16,970 matches
-
contribuit la educarea în spirit umanist a românilor, ei propunându-și cultivarea conștiinței patriotice prin cunoașterea culturii poporului. Importante sunt și scrierile lui Dimitrie Cantemir, în concepția căruia educația nu este o preocupare limitată doar la vârsta copilăriei și a tinereții, ci durează toată viața. În prima jumătate a secolului al XVIII-lea, contribuții la culturalizarea poporului au avut și reprezentanții Școlii Ardelene - Samuil Micu, Gheorghe Șincai, Petru Maior, I. Budai-Deleanu, Paul Iorgovici, Dimitrie Țichindeal. Ei au scris manuale școlare, cărți
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
vieții sociale. Dar utilizarea termenului învățare numai cu referire la școală și la copii și tineri este, evident, restrictivă. Învățăm nu numai în școală, ci și în afara ei, nu numai într-o anumită perioadă a existenței noastre (în copilărie și tinerețe), ci pe tot parcursul vieții. Și adulții/maturii învață, chiar dacă în mod specific, diferit; și ei sunt supuși unor activități de instruire-educare, de formare continuă pentru a se adapta dinamicii profesiunilor, solicitărilor diverse și în permanentă schimbare ale vieții. Așadar
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
adolescenței. Cauzele sunt multiple și nu e cazul să le inventariem in extenso. Cert este că prestațiile unor autorități în domeniu, precum A. Gessel, S. Freud și J. Piaget, care considerau că evoluția personalității umane este cristalizată deja în pragul tinereții, au alimentat această stare de lucruri. Desigur, este o viziune nu numai defectuoasă, ci și profund nedreaptă, din cel puțin trei motive: mai întâi, vârstele adulte, comparativ cu cele ale copilăriei și adolescenței, au o durată mult mai lungă; mai
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
forțat ceea ce este prin excelență multifocal, fluid și imposibil de încorsetat în „patul procustian” al unei etapizări rigide. Solidari cu o asemenea premisă, din considerente exclusiv didactice, ne vom organiza analiza în două registre distincte, dar conexe: unul care vizează tinerețea și altul care se referă la vârstele adulte mijlocii. 3.3.2. Tinerețea (24/25-35 de ani)tc "3.3.2. Tinerețea (24/25‑35 de ani)" Tinerețea este vârsta unei detente remarcabile, când, de regulă, toate subidentitățile persoanei (socială
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
procustian” al unei etapizări rigide. Solidari cu o asemenea premisă, din considerente exclusiv didactice, ne vom organiza analiza în două registre distincte, dar conexe: unul care vizează tinerețea și altul care se referă la vârstele adulte mijlocii. 3.3.2. Tinerețea (24/25-35 de ani)tc "3.3.2. Tinerețea (24/25‑35 de ani)" Tinerețea este vârsta unei detente remarcabile, când, de regulă, toate subidentitățile persoanei (socială, profesională, maritală și parentală) se cristalizează promițător. Având în vedere viteza formidabilă de
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
premisă, din considerente exclusiv didactice, ne vom organiza analiza în două registre distincte, dar conexe: unul care vizează tinerețea și altul care se referă la vârstele adulte mijlocii. 3.3.2. Tinerețea (24/25-35 de ani)tc "3.3.2. Tinerețea (24/25‑35 de ani)" Tinerețea este vârsta unei detente remarcabile, când, de regulă, toate subidentitățile persoanei (socială, profesională, maritală și parentală) se cristalizează promițător. Având în vedere viteza formidabilă de rotație a societății, precum și multiplele provocări ale vieții moderne
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
vom organiza analiza în două registre distincte, dar conexe: unul care vizează tinerețea și altul care se referă la vârstele adulte mijlocii. 3.3.2. Tinerețea (24/25-35 de ani)tc "3.3.2. Tinerețea (24/25‑35 de ani)" Tinerețea este vârsta unei detente remarcabile, când, de regulă, toate subidentitățile persoanei (socială, profesională, maritală și parentală) se cristalizează promițător. Având în vedere viteza formidabilă de rotație a societății, precum și multiplele provocări ale vieții moderne, tânărul adult trebuie să probeze o
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
Concret, este vorba, pe de o parte, despre împlinirea în profesie, dobândirea unui partener stabil și a rolului de părinte etc., iar, pe de altă parte, despre modelarea unei identități de sine mai profunde și mai rafinate. Dacă abordăm vârsta tinereții în arealul ideativ a lui Erikson (1965), vom preciza că ea reprezintă a șasea etapă a vieții. Resortul propulsator care îi asigură tânărului evoluția ulterioară constă în găsirea unui partener de viață pe măsură. În caz contrar, însăși capacitatea de
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
fi serios periclitată, alimentându-i tendința spre însingurare. Levinson et al. (1978), optează pentru termenul anotimp, în locul celui de „stadiu”. Important de reținut este că maturitatea se obține, conform opticii sale, printr-o suită de structurări și restructurări. Cât privește tinerețea, aceasta se extinde între 22 și 30 de ani, individualizându-se prin mai multe trăsături, dintre care câteva devin cruciale: dorința de a evada din „marsupiul” parental și de a-și dobândi independența, nevoia de a-și transforma visul în
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
conduce la o creștere în greutate, iar forța musculară declină ușor. La vârsta de 30 de ani, randamentul maxim este atins de metabolismul bazal, de indexul cardiac, de capacitatea respiratorie, de viteza de recepție neuronală, de capacitatea vitală etc. La tinerețe, starea de sănătate este, de regulă, foarte bună. Maladiile respiratorii sezoniere și cele cutransmitere sexuală sunt cele mai des întâlnite. Cercetările de ultimă oră reiterează din ce în ce mai ferm importanța capitală a stilului de viață în conservarea sănătății. Acesta semnifică deopotrivă o
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
femeii, precum și o nouă deschidere spirituală. Unii autori susțin că persoanele căsătorite sunt mai sănătoase decât cele care trăiesc singure, iar durata spitalizării e mai scurtă (căci soțul valid poate prelua servituțile asistenței medicale pentru partenerul său bolnav). La vârsta tinereții, prima în topul cauzelor de deces se plasează cu obstinație accidentele rutiere, urmate de maladiile neoplazice, cele cardiace și, în fine, de sinucidere și crimă. Vorbind despre configurația psihologică a adultului tânăr, vom observa că persoanele de sex feminin versus
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
o traiectorie ascensională de-a lungul ontogenezei, deoarece se bazează pe experiențe de învățare cumulativă. Cât privește inteligența fluidă, care depinde de viteza gândirii, a dexterității și a memoriei pe termen scurt, ea progresează până la adolescență, înregistrează un platou pe parcursul tinereții și declină treptat, începând cu maturitatea mijlocie. Evoluția intelectuală în ontogeneză (inclusiv a inteligenței) este fertilizată, indubitabil, de bogăția trusoului de cunoștințe al persoanei, dar și de persistența travaliului său intelectual curent. Este o aserțiune care se instituie ca o
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
și organizarea unor investigații secvențiale (de tipul celei realizate de W. Schaie șapud Lefrançois, 1996ț), care pot elimina deficiențele studiilor longitudinale și a celor transversale. Referitor la limbaj, testele de vocabular care au fost administrate demonstrează că acesta funcționează în tinerețe la parametri înalți, ceea ce nu absolvă tânărul de necesitatea stimulării asidue a acestei funcții. Altfel, adică în absența unei exersări sistematice, capacitățile lingvistice ale tânărului pot înregistra evidente eroziuni (Denney, apud Munteanu, 2004). Cât privește învățarea, definitorie pentru adultul tânăr
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
precis, între 34 și 40 de ani. Revigorarea respectivă e acompaniată de creșterea volumului și a distributivității atenției. Afectivitatea tânărului adult este de o bogăție și o intensitate particulară, iar efervescența dinamicii hormonale asigură un apetit sexual adeseori debordant. Vârsta tinereții este agrementată probabil de cele mai multe evenimente existențiale. Găsirea unui partener stabil de cuplu, respectiv căsătoria se plasează printre cele mai importante, alături de realizarea profesională. Savurând deliciile oferite de independența individuală, tinerii din Occident au provocat o scădere drastică a numărului
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
În continuare,longevitatea întru autenticitate a unui cuplu este alimentată de capacitatea partenerilor de a reinventa mereu relația și de a nu depune armele în fața inexorabilelor platitudini și uzuri. Debutul parentalității este un alt eveniment crucial, ce definește, adeseori, vârsta tinereții, generând multiple consecințe atât asupra cuplului, cât și a fiecărui partener. Ne plasăm în descendența ideativă propusă de Mucchielli (1974), care vorbește despre existența unui număr de patru faze în evoluția cuplului marital: cea a „lunii de miere” (de la câteva
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
util, unele căsnicii eșuează prin divorț. Rata divorțialității atinge un maximum în primii șapte ani de la căsătorie (Reiss, apud Munteanu, 2004), fiind mai afectate cuplurile care s-au căsătorit înainte de 20 de ani. Așa cum observă White (apud Birch, 2000), identitatea tinereții se definește nu numai printr-o diluare a interesului față de sine și o deschidere față de semeni(inclusiv față de vitregiții vieții), dar și prin sporirea receptivității față de rezonanțele umane ale valorilor. 3.3.3. Vârstele adulte mijlocii (35-65 de ani)tc
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
stopare a procesului prin dietă și gimnastică) și, nu în ultimul rând, ateroscleroza, cu toate pericolele ei. Referitor la atitudinea femeii față de menopauză, ea culisează între două extreme. Când persoana în cauză s-a lăsat prea mult confiscată de mirajul tinereții și alfrumuseții fizice, ea va trata climacteriul ca pe un veritabil dezastru. Dimpotrivă, când femeia respectivă a descoperit și savoarea unor valori mai puțin perisabile, precum cele interioare, menopauza este privită ca o eliberare de servituțile biologiei, pentru a se
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
maturității. Un studiu mai vechi semnat de Lehman (apud Munteanu, 1994) vehicula o idee interesantă, și anume aceea că fiecare domeniu solicită prioritar fie inteligența fluidă (și atunci marile performanțe din matematică, muzică, poezie sau chimie se înregistrează la vârsta tinereții), fie inteligența cristalizată (ceea ce determină ca succesele eclatante din filosofie, istorie, psihologie, literatură sau astronomie să fie apanajul vârstei adulte mijlocii). Încercând să surmonteze carențele deopotrivă ale studiilor transversale, cât și a celor longitudinale pe această temă (efectul cohortei, „moartea
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
a fost testat periodic, din șapte în șapte ani, pe o durată totală de 28 de ani, iar, la fiecare retestare, un nou eșantion era cooptat spre investigare. Au fost vizate șase capacități intelectuale. Dintre acestea, la maturitate, comparativ cu tinerețea, s-au conservat următoarele abilități: înțelegere verbală, memorie și fluiditate verbală, raționament și orientare spațială. Un declin evident s-a decelat în ceea ce privește viteza perceptivă șicapacitățile numerice. La rândul său, Baltes (apud Dacey și Travers, 2002) vorbește și despre existența unei
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
a descoperi noi orizonturi și a-și însuși noi deprinderi, capabile să le „îndulcească” gustul fad al pensionării. De menționat că multe femei adulte bat la porțile școlii, într-un fel de „meci revanșă” pentru niște visuri rămase suspendate la tinerețe sau, pur și simplu, pentru a-și fortifica imaginea și demnitatea de sine, în luptă cu toate avariile cauzate de vreme. Pe scurt, asimilarea unor noi cunoștințe și abilități (inclusiv cea de utilizare a calculatorului) constituie pentru adult, indiferent de
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
135 3.2.5. Caracteristici ale mediului social și cultural 136 3.2.6. Bariere în învățarea la vârsta adultă 137 3.3. Caracteristici bio-psiho-comportamentale ale vârstelor adulte (Anca Munteanu) 140 3.3.1. Considerații generale 140 3.3.2. Tinerețea (24/25-35 de ani) 141 3.3.3. Vârstele adulte mijlocii (35-65 de ani) 147 Bibliografie 153 Capitolul 4. Procesualitatea curentă în educația adulților 157 4.1. Proiectarea activităților de formare (Mariana Crașovan) 157 4.1.1. Principii didactice explicative
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
o terapeutică pentru carențele educației școlare, ci ca un fapt firesc și necesar pentru perfecționarea și dezvoltarea individuală continuă, pentru a face față „sfidărilor”, mereu noi, ale unei societăți în schimbare. De altfel, practica a demonstrat că granița dintre copilărie, tinerețe și vârsta adultă este uneori relativă, sub aspectul evoluției individuale și al nevoilor educaționale aferente. M. Knowles (apud Jarvis, 1983) încearcă să dea o soluționare și controversei legate de termenul adult. Conform Organizației Mondiale a Sănătății, este considerată adultă persoana
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
contribuit la educarea în spirit umanist a românilor, ei propunându-și cultivarea conștiinței patriotice prin cunoașterea culturii poporului. Importante sunt și scrierile lui Dimitrie Cantemir, în concepția căruia educația nu este o preocupare limitată doar la vârsta copilăriei și a tinereții, ci durează toată viața. În prima jumătate a secolului al XVIII-lea, contribuții la culturalizarea poporului au avut și reprezentanții Școlii Ardelene - Samuil Micu, Gheorghe Șincai, Petru Maior, I. Budai-Deleanu, Paul Iorgovici, Dimitrie Țichindeal. Ei au scris manuale școlare, cărți
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
vieții sociale. Dar utilizarea termenului învățare numai cu referire la școală și la copii și tineri este, evident, restrictivă. Învățăm nu numai în școală, ci și în afara ei, nu numai într-o anumită perioadă a existenței noastre (în copilărie și tinerețe), ci pe tot parcursul vieții. Și adulții/maturii învață, chiar dacă în mod specific, diferit; și ei sunt supuși unor activități de instruire-educare, de formare continuă pentru a se adapta dinamicii profesiunilor, solicitărilor diverse și în permanentă schimbare ale vieții. Așadar
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
adolescenței. Cauzele sunt multiple și nu e cazul să le inventariem in extenso. Cert este că prestațiile unor autorități în domeniu, precum A. Gessel, S. Freud și J. Piaget, care considerau că evoluția personalității umane este cristalizată deja în pragul tinereții, au alimentat această stare de lucruri. Desigur, este o viziune nu numai defectuoasă, ci și profund nedreaptă, din cel puțin trei motive: mai întâi, vârstele adulte, comparativ cu cele ale copilăriei și adolescenței, au o durată mult mai lungă; mai
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]