167,936 matches
-
agricole, să își construiască un drum mai bun pe ruta deja existentă, să asigure servicii de educație și sănătate etc. Pornind de la legea lui Romer, antropologul american Conrad Kottak sugerează că proiectele realiste promovează schimbarea, dar nu inovația excesivă. El oferă câteva exemple în acest sens, sugerând că proiectele de irigație care doresc reabilitarea, îmbunătățirea și extinderea sistemelor existente sunt mai de success decât cele care doresc să creeze structuri complet noi. În mod asemănător, proiectele care doresc să introducă o
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
1998), care pune probleme legate de taxare (mobilitatea o face mai greoaie), ignoră granițele naționale și transportă bunuri ce nu sunt impozitate. Mai mult, guvernele care încearcă să elimine pastoralismul nomad susțin că serviciile guvernamentale ar fi mai costisitor de oferit acestor populații. În acest context, guvernul saudit a început construirea unor orașe noi în deșert. Unul dintre acestea era proiectul „Regele Faisal”, care acoperea 4 000 de hectare (cam suprafața unei comune mici din România). Susținut și de Food and
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
de a se sedentariza acolo unde aveau deja rude, respectând, astfel, afilierea tribală care ar fi fost „secționată” de sedentarizarea făcută de sus. Mulți dintre ei ar fi dorit să combine păstoritul cu avantajele pe care sedentarizarea le-ar fi oferit, lucru greu de realizat din pricina planificării inițiale axate pe agricultură. Suspicioși față de noile resurse de apă și ezitanți să treacă la agricultură, beduinii găseau, de asemenea, că localitățile ce li se propuneau sunt prea mari față de cele cu care erau
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
fi identificate doar prin contactul direct cu comunitățile-țință, unul dintre punctele tari ale metodei antropologice. Contactul direct cu comunitățile-țintă permite, de asemenea, descrierea și înțelegerea perspectivei clientelei, de obicei sărace, o operațiune esențială pentru implementarea proiectului. Pe lângă aceasta, antropologii pot oferi date de bună calitate, care pot fi folosite la corectarea datelor de recensământ sau obținute prin intermediul chestionarului în ceea ce privește venitul, accesul la pământ, relațiile de putere locale ș.a.m.d. Cercetătorii familiarizați cu comunitățile-țintă pot să ajute la formularea unor întrebări
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
la corectarea datelor de recensământ sau obținute prin intermediul chestionarului în ceea ce privește venitul, accesul la pământ, relațiile de putere locale ș.a.m.d. Cercetătorii familiarizați cu comunitățile-țintă pot să ajute la formularea unor întrebări de chestionar relevante, să interpreteze anomalii și să ofere noi ipoteze. Ei pot, de asemenea, să descrie constrângerile reale asupra producției, vânzării sau accesului la credit, câteva ingrediente de bază în proiectele de dezvoltare axate pe comercializare și pe creșterea legăturilor cu piețele naționale și internaționale. Un alt avantaj
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
de la nivel macrosocial. O altă contribuție a cercetătorilor de teren este și înțelegerea organizării, intereselor și strategiilor elitelor locale și a birocrațiilor de la diferite niveluri un aspect esențial pentru reușita proiectelor de dezvoltare. În fine, contactul direct cu comunitatea-țintă poate oferi un feedback rapid asupra desfășurării și impactului proiectului. „Așa nuă, așa daă”: suprainovație, reforma drepturilor de proprietate asupra pământului și schimbarea postcomunistă Am menționat mai sus că una dintre căile regale spre eșecul proiectelor de dezvoltare este suprainovația, adică schimbarea
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
politice. Eficiența crescută a sistemului politic și economic pentru o lungă perioadă de timp duce la creșterea legitimității sistemului. Acesta este cazul unor state precum Coreea de Sud, Taiwan și fosta Republică Federală Germania, în care eficiența economică pe termen lung a oferit șansa construirii legitimității regimului politic (Dogan, 1994). Astfel, se poate afirma că diferențele marcante dintre idealul de dezvoltare socială al colectivității și efectele măsurilor adoptate de guvernare conduc la erodarea legitimității guvernării pe termen lung și la scăderea legitimității regimului
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
lung. Studiile referitoare la factorii care determină legitimitatea unui regim al bunăstării au încercat să lege suportul acordat acestuia de o serie de factori printre care se numără: interesul personal al individului, orientarea ideologică, situația economică generală, tipul de serviciu oferit sau tipul de regim de furnizare a bunăstării (Petterson, 1995; Andersen, Pettersen, Svallfors, Uusitalo, 1999; Huseby, 1995; Wilensky, 1975; Coughlin, 1980). Cercetările relevă faptul că toți acești factori joacă un rol important în modelarea suportului pentru modul de furnizare a
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
dea o parte din venitul lor statului pentru a-i ajuta pe cei mai săraci. Majoritatea studiilor pun în evidență diferența de suport care există între regimurile de tip social-democrat și cele de tip liberal, rezidual. Regimurile de tip social-democrat oferă o gamă largă de beneficii universale, a căror clientelă potențială este întreaga populație și deci se sprijină pe suportul larg al populației. În plus, aceste regimuri ale bunăstării se bazează pe loialitatea clasei de mijloc (Esping-Andersen, 1999), ce nu numai
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
Musil, Rabušic, 1994; Nielsen, 1996). Salariații aveau acces la îngrijire medicală gratuită, la locuințe cu chirii subvenționate, la bilete de odihnă, concedii de boală și de maternitate plătite etc. Numai copiii celor care munceau puteau beneficia de alocație, în timp ce întreprinderea oferea pentru angajații săi acces la o serie de facilități de îngrijire a copiilor. O altă fațetă a acestei probleme o reprezintă faptul că statul era cel care oferea locuri de muncă pentru toți cei capabili să muncească. Statul era principalul
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
etc. Numai copiii celor care munceau puteau beneficia de alocație, în timp ce întreprinderea oferea pentru angajații săi acces la o serie de facilități de îngrijire a copiilor. O altă fațetă a acestei probleme o reprezintă faptul că statul era cel care oferea locuri de muncă pentru toți cei capabili să muncească. Statul era principalul angajator și intra în obligațiile sale de principal furnizor de bunăstare să garanteze un loc de muncă tuturor celor care ar fi trebuit să muncească. În acest context
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
baza celor expuse în această secțiune, se poate concluziona că regimul bunăstării promovat de România postcomunistă nu poate fi subsumat unui tip de regim al bunăstării „clasic”. Din punctul de vedere al finanțării, regimul românesc este apropiat de cel liberal, oferind suport minim pentru o serie de programe. Privit din punctul de vedere al acoperirii unor beneficii și servicii, regimul românesc se apropie de cel social-democrat, însă, dacă luăm în considerare diferențele de status ale locurilor de muncă în acordarea beneficiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
un anumit tip de explicație pentru cauzele sărăciei vor fi orientați către o anumită politică de combatere a sărăciei. Astfel, cei ce consideră că individul este vinovat pentru situația în care se află vor susține o politică socială care să ofere beneficii minime pentru săraci, bazate pe testarea mijloacelor și pe muncă din partea beneficiarului. Indivizii ce consideră că sărăcia este cauzată de lipsa de noroc a individului vor fi orientați spre măsuri de tip caritabil care să compenseze „deficitul de șansă
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
situația în care se află deoarece sunt leneși. A treia explicație în ordinea acceptării de către populație este cea care face apel la stat, 20% dintre cei ce și-au exprimat o opinie considerând că sărăcia e cauzată de ajutorul insuficient oferit de stat. Explicațiile legate de neșansa individuală sau de cea socială nu sunt prea agreate de români. Se poate afirma că, în ochii opiniei publice, sărăcia are puțin de-a face cu lipsa de noroc, ea având cauze care țin
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
social negativ: lipsa de încredere în indivizi sau grupuri din afara familiei, precum și dezvoltarea unor legături aproape exclusiv în grupul principal de apartenență frânează dezvoltarea societății în ansamblul ei, nepermițând funcționarea adecvată a instituțiilor de producere a bunurilor publice. Narayan (1999) oferă o sinteză reușită pentru tipologizarea capitalului social în funcție de efectele sale în planul dezvoltării. El notează faptul că relațiile care stabilesc contracte între grupuri diferite (bridging social capital), fie ele și slabe, se dovedesc mult mai productive în ce privește dezvoltarea socială a
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
2001). Costul financiar imediat al activării relațiilor utile este nul pentru majoritatea celor care le dețin. Dintre cei ce au utilizat prietenii și cunoștințele pentru a interveni în facilitarea accesării diverselor tipuri de resurse, mai bine de 60% nu au oferit nimic în schimb (altceva decât costurile oficiale). Aceștia sunt, probabil, cei care apelează la membri ai familiei, rude sau prieteni apropiați. Probabil că aceeași structură o prezintă și ansamblul relațiilor utile. Rezultă un procent foarte mic (sub 3-4%) de români
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
zi etc.) și sprijin pentru dezvoltarea unor microîntreprinderi. Specificul și caracteristicile fondurilor sociale Jorgensen și Van Domelen (2000) definesc fondurile sociale drept agenții care finanțează proiecte de mică anvergură în diferite sectoare și țintesc grupuri sociale locale sărace și vulnerabile, oferind sprijin bazat pe cererea acestor grupuri locale și pe îndeplinirea unor condiții de eligibilitate. Rawlings și colaboratorii săi (2004) arată că fondurile sociale au devenit rapid un instrument extrem de popular de intervenție socială pentru ameliorarea condițiilor de viață ale populațiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
locali (simpli membri ai comunității sau persoane cu funcție de decizie) și dezvoltarea capitalului social. Fondurile sociale sprijină financiar și logistic dezvoltarea și implementarea unor proiecte la nivel comunitar inițiate de membrii/instituții ale comunității (demand-driven projects). În fapt aceste fonduri oferă doar finanțare și asistență tehnică comunităților aflate în nevoie, prin facilitare, manual de proceduri, monitorizare și supervizare. Nevoile și problemele comunității sunt identificate de membrii acesteia, la fel și prioritățile, soluțiile, resursele disponibile, dezvoltarea aplicației și a proiectului, implementarea lui
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
și practică un management modern. Deși ele sunt instituții publice, ele operează ca o instituție privată, fiind extrem de transparente. Ele sunt conduse de un consiliu din care fac parte reprezentanți ai Guvernului central/ministerelor și ai societății civile; fondurile sociale oferă posibilitatea unor investiții multisectoriale (infrastructură, servicii sociale, asistență socială, microcredite pentru IMM-uri etc.); finanțarea și investițiile sunt bazate pe cererea comunității (demand-driven), pe propuneri de proiecte de dezvoltare locală realizate de comunitate; Tipuri de fonduri sociale Fondurile sociale sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
a sprijini adecvat inițiativele de dezvoltare ale comunităților locale (îndeosebi cele sărace), FS reprezintă unul din mijloacele esențiale ce pot sprijini strategiile antisărăcie bazate pe cei trei piloni (2000, pp. 19-20): promovarea oportunităților - în general, programele antisărăcie trebuie să le ofere persoanelor sărace posibilitatea de a beneficia de oportunitățile pieței libere și să își poată asuma riscul de a-și asigura o existență decentă (inclusiv prin acces la educație și formare profesională în acord cu cerințele pieței). Piața liberă, de asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
și învingerea rezistenței comunității cu privire la participarea totală și egală a acestora (Lustig, 2000); creșterea securității - programele de combatere a sărăciei trebuie să micșoreze numărul și să reducă amploarea riscurilor sociale și economice care îi amenință pe cei săraci și să ofere mecanisme eficiente de suport pentru ca aceștia să facă față diferitelor șocuri, cu accent pe stimularea independenței/autosuficienței (WDR 2000). În mod specific, fondurile sociale trebuie să se concentreze asupra sprijinirii și dezvoltării rețelei de siguranță socială. Aceste fonduri s-au
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
pe stimularea independenței/autosuficienței (WDR 2000). În mod specific, fondurile sociale trebuie să se concentreze asupra sprijinirii și dezvoltării rețelei de siguranță socială. Aceste fonduri s-au dovedit extrem de eficiente în special în caz de dezastre naturale pentru că au putut oferi asistență extrem de prompt (Lustig, 2000). Obiectivele generale ale fondurilor sociale Am văzut anterior că fondurile sociale se structurează în funcție de orizontul de timp necesar pentru îndeplinirea unor obiective. De asemenea, am văzut care sunt grupurile sociale țintite și categoriile de proiecte
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
și în bugetele naționale. În anumite situații, investițiile masive în proiecte comunitare pot submina autoritatea administrațiilor locale, care văd prioritățile locale dintr-un alt unghi; strategii durabile de furnizare a serviciilor - o serie de politici și programe sociale publice le oferă beneficiarilor servicii contra cost, mai ales cu scopul de a nu-i demotiva și de a nu crea dependență. Asemenea proiecte și practici sunt uneori neluate în seamă de fondurile sociale, în special din dorința lor de a furniza rapid
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
formularea unor răspunsuri finale la întrebări de acest fel. Studiul meu va aborda aceste chestiuni recunoscând limitele pe care metodologia le impune generalității rezultatelor. Testarea modelelor participării în acțiune colectivă nu este o sarcină ușoară, precum reiese din imaginea fragmentată oferită de domeniul de cercetare. Am optat pentru o investigație calitativă în care am controlat cât mai multe dintre variabilele implicate. Am realizat 28 de interviuri biografice cu subiecți distribuiți în mod aproximativ egal în cele trei categorii analitice - lideri, activiști
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]
-
pensionarea și declinul veniturilor, apartamentele lor devin capitaluri valoroase. Această stabilitate - majoritatea s-au mutat în locuințele lor actuale cu mai bine de 20 de ani în urmă - a fost temeiul constituirii în cadrul scărilor a unor rețele dense care le oferă elementele identității și securității. Astfel de rețele constituie, pe de altă parte, infrastructura care ajută la mobilizare prin ușurarea comunicării, impunerea obligațiilor prin forța reciprocității și prin inhibarea tendinței spre defecțiune ca urmare a monitorizării reciproce. Mai mult, apartenența la
[Corola-publishinghouse/Science/2099_a_3424]