19,069 matches
-
alături, constatăm ca nu mai putem opri timpul în loc. Ce încet trec zilele și ce repede trec anii! Și dacă ar muri Viky? Gândul acesta îmi vine uneori chiar dacă nu ia o formă netă și n-am curajul să-l mărturisesc întotdeauna. Nu trebuie, când vrei să te reprezinți în fața oamenilor, să-ți dăruiești virtuți, ca să capeți elogii pe care nu le meriți și nu ți se potrivesc. Ca și cum ai înșela lumea, intr-o țară străină, că ești autorul unei cărți
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
pleca odată!" Luam instinctiv, ca pretext, boala unei pisici, ca să mă războiesc cu soarta pentru neliniștea în care trăim mereu din pricina lui Viky sau din pricina trecutului Ioanei. Poate ca să plec e dorința mea cea mai intimă, fără să mi-o mărturisesc nici mie, poate că vorbeam astfel numai din exasperare. După ce suportasem situații grave fără explozii (cuvintele, ca să lovească bine, trebuie să aibă și sonorități), acum țip din pricina unei pisici. Neg toată încîntarea ce pretindeam că o am în Cavarna, în
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
simte atât de nenorocit încît devine insensibil, însă luciditatea îl face să se bucure de insensibilitatea lui - căci totul devine tăios, dur, absolutizant. Dragostea și ura se succed rapid și fiecare moment diferă de celălalt. "Cum aș putea să nu mărturisesc totul?" spune Ioana, iar Naratorul: "nu voi ierta-o niciodată, chinul va fi etern." La teza de literatură franceză, din nuvela A l'ombre des jeunes filles en fleur, elevele țin firește partea Hermionei și una se oprește la replica
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
și hotărâse că era cel mai sigur mod de a face față situației. — Dacă mai aveți și altceva ce-ați dori să-i spuneți Seniorului Inuchiyo, trimit încă un mesager, repetă Gozaemon, observând expresia preocupată a lui Katsuie. Katsuie le mărturisi celor doi îndoielile lui: — La consfătuire, am stabilit să trimit doi vasali de încredere, împreună cu Inuchiyo, pentru a negocia pacea cu Hideyoshi, dar acum nu mai știu ce să zic. Ce vreți să spuneți, stăpâne? întrebă unul dintre vasali. Nu știu ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Cum poți spune că mai ești un băiat? — Dar, Mamă, nu ești dumneata aceea care mă numește mereu „băiatul ăsta“, de dimineața până seara? — E doar un obicei, știi bine. — Ei bine, sper să mă numești întotdeauna astfel. Ca să-ți mărturisesc adevărul, deși îmbătrânesc necontenit, dezvoltarea minții mele pur și simplu nu poate ține pasul cu anii. Mai mult decât atât, Mamă, dacă n-ai fi aici, mi-aș pierde cea mai mare motivație și s-ar putea să mă opresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
zi însorită. Din clasa întâi nu-i rămăsese în amintire nicio zi ploioasă. Toate zilele fuseseră însorite și începeau cu Imnul Regal. Sub patrafirul pus peste creștet era aproape întuneric și stăruia mirosul dulceag de biserică. Cătălin auzise vocea preotului: Mărturisește păcatele, băiete. Ai fost cuminte? Da? Cu vocea sugrumată îi răspunsese: Am supărat-o pe mama. Bine, să n-o mai superi. Hai, du-te. La drept vorbind, nici lui nu-i prea păsa că n-o să mai facă religie
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
greșit în acte?... Băă! În secolu' trecut!... La sfârșitul secolului trecut, a încercat cumva să-și atenueze vinovăția Barnoschi Vasile... Păi da, da' în secolu' trecut!... Realitatea e că fusese și pentru Barnoschi Vasile un șoc când taică-său îi mărturisise că s-a născut în 1897. Asta, după ce mai înainte îi dăduse 1901 ca an al nașterii sale. Nu era cine știe ce diferență, dar Barnoschi Vasile s-a simțit înșelat cu patru ani. Și apoi, așa, psihologic vorbind, una era să
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
fie nedumerită. Nedumerită și nefericită, așa cum fusese toată viața, fără să fi apucat vreodată să-mi spună cam ce-și dorise totuși de la viață. N-a spus niciodată Sunt nefericită, și nici nu obișnuia să se plângă, dar mi-a mărturisit într-o zi, cu mulți ani în urmă, în timp ce străbăteam Strada de Mijloc întorcându-ne din oraș: Nu, nu sunt fericită. În egoismul meu de copil, i-am reproșat în gând că, dacă nu altceva, măcar simplul fapt că mă
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
care murise în împrejurări tragice. Nu știam mai nimic din trecutul ei de dinainte de venirea mea pe lume. Dar nici nu cred că aș fi reușit să scot mare lucru de la ea. Nu-mi place să povestesc despre mine, îmi mărturisise într-o zi. Nu numai să povestească despre ea nu-i plăcea, dar, aș zice, în general vorbea destul de puțin. Iar dacă aș fi asaltat-o cu întrebări, sunt sigur că mi-ar fi replicat nici nu știu dacă resemnată
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
se adresează Lilianei și se întoarce să se uite la un detaliu de pe crucea impunătoare, de marmură neagră, de la mormântul preotului paroh. Ultima dată l-a văzut la slujba de înmormântare a mamei. Avea șaptezeci și unu de ani a mărturisit-o el însuși într-o discuție privată cu un grup de enoriași. Pe vremea aceea era criză de preoți, așa că, în lipsa unui înlocuitor, părintele Samoilă era pregătit sufletește să mai ocupe un timp funcția de paroh: Un an... doi... Cât
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
masivă, care îi dă stabilitate. Ca dovadă, nu s-a răsturnat la cutremurul din '86. A fost cutremur în '86? Da, a fost, dar glastra albastră nu s-a răsturnat. Dar glastra de cristal?... Pe Lucian îl doare să-i mărturisească soarta vazei de cristal. Ea n-a avut norocul celei de sticlă albastră. Mai puțin stabilă, a căzut de pe etajeră și s-a spart. Lucian nu era acasă. La înapoiere a găsit-o la piciorul etajerei, cu piciorul rupt. Nu
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
altă poveste... 2 Dar poate chiar era. 3 Nu-mi aduc aminte să-l fi văzut vreodată pe Ion Schipor râzând. 4 "De fapt era cerșetorie mascată!" 5 Și asta nu de efort, ci de dorință. 6 Avea s-o mărturisească, indirect, în ziua când aveam să ajungem întâmplător la restaurantul Tic-Tac. 7 Iar dacă i se impusese, cum, de ce și de către cine? 8 Și asta suna ca un discurs. Un discurs plin de patimă. Ceea ce se vădea mai ales când
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
închiriase mașina în după-amiaza aceea: era Dan; apoi lucrurile s-au legat repede... L-au găsit pe Dave 2 în apartament, încă inconștient... au găsit și sperma în curul mort al lui Dan... au comparat mostrele... bingo! Cealaltă Carol a mărturisit că îl văzuse pe Dan după-amiaza, îndreptându-se către tabăra vagabonzilor. Bietul Dave 2! În mod clar, era o victimă a împrejurărilor, dar poate că... he, he, ar fi trebuit să exerseze mai mult... tăierea împrejur. Probabil că toți ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
ocazia să-l vedem pe doctorul Margoulies la el acasă. Poate că nu era tocmai drăguț. De fapt, nu era deloc drăguț - egoist, dominator, agresiv și duplicitar. Dar conștiincios, da - de o conștiinciozitate orbitoare și dureroasă, așa cum, fără îndoială, putea mărturisi și Naomi. În definitiv, cine altcineva decât Alan ar fi putut să-i citească pasaje din Leach și Jolly în timp ce ea dădea la boboci, la prima rundă de grețuri matinale? Alan pășea vioi. Corpul lui zvelt, înveșmântat într-un costum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
drogații se asociau în grupuri și spărgeau rândurile de navetiști și muncitori. Ploaia de primăvară continua să cadă din cerul murdar. Bull respira greu și precipitat. Era singur pe lume, își dădu el seama. Rupt de ceilalți, incapabil să-și mărturisească adevărata natură. Oh, de ce îi permisese lui Alan să-l seducă? Dacă nu s-ar fi întâmplat asta, s-ar fi putut adresa Autorităților Abilitate. Bull își dădea seama că e imposibil să fie complet singur în situația aceea nefericită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
să-l ia în seamă. Dus era acel Űbermensch care condusese vesel până la Wincanton; dus era și amantul lui Sybil; dus și Bunul Doctor, sfântul în devenire. Alan se gândea să meargă la șeful cabinetului, doctorul Fortis, și să-i mărturisească totul. Despre vaginul lui Bull și despre reacția pe care o avusese el. Despre lipsa de etică. Era imposibil ca acesta să fie lucrul cel mai nefiresc de care să fi auzit, nu-i așa? Poate că va fi apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
dintre ei cu un mariaj. Exact la fel se petreceau lucrurile când pe Naomi o deranja ceva. Alan era nevoit să petreacă o groază de timp ca să-i câștige încrederea, să scoată sunete empatice până când ea se hotăra să-i mărturisească ce lucru neînsemnat din ziua aceea o supărase într-atât. — Am avut o zi de rahat. Bull încă bolborosea deasupra paharului de sherry. Picăturile care îi umezeau buza de sus erau complet neatrăgătoare și la fel erau și ochii mici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
dădea seama că piciorul dezvoltase propria anatomie. Menstruația care debutase în cămăruța Ramonei luase sfârșit în douăzeci și patru de ore. În seara în care se întâlnise cu Alan la De La Warr Pavilion, Bull trebuise să îndure și umilința de a-i mărturisi acestuia, care începuse să se dezbrace în perimetrul strâmt al camerei cinci, că e „perioada aceea a lunii“. Alan chicotise la gândul că Bull ar putea avea menstruație, chiar și după ce văzuse feșele uscate și întărite. Îi explicase detaliat lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
pot să vă descriu cât de grozavă era liniștea ce se așternu, la vederea mea, peste numeroasa și onorabila adunare ce se afla în încăpere și, de asemenea, nici jena ce m-a cuprins nu-mi vine ușor a vă mărturisi. Probabil că arătam dezgustător. Am încercat să mă port cât mai natural, desigur, vreme în care am panoramat cu privirea-mi speriată întreaga încăpere, încercând să înțeleg cât mai multe din cele ce vedeam. Lumina din această sală era extrem de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
aceea, ca din întâmplare, calea unui alt cenaclu literar. Aici am avut încântătoarea surpriză să întâlnesc cu totul și cu totul altfel de oameni decât cei pe care îi văzusem la cenaclul lui John Euripide. Erau exact opusul acelora și mărturisesc că i-am îndrăgit pe loc, iar spiritul meu a cugetat cu admirație și binemeritată prețuire asupra lor, pentru că erau ființe minunate, de la care am avut de învățat nenumărate lucruri. Și chiar și astăzi, la atât de mulți ani după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
aproximativ o optime din manuscrisele integrale care există în aramaică și sunt ținute secrete în Biblioteca Vaticanului și care, de asemenea, există în slavona veche, la Biblioteca Regală a Habsburgilor (proprietate, în prezent, a statului austriac). Motto: "Și adevărul va mărturisi despre el însuși." EVANGHELIA PĂCII A LUI IISUS HRISTOS Și atunci, mulți bolnavi și schilozi au venit la Iisus, întrebându-L: "Dacă cu adevărat Tu cunoști toate lucrurile, spune-ne de ce suferim acum de toate aceste chinuri cumplite? De ce nu
Cărticică înspre… minte, trup şi suflet = mic tratat de bunăstare by Dan Alexandru Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/545_a_749]
-
modestă, pentru a merge nestingherită prin acea zi a verii, în directă armonie cu crângurile înfrunzite, intensitatea energiei care plutea pretutindeni în jur și plantele care se întindeau spre asfaltul prăfuit al șoselei... Eu o să merg în expediție, i-am mărturisit atunci, de parcă a-i spune acest lucru avea să mi aducă noroc în găsirea vestigiilor, de parcă ea ar fi fost deținătoarea unei absolute forțe a binelui, a unei benefice influențe, capabilă să modifice orice. Expediție? m-a întrebat binedispusă, cu
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
natura era domeniul ei absolut... Hamsterii au trecut unul după altul, apoi Portocala în urma lor. Ghidușa a venit lângă mine și m-a luat strâns de braț, ascunzându-se parcă de pod. Mie mi-e frică să trec, mi-a mărturisit, privind cu neîncredere podul din fața noastră. Haideți, ce faceți? ne-a strigat Iasomia, care aștepta dincolo, pe malul celălalt. Nu veniți? Nu vrei să treci? am întrebat-o pe Ghidușa care se agățase de brațul meu, ca și cum nu mai voia
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2900]
-
odată chiar că era s-o încurc din cauza celor învățate despre radioactivitate, dar n-are importanță, tot mai eram supărat pe el că mă dăduse afară din echipă, știam că astea sunt doar întrebări introductive, de fapt vrea să-i mărturisesc că eu i-am furat ventilul de la roata motocicletei, așa că de-al dracu’ n-am zis nimic și nici în ochii lui nu m-am uitat, mă uitam la mulajele din spatele lui, ăia dintr-a șaptea povesteau că există și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
avea 58 deaface. Nu există cuvinte în stare să redea bucuria cu care s-au revăzut și-și povesteau unul altuia toate aventurile prin care trecuseră din clipa despărțirii și până atunci. Rogero a folosit acest prilej pentru a-și mărturisi dragostea și a aflat la Bradamanta simțeminte asemănătoare, singura piedică ce se ridica între ei, a declarat fata, el trebuia să se ducă și s-o ceară, potrivit datinei, tatălui său, ducele Aymon, și, totodată, să-l părăsească pe falsul
AVENTURI ALE PAIRILOR De la curtea lui Carol cel Mare sec.al VIII-lea e.n. by Thomas Bulfnich () [Corola-publishinghouse/Imaginative/349_a_559]