19,653 matches
-
mulțime de bărbați de atunci. Cred că sunt pe cale să găsesc ceva, pe bune, spuse Gilles care stătea cu gâtul întins și încruntat de atâta concentrare în timp ce așeza cu măiestrie foliile ca într-un halou în jurul feței Adrianei. Adriana se obișnuise ca el să-și schimbe mereu “stilul de viață” și-i plăcea să le povestească și fetelor. La ședințele anterioare scosese niște perle de genul “ Când nu știi ce să faci, dă-i înainte”, “Bărbații adevărați apelează la decoratori” și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ea, deși nici acum nu știe de ce. Să fi fost costumul lui șifonat și cravata desfăcută, ambele de un bun gust conservator și asortate cu măiestrie, foarte diferite de uniformele de bucătar, lălâi, făcute din poliester, cu care ea se obișnuise atât de mult. Sau poate pentru felul în care el părea să cunoască pe toată lumea, împărțind bătăi prietenești pe umăr și sărutări pe obraz, și se înclina politicos în fața prietenilor și a celor cu care făcea cunoștință. Cine naiba era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
să aveți o mână fermă și când s-o acoperiți cu catifea și sunt ai voștri pe vecie. Leigh luă câteva pastile Nicorette. — Habar n-am despre ce vorbești. Se întoarse spre Emmy. Vorbește englezește? Emmy ridică din umeri. Era obișnuită cu secretele pe care Adriana încerca să le împărtășească an de an. Erau ca niște povestioare drăguțe: amuzante când le asculți, dar aparent inutile în viața de zi cu zi. Adriana comandă câte o vodcă pentru fiecare prinzându-l pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
sporadice că e îndrăgostit până peste cap de tine? Ai face exact ce face orice persoană căreia îi displac discuțiile în contradictoriu și ai răspunde la rândul tău “Și eu te iubesc.” Leigh se gândea că în timp se va obișnui cu acele cuvinte, că va putea să le spună cu mai multă convingere când vor ajunge să se cunoască mai bine. O neliniștea faptul că, după un an de zile, încă mai aștepta ca lucrul acesta să se întâmple. Făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
-i convine. Iar eu mă simt prost. El provine dintr-o familie numeroasă și fericită, în care toți se pupă pe gură! Eu sunt singură la părinți, iar ai mei sunt afectuoși ca niște statui de ceramică. Încerc să mă obișnuiesc, dar n-am ce face, când cineva stă prea aproape sau mă atinge mă scoate din minți. Adriana ridică o mână declarându-se învinsă. — Corect, atâta timp cât recunoști problema. Leigh încuviință clătinând din cap. — Sunt perfect conștientă. Conștientă permanent, la modul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
e bărbat, e neatent prin baie și poate vrea să se uite la televizor când tu n-ai chef? Te-ai gândit la chestia asta, nu? Leigh oftă și spuse: — Știu. Teoretic totul sună bine, dar în realitate... m-am obișnuit să locuiesc singură. Îmi place să locuiesc singură. Zgomotul, deranjul, faptul că trebuie să vorbești când tu nu vrei decât să stai pe canapea și să te uiți pe pereți ... mi se pare îngrozitor. Oarecum mulțumită că Leigh măcar se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
dați picioarele jos de pe mobilă. — Ăla cine mai e? întrebă Leigh. Poftim? Emmy îl săgetă cu privirea pe bărbat; o clipă se simți intimidată, dar imediat deveni iritată. — V-am rugat să vă dați picioarele jos de pe scaun. Noi nu obișnuim să stăm așa pe-aici. Bărbatul nu se clintea din loc și se uita fix la Emmy. — Emmy, ce se petrece? Cine mai e și ăla? Emmy, care de obicei nu se dădea în lături de la niciun fel de confruntare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
și ăla? Emmy, care de obicei nu se dădea în lături de la niciun fel de confruntare, simți că o străbate un val de furie. Uită cu totul de Leigh și se uită la bărbat cu o privire feroce. Noi nu obișnuim să stăm așa pe-aici? Chiar așa mi-ai spus? Leigh râse. — Spune-i tu cum stă treaba. Emmy începu să vorbească tare la telefon în mod ostentativ. — Stau în hol să citesc fiindcă în cameră e al dracului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
toți clienții. E singurul lucru de care nu se dezmint. Îți mulțumesc pentru asta. Începusem să mă simt complexată. — Mă bucur că ți-am fost de ajutor. Prima data când am stat aici, eram de-a dreptul paranoic. Părinții mei obișnuiau să ne ia cu ei peste tot — practic am crescut prin hoteluri — dar o singură zi petrecută aici a fost de ajuns ca să mă simt un nătărău, spuse el. Emmy râse, uitând deja că Paul nu era eligibil. Firește, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
la fileul cu asparagus și cartofi cu rosmarin. Russell i-a întreținut pe toți povestind cum a cumpărat inelul și cum a plănuit s-o ceară în căsătorie, iar părinții lui Leigh au zâmbit și au râs mai mult decât obișnuia oricare din ei și totul a fost foarte civilizat, aproape chiar plăcut, până când a început să sune telefonul lui Leigh în timpul desertului. Leigh își trase geanta de sub masă și scoase telefonul. — Leigh! o mustră maică-sa. Suntem la masă. — Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
în fața aparatului de aer condiționat, de exemplu. — Oare oamenii de pe-aici sunt asudați tot timpul? o întrebă Emmy pe Izzie care nu părea deloc să sufere din cauza căldurii înăbușitoare. Izzie ridică din umeri. După un timp începi să te obișnuiești. Deși trebuie să spun că nu mulți preferă să vină în Miami în luna august. Se întoarse să stea cu fața la soare, dar numai după ce îi făcu cu ochiul lui Emmy. — OK, deci am rămas la partea în care el se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ceva cu informații despre congelarea ovulelor, mă supăr pe voi. Crezând că Izzie își dă seama că e doar o glumă, Emmy văzu cu surprindere că îi cam pierise zâmbetul de pe buze. Deschide-l odată, o îndemnă Izzie. Cum nu obișnuia să deschidă cadourile cu delicatețe — ce rost avea să păstrezi hârtia de ambalat și fundele? — Emmy rupse ambalajul cu plăcere. N-a fost surprinsă să găsească înăuntru un tricou alb, împăturit frumos în hârtie galbenă. Ea și Izzie făceau chestia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ridicându-se în picioare. O îmbrățișă din nou pe sora ei, apoi se repezi să-l îmbrățișeze și pe Kevin. Îmi cer scuze, am fost atât de surprinsă! — E o nebunie, nu-i așa? întrebă Izzie. Abia dacă ne-am obișnuit și noi cu ideea. Credeam că n-o să fie cine știe ce pentru că sarcinile și nou-născuții sunt, cum s-ar zice, viața noastră, dar e cu totul altceva când ți se întâmplă ție, știi? Mă rog, tehnic vorbind, nu știa. Dacă lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
actori de comedie și atleți profesioniști pentru a se considera o autoritate — și orice fată care se respectă știa că ei reacționează la un singur lucru: dacă sunt provocați. Erau mai degrabă ca niște copii, decât oameni în toată firea, obișnuia Adriana să spună, așa că singurul lucru pe care îl doreau cu disperare era exact ce nu puteau avea — și tocmai de aceea Adriana se prefăcea că el nici nu există. Îl recunoscuse imediat ce el a ocupat locul de alături, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
poartă-te frumos cu domnul Baron, o avertiză maică-sa. Nu uita tot ce te-am învățat. — Mama! Firește că n-am să uit. Dacă e cazul, regulile devin și mai importante când e vorba de bărbați puternici. Ei sunt obișnuiți ca femeile să le cadă la picioare, în schimb apreciază foarte mult când întâlnesc pe cineva care nu face asta. — Știu, Mama. — Păstrează-ți misterul, Adriana! Știu că voi ajungeți vă culcați cu un bărbat mult mai repede decât o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
chipsurile pita, încântată că ieșiseră delicios de crocante și iritată în același timp că nu putea să pregătească mai multe într-un cuptor ca lumea. Prietenele ei urmau să vină într-una din cele două vizite pe an pe care obișnuiau să i le facă și, în loc să se dea peste cap să le pregătească un adevărat festin (poate ceva italienesc, o porție bună de scaloppine cu paste preparate al dente), ea cocea chipsuri pita într-un cuptor de prăjit care îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
seara asta. Abia aștept până mai târziu. Chipul lui se lumină de bucurie: — Serios? Dumnezeule mare, prea era simplu. O fi domnul Regizor Supervedetă țanțoș și plin de el când era vorba de filme, dar e clar că nu era obișnuit cu altfel de complimente. Adriana făcu repede un calcul și se gândi că probabil tocmai redusese cu o lună concursul Căutarea Inelului ediția 2008. — Serios, gânguri ea. Portarul îi salută rostindu-le numele și îi conduse la liftul frumos capitonat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
peste cap și el începu să râdă. Nu-i chiar atât de rău, se gândi ea lăsându-l să o cuprindă cu brațele pe la spate în timp ce ușile liftului se închideau. E tandru și drăguț și mă iubește. M-aș putea obișnui cu chestia asta dacă trebuie. Ceea ce a durat exact zece secunde, până când liftul s-a deschis direct într-un apartament penthouse și Adriana a dat ochii cu prima persoană. — Ei, ia uite cine e aici, strigă Toby eliberând-o pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
i se zbârlește părul pe picioare. — Leigh. Iubito. Vino încoace. Ridică puțin pătura și-i făcu semn să vină alături. Ea se vârâ lângă el. El o cuprinse în brațe și trase pătura peste ei. O sărută pe frunte așa cum obișnuia tatăl ei când era bolnavă. Dar ce-ar zice taică-său dacă ar vedea-o acum...nu numai în pat cu cineva — lucru destul de rău pentru un tată — dar cu omul pe care ea avea obligația să-l editeze...dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
aprinse erau așezate de jur-împrejur pe suprafața de marmură. Fără să mai stea pe gânduri, Emmy a lăsat halatul să-i cadă de pe umeri pe podea și s-a băgat în cadă. A intrat mai întâi cu picioarele să se obișnuiască, apoi s-a lăsat încet în apă. Când în sfârșit s-a scufundat cu tot corpul în apa caldă, a închis ochii și a gemut de plăcere. — E minunat. Vino și tu. Nu, nu. El a făcut semn că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
încordați se simțeau extraordinar, dar chiar și cu muzica ambientală, lumina discretă și uleiurile aromatice de lavandă, Leigh nu-și putea liniști gândurile. Luna care trecuse de când se culcase cu Jesse fusese un calvar și, pentru cineva care s-a obișnuit cu gândurile obsesive și comportamentul vicios, ei bine, asta spunea multe. Nu trecuse nicio secundă — absolut niciuna — în care să nu fi tocat mărunt iar și iar ce se întâmplase cu Jesse, ce avea să se întâmple cu Russell sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
va rumega borduri dimineața, la prânz și seara, Eba rămâne, totuși, cu salariul de europarlamentar făcut la apelul de seară... Băi, ce nseamnă și democrația asta, trebuie rotită conducerea la vârf. Nu era mai bine Înainte? Aveam un dictator, ne obișnuisem cu el. Acu’ parcă e prea mare vânzoleala. Și durerile de cap sunt mari. Nu știu cu cine să votez... Geoană e molatec. Băsescu e plin de bube, numi place nici de frati su, nici de Eba, nici de camarila
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
el nu crede ce spune. Și eu fac cinste tot trei zile, sare și Gore, mai ales că de azi am intrat În registrul cu datornici. Și să mor eu dacă nu mă simt ochei, ca să zic așa... M-am obișnuit cu ideea. Patroane, mai adu, neică, două halbe, că ți le plătesc În ziua cu banii. Cât o mai fi și aia! Izbucnesc râsete pe la mese, iar unii dau cu șepcile de pământ și Înjură guvernul, președinția, urnele de vot
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
alt lucru care exista în mod real prin ceva care nu există." Daniel Defoe I Ciudatele evenimente care fac subiectul acestei cronici sau petrecut în 194..., la Oran. După părerea generală, ele nu-și aveau locul aici, ieșind puțin din obișnuit. La prima vedere, Oranul este, într-adevăr, un oraș obișnuit și nimic mai mult decât o prefectură franceză de pe coasta algeriană. Orașul ca atare, trebuie să mărturisim, este urât. Cu aerul său pașnic, îți trebuie un timp oarecare ca să sesizezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
mai întâlnit la începutul acestei povestiri, se stabilise la Oran cu câteva săptămâni înainte și de atunci locuia într-un mare hotel din centru. La prima vedere, el părea destul de avut ca să trăiască din veniturile lui. Dar, cu toate că orașul se obișnuise încetul cu încetul cu el, nimeni nu putea spune de unde venea și ce rost avea aici. Îl întâlneai în toate locurile publice. Încă de la începutul primăverii îl puteai vedea adesea pe plajă, înotând mult și cu vădită plăcere. Cumsecade, mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]