167,936 matches
-
când, pe nepusă masă, primește o moștenire (300.000 dolari australieni) de la un unchi prin alianță, care a murit la Melbourne. Charles o anunță că ar vrea să reia relația cu ea (ceea ce Robyn refuză să facă), iar Philip îi oferă perspectiva unei slujbe, pe care Robyn hotărăște s-o accepte. Cât despre idila Vic-Robyn, iată concluzia lui Vic: Am fost nerealist... Trebuie că mi-am pierdut judecata când mi-am închipuit că poate să te atragă un inginer pitic între
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
surpriză) avem acces, deși nu total, și nădejdea lui că se va însura cu Yolande într-o bună zi. Narațiunea folosește câteva procedee: prezentarea faptelor la persoana a treia, prin scrisori, prin ochii lui Bernard în jurnalul lui. Ni se oferă aluzii și ecouri din opere literare englezești. Polii existenței lui Bernard sunt sexul și neființa. Primul e ca și inexistent, al doilea îl strivește. Yolande își face apariția și îi aduce echilibru. Tema irlandeză a catolicismului și vocației pentru biserică
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
în relație cu sexul, în vreme ce Helen așteaptă marea iubire. Poate că nici autorul însuși nu și-a dat seama ce uscat e Ralph ca personaj, din cauza ateismului lui. Dacă vrem, putem să ne imaginăm că își iubește familia. Lodge nu oferă niciun indiciu că eroul a avut vreodată vreun sentiment pentru vreuna din aventurile lui. Ba din contră, memoria lui alege exact acele amintiri care se leagă doar de sex întâmplător (ce departe e Eliot, cel care se îngrozea că a
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
întâmplătoare. Pentru Helen tiparul este sufletul, în vreme ce Messenger consideră că sufletul nu există. Helen îl acuză că omul e o mașinărie pentru el. El consideră într-adevăr că inteligența umană e un mecanism. Aici disputa se încheie. Nu ni se oferă răspunsuri. Ca și până acum, la David Lodge importantă e întrebarea. Din cauza teoriei lui Messenger (care e axul romanului, chiar dacă se dovedește falimentară), eroii nu comunică. Ralph și Helen au în comun idei, în cel mai bun caz. Ralph și
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
e o recreație. Cu o descendență impresionantă, Eliot a fost recunoscut, hulit, reacceptat, iar în clipa de față este părintele poeziei contemporane. The Waste Land e Biblia poeților de azi, chiar dacă ei fug de concentrarea lui Eliot pentru a ne oferi o claritate disperată. Nimic din ce e poezie nu-i este străin celui care a scris Tărâm pustiu. Ubicuu, de neînlăturat, detectabil în orice vers, Eliot este mereu cu noi. 3.2. T.S. Eliot: Tradiția bucuria secretă a poetului modernist
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
așa cum o doresc toți autorii Desperado. Ajunge la această comuniune pe ocolite, deconstruind rima, sentimentul, tandrețea, orizontul de așteptare. The Telephone Call (Telefonul) e o excelentă descriere a felului cum vede Adcock rolul poetului. Poemul e o loterie care nu oferă milionul de lire, ci experiența acestui milion. Nu e pentru prima oară că poeta ne șoptește că speranța poemului e mai bună decât orice bucurie reală, că lectura e mai presus decât viața: M-au întrebat "Ești așezată? Da? Aici
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
lui Eliot, îți datorez ceea ce știu despre el. Ce importanță are critica literară pentru romancierul Peter Ackroyd? PA. Nu mă consider critic în sensul cunoscut și acceptat. În biografia lui Eliot am încercat să surprind individul în stilul prozei mele oferind astfel lectorului receptiv un mijloc de a descifra natura exactă a scrierilor lui. LV. Cu ce începi, când te apuci de un roman? O stare de spirit, o istorie? Îți faci un plan al intrigii? PA. Întotdeauna am mai întâi
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
și doctoranzi) au scos la iveală destănuiri pe care romancierul nu le-a mai făcut până acum cu o asemenea sinceritate. E primul interviu tandru (dar și extrem de edificator) al unui romancier de obicei mut în fața oricărei întrebări, sau care oferă cel mult răspunsuri monosilabice. STUDENT: Majoritatea cărților Dvs sunt construite în jurul unor personalități istorice, scriitori (Dickens, Milton, Chatterton), arhitecți (Hawksmoor), filozofi (Platon). Faceți acest lucru din pasiune pentru istorie sau aveți și alte motive? PETER ACKROYD: În parte din pasiune
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
departe, ori în alt punct decât intriga? JB. Sigur, romanele polițiste sunt mai axate pe intrigă, cu toate că unul dintre reproșurile aduse romanelor mele polițiste a fost că prea au multă atmosferă, creație de personaje și stare de spirit amenințătoare, în loc să ofere acțiune. Cele patru romane polițiste ale mele au fost scrise rapid, ca relaxare. Nu le reneg, dar nu le-am recitit niciodată, așa că n-am nicio părere. Un roman îmi ia doi, trei ani de muncă; un roman polițist era
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
bucurie decât în clipa când începe să "meargă" și simt că fac bine ce fac. LV. La ce ții mai mult din opera ta? Care e ambiția ta secretă? AB. Mi-ar place să se spună despre poezia mea că "oferă certitudini", "privește omul", "e profundă" ce tare aș vrea să o vadă și criticii așa, să vorbească despre "profunzimea" și "puterea ei de pătrundere". Din păcate critica literară nu știe să vadă aceste lucruri în ea... LV. Citești mult? Ce
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
de asta. Onestitatea față de operă, față de felul cum folosim, cum ne respectăm materia primă cuvântul, pentru poeți este esențială. LV. Poziția mea în istoria secolului douăzeci e o ofrandă dezarmantă de viață trăită, făcută unei poezii lacome de viu. Te oferi: "Nu-mi pasă că mulți sunt mai înalți. / Ochii se întâlnesc inevitabil la același nivel". Menționezi "steaua galbenă" și "norocul" care te-a "ferit de Holocaust". Intrăm în secolul XXI. Îți închei poemul cu: "...ce părea mai personal și unic
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
dintre ele apare în The Cumaen Sibyl, I, II. Am să-l citez pe al doilea, fiindcă mi se pare a fi un rezumat al poemului The Waste Land: "Fiindcă a uitat să ceară și tinerețe / când Apollo i-a oferit atâția ani / câte fire de nisip ținea în pumn, sibila aceasta/ personifică bătrânețea: și totuși / sânii aceia ofiliți încă mai au / lapte celest pentru cel ce aspiră / la iertare: copac uscat, nu verde/ semn al mântuirii". E ciudat cum fredonezi
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
fapt caută dovezi, că n-am mai citit-o cu voce tare în prezența lui, cu toate că e unul dintre poemele pe care auditoriul le ascultă cu cea mai mare plăcere. Cât despre iubire, nu... E poate dorința de a o oferi. LV. A Prayer for My Sons amintește, fie și doar ca titlu, de A Prayer for My Daughter a lui Yeats. Rescrierea e o obsesie a autorilor Desperado. Le ceri fiilor tă te ierte fiindcă "mi-am lăsat spaimele în
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
intrigile acestor romane, i-ați spune adevărul? JF. Am încercat să-mi scriu toată viața. Presupun că tot ce scriu e autobiografic. Mă gândesc în special la Mantissa. Cred că mai toți scriitorii ar trebui să se folosească de ce le oferă propria viață. LV. Este literatura confesiune, imaginație, joc? JF. Cred că literatura e jumătate imaginație și jumătate joc. Sentimentele se schimbă uneori enorm de la o creație la alta. LV. Este intriga amoroasă (pe care Virginia Woolf a ponegrit-o din
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
cum se citește. Ești critic și romancier. Ce părere ai despre revenirea inteligibilului ca prioritate, despre întoarcerea la istorisire și la personaje? DL. Cred că se vede bine în romanele mele că sunt profesor și critic, fiindcă am grijă să ofer lectorului toate informațiile și reperele necesare ca să mă urmărească și să mă înțeleagă. Unii critici spun că îmi dau prea tare silința să controlez reacția lectorului. Nu mă pronunț. Consider scrisul în primul rând ca o formă de comunicare, o
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Paper Sermon" includea un text de poetul John Ashbery și avea printre interpreți pe actorul Stacy Keach, care s-a dus mai apoi la Hollywood (Și de acolo la închisoare, dar asta e altă poveste...). Finalul acestei bucăți mi-a oferit prima imagine (fugară) a unui nud masculin. Cum ziceam, copiii New York-ului sunt precoci. Tata cunoștea și lucra cu compozitori, instrumentiști și dirijori renumiți, cum ar fi Pierre Boulez, William Bolcolm, Joshua Rifkin și Charles Rosen. Mama lui (acceași bunică
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
la fel de derutat ca și ei. Relația autor-lector mi se pare a fi una de comuniune. Vreau să împart cu lectorul sentimentul de derută dar nu la modul direct și, dacă se poate, vreau s-o fac constructiv. Prin urmare le ofer deruta personajelor mele, care își caută o cale rezonabilă și încrezătoare pentru a-și depăși dezorientarea. Calea lor e istorisirea. Am credința că o povestire bine spusă, fără să tăgăduiască sau să răstălmăcească deruta existențială reală, poate s-o îmblânzească
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Ever After, lămurește sentimentul pierderii din acel roman, sentimentul despărțirii, dar cred că toate acestea trebuie să fie inerente oricărei narațiuni. Spunem o istorie fiindcă s-a întâmplat ceva. Suntem puși să privim trecutul ceea ce s-a petrecut. Istoriile ne oferă o perspectivă, dar ne inspiră și un sentiment de trecere, de mortalitate. Nu e nimic trist ori deprimant în aceasta, întrucât istoriile, prin esența și forța lor, sunt o pavăză contra vremii, o flacără în întuneric. Istoriile sunt de partea
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Ce urmăresc? Să-mi fac o lume în care să pot să cred. Aș vrea să creadă și alții în ea, fiindcă, în ciuda spaimelor, simt că ar fi o lume mai bună, mai cuprinzătoare decât cele pe care ni le oferim unii altora în mod obișnuit. Nu vreau chiar deloc să-mi alin cititorii, dar nici nu țin să-i șochez cu premeditare. Aș vrea să devină mai umani, să înțeleagă ce ar putea spune zidurile. LV. Istoria ta proprie pare
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
-mi reușește decât în parte. Sunt multe care nu-mi plac și care mă limitează. Regret precauția, empirismul, insularitatea, sistemul de clase, apăsarea, cenușiul general. Dar Anglia e și țara excentricilor, proiectelor eroice nebunești, invențiilor extraordinare, a unei remarcabile toleranțe. Oferă adăpost și stabilitate multora, inclusiv mie. Bunul meu prieten, poetul maghiar Otto Orban, a făcut un mic desen care mă reprezenta, în chip de dedicație la una din cărțile lui. Desenul era un nor între Anglia și Ungaria, cu o
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
lectură ne place mai mult ca alta. Ar fi de folos dacă dacă criticul ar resimți măcar o fărâmă din blândețea pe care încerc s-o arăt universului. Nu spun că scriu blând, ci că importantă e nevoia de a oferi blândețe. Universul a dus-o destul de greu. În tiparele ample, oarecum sumbre dar neagresive ale poemelor mele, trăiesc ființe omenești. Aceste tipare schițează o lume posibilă, foarte reală. LV. În Transylvana scrii: "Morții/ alunecă primejdios în mașini printre vii". Și
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
subaortic. Această ramură se numește ramura retroaortică. Ramurile retroaortică, septală, și fascicolul inelar atrioventricular vor dispare în timpul dezvoltării normale a cordului de mamifere. Teoria conform căreia se crede că sistemul conductor ventricular își are originea dintr-un singur inel interventricular oferă o bază solidă a înțelegerii dispoziției sistemului conductor într-un mare număr de malformații congenitale. * Dezvoltarea miocardului Cardiomicitele adulte se consideră celule postmitotice care rămân relativ constante ca număr pe tot parcursul vieții. Cardiomiocitele se formează din celulele stem miocardice
Cordul : anatomie clinică by Horaţiu Varlam, Cristina Furnică, Maria Magdalena Leon () [Corola-publishinghouse/Science/744_a_1235]
-
medic este Statuia lui Imhotep (cca. 2600 î.Chr), scrib, poet, arhitect și medic, zeitate vindecătoare egipteană, a fost unificat în timpurile elenistice cu Asclepios, zeul grec al medicinei. mai întâi o chemare și o continuă trăire a marilor satisfacții oferite de recrearea vieții. înțelepciunea este nucleul arhetipal, al medicinei. A gândi analitic și sintetic, profund și adecvat fiecare caz, înainte de a acționa curativ, a lupta cu orgoliul și a accepta sau favoriza schimbul de opinii, cooperarea cu colegii și discipolii
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
empirico-mistică nu s-a făcut brusc, aceasta având vechimea și tradiția ei. Medicii preoți practicau medicina în temple și cei laici în popor, empiric. Bolnavii săraci erau duși direct în piețe publice, unde farmaciștii naturiști își etalau leacurile și își ofereau sfaturile. Codul lui Hammurabi legiferează în 9 articole practicarea medicinei, remunerarea, penalizarea eșecurilor în cazul pacientului sclav cu achiziționarea plătită a altui sclav. Medicina empirică se luminează și ea de o îndelungată și selectă experiență. Cifra 7, cifra destinului, este
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]
-
medicina egipteană. Preponderent în practica preoților, ea a avut un caracter religios, asistând deopotrivă spiritul și trupul. în numeroasele papirusuri care, descoperite, se păstrează în mari biblioteci din lume, sunt înscrisuri medicale de o excepțională valoare pentru Istoria Medicinei. Ele oferă date certe asupra medicinii Egiptului Antic, pe specialități și specialiști în boli de ochi, gât, dinți, stomac etc. în diferite centre egiptene existau școli de medicină și inițiere în asistența sanitară. Cunoștințe generale dar și speciale: anatomie, morfopatologie, chirurgie, traumatologie
Istoria medicinei by Cristina Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/1246_a_2372]