20,251 matches
-
ca un singur cimpoi. Vagonu - talanga, balanga - a luat-o spre centru; mergea baban, ca o mamă tânără care, sotto privirea unui babbo, duce În pântece generațiile moderne care mâine Își vor cere locu la marile picnice ale veții. La sânu ei, c-un călcâi pă scară și altu fără domiciliu legal, mergea polișinelu tău iubit, adică măndel. Un observator ar zice că vagonu cânta; văzduhu pleznea sub impulsu la cântec; cântăreții ieram noi. Puțin nainte dă strada Belgrano, viteza s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
răspuns: — Laconism ie numele la cum să câștigi pretenia asta. Că ț-au tras bătaia ca să-ți ții gura n-are pentru mine nici un chichirez. Tonu Încrezător m-a făcut să mă Întind la parole. — Domne, Încălzești un șarpe la sân. Ofidianu ăla ie foncționaru Julio Cárdenas, dă-l știe pleava dă Telescop. Nu-i ajunge că calcă morala În ogeacu ăsta sever: cu scopuri dă nu să poate zice, a furat dă la matale două bătrâne juma dă pesos. — Acuzația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
pare limpede că, în acele zile de cumpănă, și-a iubit Biserica mai mult decât pe sine"11. Revenirea în scaunul patriarhal s-a petrecut, după cum spunea Dan Pavel 12 în 1990, pentru a fi evitate luptele pentru putere în sânul BOR, dovedindu-se, pe termen lung, soluția cea mai puțin rea și, până la urmă cea mai profitabilă pentru Biserica Ortodoxă în ansamblu. Perioada care a urmat a fost una de reconstrucțe, chiar dacă procesul a fost greoi și nefinalizat până azi
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
de recuperare instituțională sunt și cele care vizează restituirile patrimoniale clădiri, pământuri, obiecte dar și morale, precum și a soluțiilor de finanțare compensatoare, cu consecințe semnificative asupra renegocierii postcomuniste a regimului general al cultelor, în aceeași logică, foarte populară atât în sânul Bisericii cât și în ansamblul societății, că aproape toată lumea a fost, de fapt, o victimă a regimului. Sunt puse în evidență suferințele individuale și persecuțiile îndurate de un număr limitat de persoane, făcând din acestea amintirea reprezentativă și privilegiată a
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
lumea familiei și a prietenilor, precum și a amintirii "disidențelor discrete" (care, uneori, presupuneau în același timp un anumit grad de complicitate cu autoritățile politice sau/și mai ales cu oamenii care le întruchipau). Mare parte a reconstrucției memoriei comunismului în sânul Bisericii Ortodoxe Române s-a făcut pe un ton defensiv. Confruntați cu interpelările presei, cu acuzațiile venite din partea societății civile sau a altor confesiuni, cu organismele instituite de statul român care par să-și propună o răscolire a subteranelor memoriei
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
către spațiul liturgic și al vieții monastice (a fost înregistrată o revenire fără precedent în istoria BOR a vieții liturgice, a revigorării vieții monahale). După această mișcare s-a simțit, firesc, nevoia de însușiri de noi cunoștințe comunicate fie în sânul comunități parohiale (monastice), fie prin diferite alte mijloace. Numai că BOR nu a fost pregătită în asnsamblu pentru acest moment, fapt care a condus la șanse crescute pentru prozelitismul sectar, iar ulterior la căutarea tot mai intensă de modele discursive
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
coniac, după aceea un marghiloman, apoi iar coniac, tot așa de la o zi la alta, "știți, eu niciodată cînd beau nu..." Ziaristul a chicotit ,,eu dimpotrivă, numai cînd beau, asta-i bună, eu dimpotrivă" și a plecat lăsîndu-se acoperit de sînul abundent al femeii. Era mai înaltă ea ori mai scund el. În astfel de situații e mai bine să nu-ți exprimi opinia. "Dacă ai noroc, dom'le, te găsesc încă din prima zi. Dacă nu, stai și rabzi. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
oricînd oricine va fi scos din rînd și va fi pedepsit, iar cei rămași la locul lor vor răsufla o clipă ușurați că nu sînt ei cei nenorociți și vor trăi mai departe cu teama în suflet, cu frica în sîn, rugîndu-se, făcînd orice să nu pice măgăreața pe ei. Or, toate acestea nu mai puteau fi considerate ordine și disciplină, așa cum fusese învățat el că sînt și pe fiecare trebuia să le slujească și să le ocrotească, ei erau cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
vrea să moară pe mare, minerul în mină... Hotărât, eram pus pe nimicirea capodoperelor, și numai Fructele mâniei de Steinbeck scăpa, deși nici acolo nu-mi mai plăcea finalul forțat, cu un bărbat amenințat de inaniție care suge lapte din sânii unei tinere femei. Fără să știu, eram obosit de drum, de urcușul de la gară cu geamantanul în mână până în dealul Furnica unde erau vilele destinate tuturor artiștilor. Chiar în aceeași zi vroiam să mă și apuc de scris! "Mai e
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
despre Balzac este, cel puțin, o nebunie deșartă, dacă nu te pândește, major, și mai și, riscul unui penibil și devastator eșec sau, de ce n-am exagera puțin... moartea, da, chiar dânsa în persoană, fermecătoare și picant-ademenitoare și longilin-bombată-n șoldurile sânilor însfârcuiți maro, poros (bumbeleul are găurele!). Obișnuiți din pruncie să-l confundăm pe Balzac cu Comedia umană, facem ochii mari, cepoși, emerveiați, pavilioanele urechilor ni se transformă-n farfurii adânci de porțelan cartilaginos și străveziu, pipăitul furnicărește-n buricele degetelor agilități
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
la cap. Era în firea lucrurilor. — Laurence, repetă. Domnul doctor Laurence Westcott. Domnul și doamna doctor Laurence Westcott. Asistenta o privi pe Henrietta plecând și repetând, ca pe o mantră, numele domnului doctor Westcott. Poate că era țicnită. Îngrijirea în sânul comunității nu era întotdeauna ideea cea mai inspirată. Simplul fapt că purta un costum bej de in nu însemna că nu era o schizofrenică periculoasă care avea să-și sfâșie hainele de pe ea și să-l urmărească pe domnul doctor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
viu colorată. Pereții erau acoperiți cât vedeai cu ochii de poze cu bebeluși. Nou-născuți înfășați atât de strâns, încât li se vedea doar o porțiune din față, bebeluși cărora li se făcea pentru prima dată baie, bebeluși care sugeau la sân, bebeluși în brațele mamelor care străluceau de fericire. Sentimentul de bucurie, ușurare și recunoștință pe care îl trăiau părinții era atât de intens, încât umplea locul de lumină. Pentru Fran, cea mai emoționantă imagine a fost fotografia mărită a uneia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
desfacă încheietoarea. Ea fu cât pe-aci să facă o glumă despre bunele maniere în pat, dar se opri la timp. Simțul momentului oportun nu fusese niciodată punctul ei forte. — Ești minunată, Francesca Tyler, spuse el cu simplitate, mângâindu-i sânul stâng. Se aplecă și îi sărută sfârcul care se întărise. — Și tu, răspunse Fran, privindu-l drept în ochi. Deși era înalt, aveau aproape aceeași statură. Întinse mâna spre cureaua de la blugii lui și el lăsă să-i scape un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
să se dovedească un amant egoist? După aceea, ca și cum și-ar fi amintit de ea și de obligațiile lui față de ea, o privi în ochi. — Iartă-mă. Dar te doream așa de mult. O îndepărtă de el și îi atinse sânii blând, cu un deget iscoditor, ca un copil care se minunează în fața unei jucării noi. Se cutremură sub atingerea lui, împingându-și involuntar muntele lui Venus înspre cealaltă mână a lui până când el își strecură un deget înăuntru și îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
altcineva decât cu Jack. Aștepta ca rușinea să i se așeze sumbru pe umăr și să înceapă s-o roadă pentru că se comportase atât de scandalos, dar tot ce simțea era o fericire amețitoare, compromițătoare. Apoi buzele lui îi sărutară sânul, sfârcul trandafiriu se întări sub atingerea limbii lui, iar degetul lui îi exploră cu delicatețe regiunea umedă, străjuită de păr pubian. Fran avu senzația că un impuls electric unise cele două centre ale plăcerii, îndoindu-i desfătarea, până când simți că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
că face asta frecvent. Fiul lui nici măcar nu clipise la vederea unei femei străine, goale pușcă, tocmai ieșită din patul tatălui său. Ce vârstă avea? Paisprezece? Cincisprezece ani? Vârsta la care cei mai mulți băieți ar muri de rușine auzind doar cuvântul „sân“, darămite să mai fie în stare să înfrunte, fără a clipi măcar, realitatea pe care o denumea. Cum putea Jack să fie atât de iresponsabil? Să aducă femei acasă și să le lase să umble bine mersi în pielea goală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
termenul de garanție. — Ei, nici chiar, dar ai început să ai tabieturi de fată bătrână. Când ai făcut ultima dată ceva cu adevărat spontan, nebunesc și incitant? Îi răsări brusc în minte imaginea lui Jack Allen, cu gura lipită de sânul ei, în timp ce atingerea degetelor lui stârnea o văpaie mistuitoare în întreaga ei făptură. Încetează, își spuse și încercă să evoce o altă imagine, mai potrivită. Nu reuși să găsească nici una. E ciudat, nu-i așa? medită Henrietta plină de ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
luă ziarul rival. Aproape că îi scăpă un oftat. Respirația i se acceleră și simți că îi transpiraseră palmele. Cum putuse? Cum putuse Jack să o trădeze așa? Pe prima pagină să lăfăia o fotografie a grăsanei din parc, cu sânii ei proeminenți și coapsele cât trunchiurile de copac ascunse discret sub o rochiță înflorată, care cerea ca parcurile locale să devină locuri unde mamele și femeile singure să fie apărate de tot felul de vagabonzi care dădeau târcoale și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
din comunicate de presă ale consiliului local cu care Mike Wooley arunca în Sean McGee, până când găsi în sfârșit un telefon într-un colț izolat al departamentului sportiv. Din cauza poziției, se trezi uitându-se la fotografia unei femei cu niște sâni așa mari, încât trebuie să fi luat Growmore, dar cel puțin era liniște. Ce-o fi apucat-o pe maică-sa? Formă numărul lor, încercând să țină în frâu scenariile despre ce i s-ar fi putut întâmpla lui Ralph
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
nu e corect. Laurence ne-a ajutat enorm. — Pe cine a ajutat? Dumnezeule, Fran, trebuie să existe o altă soluție în ceea ce-l privește pe Ralph. Dacă ar fi tatăl meu, aș găsi o modalitate de a-l îngriji în sânul familiei sau, pentru numele lui Dumnezeu, care mai e rolul familiei? Văzând durerea din ochii lui Fran, își dori să-și fi putut retrage cuvintele. Dar nu putea. Amintirea umilinței lui Ralph era încă vie în mintea lui. Plecă la fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Ne distrăm de minune. Cred că o să spun pas experimentelor lui culinare însă. Azi dimineață mi-a pus salată de varză în ceai. Fran era gata să-i spună cât de emoționată fusese să-l vadă pe Ralph reintegrat în sânul unei familii și să-i mulțumească încă o dată lui Jack pentru generozitatea sa. Ar fi adăugat poate cât de mult se înșelase în privința lui Jack însuși - concluzia ei pripită că trebuia să fie un tată dezastruos când părea să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
la loc și-și șterse mustățile zbârlite. Grăi iar cu glasu-i ostenit: — Am auzit că la Sărățeni o duc mai bine rumânii... Sandu nu-mi dădu voie să răspund. Își repezi arătătorul drept, înainte: Cum? foarte bine! acolo, ca în sânul lui Avram! Ți-o spun eu, neică Marine, pe onoare! Omul dădu din cap. Crâșmarul îi puse în mână a doua țuică. O sorbi și pe asta încet. Începu după aceasta să se scociorască în chimir. Scuipă cu greață și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
odată pe-acolo, până se gândea la Ion acela, care cine știe ce suflet de creștin năcăjit o fi fost; pe urmă deodată întorcea capul și stătea privind spre nevastă-sa Măriuca. Naltă și subțirică, în catrință de lână, strânsă tare sub sâni cu brâu îngust, cu cămașă albă ca helgea, se strecura pe ușă și trecea fără zgomot prin iarbă, spre fântână. Cozile strâns împletite și le lega totdeauna în cunună. Era albă la obraz, parcă bolnavă, cu ochii triști. Odată l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
poate să se poarte Voinea cu mine? Ca un bărbat cu nevastă-sa... Și rămase gândindu-se. Tăcurăm amândoi o vreme. Apoi femeia întoarse spre mine ochii mari, frumoși și-și îndreptă într-un oftat mijlociul subțire, încins strâns pe sub sâni cu brâul îngust. —Hei, ce știi dumneata! încă n-ai dat de nacaz! Dumneata ești ca mierla ceea, care a cântat ș-a tăcut... Și un zâmbet iute îi lumină fața și ochii și răspunse ca un fulger în sufletul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
de puțin! Își amintea de copilul ei, și i se strângea deodată inima, în visurile-i de noroc. O îndoială totuși răzbătea. De aceea încă n-a spus lui tată-său, căci cine știe... cine știe... Pruncul creștea încet-încet în sânul ei, și-i bine întăi să fie pe deplin încredințată de înaintarea lui Ștefan, și pe urmă să spuie picherului: „Da, am greșit, dar în luna lui mai facem nunta...“ Dar întăi trebuie să aibă făgăduială în toată puterea cuvântului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]