3,724 matches
-
putere, iar în anumite situații, este aproape clandestină, având un caracter de rezistență. Neruda (citat de Sciascia, care a scris prefața acestei cărți de Buttitta) este exemplum-ul unei asemenea operațiuni poetice. Dar în timp ce Neruda este un poet prost, acest om umil din Bagheria, sentimental, extravertit, ingenuu și - potrivit reprezentării poeziei populare despre omul „născut într-o zodie rea” - chinuit de o lipsă de iubire maternă care l-a făcut orfan și obsedat, este ceea ce se numește un poet bun. Figura retorică
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
de a vorbi se datorează lipsei unei terminologii, adică lipsei unui real interes față de asemenea coduri și lipsei unei critici cu privire la acestea. Prin urmare, mă aflu acum în imposibilitatea de a exprima ceea ce reprezintă la modul figurat textul acestei rude „umile” ale lui Camon. Acest text, ca să ne înțelegem cât de cât, se numără printre acelea care pentru noi constituie un „pamflet”, o „predică”, un „eseu critic”, o „invectivă”, dar nu este nimic din toate astea. Asemănările cu aceste „figuri” structurale
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
așa cum încearcă să facă Ferdinando Camon cu atâta inteligență, nu trebuie uitată calitatea stilistică a textelor lor „expresive”, care este în linii mari identică în „culturile populare” din toată lumea (cel puțin așa cum a fost până astăzi). Codul expresiv și interpretativ „umil” este enorm de stratificat, iar stratificările sale nu corespund deloc fazelor istoriei oficiale. Tempo, 9 august 1974 Împotriva oficialității istoriei: martori neclasificabili 1tc "Împotriva oficialității istoriei \: martori neclasificabili1" În volumul său Literatura și clasele inferioare, Ferdinando Camon trasează un fel
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
paradoxal, dar, inventând sau înjghebând această „biografie” a unui mic delincvent sicilian (ce-își povestește viața tovarășilor de celulă), Sciortino a adoptat aceleași măsuri stilistice ca și Marchizul De Sade. Fiecare pagină a sa este - într-un fel puțin mai umil și, în ce privește conținutul, mult mai prudent - o pagină din Justine sau din O sută douăzeci de zile. Să nu se creadă însă că umilința și prudența sa se datorează respectului. Ele se datorează unui dispreț suprem. Sciortino declară că îi
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
încât alunecă în comic. Amintind anumite ritmuri mai degrabă „goliardice” decât „religioase”, acești cursus denunță întru câtva degenerarea și codificarea lingvistică a acestora din urmă. Textele religioase ale Evului Mediu timpuriu sunt întotdeauna foarte poetice, chiar și atunci când sunt tânguiri umile pentru niște oameni evlavioși pe deplin pasivi și infantili. Aici, în Imitație, se simt în schimb afectarea propagandei ecleziastice, manierismul pedagogic, din cauza căruia aplicarea vechilor reguli retorice unui „grai” foarte „popular” frizează de-a dreptul stilul „macaronic”. Iar eu, citind
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
O femeie devine amanta unui fost profesor al ei, refuzat atunci, întâlnit pe stradă, întâmplător (Invitație la viață). O studentă deșteaptă, dar extrem de săracă, adorată de o colegă din societatea înaltă, preferă fratelui acesteia, excepțional de bine situat, pe un umil funcționar, cu pleoape fără gene, sașiu (Jocurile mele). O minoră cu înfățișare angelică se dovedește a fi o perversă (Logodnica iubirii). Două nuvele, Fetița se pregătește să moară și O picătură de sânge, descriu agonii. Romanele din perioada socialistă evocă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288263_a_289592]
-
Cioran nu acceptă Cartea Facerii că pe o revelație, ci ca pe o concepție despre om, ca un punct de vedere, crede că aventură umană a început prin neputința omului de a fi modest. Dumnezeu i-a cerut să fie umil, să stea liniștit, să nu se ocupe de nimic, insă omul, pentru că e "un băgăcios și un nepoftit", a nesocotit acest sfat, "este principiul lui demonic, iar dacă nu acceptăm acest principiu, nu acceptăm Istoria. Omul a fost corupt de la
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
este și reconfortant. Pentru că, sigur, viața este făcută fundamental din necazuri, dar are multe lucruri bune. Atâtea, că nu vrei să mori. M-am gandit de multe ori că, în momentul morții, daca esti lucid, dorești lucruri dintre cele mai umile. Cred că viața este atat de fascinantă, încât, chiar în miezul necazurilor celor mai mari, nu vrei să renunți la viață."12 În viziunea lui Pascal Quignard, cele două spaime dintâi au legătură cu întunericul și cu singurătatea, unde întunericul
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
mai rămăsese din amarata ei casă, ca să-și construiască altă: asta este speranța pentru mine. De genul ăsta de speranță sunt pline românele mele, pe care o găsim în forme încărcate de mister, deosebit de ascunse sau la oamenii cei mai umili."74 Cioran nu are speranța, nu se lasă ademenit de iluzia că viața ar fi și altceva decât așteptarea morții, iar revelarea simbiozei viață-moarte nu face decât să-i accentueze sentimentul de iluzoriu și fragilitate a vieții: Dacă stau și
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
sinuciderea tânărului, Dumnezeu sau Absolutul, "că să folosim un cuvant mai puțin susceptibil de discuții", nu se prezintă în sensul grosolan al cuvântului, "însă se face dimineață, tânărul își amintește multe lucruri în noaptea aceea, își amintește de oameni foarte umili, ca Humberto J. D'Arcángelo, care l-au ajutat când îi era mai rău, își amintește de o biată servitoare care l-a luat la ea și l-a hrănit (...)"81. Își mai amintește tânărul și o frază a lui
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
bucată de pământ unde ne-am trăit copilăria. Și, pentru că acolo ne-am făcut dura ucenicie, rămâne adânc înfipta în memorie. Retrăiesc în memorie cu melancolie acel univers îndepărtat, din care n-a mai rămas decât un chip, o piață umila, o străduța"125. Crailor de la Răsărit 126 ai copilăriei nu le-ar cere decât să-i aducă înapoi vremurile acelea, în care încă mai credea în ei, copilăria aceea "de acum o mie de ani", cănd atât de mult "așteptăm
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
dintre icoanele acelea vechi care ne vorbesc de un Dumnezeu îndepărtat, dar ascuns undeva. În strălucirea ochilor lui pare că există ceva care s-a ridicat deasupra acestei lumi unde totul este groază și mizerie. Băiețașul acesta, în condiția lui umila de lustragiu, mi-l arată pe Dumnezeu. Un Dumnezeu în care n-am putut să cred mereu, desi mă consider un spirit religios"49. Pentru Sábato, Dumnezeu înseamnă valoarea intrinseca a ființei umane, este o profundă speranța în absolutul din
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
afle rostul în lumea asta, să se salveze de rău și frica, suferă pentru că sunt autentici, lupta ca să fie iubiți și să iubească , "să viseze și să-și trăiască visele", toți căutători de absolut. Pe de altă parte, sunt personajele umile, dar de o nesfârșita mărime sufletească: Natalicio Barragán, Carlucho, Quique, Wanda, Normă Gladys Pugliese, González Iturriat, Hortensia Paz, Bucich, Tito etc. Reprezentative că personaje feminine și care sunt și concepția lui Sábato despre femeie sunt María Iribarne și Alejandra Vidal
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
-și piardă sensul și credința în absolut, prăbușindu-se în drumul lor spre acesta"85. Reușesc să se salveze inocenții din tenebrele unui Fernando sau ale unei Alejandra? Martin se salvează, chiar dacă în ultimul ceas, prin intervenția deținătoarei acelei purități umile, modeste, cotidiene: Hortenzia Paz, una din marile reușite ale literaturii hispano-americane, întruchiparea prieteniei, a bunătății, a balsamului însuși. Îl salvează pe Martin atunci, după sinuciderea Alejandrei, când acesta se lasă pradă disperării și delirului, iar puterea acestei femei simple din
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Este un dans hibrid, dansat de oameni hibrizi, un amestec de dans specific Havanei, adus în La Plata de marinari, de resturi de milonga și multă muzică italiană, artiști fără pretenții, care nici "nu știau că scriau istoria". Niște orchestre umile, cu artiști care abia de știau să țină în brațe chitarele, să cânte la vioară, la harpa și la acordeon 117. Între 1870 și 1880, data la care au apărut primele melodii hibrid, amestec de habaneras, milongas, de candombé118 și
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
care metafizica nu se gaseste numai în tratatele profesorilor germani, ci o întâlnim pe stradă, la omul obișnuit, la cel care suferă, "cel făcut din carne și oase", Sábato spune că metafizica este prezentă cu atat mai mult în "aceasta umila suburbie a literaturii argentiniene care este tangoul"128, pentru că "tangoul este strâns legat de sufletul portenului, iar sufletul acesta este fundamental în căutările mele. Pentru că mă interesează condiția omului, iar condiția omului se poate aprofundă numai acum și aici. Singura
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
al dușmanilor mei; multe comploturi în stat; parlamentarii aflați încă la putere și având dorința de a uzurpa autoritatea; la curtea mea, mult prea puține persoane fidele fără să aibă un interes, iar printre supușii mei, în aparență cei mai umili dintre ei, făceau jocuri duble fiind și de partea mea și de partea rebelilor; un ministru reinstalat în drepturi, în ciuda tuturor grupărilor de interese, foarte abil, foarte îndemânatic, care m-a iubit și pe care l-am iubit, care mia
Ludovic al XIV-lea, memorii oficiale și apocrife by Andreea Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/1669_a_2963]
-
construi relații noi între imagini vizuale care în mod normal nu se leaga între ele, ceea ce provoacă râsul; umorul se manifestă și că o demascare a unor stări de lucruri prin care se dezvoltă o înaltă valoare umană sub aparente umile; cu ajutorul acestuia, elevul pătrunde fără răutate în „ țară rasului” și a bunei dispoziții; toleranță la conflict-capacitatea de a preveni declanșarea unor conflicte, de a le înlătura sau amâna ; prin această se dobândește libertatea și dreptul de a nu fi crispați
CREATIVITATEA ÎN CONTEXTUL EDUCAŢIEI ESTETICE / Metode și tehnici de dezvoltare by Marieana Lucianu/Adriana Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/756_a_1051]
-
L. Chiriac, Realitatea TV, 2008) Dacă substantivul are și un adjectiv, postnominal, și un determinant proclitic, se poate ca determinantul să se acorde semantic, iar adjectivul să se acorde formal: (34) a. Nu sunteți fair-play, sunteți de fapt un slugă umilă al SSPR-ului la trecut, prezent și viitor (www.portalulrevolutiei.ro/forum) b. Acest slugă ordinară, mare "entitate" care a fugit din America... (www.gandul.info, comentariul unui cititor)31 Nu am găsit exemple în care determinantul să se acorde
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Acest slugă ordinară, mare "entitate" care a fugit din America... (www.gandul.info, comentariul unui cititor)31 Nu am găsit exemple în care determinantul să se acorde formal, iar adjectivul să se acorde semantic, de tipul: (35) a. *o slugă umil b. *această slugă ordinar Exemplele în care acordul semantic al adjectivului este acceptat sunt cele în care și determinantul se acordă semantic (vezi supra, un slugă sărăntoc, un slugă credincios). Acordul semantic al adjectivului este posibil datorită determinantului. Posibilitatea ca
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
la substantiv, iar acest GD are trăsătura de gen masculin și trăsătura de număr singular. Ulterior, adjectivul se atașează GD, acordându-se cu acesta în gen și număr (masculin, singular): [[un slugă] sărăntoc]. Când adjectivul se acordă formal (un slugă umilă, acest slugă ordinară), se formează mai întâi un GN alcătuit din substantiv + adjectiv (acordat formal cu substantivul, conform regulilor gramaticale ale limbii române), la care se atașează determinantul, acordat semantic: [un [slugă umilă]]. Faptul că determinantul (proclitic) se poate acorda
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Când adjectivul se acordă formal (un slugă umilă, acest slugă ordinară), se formează mai întâi un GN alcătuit din substantiv + adjectiv (acordat formal cu substantivul, conform regulilor gramaticale ale limbii române), la care se atașează determinantul, acordat semantic: [un [slugă umilă]]. Faptul că determinantul (proclitic) se poate acorda semantic este legat de rolul semantic al acestuia: determinantul are o valoare referențială, de a introduce o entitate în discurs, al cărei conținut semantic este precizat de substantiv. Având o valoare referențială puternică
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
parte nu este exclusă nici prezența "subtilă" a comunității românești, "încântată" de apariția în zonă a restaurantului "Transilvania". Un alt răspuns ține de creșterea semnificativă a șomajului în peninsulă, mai ales în sud. Ca de obicei, românii prestau muncile grele, umile, prost plătite. Alungându-i pe români, o parte a politicienilor italieni speră să facă aceste locuri de muncă rămase libere mult mai atractive pentru virtualii angajați italieni. Sociologul Alfred Bulai are perfectă dreptate să susțină un asemenea punct de vedere
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
parodică a unor citate. Dacă Euripide îl numește pe Eschil "un înfumurat, moară stricată,/ Neputincios, flecar neîntrecut,/ Meșter de vorbe, cu eroi prea cruzi", Eschil îi atribuie rivalului său apelativul de "copil al zânei țărănești", făcând aluzie la originea sa umilă, și continuă prin jigniri desigur nedemne de statutul său de mare tragic ("tu care-aduni nimicuri,/ Și-n scenă-aduci milogi și flenduroși?", "Adunător de monodii cretane" etc.). Curios, învingătorul Eschil nu vrea să-și părăsească locul cald din Infern, unde totul
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
Proza și versurile se amestecă între ele ca și limbile (latină și greacă) sau stilurile", totuși "amalgamul între limba populară și exprimarea rafinată este cu totul altfel dozat"157. Ia naștere, prin parodie, ceea ce retorica clasică avea să numească "stilul umil", din trăsăturile căruia reținem folosirea limbajului colocvial urmărind, prin observații realiste, momente ale prezentului istoric din care face parte și "comicul gros, refractar la orice moralizare ostentativă, accesibil chiar și glumelor obscene și totuși receptiv față de critica politică și socială
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]