19,069 matches
-
W. Somerset Maugham Luna și doi bani jumate I Când lam cunoscut pe Charles Strickland, mărturisesc că nici măcar o clipă n-am remarcat la el ceva ieșit din comun. Și totuși în zilele noastre se vor găsi doar puțini oameni care să-i nege măreția. Nu mă refer la acea măreție realizată de politicianul norocos sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
apoi, dând nepăsătoare din umeri, adăugă: Se pare că o tânără persoană de la o ceainărie din City și-a părăsit postul. A zvârlit scurt un zâmbet și, pretextând că are programare la dentist, a pornit cu pas săltăreț mai departe. Mărturisesc că eram mai mult interesat decât întristat. Pe vremea aceea experiența mea directă de viață era foarte redusă și mă ispitea ideea de a da peste un incident - între oameni cunoscuți mie - de genul acelora despre care citisem prin cărți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
ca să nu zic că mi-o făcea ridicolă. Eram pregătit să fiu convingător, înduioșător, retoric, sfătuitor, critic și la nevoie chiar sarcastic, indignat și necruțător; dar ce naiba face un mentor când păcătosul nu se sfiește câtuși de puțin să-și mărturisească păcatul? N-aveam pic de experiență, întrucât propria mea atitudine în astfel de situații fusese întotdeauna să neg totul. — Ei, mai e ceva? m-a întrebat Strickland. Am încercat aă mă arăt plictisit și dispreșuitor: Păi, dacă recunoașteți asta, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
autori pe care mă mulțumeam să-i cunosc doar așa, superficial și la întâmplare. Seara îmi vizitam prietenii. Treceam des pe la familia Stroeve și uneori împărțeam cina lor modestă. Dirk Stroeve se lăuda cu priceperea lui la mâncăruri italienești și mărturisesc că spaghetele făcute de el erau mult mai bune decât tablourile lui. Era o cină imperială când aducea un platou imens, cu mult sos de roșii și-l mâncam împreună, cu pâine bună de casă și cu o sticlă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
ar fi vreo șansă să mi se adreseze. — Vezi peretele ăla din fața ta? l-am întrebat arătându-i-l cu degetul. — Da. — În cazul ăsta credeam că poți să vezi tot atât de bine și că n-am chef de tovărășia ta. — Mărturisesc că am bănuit acest lucru. N-am putut să-mi stăpânesc un chicot, de râs. E unul din defectele mele că nu pot antipatiza total o persoană care mă face să râd. Dar mi-am revenit cu un efort: — Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
să se intereseze de ciudățeniile naturii omenești care-l captivează într-o asemenea măsură, încât simțul lui moral e neputincios în fața acestui imbold. El recunoaște în sine o satisfacție artistică - puțin înspăimântătoare - în contemplarea răului. Dar sinceritatea îl silește să mărturisească adevărul că dezaprobarea pe care o simte față de anumite acțiuni nu-i nici pe departe atât de intensă cum e curiozitatea pentru motivația acestora. Un personaj ticălos, logic și complet, exercită asupra creatorului său o fascinație care înfrânge legea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
a unei distincții nu poate ascunde o minte banală. Pentru observatorul perspicace, nimeni nu poate produce nici măcar în treacăt o operă fără a-și dezvălui ascunzișurile cele mai profunde ale sufletului. Urcând scara nesfârșită a casei în care locuia Strickland, mărturisesc că eram puțin emoționat și nerăbdător. Mi se părea că mă aflu în pragul unei aventuri surprinzătoare. M-am uitat plin de curiozitate prin cameră. Odăița era mai mică și mai goală decât mi-o aminteam. Mă întrebam ce ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
opiniilor lui despre maeștrii clasici. Erau atâtea lucruri ciudate în caracterul lui încât simt că portretul ar fi complet dacă părerile sale ar fi fost scandaloase. Simt nevoia să-i atribui teorii fantastice în privința predecesorilor și cu o oarecare dezamăgire mărturisesc că îi trata cam așa cum îi tratează toată lumea. N-am impresia că-l cunoștea pe El Greco. Avea o mare admirație pentru Velásquez, dar lipsită de orice bucurie. Îl încânta Chardin, iar Rembrandt îl ducea la extaz. Descria impresia pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
franci pe care i-ai împrumutat tu lui Strickland.“ — Ei bine, am împachetat tabloul și l-am trimis fratelui meu. În cele din urmă am primit o scrisoare de la el. Și ce crezi că spunea? „Am primit tabloul tău și mărturisesc că am crezut că mi-ai făcut o farsă. N-aș fi dat pe el nici măcar cât a costat transportul. M-am și temut să i-l arăt domnului care-mi vorbise despre el. Ei bine, îți închipui cât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
relatarea vizitei sale la Strickland: — N-am să uit niciodată seara pe care am petrecut-o împreună. N-avusesem de gând să stau mai mult de un ceas, dar el a insistat să rămân peste noapte acolo. Am ezitat, căci mărturisesc că nu-mi prea plăcea înfățișarea rogojinilor pe care îmi propunea să dorm. Dar până la urmă am dat nepăsător din umeri. Când îmi construisem casa din arhipelagul Paumotu dormisem săptămâni întregi afară pe un pat încă și mai tare decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
kilometri de locul unde se aflau. După descriere doctorul îl recunoscu pe Strickland. Însă trebuia să meargă pe jos, iar lui îi era imposibil să bată atâta drum și tocmai de aceea ei o îndepărtaseră pe fetiță. — Trebuie să vă mărturisesc, spuse doctorul întorcându-se către mine, că am avut o ezitare. Nu mă prea încântau paisprezece kilometri parcurși pe o potecă proastă și n-aș fi avut nici o șansă de a mă întoarce în aceeași seară până la Papeete. Și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
totuși cineva. Te ocărăști singur că e vorba doar de nervii tăi - și cu toate acestea, peste puțin timp nu vei mai putea să te împotrivești spaimei care te cuprinde și vei fi neputincios, în ghearele unei groaze nevăzute. Da: mărturisesc că n-am fost chiar atât de trist - că nu mi-a părut chiar atât de rău când am auzit că acele capodopere stranii au fost distruse. — Distruse?! — Mais oui. N-ați știut? — De unde să știu? E adevărat că n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
Ce noroc chior să fiu la Londra tocmai când ați apărut dumneavoastră, îmi spuse el. N-am decât trei zile de permisie. — Moare de nerăbdare să se întoarcă pe front, zise maică-sa. — Mă rog, n-am nimic împotrivă să mărturisesc că pe front mă distrez de minune. Am o mulțime de prieteni la cataramă. E o viață strașnică. Bineînțeles că războiul e îngrozitor și toate chestiile astea, dar el scoate cel mai bine în evidență calitățile omului. În privința asta nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
eroică stârni senzație în oraș. Am fost dat la ziar, cu poză, iar directorul liceului îmi aduse elogii pentru curajul și abnegația mea în fața tuturor elevilor liceului adunați în careu în curtea școlii. Multă vreme am rămas poreclit "Salvatorul". Și mărturisesc că nu-mi displăcea. Într-o bună zi, văduva închise restaurantul. Se ruinase. A-tunci am părăsit-o fără nici o strângere de inimă, așa cum scapi de un obiect nefolositor. E drept, aveam uneori conștiința ticăloșiei mele, dar constatarea era rece, rațională
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
gândul că... nu-i sânt indiferent, că aș putea să-mi încerc norocul, că ar fi o amantă agreabilă. Ba mergeam până acolo, încît socoteam că mi-ar trebui o femeie în imediata mea apropiere, de care să dispun oricând. Mărturisesc, când mi-a venit acest gând, nu numai că-mi era total indiferentă, dar nici nu mă simțeam prea măgulit că mă remarcase, cum se simt bărbații în asemenea împrejurări. Așadar, inițial gândul de a o. cuceri pe Mihaela n-
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Mă întreb, și pe drept cuvînt: ce ne-o fi venit să jucăm farsa aceea stupidă cu gemenii, ce m-a împins să mă dau drept atașat de legație și să debitez atâtea baliverne gratuite? Ciudat, chiar Mihaela mi-a mărturisit mai tîrziu: ― Cu tine mă simt alta, parcă am intrat într-o nouă existență. Rid, glumesc, fac nebunii, sânt fericită!... Găsise cuvintul care explica totul? Fără îndoială! ne simțeam fericiți! Mai mult decât atât, ne dădeam lucid seama de prezența
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
l-ai făcut. A fost o fată cinstită și nu merită situația pe care i-ai creat-o. ― Domnișoară Deleanu, e adevărat că între noi a existat o legătură, asta n-o pot tăgădui. Chiar merg mai departe și vă mărturisesc că și acum țin la ea și dacă ne-am despărțit vina e numai a Mihaelei. ― În ce fel s-a făcut vinovată față de dumneata? ― Nu mi-a răspuns la ultimele două scrisori pe care i le-am trimis și
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
intervenit o învoială. Cred că ar prefera să i se întîmple orice, decât să fie umilită astfel. ― Habar n-are că mă aflu aici. Mai mult: nici nu-i trece prin minte că te-am descoperit. ― Cum nu v-a mărturisit chiar ea? ― Nici gând. Mai repede ar fi amuțit decât să rostească numele aceluia cu care a avut legătura. ― Atunci de unde ați aflat adresa mea? ― Am pus mâna pe două scrisori, pesemne ultimele. ― Bine ați făcut. Sânt cel dintâi care
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
sînteți ca și mama Mihaelei, vă cer mâna ei... Cum să descriu uimirea și bucuria bietei fete bătrîne? M-a îmbrățișat cu ochii în lacrimi, iar eu i-am sărutat mâinile copleșit de fericire. Apoi, pus pe destăinuiri, i-am mărturisit într-o avalanșă de fraze cât o iubeam pe sora ei, cum, ars de dor, revenisem în Capitală, cum o căutasem la vechea adresă, apoi străduințele de a o regăsi cu orice preț. ― Du-te la ea și liniștește-o
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
ce-i cu el, de unde și cum a răsărit, o cere de nevastă. (Citind: un tânăr, am văzut cu ochii minții pe individul cu care o surprinsesem sțînd de vorbă în holul hotelului, la Constanța.) Mihaela e dispusă să-i mărturisească adevărul și dacă el își menține hotărârea, atunci..." ― E o nebunie! am gemut ca și când o mână criminală îmi înfipsese un cuțit în piept. Nu voi îngădui niciodată una ca asta! Mai degrabă se va prăbuși pământul în neant, decât să
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
se încaiere fluturașii pentru polenul lor... ― Exact: soțul Iolandei, Manole n-a știut să se oprească la timp. A voit să sechestreze numai pentru sine grațiile acestei femei talentate. ― Ascultă, Mihaela, eu nu mă refer decât la necinstea actriței. În loc să mărturisească bărbatului: da, iubesc pe altcineva, ea a mințit și această minciună a provocat drama. ― Crezi că e chiar așa de ușor să spui soțului că iubești pe altcineva? izbucni Mihaela puțin contrariată. ― Nu prea miroase a bine, draga mea. Prea
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
să-mi deschid pentru ultima dată inima înaintea ta, dar mi-a fost greu, foarte greu. De aceea am ales calea scrisului, mult mai lesnicioasă, când poți spune tot ce te doare, fără să te întrerupă nimeni. Trebuie să-ți mărturisesc din capul locului că mă simt vinovată față de tine, da ― vinovată... Îmi recunosc deschis greșeala care a făcut să ni se despartă drumurile pentru totdeauna. Dar nu vinovată fiindcă te-am înșelat, așa cum ai crezut mereu, ci numai pentru că am
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
te-am iubit decât pe tine? Mereu mă osteneam să-ți plac, să fiu aceea pe care o căutai și, cu cât voiam mai mult, cu atât mi se părea că eram mai puțin. Ai să zâmbești când ți-oi mărturisi că de când am fost a ta mă simțeam mai bună până și cu mine însămi, și aș spune că eram chiar geloasă pe propria mea persoană. Tu ai rămas singura mea iubire și, dacă aș fi trăit până la adânci bîtrînețe
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
atunci mă aștepta ore întregi într-o bodegă din fața casei, pândind să ies în oraș ca să mă vadă și să-mi vorbească. De câte ori nu mi-a propus să ne căsătorim! M-ar fi luat, sânt sigură, chiar dacă i-aș fi mărturisit că sânt însărcinată. De ce să-ți ascund: mă iubea tânărul și nu era o partidă de disprețuit. Dar, mai ales, m-ar fi salvat în acea împrejurare grea. N-am primit tot din cauza mîn-driei mele tiranice. Nu mi-aș fi
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
că știi răspunsul? Când te așteptai că voi tăgădui sau voi confirma legătura mea adulteră, ceea ce pentru tine era totuna. Nici nu m-aș fi ostenit să mă apăr. Îmi dădeam seama că atunci nu m-ai fi crezut. Îți mărturisesc însă acum când sânt sigură că mă crezi: Ei bine, află că relațiile mele cu el, nu numai până în ziua accidentului, dar chiar până în ziua nunții, au fost din cele mai corecte. El n-a îndrăznit să mă sărute măcar
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]