18,192 matches
-
la prima spălare deveneau, din albastru închis, bleu spălăcit, valize de lemn cu limbă și belciug pentru lacăt, destinate recruților, ca după lăsarea la vatră să devină obiecte zburătoare din trenuri sau înșirate pe sârmă și legate de tampoanele ultimelor vagoane ale acelorași trenuri, mingiuțe de mărimea unor sfere de Magdeburg cu rumeguș și îmbrăcate cu poleială roșie sau verde, legate cu elastic pentru speriat domnișoarele prin parcuri, care întotdeauna se plimbau câte cinci la braț, ca reminiscență de pe vremea când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
fiecare obiect în parte, de parcă atunci le vedea după o lungă călătorie. Cărarea se forma pe măsură ce înainta spre poartă. Când apăsă clanța, se materializă și strada. Un tramvai se țesu din noapte bucată cu bucată, întâi farurile, cabina vatmanului, apoi vagonul. Nu vedea încă roțile și șinele de sub el. Știa ce să facă. Închise ochii și auzi clinchetul de alarmă. Văzu cum tramvaiul venea spre ea și vatmanul făcând semne disperate cu mâinile. Sări de pe șine și curentul iscat de viteză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
de tracțiune de la osie la șasiu. În acest sens ea este alcătuită din câte o pereche de resoarte cauciuc-metal (MEG1) și un amortizor hidraulic telescopic pentru fiecare cutie de unsoare, ansamblu ce constituie și suspensia primară a boghiului motor al vagonului de tramvai tip V3A, de la care a fost preluată. Reglarea sarcinilor pe roți și osie se efectuează ușor prin introducerea de adaosuri (bailagăre) ce se fixează pe ghidajele în "V" ale cutiilor de unsoare. 1.3.3. Sistemul de frânare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
-mi pot sprijini gândurile, lanurile foșneau lovindu-mă cu știuleții uriași peste față, ciorile se roteau râzând cu croncănituri de mogâldețele pierdute în jungla foșnitoare, noi fumam uitând cu totul de școală și de magiștri. Mai opream să vedem ultimele vagoane urmând docile șarpele metalic, pe culoarul lui văzându-ne ca doi călători plecați pentru totdeauna din orașul în care legați de trecut trăiam în viitor. Bănuiam că Dincolo ne așteaptă un alt Mihai și un alt Gustav. N-aveți nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
o parte și de alta, fiind văzuți până în sămânță, de la distanțe uriașe, de către temuții profesori. Pentru a ni se urmări reacția la trenuri. Se făcea frig la trecerea Acceleratelor, ger la Intercity, îngheț prelung la scurgerea Marfarelor. Lumina feliată de vagoane abia făcea față umbrelor reci care nu se mai terminau. Și Luna era un soare pentru noi, dacă vinețeala fețelor se transforma în paloare, bucurie de scurtă durată, pentru că se ivea pe neașteptate alt tren din sens opus, spulberând căldura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ei bine, polipoemul, plăcu Profesorilor care-l și spulberară în vâjâiala Rapidului de noapte, Galați-Episcopia Bihor, singurul de altfel care oferea puțin din parfumul de brazi al școlilor de munte. Prunilă, după ce își dezlipi privirile de pe tampoanele roșii ale ultimului vagon, zise: Mi se pare mie sau versurile noastre s-au dus în sens invers, spre predecesorii noștri? După o gaură de vierme pulsatorie de gânduri, Nilă Hagiu răspunse sec: Și ce? Ne vom citi ca înaintași ai literaturii. Și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Prunilă. Își încercară norocul în viitor. Înveleau pietre de pe terasament cu foile poetice și le aruncau spre trenurile cu oprire dincolo de timp. Numai că geamurile rămâneau întregi, n-aveau nicio zgârietură, deși pietrele erau trimise cu precizie mai ales spre vagoanele de clasa I. Ori n-am forță, ori viitorul nu poate fi penetrat! zise Nilă. Are geamuri de viitor! îl liniști Prunilă. Să încercăm la trenurile personale. Merg mai încet, dar tot acolo ajung. Mai bine mai târziu, decât niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
geamuri de viitor! îl liniști Prunilă. Să încercăm la trenurile personale. Merg mai încet, dar tot acolo ajung. Mai bine mai târziu, decât niciodată. Prima piatră nimeri chiar în cabina mecanicului, atât de perfect fu aruncătură. A doua, într-un vagon de clasa a II-a, a treia ricoșă și se întoarse înapoi, a patra, în vagonul restaurant, a cincea, în ultimul vagon, a șasea ajunse ultima piatră. Priveau vidul lăsat în urmă de versurile cu trup de piatră concasată. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
acolo ajung. Mai bine mai târziu, decât niciodată. Prima piatră nimeri chiar în cabina mecanicului, atât de perfect fu aruncătură. A doua, într-un vagon de clasa a II-a, a treia ricoșă și se întoarse înapoi, a patra, în vagonul restaurant, a cincea, în ultimul vagon, a șasea ajunse ultima piatră. Priveau vidul lăsat în urmă de versurile cu trup de piatră concasată. După câteva trenuri în reluare, dovadă că timpul se întorcea mereu înapoi, Nilă și Prunilă auziră întâi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
decât niciodată. Prima piatră nimeri chiar în cabina mecanicului, atât de perfect fu aruncătură. A doua, într-un vagon de clasa a II-a, a treia ricoșă și se întoarse înapoi, a patra, în vagonul restaurant, a cincea, în ultimul vagon, a șasea ajunse ultima piatră. Priveau vidul lăsat în urmă de versurile cu trup de piatră concasată. După câteva trenuri în reluare, dovadă că timpul se întorcea mereu înapoi, Nilă și Prunilă auziră întâi ecoul pe care Hugo, maestru al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
de Adjutantul respectiv. Și asta-i tot ce-i interesant la ea? zise Constantin dezamăgit. Nu chiar. Conform ăsteia, a fost adresată tuturor orașelor mari din Imperiu și au fost instruite să țină tot timpul pregătită o locomotivă și un vagon pentru orice persoană care prezintă "Codul". Codul? Cum adică? Este o parolă pe care o spui șefului de stație. El îți garantează folosirea garniturii rezervate, spusei eu. Se uitară amândoi ca și cum abia acum mă văzuseră pentru prima oara acolo. Deci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să încetinească și în curând abia se mișca. Nu se opri, ci doar continuă să se târâie de-a lungul primei căi ferate. Când trecu de marginea cavernei și lumina ei nu mai orbi pe nimeni din dom, puturăm vedea vagoanele albastre, ușor scorojite de timp. Ușa unuia se deschise și pe treptele sale apăru un bărbat bine făcut, puțin încărunțit, dar cu ochii albaștri pătrunzători. Venim din Leverif și ne ducem tot acolo! Urcați rapid! zise el cu mult entuziasm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
șase. În cinci minute va veni un mecanic și vă va duce unde doriți. Bagn se înapoie în clădire, uitând cu cine discutase și cum arătase grupul, crezând că ăsta e cursul cel mai indicat de a acționa. Mergând spre vagonul solitar ce staționa pe linia șase legat la o locomotivă, Corvium îl întrebă pe fostul Romb Argintiu: Ăla era codul? Oh! Da! Împăratului îi plăceau codurile de genul ăsta. Urcând treptele vagonului, putură vedea mecanicul desemnat cum se grăbește spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
cel mai indicat de a acționa. Mergând spre vagonul solitar ce staționa pe linia șase legat la o locomotivă, Corvium îl întrebă pe fostul Romb Argintiu: Ăla era codul? Oh! Da! Împăratului îi plăceau codurile de genul ăsta. Urcând treptele vagonului, putură vedea mecanicul desemnat cum se grăbește spre postul său. Capitolul 26 Ani Eram cu toții un pic confuzi. Nu ne așteptam la un asemenea ajutor și câțiva erau suspicioși, dar era prea târziu ca să dezbatem problema cu puștile la ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
abia se târâia și își ocupau deja locurile pe banchetele compartimentelor. Vom avea timp destul în timpul călătoriei! Și chiar dacă nu erau din partea Leverifului, îi puteam dovedi cu ușurință, căci noi eram aproape cinci sute de oameni, iar ei, poate treizeci. Vagoanele se succedau și mereu intrau alții și alții. Eu am rămas în urmă să mă asigur că vor intra toți. Unii, îndreptându-se spre tren, luară și câte un sac cu provizii sau o cutie. M-am strecurat printre toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Eu am rămas în urmă să mă asigur că vor intra toți. Unii, îndreptându-se spre tren, luară și câte un sac cu provizii sau o cutie. M-am strecurat printre toți cei care se înghesuiau spre ușile înguste ale vagoanelor și am ajuns într-un final în spate. Chiar în acel moment, o succesiune de bubuituri izbucniră deasupra noastră, tavanul se cutremură puțin și un nor imens de praf se porni dinspre tunelul prin care am intrat noi și răbufni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
prin care am intrat noi și răbufni în dom. Intrarea trebuie că se prăbușise! Mulțimea de elevi se împuțină văzând cu ochii și în curând mă vedeam nevoit să mă agăț de doi saci de provizii, să-i arunc în vagon și apoi să urc și eu. Nu era ultima garnitură. Mai erau două după cea în care m-am urcat eu. În câteva minute veni cel care ne-a îndemnat să urcăm. Băgasem mâna în faldurile mantiei și apucasem patul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
despre familia ei, despre cunoștințe și diferite puncte de vedere asupra lumii... despre aproape tot ce se poate discuta. Timpul a trecut pe nesimțite și după alte cinci, șase căni de ciocolată, deasupra pământului, ziua se prefăcu în noapte și vagoanele fură cufundate în întuneric. Trenul fugea pe șinele metalice de aproape o zi întreagă. Și-a găsit somnul la pieptul meu, într-unul din compartimentele din ultimele vagoane, unde nu mai era nimeni. Convoiul gonea de-a lungul liniei sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
șase căni de ciocolată, deasupra pământului, ziua se prefăcu în noapte și vagoanele fură cufundate în întuneric. Trenul fugea pe șinele metalice de aproape o zi întreagă. Și-a găsit somnul la pieptul meu, într-unul din compartimentele din ultimele vagoane, unde nu mai era nimeni. Convoiul gonea de-a lungul liniei sale și în spatele său, eu mă uitam la ea cum își găsește liniștea și pacea alături de mine. Este grozav sentimentul ăsta... A doua zi, târziu în amiază, am putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
când dădu cu ochii de mine, se apropie, mă luă de umeri, îngrijorată, și îmi reproșă de parcă aș fi pierdut ceva: Vladimir, unde e Corvium? Unde îmi e fiul? Capitolul 27 Cărarea lungă a reuniunii Fură destul de impresionați de interiorul vagonului. Se așteptau să fie mai spartan, dar era chiar cât se poate de confortabil. Mecanicul ajunse la postul său și în curând tremurul specific cuprinse locomotiva și garnitura. Zumzăitul motoarelor se alungi la un moment dat și dispăru complet. Vagabonzii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
experimente în legătură cu manipularea și controlul gândurilor. Și noi mergem s-o distrugem, nu? Da. Dacă n-o radem noi, generația din care fac parte va fi nimic mai mult decât niște păpuși. Plecă și se duse înspre locomotivă. Trecerea de la vagonul mobilat cu fotolii și paturi la încăperea plină de motoare și convertoare de energie era cât se poate de vizibilă. Trecu printr-un coridor îngust și la capătul lui dădu într-o incintă rotundă împrejmuită de geamuri, care ofereau mecanicului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
nu e chibzuit să procedăm astfel. Ăsta a fost ordinul și noi l-am respectat. Superb! Mai stătu câteva clipe să admire priveliștea. Undeva în stânga se ghicea suprafața unui lac. Așteptă până să treacă de el și se înapoie în vagon. Era tot noapte, iar ceilalți nu se treziră. Nici nu aveau motiv să-și curme somnul. Și așa nu aveau ce face... Următoarea zi a fost destul de plictisitoare. Trenul era pe pilot automat și mergea pe propria lui linie, deci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Brecht. Iar studenții, talentați și nebăgați în seamă, glumeau pe holuri: am văzut o piesă nouă, cu Victor în rolul principal. care, Rebengiuc?, aaa, nu, Victor de la secția 1 sculărie! mai joacă și Ștefan. care, Iordache? aaa, nu, Ștefan de la vagoane! mai juca și Dan. care, Puric? aaa, nu, Dan, portarul de la fabrică! e în regia lui Titus aaa, ăla de la croitorie! nu, nu, e Titus Segovia!!!... Care Titus Segovia deturnase spectacolul cu Bărbați și femei spre aplauze cumpărate ușor, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
doamna Mia nu părea în nici un caz să renunțe, se întoarse în compartiment. - De ce ai fugit de mine? Unde te-ai ascuns? - îl și luă la chestionat. - Unde să fug? De ce să fug? Am fost la niște amici în celălalt vagon să-mi iau la revedere că urmau să coboare. Oarecum satisfăcută de explicație, doamna Mia se așeză din nou provocatoare în fața lui George, zâmbindu-i fără nici cea mai mică urmă de discreție. Parcă-l și vedeam pe George coborând
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
dar fiecare cu drumul lui. A ieșit grăbită din compartiment, trăgânduși în grabă puloverul și a plecat. După plecarea din stație, la vreo zece minute de mers, apare George. - Unde-i nebuna, a plecat? - Cred că te caută prin celelalte vagoane. - Doamne, țăcănită femeie! - Hai, băi George! în loc să fii încântat că dintre toți te-a plăcut numai pe tine! Eeee, ia stai așa! Fiți atenți, ce figură! Au lipsit amândoi în același timp, nu? Dumnealui o face pe indignatul, și de
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]