18,192 matches
-
cameramanul pe un ton fatidic. N-o să reușească. Am un ghem prea mare la stomac ca să mai pot vorbi. Tot ce pot să fac e să mă uit la trenul care s-a pus în mișcare și trece prin fața mea vagon după vagon, prinzând tot mai tare viteză... până când, în cele din urmă, dispare. Iar Nathaniel se află în picioare pe peron. E aici. Fără să-mi iau ochii de la el, pornesc pe peron, accelerând când ajung la pasarelă. Iar el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
un ton fatidic. N-o să reușească. Am un ghem prea mare la stomac ca să mai pot vorbi. Tot ce pot să fac e să mă uit la trenul care s-a pus în mișcare și trece prin fața mea vagon după vagon, prinzând tot mai tare viteză... până când, în cele din urmă, dispare. Iar Nathaniel se află în picioare pe peron. E aici. Fără să-mi iau ochii de la el, pornesc pe peron, accelerând când ajung la pasarelă. Iar el, aflat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ani, că pe urmă trebuie să eliberezi groapa pentru altul, își încheie Roman perorația, făcându-l pe impiegat să se apropie de ei, spre groaza lui Lionel. Noroc că tocmai atunci trenul de Nantes trage la peron. Lionel țâșnește în vagon. Impiegatul începe să verifice osiile. Kiril îi face o propunere bărbătească lui Roman: — Hai să mergem la Albanez, până nu expiră oferta: plătesc eu. Cine știe cât mai avem de trăit? — Noi, răspunde sec Roman. Despre Lionel Lucrul cel mai greu de
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
ai înserării. Își încrucișă brațele, strângându-se, să-și adune puterile pentru neantul nopții, pentru punctul extrem, iluminare, orbire. Se afla în dreptul gurii de metrou, coborî. Artificială peșteră de beton, un cadru neutru, geometric. Se aprinsese semnalul roșu. Apăru trenul, vagoanele lunecară lin, ușile se dădură în lături. Ce zi, oho, ce mai zi!... Izbutise, totuși, să ajungă la țărm. Se spulbera, treptat, povara zilei străine... Cum te-ai extrage de sub o platoșă de plumb. Redobândind dreptul de a redeveni vie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
mă conduci, aș vrea oricum să-mi dai adresa ta. Foșneau în spate lucruri aruncate și strânse și iar aruncate. Trecură pe la hotel, să-și ia călătorul valiza. S-au sărutat, ca vechi camarazi de școală, în dreptul ușii deschise a vagonului. Ira i-a întins o îngustă fâșie de hârtie roșie: adresa. A râs, destinsă, o șuviță de păr juca, năucă, pe fruntea albă. Buze arse, albe, trenul pornise. Singur în compartiment, Tolea refuză să recapituleze eșecul. Cu toate femeile e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
de la Rond tramvaiul 23. Tramvaiul nu vine. Călătorul așteaptă, tramvaiul vine, aglomerat; așteaptă următorul, aglomerat și acesta. Călătorul se agață de bara scării de urcare, simte umărul, transpirația, oboseala semenilor, adevărată conectare. La Mihai Bravul ia alt tramvai, numărul 5. Vagon gol, dom’ Dominic capsează biletul, îl împăturește, cum cere regula, bilet dus-întors. Dar când coboară din tramvai îl aruncă, nepăsător. Traversează strada, ia autobuzul până la fabrica de pâine. Coboară din autobuz, se întoarce vreo sută de metri, ajunge în fața magazinului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
și îngust pe care îl sustrăsese din prima mapă, mapa purtând titlul ÎNCEPUT. Se încovoiase, electrizat, peste mapa aceea verde cu fotografii din tinerețe: Tavi licean, Tavi funcționar, Marga, Gafton, Sonia, Claudiu. Ofițeri, cazarme, afișe rasiste. Jandarmi îngrămădind deportații în vagoane de vite într-o ploioasă dimineață de toamnă. Iarăși Matus, Claudiu și Tolea, da, Tolea pe bicicleta aia blestemată.Dida și Marcu Vancea la proces. Casa Vancea, într-o sâmbătă seara, la masă. Fotografiile îl năuciseră,până aproape de leșin... smulsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Marți a pornit, însă, din nou, pe traseul magnetic... stă dom’ Dominic, în costumul său negru salopetă, sprijinit în umbrela neagră, în stația de tramvai, la Rond. Vine tramvaiul 23, se urcă, găsește loc, se așază. Nu vede pe nimeni, vagonul gol, nimeni nu vede pe nimeni. Fiecare zace în propriul suc, turtit, adormit, vlăguit de plictis, nimeni n-ar putea spune, scumpă doamnă, că a văzut personajul. Cineva trebuie să facă totuși efortul de a învia, de a se distra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
la liceu; În sat aș fi rămas cu mai puține întrebări dar poate mai zdravene. Una o știu de la tine: Oare de ce trăim? te frăsuiai uneori când simțeai că necazurile îți frângeau grumajii; M‐ am luat apoi la trântă cu vagoane de cărți și‐ am înțeles că nedumerirea ta e și a înțelepților lumii ca și a analfabeților care citesc în stele. Sunt acolo, mamă, și răspunsuri ori doar întrebări, ca aici? Să nu uit, răutatea cu toate rudele ei scârboas
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
un fel de transă generală, stoarse, mimînd grosolan viața”(p.27); „De mîine vom avea gară! Vine tovarășul Ceaușescu. Soarele de pe cer ne-a zîmbit, florile din ghivece și-au ridicat capetele, natura a izbucnit În hohote de bucurie”(111); „Vagoanele transportau destinele unor oameni singuri, care veneau de nicăieri și se Îndreptau spre nicăieri”(p.126) ș.a.m.d. Captiv În epoca de aur Îl obligă pe Călin Ciobotari să revină la proză, măcar Între două lucrări teatrologice. Nu ar
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
cei care intraseră printre primii în sediu pe o veche cunoștință din vremea când fusese, pentru trei ani, instructor al ceceului pe probleme economice: Dominic Tănase, pe care îl știa încă la închisoare, pentru afacerea cu cele șapte sute șaizeci de vagoane de sfeclă care niciodată nu ajunseseră la Chitila, la fabrica de zahăr. Dominic fusese magazioner șef, o biată rotiță într-un angrenaj mult mai mai complex, în care intrau fel de fel de inși, de la țăranii care semnau că au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
cu trenul până acolo. Musca părea că alunecă spre capătul hârtiei. Concentrat, bătrânul continuă, ca și cum i-ar fi povestit ei despre politica lui Hrușciov. Se veseli: - Am fost și eu într-un concediu în China, în septembrie șaișcinci. Până la Moscova vagonul a mers atașat la trenul cu care plecase Ceaușescu la ruși să le ceară Tezaurul. Abia îl pusese Maurer șef la partid, îl votase în unanimitate congresul și el, grăbit, s-a și apucat să ceară Tezaurul. Asta l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Știi, hârtia aia de mi-a arătat-o și mie odată Goncea. Zicea că te-a făcut mai cu ascultare de atunci. Biruința crucii După câteva opinteli, cu locomotiva țipând speriată, extenuată, cu osiile scrâșnind încrâncenate, cu ciocnitul șleampăt al vagoanelor unul de altul, de parcă le-ar fi bălăngănit o foame năpraznică de spațiu, un nesațiu de câmpuri părăsite, personalul se urni. Tot așteptase, aproape un ceas, să intre Orient Expresul, dar cum vijelia aceea de tren nu mai venea cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
fapt, o formă încă nestudiată îndeajuns, a rezistenței anticomuniste a românilor în cele cinci decenii de dictatură bolșevică, o reprezintă hoția națională. S-a furat în acei odioși ani pentru a slăbi sistemul. În mod deliberat se distrugeau, de exemplu, vagoanele de cale ferată, cu instalațiile sanitare demontate, cu mușamaua canapelelor sfâșiată, cu perdelele de la geamuri zdrențuite, cu spartul neoanelor din compartimente și multe alte de-astea, doar pentru a lovi în regimul dictatorial. „Ca să nu mai vorbim de sustrasul materialelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
pe de-asupra mai era și orb. Omul se pierduse cu firea și a provocat scandalul. Generalul când a auzit tăreșenia a râs și i-a trimis lui Subreanu o mie de dolari, pașaportul și un bilet de tren, cu vagonul de dormit, până la Cernăuți. „Toată viața am luptat împotriva KGB-ului care a distrus România și n-o să abandonez lupta chiar acum, când stăm să intrăm în Europa“, i-a spus seara lui Burtăncureanu, la obișnuitele lor întruniri. „Să treci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
într-o ordine cèreia nu reușesc sè-i gèsesc vreo semnificație, dinspre un colț al camerei pe covor, chiar în mijlocul camerei, aducând mașinuțe, ridicând macarale prin aer, transportând camioane de marfè, adunând cuburi, fècând sè zboare un elicopter cu elicea ruptè, vagoanele dezmembrate ale unui tren, parcurgând, cu intenția de a muta toate jucèriile pe covor, traseul prestabilit, Nu pot sè nu mè gândesc la Vlad care, dacè își propunea sè meargè la bibliotecè și sè învețe pânè la o anumitè orè
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
ferm sub mâinile harnicului constructor, un caiet, gèsit cine stie pe unde, cu foile rupte, ursulețul strèmutat din condiția să de jucèrie de pluș în aceea de virtualè cariatidè la o clèdire care nu face nici o concesie funcționalului, cuburi, mașinuțe, vagoanele trenulețului, apoi elicopterul cu elicea ruptè, Îl urmèresc cu deosebit interes, n-aș spune cè Vlad junior ar fi strèin de sentimentul importanței cu care atenția mea îl mègulește, observ o formè de lemn în care sunt decupate câteva figuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
despre conversația noastrè de asearè, ferindu-ne sè ne privim în ochi, Bine, tatè! eu cerându-i sè nu mai stea pânè la plecarea trenului, sè se ducè acasè la mama, ne dèm mâinile, apoi eu mè agèț de bară vagonului și urc pe scarè, urmèrindu-i silueta în timp ce se îndepèrteazè spre trecerea subteranè, dacè s-ar fi întors i-aș mai fi fècut o datè cu mâna, dar nu s-a întors, Urc în tren și îmi caut locul, dar cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
greu, exact în momentul în care urma sè rèspund chemèrii imperioase și intolerabile a unor duhuri rele, Instinctiv, îmi întorc capul înspre geam, urmèrind prin ceațè umbrele mișcètoare ale trenului care trece în vitezè, așteptând tulburat sè disparè și ultimul vagon, Apoi, întorcându-mi din nou capul spre locul în care șezuse ea, jos, la picioarele mele, constat cu amèrèciune cè acolo nu mai e nimeni, întrebându-mè, în timp ce trenul meu, scârțiind din toate încheieturile sale de fier, se pune încet în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
poți deschide sufletul. Nu am cerut niciodată, nimănui, lucrul acesta dar știu că tu aștepți să fie tocmai, cheia potrivită ... Astăzi mă simt ca un tren accelerat Astăzi mă simt ca un tren accelerat căruia i sa mai adăugat un vagon; fidel, conștiincios, primitor, poposește zilnic în aceleași gări, apoi își continuă drumul... Chiar dacă trage după el mai multe vagoane, an de an, inima i-a rămas aceeași; se aude până în depărtări, șuierând... De-a lungul anilor a auzit multe povești
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
potrivită ... Astăzi mă simt ca un tren accelerat Astăzi mă simt ca un tren accelerat căruia i sa mai adăugat un vagon; fidel, conștiincios, primitor, poposește zilnic în aceleași gări, apoi își continuă drumul... Chiar dacă trage după el mai multe vagoane, an de an, inima i-a rămas aceeași; se aude până în depărtări, șuierând... De-a lungul anilor a auzit multe povești, a cărat atâtea bagaje, ziare, scrisori, a adunat între șinele lui drame și tristeți, la ferești, batiste fluturând doruri
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
nicăieri, uitat de călători, se va resemna și va trece în veșnicie... Astăzi am auzit glasul crainicului care anunța: „trenul accelerat nr.1 pleacă din stație de la linia a doua”. Iar eu, discret, le-am spus anilor mei: „poftiți în vagoane”! Gânduri și stări În clipele de disperare gândurile îmi îmblânzesc gura; împart ciocolată la toată lumea, copiii își lipesc degetele de pielea mea. În clipele de normalitate gândurile mele sunt porumbei albi ce ies din gură fâlfâind cu dor de libertate
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
nu vor da unul peste altul. Iau metroul cu Daisy, Finn și Jennifer, care își manifestă timiditatea și în afara grupului. Nu scoate un cuvânt până la Earl’s Court, murmură un „ne vedem săptămâna viitoare“ și iese pur și simplu din vagon. Încep să le țin o predică lui Finn și lui Daisy, sugerându-le să se apuce serios să se țină de programul nostru, dacă vor să-și revină, și să nu mai continue cu mascarada pe care o pun la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
de tine știi? Cargobot ieși adus de umeri pe ușa scundă, atingând cu creștetul firma pe care scria Café-Bar și se îndreptă preocupat de ceva, spre părculeț. Porni ca teleghidat spre linia de tramvai și când, legănat pe valurile șinelor, vagonul se opri, Cargobot se urcă foarte sigur pe el, cu ochii strălucind ciudat. Ăsta-i beat, duhnește de la o poștă! se strădui o gospodină cu patru sacoșe burdușite în mâini, să inițieze o ședință de psihanaliză cu ceilalți călători, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
clipi, de picioarele lor, brăilenii, spre dimineață, după un zbor greoi ne-am dat drumul pe munții de grâu din partea de sud a orașului. Zeci de mii de oameni, excavatoare, buldozere, macarale, tancuri, veterani ai războaielor mondiale lopătau grâul în vagoanele strălungilor trenuri și noi schiam pe pârtiile afânate până la malul dihaniei leneșe, Dunărea, unde marinarii, profesorii, muzicienii, actorii, miniștrii, pușcăriașii și gravidele încărcau grânele în șlepurile care-și așteptau rândul cuminți, înșirate unele în spatele celorlalte, tocmai de la izvoare. * * * Î ncerc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]