doamnă Henderson: soțul dumneavoastră nu e mort. Noi... — O, slavă Domnului. Brusc ușurată, Îi pofti prin hol Într-o cameră de zi roz. Scuzați dezordinea. De obicei, duminica e ziua mea de curățenie, dar am lucrat În tură dublă la spital. Se opri și privi prin Încăpere, mutând de pe canapea pe masa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
de poliție tânăr, care citea o carte. Sărind vinovat, Îndesă volumul lui Ian Rankin sub scaun. — E-n regulă, agent, spuse Logan. Nu spun nimănui. Adu-ne trei cafele și te poți Întoarce apoi la poveștile tale polițiste de vitejie. Ușurat, agentul o șterse de acolo. Era foarte cald În camera lui Doug Disperatul, cu soarele strecurându-se pe fereastră, unde firele de praf se ridicau leneș În soarele matinal de decembrie. Un televizor, pus sus pe peretele opus patului, licărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
tip obișnuit - o chestie care Înainte mă Îngrijora. — Și altceva? — Păi, și ideea că oamenii pot Îndura orice dacă se obișnuiesc, precum și faptul că am primit o notă mare la testul psihologic. Doamna Lawrence a râs. Amory se simțea foarte ușurat fiindcă se afla În casa ei plăcută de pe Riverside Drive, departe de mult mai aglomeratul New York și scutit de sentimentul că lumea elibereză cantități enorme de respirație Într-un spațiu insuficient. Doamna Lawrence Îi amintea vag de Beatrice nu prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
se gândească și apoi să vorbească. Domnule, eu nu cred că Upshaw e în stare să omoare un om. L-am criticat pentru ce-a făcut cu Niles alaltăieri-seară și eu zic că a reacționat ca un polițist adevărat. Părea ușurat de faptul că Niles nu mai face parte din echipa lui de la Omucideri. Și știm cu toții cât de implicat a fost Niles în scandalul Brenda Allen. Am auzit că era unul din cărăușii lui Jack Dragna și m-aș uita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
scoase [zeița Venus] o frunză de mirt și puține semințe (din cununița-i din păr) și mi le dete zâmbind./ Cum le-am atins îmi păru că-s cuprins de-o simțire cerească/ Și că pluteam în eter, pieptu-mi sufla ușurat” (Ars amandi, III) (274, pp. 96-97, 232, 235). La rândul său, un alt scriitor clasic, grecul Artemidoros, care a trăit în secolul al II-lea e.n. (cam în aceeași epocă cu Ovidiu și Plinius), a dedicat o întreagă secțiune („Cununi
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
este o „otravă grozavă” care „te dă gropii cu zile multe”. Într-un manuscris din 1837 (mss. BAR nr. 4308), un oarecare Vasilache Slăvulescu, „profesor vocal” la Episcopia Buzăului, notează că, fiindcă s-a „bolnăvit rău de tuse”, și-a „ușurat” suferințele cu afion. Și azi, pentru calmarea tusei, se folosesc medicamente pe bază de codeină - un alcaloid extras din opium. Până la urmă, „vlădica” l-a trimis pe Slăvulescu la București, să se caute la „dohtori de boala tusii”. Când le-
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
aminti prea târziu că, în aceste vremuri de agresivă emancipare, un șef nu pune unei angajate întrebări care pot fi considerate fără legătură cu serviciul. După o clipă, privirea domnișoarei Pearson își pierdu sclipirea dură, ostilă, iar Craig respiră mai ușurat. - Nouă ani, răspunse ea scurt. - Cine v-a angajat? se forță Craig să continue. Domnișoara Pearson dădu din umeri, dar gestul trebuie să fi avut legătură cu vreun gând care-i trecuse prin minte. Vocea îi era normală, atunci când spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
ochii, ca orbit de lumină. Dar lumina venea din mintea lui, nu de afară; iar el căpătase convingerea înfiorătoare că ar putea să-i ardă creierul dacă nu era atent. În cele din urmă, reuși să se întoarcă spre Kay. Ușurat, văzu că ea ridicase privirea de pe detectorul de minciuni aflat pe birou. Detectorul era conectat la ornamentele metalice de pe brațele fotoliului pe care stătea Nypers. Când Președintele privi spre ea, Kay încuviință din cap, cât se poate de discret. Jefferson
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
de doisprezece ani al samuraiului. A, Roku! îl strigă unchiul său tușind cu mâna făcută căuș la gură, parcă înecat de fumul din vatră. Când își văzu tatăl, fiul cel mare, Kanzaburō, făcu o plecăciune și fugi la bucătărie, răsuflând ușurat. Fumul se ridica pe lângă cârligul pentru vase și urca spre tavanul pătat de funingine. Atât în vremea tatălui său, cât și în vremea samuraiului, vatra aceasta afumată fusese loc de sfat pentru multe hotărâri și loc de judecată pentru pricinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
au fost aleși trei tineri, toți fără nevastă și fără copii: Seihachi, Ichisuke și Daisuke. Unchiul încuviință din cap: — Luați aminte, cu toții ne vom îngriji cum se cuvine de rubedeniile celor trei până la întoarcerea lui Rokuemon. Ceilalți țărani păreau degrabă ușurați că n-au fost ei numiți. Începură din nou să-și tragă nasul și să tușească, apoi ieșiră fiecare cu câte o plecăciune. În urma lor stărui multă vreme mirosul amestecat de sudoare și pământ care le impregna veșmintele. — Buuun! Unchiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
am decis în unanimitate că toate sunt bune, inclusiv slujba de noapte, la care vom merge, dar treaba asta cu nemâncatul peste noapte, depășește puterile omenești și vom fi nevoiți să păcătuim. Odată luată această decizie, ne-am simțit mai ușurați și ne-am repezit la mâncare. Fiecare a scos ce avea în traistă, am întins totul pe o masă și am început să înfulecăm cu poftă. Când începusem a ne sătura, nu știu care dintre noi a făcut o glumă pe tema
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Nandris Gheorghe () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93341]
-
o mică trecere printre doi munți. Am măsurat din priviri lungimea aripilor, și mi-am spus că va merge! Și, într-adevăr, am reușit! RWD-ul meu, obosit și îngreuiat de ploaie, s-a strecurat totuși pe acolo! Am răsuflat ușurată..." În cele din urmă ajunge la Kerci, unde era soare și timp frumos. De la comandamentul german, telefonează la baza escadrilei, la Simferopol, provocându-i o surpriză de proporții căpitanului Afenduli, comandantul escadrilei. Acesta nu mai credea că "mezina Escadrilei albe
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
80 există cu adevărat, nu este nici o ficțiune. Chestiunea controversatei ei existențe vine dintr-un soi de spaimă asemănătoare cu frica de-a nu lua cumva premiul Nobel unul înaintea altuia, și când aflăm că nu l-a luat, răsuflăm ușurați încă un an. Scriitorii optzeciști sunt la maturitate, sunt în viață, iar cei care au dispărut au lăsat cărți importante care nu pot fi evitate într-o discuție serioasă despre acest fenomen care a fost în anii 80, schimbarea paragmei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Se încheiase operația. Profesorul mă Întreba: „Ce face bolnavul ?" Îi comunic parametrii: puls, tensiune arterială, respirații pe minut, mărimea pupilelor. Tensiunea Îi scăzuse cu două puncte. Atunci profesorul a spus: „Fă-i un actedron!" (un preparat stimulator). Am răsuflat cu toții ușurați și bucuroși că mai eram În viață. După ce și-a făcut dusul, profesorul Moruzi a revenit pentru vizita În saloanele cu paturi, ca și cum nu ar fi muncit cu Încordare toată dimineață și n-ar fi Îndurat, Împreună cu noi, acel stress
Istoria Neurochirurgiei Ieşene by Hortensiu Aldea, Nicolae Ianovici, Lucian Eva [Corola-publishinghouse/Memoirs/1293_a_2216]
-
ale unei bălți. Era vară; peisajul oferea doar câtva culori șterse, iar simțurile îi erau în cea mai mare parte copleșite de întuneric și de lumină aflate într-o totală opoziție. — Oh, Sampath, exclamară două glasuri la intrarea lui, evident ușurate că era el și nu directorul oficiului poștal, apoi continuară o conversație aflată deja în plină desfășurare. În scurt timp, Sampath reuși să-și distingă colegii așezați în penumbră, discutând, cu picioarele așezate unele pe scaunele celuilalt, tocmai despre maimuța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
sari-ului. Apoi, dacă îndeplinește toate cerințele unui caracter sănătos și a unor realizări impresionante, dacă părinții ei sunt de acord să suporte toate contribuțiile financiare aferente, dacă ghicitorii hotărăsc că stelele sunt favorabile și plantele compatibile, toți pot râde ușurați, o pot lua de bărbie și îi pot spune că e exact ceea ce căutau, că le va fi ca o fiică în casă. În definitiv, e vorba de familia băiatului. Au dreptul la sentimentul lor de mândrie. Dar familia reuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
CARE ÎL FĂCUSERĂ SĂ-ȘI PIARDĂ CUNOȘTINȚA. DESCHISE OCHII ȘI DESCOPERI CĂ ZĂCEA PE UN PAT DE CAMPANIE, ÎNTR-UN COLȚ AL CAMEREI ÎN CARE SE ÎNTÂLNISE CU SAVANTUL. NU ERA NICI URMĂ DE TRASK, CEEA CE ÎL FĂCU SĂ RESPIRE UȘURAT ÎNCHISE DIN NOU OCHII, SE ÎNTINSE, CĂSCĂ SOMNOROS ȘI ÎN CELE DIN URMĂ SE GÂNDI: "DE ÎNDATĂ CE ÎMI SCHIMB CORPUL, DUC INSTALAȚIA ASTA ÎN BIROUL LUI MARIN. DUPĂ ACEEA, N-AR TREBUI SĂ TREACĂ MAI MULT DE O ZI PÂNĂ SĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]