19,653 matches
-
atât de grea meseria lui. Până atunci bolnavii îi ușurau sarcina, i se dăruiau. Pentru prima oară medicul îi simțea reticenți, refugiați în adâncul bolii lor cu un fel de mirare neîncrezătoare. Era o luptă cu care încă nu era obișnuit. Și, pe la ora zece seara, cu mașina oprită în fața casei bătrânului astmatic pe care-l vizita ultimul, lui Rieux îi venea greu să se smulgă de la volan. Întârzia privind strada întunecoasă și stelele care apăreau și dispăreau pe cerul negru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
Paneloux, dar cu următorul comentariu: "Înțeleg această plăcută înflăcărare. La începutul și sfârșitul unui flagel s-a făcut întotdeauna puțină retorică. La început, obiceiul nu este încă pierdut și, când se sfârșește, de fapt se reia. În clipa nenorocirii te obișnuiești cu adevărul, cu tăcerea adică. Să așteptăm". Tarrou nota, în sfârșit, că avusese o lungă conversație cu doctorul Rieux, despre care amintea doar că rezultatele fuseseră bune, semnala referitor la asta culoarea cafeniu-deschis a ochilor doamnei Rieux, mama, afirma în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
muncitor ca mine. Și apoi a trebuit să văd cum se moare. Știi că există oameni care refuză să moară ? Ai auzit vreodată o femeie strigând: Niciodată ! în clipa morții ? Eu, da. Și am descoperit atunci că nu mă puteam obișnui cu așa ceva. Eram tânăr și credeam că dezgustul meu se adresează ordinii însăși a lumii. Între timp am devenit mai modest. Pur și simplu, tot nu m-am obișnuit să văd cum se moare. Nu știu nimic mai mult, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
morții ? Eu, da. Și am descoperit atunci că nu mă puteam obișnui cu așa ceva. Eram tânăr și credeam că dezgustul meu se adresează ordinii însăși a lumii. Între timp am devenit mai modest. Pur și simplu, tot nu m-am obișnuit să văd cum se moare. Nu știu nimic mai mult, dar la urma urmei... Rieux tace și se așează iar. Își simțea gura uscată. \ La urma urmei ? spune încet Tarrou. \ LA URMA URMEI... REIA DOCTORUL ȘI EZITĂ DIN NOU, PRI-VINDU-L
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
nu, fac patru. Pentru aceia dintre concetățenii noștri care își riscau atunci viața, ei trebuiau să hotărască dacă da sau nu, ciuma dăduse peste ei și dacă da sau nu, trebuia luptat împotriva ei. Mulți noi moraliști din orașul nostru obișnuiau atunci să spună că nimic nu folosește la nimic și că trebuie să îngenunchem. Iar Tarrou și Rieux și prietenii lor puteau răspunde asta sau aia, dar concluzia rămânea mereu cea pe care o știau: trebuia luptat într-un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
a privit în față pentru întâia oară: \ La ce v-aș fi de folos ? Păi, spune Tarrou, întinzând mâna spre pahar fără să se grăbească, la formațiile noastre sanitare. Rambert își luă acel aer de reflecție încăpățînată care îi era obișnuit și s-a cățărat la locul lui pe taburet. Nu vi se par folositoare aceste formații ? spune Tarrou care tocmai băuse și îl privea cu atenție pe Rambert. Foarte folositoare, spune ziaristul, și soarbe din nou. Rieux observă că-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
s-o descrie din nou în acest stadiu al ciumei, nu este mai puțin adevărat că însăși această suferință își pierdea atunci din patetismul ei. Concetățenii noștri, cel puțin aceia dintre ei care suferiseră mai mult din pricina acestei despărțiri, se obișnuiau ei oare cu situația ? N-ar fi cu totul exact dacă am afirma acest lucru. Mai potrivit ar fi să spunem că sufereau atât fizic cât și moral de o senzație de dematerializare. La începutul ciumei, își aminteau foarte bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
TRECEA ORAȘUL ÎNSUȘI, CUVÂNTUL "NOUTATE" ÎȘI PIERDUSE SENSUL. DE ALTFEL, CEA MAI MARE PARTE A OAMENILOR, ATUNCI CÂND NU FUGEAU CU TOTUL DE ÎNDATORIRILE LOR RELIGIOASE SAU CÂND NU LE FĂCEAU SĂ COINCIDĂ CU O VIAȚĂ PERSONALĂ PROFUND IMORALĂ, ÎNLOCUIAU PRACTICILE OBIȘNUITE PRIN SUPERSTIȚII LIPSITE DE SENS. PURTAU MAI BUCUROȘI MEDALII PROTECTOARE SAU AMULETE ALE SFÂNTULUI ROCH, DECÂT SĂ SE DUCĂ LA LITURGHIE. Putem da aici ca exemplu lipsa de moderație cu care concetățenii noștri făceau uz de profeții. În primăvară, într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
când acesta a reluat firul, cu putere, ca să afirme că acest ordin categoric, aceasta pură cerință, era folosul creștinului. Era de asemenea virtutea lui. Părintele știa că ceea ce era excesiv în virtutea despre care avea să vorbească o să șocheze multe spirite obișnuite cu o morală mai indulgentă și mai clasică. Dar religia din timpul ciumei nu putea fi religia din toate zilele și dacă Dumnezeu putea să admită și să dorească chiar ca sufletul să se afle în tihnă și să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
municipal. Stadionul e așezat cam la porțile orașului și o parte din el dă în strada pe care trec tramvaiele, iar cealaltă spre locuri virane care se întind până la marginea podișului pe care e clădit orașul. Este înconjurat, cum se obișnuiește, de ziduri înalte din ciment și fusese suficient să se așeze santinele la cele patru porți de intrare pentru a face dificilă evadarea. De asemenea, zidurile împiedicau oamenii din afară să-i stingherească prin curiozitatea lor pe nefericiții care erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
imediat la sosirea ei în spital. Fata era în plin delir și prezenta simptomele ciumei pulmonare. Dar a doua zi dimineața febra scăzuse. Doctorul a crezut că recunoaște, ca și în cazul lui Grand, ameliorarea matinală pe care experiența îl obișnuise s-o considere drept un semn rău. La prânz, totuși, febra nu se urcase. Seara crescuse doar cu câteva linii și, a doua zi dimineața, dispăruse. Fata, cu toate că era slăbită, respira cu ușurință în patul ei. Rieux i-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
relevau un recul al molimei. V Cu toate că această bruscă repliere a bolii era nesperată, concetățenii noștri nu s-au grăbit să se bucure. Lunile care abia trecuseră, deși sporiseră dorința lor de eliberare, îi învățaseră să fie prudenți și îi obișnuiseră să conteze din ce în ce mai puțin pe un sfârșit apropiat al epidemiei. Totuși, acest fapt nou era pe toate buzele, și, în adâncul inimilor, clocotea o mare speranță nemărturisită. Toate celelalte treceau pe planul al doilea. Noile victime ale ciumei cântăreau foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
Iisus și refuză să tragă cu arcul. Pe intradosurile nișei nordice, sub arborele lui Iesei sunt, de asemenea, două figuri de sfinți: Sfântul Mercurie și Sfântul Nichifor. Pictura din pridvor este mai bine conservată datorită faptului că aici nu se obișnuiește aprinderea lumânărilor decât în rare ocazii și ca atare fumul nu s-a depus pe fresce și nici nu le-a distrus. Restauratorii nu au venit cu nici o inovație, ci au respectat figurile și compozițiile inițiale, au întărit, cum au
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
Îi tot Împuiase capul, În ultima vreme, repetase obsedant prevestirea. Rusoaico!... Așa o numeau mulți pe Antonia, o ramură a neamului ei se trăgea din Est. Thomas, atletic, blond, Încă mai făcea, dimineața, exerciții de gimnastică, dar nu zilnic, așa cum obișnuia cu ani În urmă. Musculatura nu mai era atît de elastică și mai pierduse din volum; cu timpul, urma să fie acoperită c-un strat fin de grăsime, ce avea să se tot Îngroașe, o adevărată osînză. Nu neapărat. Thomas
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Iuuuuuu uuuuuu! - parcă se auzea din cer. Gataaaaaaaaa! răspundea Thomas. O să ne trezim În Anglia! O văd! Uite Turnul Londrei! Iuuuuuuuuuuuuuuuu! chiuia și nepotul. Primiseră amenzi, nu era leac, fuseseră amenințați c-un proces, pînă la urmă lumea s-a obișnuit; cînd se auzea vuiet mare, trecătorii se opreau rîzÎnd - Iar trece ăla cu baba aia nebună! -, apoi izbucneau În urale, unii fluierau. Bunica nu se mai ținea, acum, prea bine pe motocicletă; cînd urca pe șaua din spate, chiotele ei
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
știa că nu este bine să accepte, chiar Încerca să pregătească o explicație. Pe care nu i-o ceruse nimeni, Însă mai tîrziu cineva ar fi putut să i-o pretindă. O tăcere de o seară - cum, de altfel, Lars obișnuia deseori - ar fi fost răspunsul cel mai potrivit; Thomas ar fi Înțeles, Împăcîndu-se, pînă la urmă, cu gîndul că ființele acelea necunoscute, care erau carne din carnea lui, vor fi mereu departe. Și-ar fi zis, la un moment dat
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
străine, urmase cursuri selecte de dansuri de salon, gătea bine, dar, cu toate astea, se măritase prost; bărbatu-său vroia sex anal, ea refuzase, o și bătuse În cîteva rînduri. Acesta se Întorcea tot mai tîrziu acasă, de la tîrfele lui, obișnuite cu de toate, mergea, probabil, și pe la bărbați, putea să vină cu vreo boală, asta mai lipsea. Femeia divorțase de un stricat și, după ce mai avusese tot felul de legături, nici una pe măsura pretențiilor ei, dăduse peste Thomas, altă poamă
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
socotită un păcat prea mare, de vreme ce un bărbat - cine s-ar fi gîndit vreodată? - Își putea lua de nevastă un alt bărbat, asta cu acte În regulă, iar femeile se măritau-Însurau, tot mai multe, Între ele; lumea Începea să se obișnuiască, Încet Încet, cu noua stare civilă. Liber la carne În toate felurile. Thomas și Antonia, singuri-singuri, ce-ar fi avut de făcut? Orice. Cine să mai judece, de cine să te mai ferești? Un bărbat și o femeie, doar ei
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
Thomas, măcar să Îl aducă Într-o stare de convalescență. Străduință zadarnică; cel mult ar fi putut să Îl termine cu zile; Thomas pacientul avea nevoie de aer, fie și otrăvit, iubirea - dacă Ingrid chiar Îl iubea - Îl sufoca, nu era obișnuit. Dacă sentimentul ar fi fost reciproc, s-ar fi salvat, poate, amîndoi. Nimic sigur, iubirile uneori ascundeau ceva morbid, omorîseră, la propriu și la figurat, destui. Suferințele amoroase nu puteau fi suportate de oricine. Și nici bucuriile iubirii; mai rău
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
era unul din nenorociții ăia, a vrut, poate, să dea de Înțeles cel căruia i se spunea Spartanul. Ori zisese doar așa, În vînt. Thomas, după ce s-a frămîntat o vreme, s-a liniștit. Mai era ceva: Thomas nu se obișnuise cu ideea că va trebui, cîndva, să moară. Venea o vreme; mai bine zis, se termina vremea. Înainte și după se contopeau, devenind un punct zero În care nu se mai petrecea nimic. Înviere, Judecată de Apoi, rai erau termeni
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
fi avut ceva dominator, puțin brutal chiar, ținînd seama de situație. Și de faptul că Bert avea acasă unul. Ești fiul meu!, cum rostise, ar fi putut, la o adică, să fie doar ceva metaforic; cei de o anume vîrstă obișnuiau, uneori, să Îi spună unui tinerel, fie și necunoscut, fiule. Trecătorii Îi ocoleau bombănind, cei doi nu se clinteau; se priveau drept În ochii; doi străini care, brusc, deveneau tată și fiu; o stare nouă pentru fiecare dintre ei; era
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
de cînd am copilul... Prin Înșelăciune, altfel nu te-ai fi apropiat de mine, atunci. Tocmai de aceea mi am zis că va trebui, pentru el, să devin alta... SÎnt alt om, Thomas, nu mă recunosc... Maricrisa sper să se obișnuiască, dacă nu, probabil ne vom despărți. Ne iubim, va rămîne, cred, alături de mine, de copii...“ Sfînta Helga! Putea să intre direct În calendar! Fără formalități ecleziastice, imediat! Ocupînd acolo una din duminicile anului, precum Paștele! Prin grija Antoniei! Planeta era
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
posibilitatea de a cumpăra poșete matlasate la numai 150$ în loc de 2 000 (nici nu-i de mirare că estrogenul o ia razna), așa că am uitat, practic, faptul că avusesem zero randevuuri cu Zach pe o perioadă de timp însemnată. Mă obișnuisem cu lipsa întâlnirilor intime, braziliene, dar acum nu părea să fie pregătit nici măcar să bea un cocteil cu mine. În ultimele zile, de fiecare dată când îl sunam, secretara lui îmi răspundea invariabil: „Vă sună el“ și-mi închidea telefonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
atât de... obositoare. OK, hai să ne-așezăm. Singurul lucru pe care Julie îl considera obositor în legătură cu bijuteriile era să nu aibă îndeajuns de multe piese noi. Să sperăm că-i vorba doar de o abatere temporară de la starea ei obișnuită de țăcăneală. Barclay transformase biblioteca în copia strălucitoare a unei cabine de la bordul unui vapor. Felinarele pâlpâiau de parcă prin încăpere chiar adia briza oceanului. Pe masă erau împrăștiate hărți decolorate și jurnale patinate de vreme. Un chelner ne-a servit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
mult, chiar dacă nu spun nimic.“ Ele se desfășoară, toate, în ceața (niebla) simbolică ce dă numele romanului și care s-ar putea traduce prin estomparea contururilor fizice ale spațiului ficțional (un oraș nelocalizat), prin personaje fără relief portretistic, cum se obișnuia în romanul realist, și de multe ori lipsite și de consistență, dar ceața traduce mai ales imprecizia statutului ontologic, prin pendularea între real și vis, între hazard și destinul hărăzit, prin eludarea nivelului rațional de către actorii dramei omenești. Ceața, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]