18,582 matches
-
altă interpretare, lărgită, semnificației acesteia. Faptul de „a fi” atât normal, cât și anormal, presupune că ființa umană are o dublă disponibilitate funciară, manifestată printr-o dublă orientare ontologică. Aceasta ne revelează faptul că natura persoanei umane este, cum spuneam, constituită dialectic. Acest aspect al „naturii ființei umane”, pe care l-am analizat și cu o altă ocazie 4, presupune faptul că viața psihică se autodetermină, iar direcția pe care aceasta o poate lua este reprezentată prin ipostazele ontologice de „a
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
nebuniei” iese din cadrele „semiologiei clinico-psihiatrice” constituind, așa cum spuneam mai sus, contextul epistemologic al unei antropologii psihopatologice explicative care justifică statutul psihopatologiei ca domeniu de cunoaștere specific al anormalității psihice. 2. Domeniul psihopatologiei Istoricul și cadrul problemei Psihopatologia ca știință constituit recent în sfera disciplinelor psihologice. Înțelegerea sensului și a scopului urmărit atât de psihopatologie, cât și de psihiatrie este strâns legat de cunoașterea evoluției istorice a psihologiei. Cuvântul „psihologie” apare destul de târziu în contextul intelectual al scolasticii secolului al XVI
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
situații. Psihopatologia se constituie abia acum ca disciplină de sine stătătoare, la confluența întâlnirilor interdisciplinare ale „umanului”. Ea va prelua obiectul de la psihiatrie, modelul de gândire și metodele de la psihologie și filozofie, iar atitudinea față de obiectul cunoașterii de la psihanaliză. Odată constituită, psihopatologia își va organiza „direcțiile de cunoaștere” în următoarele sectoare: a) Psihopatologia generală: studiază normalitatea și anormalitatea psihică, doctrina bolii mintale, conceptele și limbajul său științific, discursul epistemic etc. b) Psihopatologia clinică: studiază procesele de „organizare” și „dezorganizare” ale sistemului
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
care individul își reprezintă mintal toate activitățile sale; d) raporturile cu mediul ambiant, prin care Eul personal „se opune” sau „se pune de acord” cu mediul social sau cu lumea fizică. Tipurile constituționale și dispozițiile psihice morbide Oamenii sunt inegali constituiți. Fiecare individ este o persoană unică, având o identitate proprie. Diferențele dintre indivizi se raportează la sex, aspectul somatic și profilul personalității, la care se mai adaugă factorii de diferențiere de ordin, valoric (cultură, educație, mediul familial și sociale, morală
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
persoanelor din anturajul lor. c) Sunt structuri caracteriale și temperamentale de un tip constituțional particular, înrudite cu sociopatia, anetopatia sau oligotimia. d) Prin cele anterior expuse, acești indivizi nu trebuie etichetați drept „bolnavi psihici”, ci „caracteriopați”, ei reprezentând personalități anormal constituite psihic, de tip constituțional. În sensul acesta un rol esențial revine educației, mediului familial de origine, școlii, societății, circumstanțelor de viață. Conceptul de psihopatie este legat de aptitudinile congenitale ale unui individ; în sensul acesta Binder face distincția între „temperamentul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
e gata; ei! Și după aia, după fandacsie cade în ipohondrie. Văzuși?“ (Actul I, Scena III) Ultima replică a lui Leonida scoate în evidență pe de o parte atotputernicia poliției, iar pe de altă parte, considerația războinicului pensionar pentru ordinea constituită. Dacă Efimița nu se poate stăpâni și spune ironic: Ei! Soro! Parcă ziceai că nu e voie de la poliție să se dea cu pistole în oraș?, Leonida răspunde cu aceeași siguranță: Apoi bine, nu vezi dumneata că aici a fost
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
limbă + -aj, după fr. langage) este aceea de "facultate, capacitate a oamenilor de a comunica între ei și de a-și exprima gîndirile, sentimentele, dorințele etc.", iar termenul limbă (lat. lingua) semnifică "mijlocul de comunicare între membrii unei comunități umane, constituite istoric"; limba este deci această capacitate care se manifestă prin folosirea unui sistem de semne (de fapt, o cooperare a sistemelor fonetic, gramatical, lexical și stilistic). Fiind o facultate general umană, limbajul este considerat de mulți învățați (René Descartes, Noam
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
care transmit experiența între membrii fiecărei comunități, ei fiind repartizați într-o comunitate sau alta în primul rînd tocmai prin limba pe care o vorbesc. Așadar, cînd este limbă, adică formă concretă de manifestare, limbajul devine specific unui grup istoricește constituit, și cum, în epoca modernă, cele mai relevante grupuri de acest fel sînt națiunile, această perspectivă se aplică, de obicei, limbilor naționale. De fapt, se discută adesea despre limbaj, deși, în realitate, pentru conștiința de limbă, pentru conștiința vorbitorilor deci
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
o capacitate, o aptitudine manifestată, care însă nu stă, ca în cazul omului, în raport cu rațiunea, ci stă în raport cu instinctul, iar această situație are ca rezultat faptul că, în vreme ce facultatea umană rațională se manifestă în forme specifice fiecărei comunități umane istoric constituite, aptitudinea animalică instinctivă are manifestare unică în cazul tuturor indivizilor și tuturor colectivităților. Ca atare, limbajul animal este universal și ca manifestare, ca limbă, și, prin aceasta, este un fenomen biologic stereotip, fără istorie, în vreme ce limbajul uman se manifestă diferențiat
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
I M A N I F E S T Ă R I L E L I M B I I Conceptul de "limbă" Ca manifestare a facultății limbajului, limba este mijlocul principal de comunicare între membrii unei comunități umane istoricește constituite, prin care experiența umană este exprimată și transmisă cu ajutorul unor unități înzestrate cu un conținut semantic și cu o expresie fonică. Pentru individ și pentru viața sa obișnuită în cadrul comunității, acest mijloc de comunicare îmbracă forma limbii materne. Numim limbă
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
este lipsită de obiectivitate pentru conștiința care o gîndește 130. Ca atare, din punct de vedere ontologic, limba este un obiect ideal, creat și purtat de conștiință, dar este și o realitate obiectivă, fiindcă se prezintă conștiinței ca o realitate constituită istoricește. Coșeriu îl urmează pe Croce atunci cînd, combătînd cauzalitatea în limbă, pune orice inovație, fie la nivelul limbii populare, fie la nivelul limbii literare, pe seama creației individuale, excluzînd necesitatea delimitării între o lingvistică a limbii populare și una a
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
întreaga gamă a sunetelor ce pot fi articulate de om numai o anumită serie, care devine proprie limbii materne vorbite de acel grup. De aceea, în cazul contactului cu altă limbă și al însușirii ei, membrii unei comunități lingvistice istoricește constituite au dificultăți în receptarea exactă a sunetelor specifice acelei limbi, dar nespecifice limbii lor, și, mai ales, în reproducerea unor astfel de sunete, manifestînd tendința de a le apropia sau chiar de a le asimila sunetelor din limba lor. Lucrurile
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
factorilor mentali interpretativi și de raportare la sine a realităților naturale și sociale. Limba maternă, prima și esențiala formă de comunicare a oricărui om, indiferent de împrejurările în care își duce viața, este pentru individ un dat, o instituție socială constituită, care îi impune însușirea treptată a unor mecanisme și forme de exprimare și de înțelegere și îi direcționează modalitățile de a interpreta lumea și de a aprecia integrarea sa în sfera ei. Din aceste constatări reise necesitatea de a concepe
Elemente de filozofia limbii by Ioan Oprea [Corola-publishinghouse/Science/1424_a_2666]
-
nediabetice, la aceasta contribuind riscul cardiovascular crescut. Mai mult decât atât, 20% din pacienții internați la terapie intensivă coronariană pentru infarct miocardic acut sunt diabetici, iar 50% dintre pacienții diabetici evaluați cardiologic în servicii specializate prezintă semne de boală cardiovasculară constituită. Atât în DZ tip 2 clinic manifest, cât și în stadiul prediabetic, reprezentat de alterarea toleranței la glucoză și/sau glicemie bazală modificată, s-a obiectivat un risc crescut pentru boala cardiovasculară. Aproximativ 70% din mortalitatea generală a populației diabetice
Tratat de diabet Paulescu by Ovidiu Brădescu, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92264_a_92759]
-
diabetică pare să joace și ea un rol important în apariția disfuncției miocardice și a insuficienței cardiace. Mai mult decât atât, prezența calcificărilor mediei arteriale la diabetici este predictivă pentru apariția evenimentelor vasculare, fiind o dovadă a modificărilor vasculare deja constituite. În studiul International Atherosclerosis Project (IAP), leziunile aterosclerotice, atât stria lipidică, dar și cele mai avansate, au fost prezente mai frecvent la pacienții diabetici analizați postmortem, independent de prevalența de fond a aterosclerozei (35). Recent, Dabelea și colaboratorii(Diabetes 52
Tratat de diabet Paulescu by Ovidiu Brădescu, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92264_a_92759]
-
la creșterea sensibilității la insulină, ameliorarea profilului lipidic și scăderea valorilor TA, atât la diabetici cât și la nediabetici. Pentru pacienții care intenționează să intre într-un program de exercițiu fizic, se face mai întâi un bilanț al eventualelor complicații constituite și al bolilor asociate, iar dacă au depășit vârsta de 35 ani, se recomandă efectuarea unui test de efort pentru stabilirea nivelului de antrenament de la care se va începe. În ceea ce privește fumatul, pentru T1DM s-a arătat că la fumători se
Tratat de diabet Paulescu by Ovidiu Brădescu, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92264_a_92759]
-
de LDL-colesterol și trigliceride. Recomandările curente ale AHA sugerează aplicarea tratamentului cu statine la valori ale LDL-colesterolului peste 100 mg/dl, la care prin dietă nu s-a atins această țintă terapeutică, dacă pacienții au diabet sau/și boală coronariană constituită. Dacă valorile trigliceridelor depășesc 200 mg/dl, AHA recomandă inițierea tratamentului cu fibrați. Heart Protection Study (HPS), unul dintre cele mai recente studii clinice adresate pacienților aflați la risc cardiovascular, a inclus pacienți cu BCI constituită, cu sau fără IMA
Tratat de diabet Paulescu by Ovidiu Brădescu, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92264_a_92759]
-
sau/și boală coronariană constituită. Dacă valorile trigliceridelor depășesc 200 mg/dl, AHA recomandă inițierea tratamentului cu fibrați. Heart Protection Study (HPS), unul dintre cele mai recente studii clinice adresate pacienților aflați la risc cardiovascular, a inclus pacienți cu BCI constituită, cu sau fără IMA în antecedente, boală cerebrovasculară, HTA, DZ, cu vârste între 40 și 80 ani, având colesterolemia serică totală peste 135 mg% și a arătat că, în urma tratamentului cu simvastatin 40 mg zilnic, timp de 5 ani, s-
Tratat de diabet Paulescu by Ovidiu Brădescu, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92264_a_92759]
-
ce ar putea crea premisele instaurării despotismului sau chiar a dictaturii. O asemenea posibilitate se poate crea și pentru șeful statului care și-ar putea impune mai ușor propria strategie politică, sau ar putea determina alianțe și constituiri de majorități constituite oarecum împotriva sensului votului exprimat de alegători. S-ar putea așadar afirma că ușurința, rapiditatea, fluiditatea în adoptarea legilor, caracteristică parlamentului unicameral, ar fi în detrimentul calității și consistenței actului legislativ. b. Parlamentul bicameral. Prin prezența a două camere și implicit
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
de lucru a parlamentului. În funcție de structura parlamentului, se pot distinge: ședințe în plen, specifice parlamentului unicameral și bicameral, ședinte proprii fiecărei camere, caracteristice parlamentului bicameral. De asemenea, parlamentul lucrează și în ședințe de comisie pe specialitate. O ședință este legal constituită și poate funcționa numai când este întrunit cvorumul necesar adoptării de decizii, de vot etc. Durata mandatului parlamentului. Fiecare sistem constituțional fixează durata mandatului de funcționare a propriilor sale instituții. În general, mandatul parlamentului este de patru sau cinci ani
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
fundamentală Între neo-instituționalismul economic și sociologia economică constă În aceea că prima orientare consideră instituțiile mai degrabă ca rezultat al unor presiuni „naturale” spre eficiență, În timp ce sociologia consideră deopotrivă eficiența ca o „construcție socială”. Piața și organizațiile sunt instanțe social constituite ce definesc tipuri de actori și relații, acțiuni caracteristice și finalități sociale. Prin raportare la ultimele, eficiența este una dintre teleologiile posibile, de raportare a acțiunii la rezultate, dar nu singura. Opțiunea pentru un astfel de finalism ține de intenționalitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
ipostaziază În forma organizațiilor În concepția lui Williamson (1981a, 1981b, 1998) de pildă, sau În forma relațiilor sociale stabile Între parteneri ce generează Încredere și formează așa-zisele forme hibrid de organizare, În concepția lui Granovetter (1985). Relațiile stabile astfel constituite generează angajamente reciproce credibile; ele apar a fi decuplate de logica pieței concurențiale (În care strategii individuale raționale precum abandonul relației sau oportunismul introduc potențialul conflictual) și manifestă un grad ridicat de stabilitate indiferent de viabilitatea lor imediată sau de
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
urmărește delimitarea spațiului de dominație constituit de stabilizarea relațiilor sociale și asumarea unei culturi locale. Câmpurile sunt construcții ale actorilor ce dispun de capitaluri materiale, relaționale și simbolice și care Încearcă În aceste condiții să permanentizeze o rețea de relații constituite și să impună o concepție unitară În privința dominației. Câmpurile produc astfel ordine socială stabilizând relațiile dintre actori, reducând incertitudinea și, mai ales, reproducând Întreaga construcție: actori individuali (manageri, angajați etc.), colectivi (organizații, departamente) și relațiile dintre ei. Funcția (atribuită) a
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
este În sine un mecanism de alocare a resurselor ce funcționează diferit de cel al prețurilor; În plus operațiile implicate de coordonare și alocarea resurselor presupun un cost al obținerii informațiilor, luării deciziilor și impunerii acestora. Organizațiile sunt actori social constituiți și având acest atribut acționează pentru a supraviețui; scopul fundamental al actorilor colectivi nu este eficiența socială, ci supraviețuirea, iar pentru aceasta organizațiile Încearcă să limiteze competiția și să-și atragă resurse strategice care să sporească șansele de supraviețuire. Economia
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
valoare socială, care sunt adică În conformitate cu regulile de drept.” (2001:130 - 132). Calitățile de cumpărător și respectiv vânzător, de angajat și angajator, de beneficiar și executant, de mandatar și mandat, de asociați ai unei societăți comerciale etc. sunt roluri social constituite și asumate ca atare de către părțile dintr-un contract. Ele au drepturi și obligații constitutive, impuse de către societate, mai presus de capacitatea lor de negociere. În același sens, Durkheim afirma că, pentru a uni cu adevărat un contract trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]