18,248 matches
-
pe care l-a adus cineva „muzicii” este cel al lui Emil Cioran: „De n-am fi avut suflet, ni l-ar fi creat muzica”. * „O viață nu-ți ajunge ca să cunoști o singură clipă.” (Claude Monet) Se știe că pictorii impresioniști au fost fascinați de caracterul irepetabil al „clipei”, care surprinde, de fiecare dată, natura cu o altă expresivitate a ei. Monet voia „să prindă” În tablourile sale tocmai această unicitate a realității naturii, care n-ar trebui să-i
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
expresivitate a ei. Monet voia „să prindă” În tablourile sale tocmai această unicitate a realității naturii, care n-ar trebui să-i pretindă altceva ochiului artistului decît să redea impresia primă, În toată bogăția și intensitatea expresivității ei. Pentru aceasta, pictorii impresioniști au aprofundat studiul În aer liber și nuanțele culorilor (ale luminii În special), fiind numiți din acest motiv „pictori naturaliști”. Însă chiar și un ochi hipersensibil, cum a fost cel al lui Claude Monet, se simțea mereu În urmă
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
să-i pretindă altceva ochiului artistului decît să redea impresia primă, În toată bogăția și intensitatea expresivității ei. Pentru aceasta, pictorii impresioniști au aprofundat studiul În aer liber și nuanțele culorilor (ale luminii În special), fiind numiți din acest motiv „pictori naturaliști”. Însă chiar și un ochi hipersensibil, cum a fost cel al lui Claude Monet, se simțea mereu În urmă cu un pas În Încercarea de a surprinde și reda Întreaga naturalețe a expresivității unei clipe, de unde și exclamația lui
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
din această cabală, Nicolas Pousin moare și el. Dar cine este Nicolas Poussin? Ce legătură este între artistul Poussin și capetele încoronate ale Europei secolului al XVII-lea? Nicolas Poussin, născut la data de 15 iunie 1594, a fost un pictor francez, a cărui operă a fost definită de claritate, logică și accentuarea liniilor în detrimentul culorii. în secolul nostru, cercetătorii pasionați de mistere au găsit o serie de conexiuni între Poussin și Confreria Sionului, o organizație misterioasă din Franța. Desigur, nu
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
Poussin, acesta a locuit în Roma întreaga viață, cu o singură excepție, când cardinalul Richelieu i-a solicitat serviciile și a trebuit să plece în Franța. A fost angajat de Ludovic al XIII-lea și a primit titlul de Prim Pictor, dar revenirea în Paris a fost rezultatul unor presiuni deosebit de mari făcute asupra sa. După doi ani de ședere în Paris, în momentul în care atât Ludovic al XIII-lea, cât și cardinalul Richelieu s-au îmbolnăvit, a motivat că
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
intrat sub protecția cardinalului Giulio Rospigliosi. Pe patul de moarte i-a lăsat moștenire mult disputatul său tablou: Les Bergers d''Arcadie (Foto nr. 6, Anexa). Un an mai târziu, cardinalul avea să devina Papa Clement al IX-lea, însă pictorul nu a mai avut ocazia să-l vadă înscăunat, deoarece a decedat înainte. Viața artistului Poussin este la fel de misterioasă precum mottoul său personal, care îl folosea de multe ori în locul autografului:„Tenet Confidentiam“. Ludovic al XIV-lea a dovedit un
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
care îl folosea de multe ori în locul autografului:„Tenet Confidentiam“. Ludovic al XIV-lea a dovedit un interes deosebit pentru operele lui Poussin, oferind sume importante de bani pentru a le achiziționa, una după alta. Este un lucru ciudat, deoarece pictorul a sprijinit Fronda și era un anti Burbon declarat. Cel mai mare interes l-a arătat pentru Les Bergers d'Arcadie, pe care după ce l-a achiziționat plătind o sumă exorbitantă, l-a închis în apartamentele sale și nu a
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
Europa la jumătatea secolului al XVII-lea și cea mai mare casă după Château de Maisons. Pentru prima dată și-au reunit forțele, alcătuind o echipă imbatabilă, arhitectul Louis le Vau, arhitectul peisagist André le Nôtre și artistul decorator și pictorul Charles Le Brun. Colaborarea dintre acești trei mari artiști s-a finalizat prin apariția unui nou stil artistic, cel al lui Ludovic al XIV-lea. Construcția a început în 1657, cu niște cheltuieli imense. Lucrarea apocrifă intitulată Œuvres diverses de
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
dozată. Arhitectonic, ansamblul nu se impune prin spațiu, ci emană o sobrietate fastuoasă; nu se închide, ci se adaptează, transmițând vizitatorului impresionat mesajul regelui: eu sunt Regele Soare. Sălbăticia ținutului era pentru Ludovic al XIV-lea elementul necesar. Asemenea unui pictor în fața unei pânze albe, avea ocazia să demonstreze tuturor perspectiva și punctul său de vedere artistic, respectând tradițiile, dar completându-le cu noi inovații. Dorința regelui a fost ca palatul original, construit de tatăl său, să nu fie dărâmat. Prin
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
trăi în zilele noastre?; * pentru a provoca formularea de opțiuni și argumentarea acestora4: Care personaj vă place cel mai mult? De ce? etc.; * pentru a organiza elevii în timpul activității: Ne grupăm câte patru?; Cui îi place pictura? Voi veți forma grupa pictorilor.; Cui îi place matematica? Voi veți forma grupa matematicienilor. etc.; * pentru a facilita interacțiunea elevilor: Ce părere ai despre răspunsul colegului tău?; Cum l-ai putea ajuta pe colegul tău din echipa pictorilor? etc.; * pentru a stimula derularea/continuarea conversației
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
îi place pictura? Voi veți forma grupa pictorilor.; Cui îi place matematica? Voi veți forma grupa matematicienilor. etc.; * pentru a facilita interacțiunea elevilor: Ce părere ai despre răspunsul colegului tău?; Cum l-ai putea ajuta pe colegul tău din echipa pictorilor? etc.; * pentru a stimula derularea/continuarea conversației: Cine?; De ce?; Adică?; Și...?; Da...? etc.; * pentru a restabili contactul/relația comunicativă dintre locutor și interlocutor, în cazul apariției unor factori perturbatori (zgomote, întreruperi, neatenție, lipsă de concentrare, distragerea atenției de către o altă
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
Palodă (dr. I. Weinfeld), Barbu Zaharescu, Gh. Ivașcu, Atanase Joja, Hari Goldstein, A. Ismail, Herman Schvartz, Perahim, Ion Andronache, Gh. Nedelea, Lazăr Beneș, Nicolae P andelea, sub direcția gazetarului M. Negreanu. Gh. Ivașcu scotea la Iași revista „Manifest”; Perahim era pictor și procura desene antifasciste pentru Pă reri, Atanase Joja desfășura activitate de gazetar la Galați. Revista începuse cu un tiraj de 500 exemplare ș i ajunsese la 2000, dar în luna iunie a anului 1936, democrația guvernării liberale i‐a
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
in memoriam ( S-a dus „să se odihnească puțin și Marin Sorescu!"), ecouri la Bârladul o nouă revistă de cultură (de prof. Ionel Necula din Tecuci), documentare („Tudor C. Pamfile 75 de ani de la moarte” de Traian Nicola; „Corneliu Baba „Pictor al omului - nouă decenii în slujba vieții și artei” de Eugen Radu Lazăr; „150 ani de la moartea lui Veniamin Costache" de Duma Ionel; o anchetă socială „Străzile Bârladului între vorbe și adevăr" de N. Mitulescu, „Anuala de plastică bârlădeană '96
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
G.G. Ursu scrie în Lumina nu numai la comemorar ea a doi ani de la moartea prietenului său prof. Ionel Peiu portretul literar de o sensibilitate aparte „Un prieten bârlădean” (nr.21‐ 22, noiembrie 1946) ori poezia „Unui prieten m ort - pictorului bârlădean Ionel Peiu (nr.17‐ 18, august 1946), dar și cursivul „Un muncitor poet” Th. Călin (octombrie 1946 - semna Th Călin Delapraja n.n.): ...” Am publicat la domnul Peiu „Istoria literară a Bârladului”, „Tecuciul literar”, atâtea alte ar ticole și versuri
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
îl prezintă „p e distinsul și învățatul profesor de drept internațional de la Universitatea din Iași dl. N. Dașcovici, doctor în drept și ș tiințe economice de la Universitatea din Paris care „cu începere de azi se numără printre colaboratorii revistei”; că „pictorul S toica s‐ a stabilit în vara aceasta pentru studii prin părțile noastre” și ”și‐a improvizat un mic atelier în târgușorul Murgeni (Tutova)”; că „Țara de jos”, revistă de cultură și literatură din București apare în ultimul număr reorganizată
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
folclorul lumii, Editura și Tipografia Vălenii de Munte, 1911; „La gura sob ei” ‐ povești și snoave, Editura Socec; „Movila roșie” ‐ povestiri, schițe și amintiri, 1913, și că vor apare în curând „Povești de pretutindeni”, traducere din folclorul lumii, ilustrații de pictorul Stoica, Ediția a III‐a, Editura Socec S.A., București, Calea Victoriei. Numărul 8 din Răzeșul este realizat la Atelierele grafice Nicolae P. Peiu Bârlad „care execută cu acuratețe și promptitudine orice lucrări atingătoare de acea stă artă” * ...” Dimitrie Fărcășanu, inginer agronom
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
care mai interesant, marcând “Anul Hortensiei Papadat - Bengescu” ca și Diana Mănăilă-Galați prin relatările dela Festivalul Național de Poezie “Costachi Conachi” mai 2006, spații largi cunoașterii valorilor autohton - tecucene este un merit al ei dar și al realizatorilor. Cuvintele “despre pictorul tecucean Ștefan Sevastre, despre ceea ce se întâmplă la cenaclul “Calistrat Hogaș” din Tecuci, la Clubul de literatură universală “C.D.Zeletin”, cronica literară “George Tutoveanu - poetul sufletelor dantelate aducerea în prim plan a “paginilor de istorie” la 65 de ani de la
Mari personalităţi ale culturii române într-o istorie a presei bârlădene 1870 – 2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Science/1655_a_3098]
-
ceea ce este în sine, prin particularitățile sale, prin performanțele sale, prin creații. Astfel, putem numi epoca prin termenul de "umanism". Nimic nu spune mai multe despre această evoluție decât arta. Viața de pe pământ merită să fie reprezentată așa cum este ea. Pictorii și sculptorii caută personalitatea modelului care pozează. Acesta are un corp, un chip, o privire, toate unice. Fecioara nu mai este o femeie transfigurată spiritual, ci o țărancă flamandă sau toscană. La Botticelli, arta se inspiră din botanică: tabloul Primăvara
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
dar își pictează și autoportretul! În Evul Mediu, o bucată muzicală este admirată ca o manifestare sensibilă a realităților divine. În Renaștere, muzicienii caută să găsească un limbaj muzical capabil să emoționeze, să exprime sentimentele individuale, asemenea poeților după Petrarca, pictorii după Van Eyck și Masaccio, sculptorii după Donatello și Claus Sluter. Acești artiști reușesc în de-mersul lor, mai ales odată cu apariția operei și a concertelor. Acest proces de individuație devine individualism în momentul în care omul caută gloria sau
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
la sfîrșitul lui martie 1875, la Etten, la părinți. Nemaifăcîndu-și treaba la serviciu, sucursala din Paris angajează pe altcineva. Îndoielile și frămîntările lui Vincent nu sunt legate doar de eșecul în dragoste. Ce să facă? Se gîndește la meseria de pictor, dar trebuie să se întrețină. Se angajează într-o școală din Anglia ca repetitor. "Mă simt atras către religie, îi scrie el lui Theo. Vreau să-i alin pe cei năpăstuiți. Meseria de pictor sau de artist e frumoasă, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
facă? Se gîndește la meseria de pictor, dar trebuie să se întrețină. Se angajează într-o școală din Anglia ca repetitor. "Mă simt atras către religie, îi scrie el lui Theo. Vreau să-i alin pe cei năpăstuiți. Meseria de pictor sau de artist e frumoasă, dar cred că meseria tatei e și mai sfîntă. Aș vrea să fiu ce este el." Intră în slujba unui pastor și devine predicator. Dat afară, se întoarce la casa părintească. Vrea să fie pastor
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
Să fii prieten, să fii frate, să iubești desființează închisoarea printr-o putere suverană, printr-o vrajă atotputernică." La sfîrșitul lui 1880, susținut moral și financiar de fratele său, Vincent van Gogh nu mai ezită: va fi numai și numai pictor, cu totul pictor. În aprile 1882 îi scrie de la Haye lui Theo, explicîndu-i "energia irezistibilă" pe care o simte în el, concepția asupra artei, imaginea de sine pe care și-ar dori ca pictura lui s-o reflecte: "Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
să fii frate, să iubești desființează închisoarea printr-o putere suverană, printr-o vrajă atotputernică." La sfîrșitul lui 1880, susținut moral și financiar de fratele său, Vincent van Gogh nu mai ezită: va fi numai și numai pictor, cu totul pictor. În aprile 1882 îi scrie de la Haye lui Theo, explicîndu-i "energia irezistibilă" pe care o simte în el, concepția asupra artei, imaginea de sine pe care și-ar dori ca pictura lui s-o reflecte: "Trebuie să înțelegi cum privesc
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
punct de vedere academic corecte, spune-i că ceea ce vreau să spun este că dacă am fotografia un om care sapă, cu siguranță el n-ar săpa. (...) Spune-i că în ochii mei Millet și Lhermitte sunt în privința asta adevărați pictori pentru că ei nu pictează lucrurile așa cum sunt, ci așa cum ei, Millet, Lhermitte, Michelangelo le simt. Spune-i că nu doresc decît să învăț să fac asemenea inexactități, asemenea anomalii, corecturi și schimbări ale realității, încît să iasă, dacă vrei, niște
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
În iulie 1888 îi explică fratelui că ceva s-a rupt în el, că e nebun, că se abrutizează lucrînd, iar lucrul e singurul remediu al suferinței sale, că-l apasă mai mult ca oricînd dependența financiară, dar că e pictor mai deplin ca niciodată: Dacă m-aș gîndi la posibilitățile dezastruoase n-aș putea să fac nimic, mă afund cu totul în lucru și ies la suprafață cu studiile lucrate; dacă furtuna dinăuntru amenință prea tare, beau un pahar în
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]