19,653 matches
-
poate fi luminos - și se poate pune în lumină -, poate ilumina - și se poate ilumina. Un spirit e luminos, dar cum vom ști oare că este luminos dacă nu ne iluminează? Și sunt oameni care se pun în lumină, cum obișnuim să spunem. Iar cei ce se pun în lumină o fac spre propria lor satisfacție. Se cunoaște oare pe sine cel ce se pune în lumină? Rareori. Căci nepreocupându-se să-i ilumineze pe ceilalți, nu se iluminează nici pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
ca pe un steag capturat dintr-o țară îndepărtată. La Paris, când am ajuns în Gare du Nord, am înțepenit. Erau prea multe culori și prea multe lumini! Nu era cenușiul și întunericul de acasă, cu care ochii mei se obișnuiseră. Așa am început eu să aprehendez Occidentul: SENZORIAL. Văzând, pipăind, mirosind, gustând, atingând. Nihil est in intelectum... știi tu povestea. Mi s-a făcut brusc frică și a trebuit să mă duc să fac pipi, ca animalele care, când sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
tu, Mircea, de aceea sunt mai supărată pe felul în care înțelegem să fim intelectuali publici, pe prostul nostru obicei să ne uităm din avion cu ochii în soare la cei mai amărâți ca noi. Pe vremea rezervațiilor pentru nomenclatură, obișnuiam să spunem că acolo stă clasa muncitoare prin reprezentanții ei nealeși. Și ce ar urma să facem acum: să spunem că poporul român are acces la liberă circulație și la educație prin reprezentanții săi? Să mă uit așa peste umăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Nu era de mine. Am petrecut o lună în zona Rădășeni, Fălticeni, prin satele de lângă Suceava. Intram în curțile oamenilor cu chestionarul în mână. Primele reacții erau mortale: - Doamnă, eu n-am decât un vițel și patru găini! Oamenii erau obișnuiți că oricine vine cu o hârtie în mână și arată a orășean vrea să le ia ceva, dacă se poate, chiar pielea de pe ei. Bariera era ucigătoare. Dacă treceai de ea după câteva zile de câștigare a încrederii, începea cealaltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
Kwanzaa. Dacă trimiți pe e-mail o felicitare, trebuie să ai grijă să fie Happy Holliday, nu Merry Christmas, ca să nu o dai în bară față de colegii cu alte credințe. Și cred că este normal și respectuos, dar trebuie să te obișnuiești puțin. Noi suntem așa de nesimțiți, încât facem un caz teribil din Paștele ortodox, tratând foarte la etc. pe cel catolic și protestant, aproape nici nu pomenim de sărbători evreiești sau musulmane. Ieri, când am ieșit din Kroger (un magazin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
șase minute ? Ce scriu ? 11.00-11.06 Privit în gol pe fereastră 11.06-11.12 Fantazat despre cum o să dau peste George Clooney pe stradă 11.12-11.18 Încercat să-mi ating nasul cu limba Dar adevărul e că te obișnuiești. Te obișnuiești să-ți împarți viața în bucățele mici. Și să muncești. Nonstop. Dacă ești avocat la Carter Spink, nu-ți permiți să stai degeaba. Nu te uiți în gol pe fereastră și nu fantazezi. Nu o poți face, atunci când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Ce scriu ? 11.00-11.06 Privit în gol pe fereastră 11.06-11.12 Fantazat despre cum o să dau peste George Clooney pe stradă 11.12-11.18 Încercat să-mi ating nasul cu limba Dar adevărul e că te obișnuiești. Te obișnuiești să-ți împarți viața în bucățele mici. Și să muncești. Nonstop. Dacă ești avocat la Carter Spink, nu-ți permiți să stai degeaba. Nu te uiți în gol pe fereastră și nu fantazezi. Nu o poți face, atunci când șase minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
cumva, s-a lipit de el. S-au întâlnit acum cinci ani într-un kibbutz și s-au căsătorit în Las Vegas. Teoretic, asta face ca ea să fie Lady Edgerly - dar se pare că nimeni nu s-a putut obișnui cu ideea asta. Mai ales familia Edgerly. — Mersi că ai venit. Și pentru asta. O îmbrățișez. Vă urez distracție plăcută în India. — Mulțumim. Freya urcă înapoi în taxi. Și, dacă vrei să vii, spune-mi. Inventează o urgență de familie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
zâmbesc. Mă duc să-mi iau un ceai. Vrei și tu unul ? — Ar fi... super. Mersi. Maggie dispare, iar eu îmi îngrop capul în mâini. Încerc să rămân calmă, dar simt cum mă cuprinde o groază crescândă. Trebuie să mă obișnuiesc cu ideea. Am făcut o greșeală. Am făcut o greșeală. Ce-o să mă fac ? Sunt încordată din cap până-n picioare, nu pot gândi limpede... Când, brusc, cuvintele de ieri ale lui Guy îmi răsună în minte și simt un val
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
și la greșeala comisă și la ce am de gând să fac în legătură cu asta. — A ! Ai dreptate. Da ! Mă străduiesc să-i surâd și-mi șterg pe șest palmele umede cu un șervețel. Pun pariu că încă nu te-ai obișnuit cu ideea ! Se reazămă de dulap. Am niște șampanie în frigider, pregătită pentru marele moment. — Ăă... foarte frumos ! Sinceră să fiu, Maggie, chiar trebuie să-mi văd de... — A. E vizibil ofensată. Bine, OK, atunci te las. În clipa în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
de menajere care să facă reverențe ? Doar nu suntem în Gosford Park. Cei doi continuă să se holbeze la mine. Trebuie neapărat să spun ceva. — Familia Edgerly ținea foarte mult la asta. Simt că mă furnică fața. Și m-am obișnuit așa. Îmi cer scuze, doamnă, n-o să se mai întâmple. Trish se apleacă și mai tare în față, cu ochii mici. Îi mijește la mine de parcă ar încerca să mă citească. N-are cum să nu-și dea seama că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Eddie pare surprins. Nu-ți putem pretinde să renunți la weekend ! Decât dacă este o ocazie specială, în care caz îți plătim în plus... vezi la punctul 9... Nu mai sunt atentă la el. Toate weekendurile libere. Nu mă pot obișnui deloc cu ideea. Nu cred că am avut un liber total liber de la doișpe ani. — E extraordinar. Ridic privirea spre el, continuând să zâmbesc. Vă mulțumesc foarte mult ! — Dar foștii tăi stăpâni nu-ți dădeau liber în weekend ? Eddie pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
s-a întâmplat niciodată să n-am nimic de făcut, de când aveam șapte ani. Mă dau jos din pat, mă duc la fereastră și mă uit afară la dimineața abia începută, la cerul albastru și transparent, și încerc să mă obișnuiesc cu ideea. E ziua mea liberă. Nimeni nu poate să-mi ceară nimic. Nimeni nu mă poate suna pentru a-mi solicita prezența. E timpul meu și numai al meu. Timpul meu personal. Cum stau așa la fereastră și meditez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
să fiu, eu m-aș cam muta aici, spun cu entuziasm. Nathaniel mă privește ușor ciudat. — Dar deja locuiești aici, îmi amintește. La auzul vorbelor lui, am revelația că are dreptate. Teoretic, așa e. Merg mai departe, încercând să mă obișnuiesc cu acest nou gând. Toată viața, cu excepția celor trei ani de Cambridge, n-am locuit decât la Londra. De când mă știu am avut un cod poștal care începe cu NW. Și un număr cu 0207. Asta sunt. Asta... am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Acum gata. Dă-ți jos șorțul. E timpul să savurăm ce-am pregătit. Își scoate șorțul și întinde mâna după șorțul meu. Nathaniel, ai terminat cu masa ? Nathaniel a intrat și a ieșit din bucătărie tot weekendul, și m-am obișnuit cu prezența lui. Ba, mai exact, am fost atât de prinsă cu gătitul, că abia dacă l-am mai băgat în seamă. Acum pune pe masa de lemn suporturi pentru farfurii, tacâmuri vechi cu mâner de os și șervete fine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
vei servi cina. Îmi aruncă o privire otrăvită, ridică o revistă și iese maiestuoasă din bucătărie. Mă uit lung după ea și mă copleșește încet o resemnare binecunoscută și apăsătoare. Mi s-a întâmplat de atâtea ori că m-am obișnuit. O să-mi contramandez întâlnirea cu Nathaniel. Altă întâlnire... altă amânare... Însă, brusc, am o revelație. Nu mă mai aflu la Carter Spink. Și nu sunt nevoită să accept fără să crâcnesc așa ceva. Ies valvârtej din bucătărie și o găsesc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
nici măcar o secundă de întuneric sau de liniște totală. N-am auzit niciodată o păsăre ciripind. N-am văzut nici o stea. Îmi dau capul pe spate instinctiv, și mă uit la cerul senin al nopții. Încet, în timp ce ochii mi se obișnuiesc cu întunericul, încep să disting deasupra mea mici punctișoare de lumină, care formează tot felul de desene și de forme pe care nu reușesc să le descifrez. Are dreptate. Nici eu n-am văzut stelele de deasupra Londrei. — Dar tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
au îndrăznit să mă șteargă cu totul ? Am fost un avocat bun. Am fost un avocat al naibii de bun. — Nu vrei să te odihnești un pic ? Iris vine la mine și mă atinge pe umăr. E destul de greu, când nu ești obișnuit. Ce rost are ? Cuvintele îmi scapă fără să vreau. Serios, ce rost are ? Să faci pâine. O faci și pe urmă o mănânci. Și s-a dus. Mă opresc brusc, neștiind nici eu ce m-a apucat. Am respirația precipitată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
a descoperit de una singură ițele unui scandal financiar ce implica firma. Cu toate acestea, în momentul când i s-a oferit statutul de partener egal, Sweeting și-a motivat decizia prin presiunea constantă și lipsa timpului liber. M-am obișnuit să am o viață a mea, a spus, în timp ce partenerii o implorau să rămână. Un fost angajat Carter Spink care a refuzat să-și facă publică identitatea a confirmat condițiile de lucru stresante de la firma de avocatură. „Vor să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pe o latură, o fântână acoperită, cu o pompă de scos apa și o roată mare de fier, la umbra a doi platani înalți. Cipriano Algor făcu cu mâna unor bărbați care stăteau la taifas, dar nu se opri cum obișnuia după ce dusese vasele la Centru, într-o clipă ca asta nu-și putea închipui ce i-ar face plăcere, oricum nu o conversație, fie ea și cu oameni pe care-i cunoștea. Olăria și casa unde locuia împreună cu fiica și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
astea, Doar nu crezi c-o să te las singur, O să vii să mă vezi din când în când, Tată, te rog, vorbesc serios, Și eu, fata mea. Marta se ridică să schimbe farfuriile și să servească supa, pe care familia obișnuia s-o mănânce după masă. Tatăl o urmărea cu privirea și se gândea, Discuția asta complică lucrurile, mai bine i-aș spune imediat. N-a făcut-o totuși, deodată fiica lui avea din nou opt ani, iar el îi spunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
încerca să modeleze o păpușă dintr-o fărâmă de lut care, fiind prea moale, i se lipea de degete, Nu e bun, încearcă mai bine cu ăsta, o să vezi că reușești, a spus tatăl. Marta îl privea îngrijorată, el nu obișnuia să mănânce cu capul plecat, parcă încerca, ascunzându-și chipul, să-și ascundă și grijile, poate din pricina discuției cu Marçal, dar am mai vorbit despre asta și nu arăta așa, o fi bolnav, pare prăbușit, lipsit de putere, în ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
nu-și mai merite reputația de muncitor matinal, câștigată într-o viață de multă trudă și puține sărbători. Acum se scoală când soarele e pe cer, se spală și se bărbierește cu mai multă tihnă decât cea indispensabilă unui chip obișnuit cu rasul și unui trup deprins cu curățenia, mănâncă puțin, dar în tihnă, și, în sfârșit, fără mai mult entuziasm decât cel de la trezire, merge să lucreze. Astăzi, totuși, după ce-a dormit restul nopții visând un tigru care venise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
pentru că nu vrea, Dacă îl păstrăm, n-o facem ca să bea apă din baltă de parcă ar fi fără căpătâi, obligațiile sunt obligații. În timp ce Cipriano Algor se străduia să pronunțe fraze slobode, aproape fără sens, cu singurul scop de a-și obișnui câinele cu sunetul glasului său, dar unde dinadins, cu insistența unui refren, cuvântul găsit revenea în mod repetat, Marta aduse o strachină mare de lut, plină cu apă limpede, pe care o puse lângă cușcă. Înfruntând scepticisme, din plin justificate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mână plicul cu desenele și propunerea, și deși câinele Găsit nu avea idei clare despre ce sunt și la ce servesc plicurile, propunerile și desenele, învățase totuși de-a lungul vieții că oamenii care se pregătesc să urce în mașini obișnuiesc să ia cu ei lucruri pe care, de obicei, le aruncă pe bancheta din spate. Instruit de aceste experiențe, se înțelege că memoria lui Găsit l-a făcut să creadă că Marta își va însoți tatăl în această nouă excursie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]