18,192 matches
-
sunt de aceeași părere, atunci am să merg mai departe. Trebuie să termin istoria, că, dacă intrăm pe poarta cazărmii, adio povești. Ei? ― Zi-i mai departe! Vrem să auzim cum s-a terminat povestea - au răsunat glasurile celor din vagon. ― Și cum spuneam, înțelegerea celor doi, acolo, în bordeiul lotrului, s-a sfârșit în „coadă de pește”. După vreo săptămână, așa, la vreme de seară, lotrul a pornit spre han. Începuse să ningă liniștit. Ce mai, ningea dumnezeiește. Când a
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
și jumătate, dacă nu - acum, iarna - chiar două. Daaa’ omul meu m-a anunța la vreme de venirea lor”. După acest răspuns, s-a ridicat și a pornit glonț spre bucătărie... ― Și? - s-a auzit o întrebare aprinsă din mijlocul vagonului. ― Când hangiul a intrat în bucătărie, trântind ușa, lotrul s-a apropiat tiptil cât a putut mai mult... ― Îmi închipui ce a fost pe capul Irinuței. Să nu fi fost în locul ei - s-a auzit același glas. ― Uite căăă... nu
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
cu mine. Și atunci să vedem care pe care... Șiii poate... cine știe? Mă nimereai și scăpai de mine... Dar cinstit! Cavalerește! Așa, însă...” ― Da’ cine era, frate? Că ne-au trecut sudorile... - a întrebat un glas dintre cei din vagon. ― Mă fratele meu. Eu cam bănuiesc cine putea fi, da’ las să ne spună povestitorul, că tare mai știe să ne ducă pe unde a înțărcat dracul copiii... - a intervenit cel cu afinata. ― Acum, însă, lotrul se gândea ce să
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
știa! Vorba ceea: nu știe bărbatul ce știe tot satul. Apoi, dacă jandarul ar fi invitat-o pe Irinuța la culcuș, atunci ar fi ieșit mare dandana! Ei? Ia să auzim, prietene! - a sărit unul tocmai din celălalt capăt al vagonului. ― Tare mă tem că n-ai băgat de seamă că jandarul a mai venit cu cineva - l-a făcut atent un altul. ― Asta nu însemna mare lucru. Spunea și el că se duce la umblătoare și... intra pe ușa din
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
mare lucru. Spunea și el că se duce la umblătoare și... intra pe ușa din dos - a intervenit învățătorul. ― Uite că la asta nu m am gândit. Da’ mai bine să ascultăm povestea - a căzut de acord cel din capătul vagonului. ― Apoi, cum să vă spun eu, ca să mă înțelegeți bine? ― Povestește-ne-o așa cum ai auzit-o și dumneata - l-a îmbiat învățătorul. ― Cum vă spuneam, când hangița a auzit de jandar, a luat un cearceaf și la întins peste
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
eu. N-am vrut-o!”... Înainte de revărsatul zorilor, cu umerii lăsați ca ai unui bătrân de nouăzeci de ani și cu privirea în pământ, intra pe poarta hanului... ― Ce s-a întâmplat mai departe? - a întrebat un glas din mijlocul vagonului. ― Se desprimăvărase de-a binelea. Într-una din dimineți, jandarul, însoțit de un străin, s-au oprit în poarta hanului. Au venit cu o trăsură. „Bună dimineața, Irinuță. Ești singură? Unde ți-i bărbatul?” - a întrebat jandarul. „Unde să fie
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
ea destulă vreme închingată - și-a spus părerea profesorul... Omul cu fluierul nu a așteptat să fie rugat de două ori. A pornit să cânte o „bătută” înfocată. În acest timp, s-au auzit chiar și câteva tropote pe dușumeaua vagonului și un chiuit scurt. Când cântecul a încetat, a pornit glas din celălalt capăt al vagonului: ― Ar fi cazul să mergem la culcare, fraților, fiindcă au cam cântat cocoșii a doua oară și când om ajunge la destinație ne iau
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
fie rugat de două ori. A pornit să cânte o „bătută” înfocată. În acest timp, s-au auzit chiar și câteva tropote pe dușumeaua vagonului și un chiuit scurt. Când cântecul a încetat, a pornit glas din celălalt capăt al vagonului: ― Ar fi cazul să mergem la culcare, fraților, fiindcă au cam cântat cocoșii a doua oară și când om ajunge la destinație ne iau de odihniți - și a spus gândul unul care până atunci a stat cel mai retras. De
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
ca un strigoi? - s-a auzit întrebarea din mulțime. ― Nuuu. Nici pomeneală, fiindcă la prima revistă de front comandantul a dat ordin să-i schimbe echipamentul urgent. Nici nu și-au dat seama când trenul s-a oprit. Intrarea în vagon a locotenentului care i-a primit în gara de plecare a făcut ordine. ― Pregătiți-vă pentru debarcare. Într-un sfert de ceas, toată lumea jos și încolonarea, cu sergentul în frunte. Vedeți să nu vă uitați năravul în vagon. După plecarea
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
Intrarea în vagon a locotenentului care i-a primit în gara de plecare a făcut ordine. ― Pregătiți-vă pentru debarcare. Într-un sfert de ceas, toată lumea jos și încolonarea, cu sergentul în frunte. Vedeți să nu vă uitați năravul în vagon. După plecarea locotenentului, a început foială ca în iarmaroc. Când, în sfârșit, fiecare și-a văzut bagajul pus în ordine, Dumitru a ordonat: ― Hai să coborâm, ca să nu-i dăm motive locotenentului să înceapă a înjura cum l-am auzit
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
adunarea! În timp ce executau ordinul cu mișcări precipitate, împiedecându-se în valize sau desagi, unul a apreciat: ― Să știi, domnule sergent, că trebușoara asta începe să-mi placă, fiindcă îmi aduce aminte de tinerețe. Un râs potolit a cuprins formația. De la geamurile vagoanelor din urma garniturii se ițeau capetele altor concentrați, care probabil făceau parte din alte specialități militare și plecau mai departe. După un timp, a apărut și locotenentul. S-a apropiat cu pas grăbit și portharta bătându-i șoldul. Când a
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
timp, a apărut și locotenentul. S-a apropiat cu pas grăbit și portharta bătându-i șoldul. Când a ajuns la mijlocul coloanei, s-a oprit. ― Sergenți! Verificați dacă au coborât toți și nu a rămas vreunul adormit prin vreun fund de vagon! Cei din fruntea formațiilor au urcat. După o scurtă inspecție, au coborât și au raportat: ― Sunt prezenți toți. ― Din acest moment, vom mărșălui în cea mai deplină ordine până la cazarmă... Formație, înainteee, marș!!! - a răsunat comanda cu adevărat cazonă... Coloana
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
trecuți de când terminasem armata de drept, m-am întâlnit în tren cu sergentul care era ajutor de comandant de tun. Apoi, câte zile amare mi-a făcut omul acesta, să nu mă întrebați! Când l-am văzut, însă, pe culoarul vagonului, căutând un loc, am deschis ușa compartimentului și l-am invitat lângă mine. Și ce credeți? Mai aveam vreo urmă de necaz în suflet? Nici pomeneală. Ba el a scos și o sticlă cu rachiu pe care o avea între
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
bucățică! „Bine că îi seamănă ei și nuuu” - l-a fulgerat gândul pe Dumitru. Noroc că și-a tras de seamă repede și nu a dat drumul la vorbă, că altfel... Todiriță murea de inimă! Au urcat repede în primul vagon care le-a ieșit în cale și au pornit în căutarea unor locuri. Au găsit cu greu doar la clasa a treia. Nu a trecut multă vreme și cu o tuse grăbită și icnet de cuple s-au desprins de
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
de pe piciorul stâng, mai gios de genunchi. Da’ doctorii - săracii de ei - m-o lecuit...” ... O locomotivă întunecoasă ca un tăciune ofta din când în când în capul unei garnituri de vagoane-platformă pe care erau ancorate tunurile. Înghesuiți într-un vagon de clasa a treia încât abia răsuflau, ședeau tunarii... Așteptau plecarea... „Către care colț al Infernului?” ― Vezi tu? Noi am făcut ceva instrucție - vorba ceea - să-și aducă aminte leatul cum devine chestia cu „Înălțătorrr... distanță o mie cinci suteee
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
altuia, cum le place la foarte mulți politicieni să spună, în frunte cu celebrul piticot, titrat în drept constituțional, numit în română, vulgară & cultă, domnul Boc. LOCAȚIE se leagă, mai degrabă, de plata unei chirii, de plata pentru întârzierea descărcării vagoanelor pe calea ferată, nu de adresa precisă la care poate fi găsit Băsescu, guvernul, un partid politic, sau cineva din anturajul politicienilor. NIVEL, când vine vorba despre etaj, să știți de la subsemnatul, că are pluralul niveluri și nu NIVELE, cel
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
din fața sa și apoi să plece împreună din țara asta. Nu-și făcea griji nici în această privință, pregătise un transport de lemn pentru export, exact în una din țările din Orientul Apropiat. Urma să ascundă containerul în unul dintre vagoane. Nu trebuia decât să pregătească ascunzătoarea așa cum trebuie, de rest se va ocupa el personal. Mai avea destui bani ca să mituiască vameșii la graniță. Își programase două săptămâni pentru a părăsi România și a ajunge la locul în care voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
detalii privind transportul de cherestea. Toate documentele erau deja întocmite și semnate, nu mai rămăsese decât să treacă data pe factura "in voice" și să semneze scrisoarea de trăsură. Lemnul era încărcat în containerele care așteptau aranjate frumos pe platformele vagoanelor de cale ferată. Unul singur mai rămăsese așezat pe rampă. Acesta era gol. Lângă el se afla un morman de bușteni tăiați la aceeași dimensiune. Acolo urmau să așeze capcana cu bestia înăuntrul său. Ceva mai într-o parte, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
era pregătit, în ceea ce îl privea nu mai avea nimic de făcut. Nu mai rămânea decât ca Boris să își îndeplinească partea lui de treabă și avea deja o presimțire că acesta o va face. Apoi, vor încărca și ultimul vagon și trenul va porni spre portul Constanța. Tot fără să știe Boris, în nopțile care trecuseră, filmase fiecare incursiune a duhului în baza lor. Avea înregistrate toate mișcările acesteia, felul în care se întindea și se strângea ca într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Muntele Rău, cât mai adânc. Voia să-l lase aproape de aurul pe care și-l dorise atât de mult. Odată toate acestea duse la bun sfârșit, se va întoarce la bază aducând cu el containerul metalic care trebuia încărcat în vagonul ce aștepta cuminte pe linia de cale ferată. Va telefona la gara din Baia de Sus, anunțând că garnitura este gata de drum și, odată trenul pus în mișcare, nici el nu mai trebuia să rămână pe loc. Pentru oricine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
statura ei, își ține un picior flexat, cu genunchiul despicându-i poala cojocului. Două țărănci cu coșuri mari de plante medicinale, după ce-au aflat că ăsta era metroul pentru Piața Veteranilor, par să fi adormit pe scaunele de la coada vagonului. Pe scaunul de lângă mine, ca de obicei ultimul pe care-l observ, o fată cu burta mare, probabil până-n douăzeci de ani, suflă greu, jucându-și ghetele în băltoacele de zăpadă topită de la picioare. Părea o ființă civilizată, până când copilul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
linoleumul jegos un baton de ciocolată din care abia linsese. Tipa, probabil mă-sa, l-a ridicat frumos și i l-a dat, așa de pe jos, să lingă la el. Printr-un fel de autosugestie, căldura cu miros dezagreabil a vagonului a crescut de cum am observat-o, până la temperatura ideală a camerei de copil. (Dar eu știu de mult că nu pot fi un tată cum trebuie; cel mai mult îmi plac copiii când dorm, asta aș putea să suport chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
mea...Lacrimile Îmi curg fără să vreau, este un sentiment de dor mai mult, nu de durere...Ce repede se scurge viața! Ne dăm seama că viața noastră este un tren În care călătorim de-a lungul ei schimbând doar vagoanele - care sunt tocmai anii noștri-. Când plecăm de pe pământ plecăm doar cu faptele pe care le-am făcut, lăsând În urmă amintiri celor dragi așa cum și pe mine mă copleșesc de fiecare dată când ajung În satul copilăriei mele... Sun
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
altă treabă, așa că în prima gară din munți, m-am desprins din mâna lui și am sărit fără să mai ating scările. Din zbor mă lovise cu ciudă, dar n-a încercat să mă prindă. Locul lui era acolo, în vagoanele cu miros de drum, băutură ieftină și brânză cu ceapă. Pădurea din fața mea se legăna șoptind din pom în pom povești nerostite, iar ploaia se transforma treptat într-o grindină aspră care-mi ardea obrazul. Într-un fel mă bucuram
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
peronul gării s-au auzit voci, lătrat de câini. Vânătoarea a fost scurtă. Prada: doi bărbați tineri, cu mâinile legate, strașnic păziți, îmbrânciți brutal și demonstrativ cu patul puștii. Încercaseră probabil să treacă ilegal frontiera ascunzându-se într-unul dintre vagoanele trenului în care aveam să urcăm „legal“ peste vreo oră. Plecarea era definitivă. Înapoi nu mai existau decât părinții mei, sora și o mătușă, prietenii și amintirile, înainte nu știam ce ne așteaptă. După ce am trecut prin vămi și centre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]