19,653 matches
-
nici nu exist pentru voi, comentă el cu amărăciune. Prins cu ocaua mică, Cipriano Algor încropi o explicație în care se amestecau nervozitatea și concentrarea proprie oricărei creații artistice cu lipsa de amabilitate cu care santinela de serviciu la telefon obișnuia să le răspundă rudelor gardienilor care locuiau în afara Centrului, și, în sfârșit, cu câteva cuvinte decorative, grăbite, menite să umple și să încheie discursul. Din fericire, trecerea pe lângă camionul incendiat abătu atenția de la un diferend gata-gata să devină o ceartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
speranțele care au agitat casa și olăria în ultimele zile, și, trecând la chestiuni practice, au calculat timpul necesar pentru fiecare fază de producție, ca și respectivii factori de siguranță, totul fiind diferit de condițiile de producție cu care erau obișnuiți, Totul depinde de numărul de păpuși care va fi comandat, sper să nu fie nici prea puține nici prea multe, vom aștepta să vedem de unde bate vântul, ca pe vremea când nu existau sere de plastic, comentă Cipriano Algor. După ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Olarul îi privi cu mirare, de parcă toate lucrurile din lume și-ar fi schimbat brusc sensul, poate pentru că se gândise la vecina Isaura mai mult pentru numele pe care-l purta decât pentru femeia care era, într-adevăr nu e obișnuit, nici măcar în gândurile distrate, să înlocuiești ceva prin altceva, doar dacă n-o fi consecința faptului că a trăit mult, poate că există lucruri pe care începem să le înțelegem doar când ajungem acolo, Ajungem acolo, Unde, La bătrânețe. Cipriano
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
aici, că pentru barbotină nu e bună pasta roșie care conține caolin, iar a noastră are caolin, cel puțin treizeci la sută, Nu mă mai ajută capul, cum de nu m-am gândit la asta, Nu te învinui, nu suntem obișnuiți să lucrăm cu barbotină, Așa e, dar sunt cunoștințe olărești de grădiniță, abecedarul meseriei. Se uitară unul la altul deconcertați, nu mai erau tată și fiică, viitor bunic și viitoare mamă, ci numai doi olari puși în încurcătură de nemăsurata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
doua de lucru, explică Marta, Cu o asemenea încurcătură de săptămâni, una da, alta ba, nu e de mirare că tu și tata sunteți cam zăpăciți, Fiecare din motivele lui, eu, de exemplu, sunt gravidă și încă nu m-am obișnuit de tot cu ideea, Dar tata, Tata va spune singur, dacă vrea, Nu sufăr de altă zăpăceală decât că am o mie două sute de păpuși de fabricat și nu știu dacă sunt în stare, îi tăie vorba Cipriano Algor. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
această împrejurare, adică, motivul ultim al unei iritări, ilogice din toate punctele de vedere, pe care nu vroise sau nu fusese în stare s-o ascundă. E foarte probabil că va încerca să ne păcălească spunând, de exemplu, că se obișnuise cu vizitele zilnice ale lui Cipriano Algor și că, deși din respect pentru adevăr, n-ar fi putut jura că sunt prieteni, oricum avea pentru el o anumită simpatie, mai ales din pricina nenorocoasei situații profesionale în care se afla bietul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mintea, are nevoie, nu mă mai gândesc decât la mulaje, măsurători și amestecuri, Mă va ajuta și pe mine să-mi aerisesc mintea, așa că mergem amândoi după Marçal, Găsit rămâne să păzească castelul, Dacă așa vrei, Lasă, glumeam, dumneata, tată, obișnuiești să mergi după Marçal, eu obișnuiesc să stau acasă, trăiască obiceiul, Serios, să mergem, Serios, du-te. Zâmbiră amândoi și dezbaterea chestiunii centrale, adică, motivele obiective și subiective ale obiceiului, a fost amânată. După-amiază, când a venit momentul, și fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
gândesc decât la mulaje, măsurători și amestecuri, Mă va ajuta și pe mine să-mi aerisesc mintea, așa că mergem amândoi după Marçal, Găsit rămâne să păzească castelul, Dacă așa vrei, Lasă, glumeam, dumneata, tată, obișnuiești să mergi după Marçal, eu obișnuiesc să stau acasă, trăiască obiceiul, Serios, să mergem, Serios, du-te. Zâmbiră amândoi și dezbaterea chestiunii centrale, adică, motivele obiective și subiective ale obiceiului, a fost amânată. După-amiază, când a venit momentul, și fără să-și schimbe hainele de lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
și comentată într-o conversație în trei, dacă nu cumva, cu cea mai lăudabilă prudență, Marçal a vrut pur și simplu să evite o nouă reluare a spinoasei chestiuni a mutării în Centru, care am văzut cum începe și cum obișnuiește să se termine. A doua zi de dimineață, când Cipriano Algor se apucase iar de treabă, Marçal intră în olărie, Bună ziua, spuse, a venit ucenicul. Marta îl însoțea, dar nu se oferi să lucreze, deși era sigură că, de astă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
cu tot ce-l înconjura. E cam dezordine, se scuză Cipriano Algor, nu e deloc ca înainte, când făceam vase aveam o normă, o rutină stabilită. E doar o chestiune de timp, spuse Marta, cu timpul mâinile și lucrurile se obișnuiesc unele cu celelalte, după aceea nici lucrurile nu se mai încurcă nici mâinile nu se mai lasă încurcate, Noaptea mă simt atât de obosit încât mă dor mâinile numai când mă gândesc că trebuie să pun ordine în acest haos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
și esențial al unei persoane, adică, personalitatea ei, modul ei de a fi, trăsăturile ei proprii și inconfundabile. Să se admită în personaj toate contradicțiile, dar nici o incoerență, și asupra acestui punct insistăm în mod special, pentru că, spre desosebire de ce obișnuiesc să prescrie dicționarele, incoerența și contradicția nu sunt sinonime. În interiorul propriei sale coerențe se va contrazice o persoană sau un personaj, în timp ce incoerența, fiind, mai mult decât contradicția, o constantă a comportamentului, respinge contradicția, o elimină, nu înțelege să trăiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
i-am dat de mâncare câinelui, am prânzit, m-am odihnit puțin, și iată-mă, dar acolo, cum a fost, Nimic special, spuse Marçal, cum le spusesem deja despre Marta, n-au fost mari sărbători, sărutările și îmbrățișările care se obișnuiesc în acest ocazii, despre restul nu s-a vorbit, Mai bine așa, spuse Cipriano Algor, și continuă să verse ghipsul moale în mulaj. Îi tremurau puțin mâinile. Vin să te ajut, mă duc să mă schimb, spuse Marçal. Marta nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
de zgardă și, din nou, fără să pronunțe nici un cuvânt, îl prinse în lanț. Apoi intră din nou în bucătărie și închise ușa. Pariul era că Găsit se va gândi la cele întâmplate, se va gândi sau va face ce obișnuiește în asemenea situație. După două minute, îl eliberă din nou din lanț, se cuvenea să nu-i dea animalului timp să uite, în memoria lui trebuia instalată relația între cauză și efect. Câinele întârzie mai mult să-și pună labele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
a orașului cu înșelăciunea conștientă care îl manipula și îl absorbea, lui Cipriano Algor îi veni în minte că nu se pierduse numai dimineața, obscena frază a subșefului făcuse să dispară ce rămăsese din realitatea lumii unde învățase și se obișnuise să trăiască, de acum înainte totul va fi doar iluzie, absență a sensului, interogații fără răspuns. Îți vine să intri cu furgoneta în zid, se gândi. Se întrebă de ce n-o făcea și de ce n-o va face, probabil, niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
dar au destule motive pentru a deveni prietene bune. Cu discreție, ca vorbele ei să nu poată ajunge la urechile stăpânului magazinului, Marta o întrebă pe Isaura dacă îi plăcea munca iar ea îi răspunse da, se simțea bine, te obișnuiești. Vorbise fără mulțumire, dar cu fermitate, ca și cum vroia să arate clar că plăcerea n-avea nici o legătură cu slujba, că fusese voința, și numai ea, cea care o făcuse să accepte. Marta își amintea c-o auzise spunând cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
rămas bun, trebuia să se ocupe de alt client, Salută-i din partea mea, spuse, dacă în momentul acel Marta ar fi întrebat-o, Ce se va întâmpla cu tine când vom pleca, poate ar fi răpuns ca adineauri, liniștită, Te obișnuiești. Da, am auzit spunându-se de multe ori sau o spunem noi înșine, Te obișnuiești, o spunem, sau ni se spune, cu o seninătate care pare autentică, pentru că, într-adevăr, nu există, sau încă nu s-a descoperit, un alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
în momentul acel Marta ar fi întrebat-o, Ce se va întâmpla cu tine când vom pleca, poate ar fi răpuns ca adineauri, liniștită, Te obișnuiești. Da, am auzit spunându-se de multe ori sau o spunem noi înșine, Te obișnuiești, o spunem, sau ni se spune, cu o seninătate care pare autentică, pentru că, într-adevăr, nu există, sau încă nu s-a descoperit, un alt mod de a ne mărturisi resemnările cu demnitate, ce nu întreabă nimeni este cât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
sau ni se spune, cu o seninătate care pare autentică, pentru că, într-adevăr, nu există, sau încă nu s-a descoperit, un alt mod de a ne mărturisi resemnările cu demnitate, ce nu întreabă nimeni este cât de greu te obișnuiești. Marta ieși din magazin aproape în lacrimi. Cu un soi de remușcare disperată, ca și cum s-ar fi acuzat că a înșelat-o pe Isaura, se gândi, Dar ea nu știe nimic, nici măcar nu știe că suntem pe picior de plecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Algor mergea doi pași în urmă, șovăielnic, de parcă l-ar fi tras tras un fir invizibil. Am emoții, rosti încet Marta ca să n-o audă tatăl, O să vezi că, după ce ajungem aici, totul va deveni simplu, trebuie doar să ne obișnuim, răspunse Marçal, și el cu voce scăzută. După câțiva pași, cu un glas acum normal, Marta întrebă, La ce etaj este apartamentul, La al treizeci și patrulea, Așa de sus, Mai sunt încă paisprezece etaje deasupra noastră, O pasăre, într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
mobila e dintr-un lemn bun, evident, mobilele trebuiau să fie diferite de ale noastre, așa se poartă acum, în tonuri clare, nu ca cele pe care le avem dincolo, care par trecute prin cuptor, cât despre restul, omul se obișnuiește întotdeauna, întotdeauna se obișnuiește. Marta se încruntă ascultând discursul tatălui, se sili să zâmbească și porni din nou prin casă, de astă dată deschizând și închizând sertare și dulapuri, evaluându-le conținutul. Marçal făcu un gest de mulțumire spre socru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
lemn bun, evident, mobilele trebuiau să fie diferite de ale noastre, așa se poartă acum, în tonuri clare, nu ca cele pe care le avem dincolo, care par trecute prin cuptor, cât despre restul, omul se obișnuiește întotdeauna, întotdeauna se obișnuiește. Marta se încruntă ascultând discursul tatălui, se sili să zâmbească și porni din nou prin casă, de astă dată deschizând și închizând sertare și dulapuri, evaluându-le conținutul. Marçal făcu un gest de mulțumire spre socru, apoi se uită la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
altădată, semn că, în sfârșit, nu se schimbase nimic în viața lui, că ziua de azi va fi la fel ca cea de ieri, cum este visul constant al câinilor. Se miră că i s-a pus zgarda, nu era obișnuit când călătoreau, dar mirarea crescu, deveni confuzie, când stăpâna și stăpânul mai tânăr veniră să-l mângâie pe creștet, în timp ce murmurau cuvinte de neînțeles printre care propriul nume Găsit răsuna în mod neliniștitor, deși ce-i spuneau nu era chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
caricaturală care trebuie să vină din vremuri trecute când nobilii și domnii de la curte aveau pene la pălărie și ieșeau să se aerisească cu ele fluturând în vânt. Are la dispoziție și parcurile și grădinile publice ale orașului unde vârstnicii obișnuiesc să se adune seara, oameni care au figura și gesturile tipice pensionarilor și șomerilor, care sunt două moduri diferite de a spune același lucru. Li s-ar putea alătura lor, devenindu-le prieten și jucând cărți cu entuziasm până se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
la umbra lui și să aștepți să-ți cadă în gură. Cipriano Algor, care se prezentă la casieria departamentului de achiziții după ce se rătăcise de două ori, în ciuda ajutorului săgeților și inscripțiilor, n-a fost același pe care ne-am obișnuit să-l cunoaștem. Dacă mâinile i-au tremurat atât, asta nu s-a întâmplat din pricina entuziasmului meschin pricinuit de faptul că primea pentru munca lui niște bani pe care nu contase, ci pentru că ordinele și orientările creierului, ocupat acum de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
tău, spuse. Să ne înțelegem, acest bărbat e olar, lucrător manual vasăzică, fără finețuri de formație intelectuală și artistică cu excepția celor necesare exercițiului profesiunii lui, cu o vârstă mai mult decât matură, a crescut într-o vreme în care oamenii obișnuiau să-și reprime expresia sentimentelor și dorințele trupului la ei și la toți ceilalți, și dacă e adevărat că nu sunt mulți cei care, în mediul lui social și cultural, ar fi putut să i-o ia înainte în materie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]