18,324 matches
-
sau cunoașteri fiind diferite prin obiect, prin statut epistemologic, prin scopuri etc. Știința lingvistică reprezintă suma cunoștințelor care fac posibilă folosirea limbii de către individ, posedarea acestor cunoștințe, în cazul în care privesc limba maternă, repartizînd individul la o anumită comunitate lingvistică (și etnică în cele mai multe cazuri). Ca să poată folosi limba, vorbitorul cunoaște, pe de o parte, anumite fapte și, pe de altă parte, anumite reguli pentru realizarea vorbirii. Prin fapte se are în vedere, desigur, acel érgon pe care îl menționa
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
anumite fapte și, pe de altă parte, anumite reguli pentru realizarea vorbirii. Prin fapte se are în vedere, desigur, acel érgon pe care îl menționa Wilhelm von H u m b o l d t și, ca atare, în știința lingvistică a vorbitorului sînt cuprinse cunoștințe privind valoarea fonologică a sunetelor, cuvintele și sensurile lor (semnele lingvistice), afixele, sensul și regimul lor, regulile sintactice, formulele fixe (discursul repetat) etc., precum și o anumită viziune asupra lumii dată de limbă, antropocosmosul modelat de
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
în vedere, desigur, acel érgon pe care îl menționa Wilhelm von H u m b o l d t și, ca atare, în știința lingvistică a vorbitorului sînt cuprinse cunoștințe privind valoarea fonologică a sunetelor, cuvintele și sensurile lor (semnele lingvistice), afixele, sensul și regimul lor, regulile sintactice, formulele fixe (discursul repetat) etc., precum și o anumită viziune asupra lumii dată de limbă, antropocosmosul modelat de conștiința colectivă și exprimat în limba istorică însușită de individ. Aceste cunoașteri, la care se adaugă
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
Aceste cunoașteri, la care se adaugă norma caracteristică funcționării limbii într-o anumită comunitate, dau posibilitatea folosirii limbii, a manifestării ei ca enérgeia. Neohegelienii (în mare parte și Eugen Coșeriu) reduc limba la enérgeia, la activitate, și prin aceasta știința lingvistică la cunoașterea regulilor acestei activități, ca și cum aceste reguli (norma), existente în mintea vorbitorului, n-ar trebui aplicate la anumite realități și ar putea produce ceva fără a deveni modul de existență și de manifestare a unor entități determinate și ca și cum
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
activități, ca și cum aceste reguli (norma), existente în mintea vorbitorului, n-ar trebui aplicate la anumite realități și ar putea produce ceva fără a deveni modul de existență și de manifestare a unor entități determinate și ca și cum faptele rezultate din activitatea lingvistică ar fi consecința simplei situații că această activitate se produce fară a avea în vedere că este orientată asupra unui domeniu al realiilor. (De altfel, este greu de imaginat cum o activitate poate exista în sine, fără a fi orientată
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
care atribuie o reprezentare semantică și una fonetică oricărei propoziții dintr-o limbă dată, formulare ce nu contribuie însă la elucidarea lucrurilor. Indiferent de procentele ce ar fi atribuite limbii sub raportul ei de realitate sau de activitate, investigarea științei lingvistice trebuie să pornească de la origine, de la răspunsul la întrebarea de unde își însușește și cum își formează vorbitorul știința lingvistică. Eugen C o ș e r i u subliniază că "o limbă este o deprindere, un <obicei> care se învață prin
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
la elucidarea lucrurilor. Indiferent de procentele ce ar fi atribuite limbii sub raportul ei de realitate sau de activitate, investigarea științei lingvistice trebuie să pornească de la origine, de la răspunsul la întrebarea de unde își însușește și cum își formează vorbitorul știința lingvistică. Eugen C o ș e r i u subliniază că "o limbă este o deprindere, un <obicei> care se învață prin imitație"241, iar a ști o limbă înseamnă "a ști să vorbești după tradiția unei comunități"242. Ca atare
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
fără aceste fapte, sistemul și norma ar fi lipsite de conținut. Treptat, individul își însușește norma după care funcționează limba în comunitatea sa, adică un cuantum de impuneri (de reguli) sociale și culturale specifice comunității respective care-i orientează activitatea lingvistică în limitele fixate prin realizările tradiționale 243. În acest context, individul învață și că activitatea sa ca vorbitor constă în folosirea liberă a unor posibilități ale limbii (sistemul) prin raportarea a anumite reguli (norma), el înscriindu-se sau nu în
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
realizările tradiționale 243. În acest context, individul învață și că activitatea sa ca vorbitor constă în folosirea liberă a unor posibilități ale limbii (sistemul) prin raportarea a anumite reguli (norma), el înscriindu-se sau nu în limitele acestor reguli. Știința lingvistică vizează însă în acest caz în primul rînd norma, știința sistemului, deși nu-i este străină, rămî-nînd pe un plan mai îndepărtat. De altfel, însăși viața spirituală a comunității se manifestă avînd la bază norma. Această știință (cunoaștere) nu este
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
comunității se manifestă avînd la bază norma. Această știință (cunoaștere) nu este singura pe care o deține vorbitorul, fiindcă acesta are și o extinsă știință despre alte realități din mediul său natural și social și chiar din alte medii. Știința lingvistică se transformă în vorbire atunci cînd semnele lingvistice sînt dirijate spre obiecte, cînd desemnarea lor potențială devine desemnare reală sau denotare. Așadar, știința lingvistică este alcătuită din semne lingvistice, care −așa cum le concepea Ferdinand de Saussure− unesc o imagine acustică
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
știință (cunoaștere) nu este singura pe care o deține vorbitorul, fiindcă acesta are și o extinsă știință despre alte realități din mediul său natural și social și chiar din alte medii. Știința lingvistică se transformă în vorbire atunci cînd semnele lingvistice sînt dirijate spre obiecte, cînd desemnarea lor potențială devine desemnare reală sau denotare. Așadar, știința lingvistică este alcătuită din semne lingvistice, care −așa cum le concepea Ferdinand de Saussure− unesc o imagine acustică cu imaginea unei clase de obiecte (noțiunea), iar
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
știință despre alte realități din mediul său natural și social și chiar din alte medii. Știința lingvistică se transformă în vorbire atunci cînd semnele lingvistice sînt dirijate spre obiecte, cînd desemnarea lor potențială devine desemnare reală sau denotare. Așadar, știința lingvistică este alcătuită din semne lingvistice, care −așa cum le concepea Ferdinand de Saussure− unesc o imagine acustică cu imaginea unei clase de obiecte (noțiunea), iar, în vorbire, folosirea concretă a semnului face ca din clasa de obiecte să se selecteze obiectul
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
mediul său natural și social și chiar din alte medii. Știința lingvistică se transformă în vorbire atunci cînd semnele lingvistice sînt dirijate spre obiecte, cînd desemnarea lor potențială devine desemnare reală sau denotare. Așadar, știința lingvistică este alcătuită din semne lingvistice, care −așa cum le concepea Ferdinand de Saussure− unesc o imagine acustică cu imaginea unei clase de obiecte (noțiunea), iar, în vorbire, folosirea concretă a semnului face ca din clasa de obiecte să se selecteze obiectul despre care este vorba și
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
selecteze obiectul despre care este vorba și despre care vorbitorul are o cunoaștere actuală (simultană actului de vorbire sau raportată la momentul actului de vorbire)244. Maniera de structurare a faptelor de limbă în vorbire ține însă tot de știința lingvistică a vorbitorului. Se produce astfel o integrare între o cunoaștere actuală și o știință anterioară posibilă printr-o succesiune de determinări care însoțesc semnul lingvistic, orientîndu-i întrebuințarea, particularizîndu-i referința, concretizîndu-i desemnarea și atribuindu-i un sens. Ca atare, știința lingvistică
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
244. Maniera de structurare a faptelor de limbă în vorbire ține însă tot de știința lingvistică a vorbitorului. Se produce astfel o integrare între o cunoaștere actuală și o știință anterioară posibilă printr-o succesiune de determinări care însoțesc semnul lingvistic, orientîndu-i întrebuințarea, particularizîndu-i referința, concretizîndu-i desemnarea și atribuindu-i un sens. Ca atare, știința lingvistică a vorbitorului cuprinde sub acest aspect atît regulile de raportare la realitate, cît și regulile determinării, adică ale ambianței în care se folosește semnul respectiv
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
lingvistică a vorbitorului. Se produce astfel o integrare între o cunoaștere actuală și o știință anterioară posibilă printr-o succesiune de determinări care însoțesc semnul lingvistic, orientîndu-i întrebuințarea, particularizîndu-i referința, concretizîndu-i desemnarea și atribuindu-i un sens. Ca atare, știința lingvistică a vorbitorului cuprinde sub acest aspect atît regulile de raportare la realitate, cît și regulile determinării, adică ale ambianței în care se folosește semnul respectiv. Pe această știință, care constituie fundamentul vorbirii, se întemeiază competența lingvistică și se structurează conștiința
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
sens. Ca atare, știința lingvistică a vorbitorului cuprinde sub acest aspect atît regulile de raportare la realitate, cît și regulile determinării, adică ale ambianței în care se folosește semnul respectiv. Pe această știință, care constituie fundamentul vorbirii, se întemeiază competența lingvistică și se structurează conștiința lingvistică. Ca orice cunoaștere, adică avînd aspect procesual, știința lingvistică este o realitate care evoluează, se schimbă, pe măsură ce evoluează celelalte tipuri de cunoaștere care caracterizează pe vorbitor și pe măsură ce relația vorbitorului cu limba sa se modifică
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
a vorbitorului cuprinde sub acest aspect atît regulile de raportare la realitate, cît și regulile determinării, adică ale ambianței în care se folosește semnul respectiv. Pe această știință, care constituie fundamentul vorbirii, se întemeiază competența lingvistică și se structurează conștiința lingvistică. Ca orice cunoaștere, adică avînd aspect procesual, știința lingvistică este o realitate care evoluează, se schimbă, pe măsură ce evoluează celelalte tipuri de cunoaștere care caracterizează pe vorbitor și pe măsură ce relația vorbitorului cu limba sa se modifică printr-o mai profundă pătrundere
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
raportare la realitate, cît și regulile determinării, adică ale ambianței în care se folosește semnul respectiv. Pe această știință, care constituie fundamentul vorbirii, se întemeiază competența lingvistică și se structurează conștiința lingvistică. Ca orice cunoaștere, adică avînd aspect procesual, știința lingvistică este o realitate care evoluează, se schimbă, pe măsură ce evoluează celelalte tipuri de cunoaștere care caracterizează pe vorbitor și pe măsură ce relația vorbitorului cu limba sa se modifică printr-o mai profundă pătrundere în tainele ei. Dar, știința lingvistică se poate îmbogăți
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
aspect procesual, știința lingvistică este o realitate care evoluează, se schimbă, pe măsură ce evoluează celelalte tipuri de cunoaștere care caracterizează pe vorbitor și pe măsură ce relația vorbitorului cu limba sa se modifică printr-o mai profundă pătrundere în tainele ei. Dar, știința lingvistică se poate îmbogăți și prin performanța vorbitorului de a-și însuși, alături de limba maternă și o altă limbă sau alte limbi. Conștiința lingvistică Știința lingvistică fundamentează o structurare interioară, spirituală a vorbitorului, devine deci un fapt de conștiință cu caracter
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
relația vorbitorului cu limba sa se modifică printr-o mai profundă pătrundere în tainele ei. Dar, știința lingvistică se poate îmbogăți și prin performanța vorbitorului de a-și însuși, alături de limba maternă și o altă limbă sau alte limbi. Conștiința lingvistică Știința lingvistică fundamentează o structurare interioară, spirituală a vorbitorului, devine deci un fapt de conștiință cu caracter formativ, constitutiv și distinctiv. Conștiința lingvistică se formează treptat, fără a putea fi impusă 245 și dă vorbitorului identitate în raport cu cei care folosesc
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
cu limba sa se modifică printr-o mai profundă pătrundere în tainele ei. Dar, știința lingvistică se poate îmbogăți și prin performanța vorbitorului de a-și însuși, alături de limba maternă și o altă limbă sau alte limbi. Conștiința lingvistică Știința lingvistică fundamentează o structurare interioară, spirituală a vorbitorului, devine deci un fapt de conștiință cu caracter formativ, constitutiv și distinctiv. Conștiința lingvistică se formează treptat, fără a putea fi impusă 245 și dă vorbitorului identitate în raport cu cei care folosesc alte limbi
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
performanța vorbitorului de a-și însuși, alături de limba maternă și o altă limbă sau alte limbi. Conștiința lingvistică Știința lingvistică fundamentează o structurare interioară, spirituală a vorbitorului, devine deci un fapt de conștiință cu caracter formativ, constitutiv și distinctiv. Conștiința lingvistică se formează treptat, fără a putea fi impusă 245 și dă vorbitorului identitate în raport cu cei care folosesc alte limbi și sentimentul comuniunii cu ceilalți vorbitori ai limbii sale. Conștiința, în general, este facultatea omului de a cunoaște și de a
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
sine, iar întrucît sinele cuprinde cunoașterea despre lume, conștiința este luarea la cunoștință despre ceea ce este știut că există, este deci o știință interpretată (evaluatoare) despre știut, despre ceea ce știm, ca bază pentru a acționa în cunoștință de cauză. Conștiința lingvistică reprezintă o latură a conștiinței umane în general, manifestîndu-se alături și în corelație cu alte laturi ale ei (conștiința națională, socială, politică, religioasă, artistică). În linii generale, modalitățile de structurare ale conștiinței lingvistice se bazează pe două dintre funcțiile de
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
a acționa în cunoștință de cauză. Conștiința lingvistică reprezintă o latură a conștiinței umane în general, manifestîndu-se alături și în corelație cu alte laturi ale ei (conștiința națională, socială, politică, religioasă, artistică). În linii generale, modalitățile de structurare ale conștiinței lingvistice se bazează pe două dintre funcțiile de bază ale limbii: nominația și comunicarea. Prin nominație, se realizează relația plurivalentă dintre eu și realitate; vorbitorul, însușindu-și tradiția lingvistică a comunității sale, își desă-vîrșește nu numai știința lingvistică, ci integrează în
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]