19,069 matches
-
Franța, dînșii au însemnat în programul lor cîteva idei juste — inspirația din vieața modernă și, în ce privește forma, principiul versificației libere, amîndouă luate de la simboliști și continuatorii lor, deși Marinetti și tovarășii săi nu vreau parcă să o recunoască, nu o mărturisesc fățiș. Sub eticheta futuristă aceste idei au avut însă nenorocul să sufere denaturări. De altă parte, alături de ele am văzut furișîndu-se extravaganțe, aberații și în propagarea lor futuriștii au arătat o impulsivitate nesocotită, brutală, barbară, de casseurs de vitres, ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Din almanahul îngerilor (constatări provinciale)“, 1917], „iarba moartă pălise văile și vitele pășteau mîhnite/zăream mai departe caii goi/au murit toți oamenii de pe pămînt, dar nu-mi dau/seama dacă e mai bine“ („Septembrie. Ciornă“) etc. Tzara însuși va mărturisi, în Almanahul Dada al lui Richard Huelsenbeck din 1920, că a tradus pe loc, special pentru a le citi, poeziile „Înserează“ și „Nocturnă“. Despre traducerea aproape literală în limba franceză și publicarea lor în revista Cabaret Voltaire, Zürich, 1916, p.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
dea impresia că ține pasul cu noutatea extremă și plusează. Cum? Construindu-și o imagine de insurgent nepublicabil în țară, foarte aproape în fapt de poza unui dandy avangardist. În ce-l privește pe Marcel Iancu, desenul pe care Vinea mărturisește a-l fi arătat lui Arghezi este un afiș pentru o seară Dada consacrată poeziei negrilor. Afișul va fi folosit mai tîrziu drept copertă pentru un număr din Contimporanul... Abstracție făcînd de simpatia pentru Tzara și Iancu, Vinea îi tratează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
caracter „retrospectiv” și a făcut figură de... bărbat încă bine. Triumful Futurismului oficial, sărbătorit de instituțiile românești, i-a pus însă în umbră (vai!) pe premergătorii „contimporani”: „Tot Bucureștiul aprins s-a declarat deodată futurist, iar noi abia mai contam”. Mărturisind proximitatea „onorantă” cu Marinetti și laudele adresate lui Tzara, Costin dă o nouă dovadă de servilism: „Am fost bineînțeles tot timpul cu el. Într-o seară au fost la mine cîteva ore. S-a vorbit de tine. Te-am pomenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
de la Plata ș.a. - a ținut mai multe conferințe, colaborînd totodată la revistele Sur și Sintesis. Într-un interviu acordat în 1930 Sarinei Cassvan pentru revista Rampa („Un avangardist român la Paris“, în Rampa, XV, 3623, miercuri, 12 februarie 1930), el mărturisește că a fost invitat de Societatea „Amigos del Arte“ din Argentina pentru a ține „o serie de conferințe despre cinematograful pur sau absolut - despre cine-poem, într-un cuvînt. Am luat cu mine diverse filme și fracții de filme, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
puțin eficiente; bunăoară, această însemnare ironică din nr. 16: „Dăm ca document al decrepitudinii Contimporanului notița lăudabilă de mai jos, apărută în Viața literară: Contimporanul apare cu mobilierul înnoit în stil clasic. D. Vinea în «manifestul despre îngeri» pare a mărturisi misticismul. Întîlnim aci pe d. Mircea Damian, cu o schiță umoristică. D. Pompiliu Constantinescu colaborează la Contimporanul cu articolul «Vieți romanțate». Este o surpriză, nu lipsită de semnificații.»” Conflictul cu Contimporanul lasă totuși loc, o vreme, și unor concesii tactice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
procesul de dizolvare a societății contimporane” și dau „directive de viață spirituală, normală și sănătoasă”. Liderul avangardist își nuanțează totuși, retrospectiv, vehemența: „În aprilie al acelui an, (Emilian) tipărise o carte intitulată Anarhismul poetic despre care, la rubrica «Represalii», îmi mărturisisem convingerea că «e o carte de ramolisment precoce a cărei prezentare de lux disimulează, sub o armură falsă, conținutul rînced» (unu, nr. 45, mai, 1932). Dar trebuie să recunosc că a fost prima carte care s-a ocupat detaliat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
anilor ’20, Dumitru Panaitescu a „intrat în literatură” alături de scriitorii grupărilor simboliste, novatoare; susținuse în 1910, la bacalaureat, o disertație despre poezia lui Ion Minulescu; audiase prelegerile despre literaturile romanice moderne ale lui Ovid Densusianu (despre influența lor formativă va mărturisi în reptate rînduri mai tîrziu); debutase ca poet în nr. 7-8 din aprilie 1913 al revistei ieșene Versuri și proză a lui I.M. Rașcu și A. Hefter-Hidalgo; debutase cu pseudonimul - premonitoriu - de Perpessicius (lat.: „cel care suferă”) în numărul 46
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
rezervă în „Cursul de poezie” susținut la Universitatea ieșeană în 1938 și publicat în volumul Principii de estetică (1939), ca și spațiul acordat în Istoria literaturii române de la origini pînă în prezent - cel mai amplu de care beneficiază un avangardist! -, mărturisește un interes special și, poate, o secretă fascinație pe care criticul o va specula în romanele sale. „E pentru prima oară cînd estetica zisă modernistă, pornind dinspre futuriști și de la Dada, pătrunde în învățămîntul superior pe ușa de onoare”, notează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
a dus-o foarte bine, mai bine în tot cazul decît imensa majoritate a scriitorilor contemporani cu el” (op. cit, pp. 311-312). Un „contestatar” mai moderat este Gelu Ionescu, în textul deja citat din volumul Romanul lecturii. Asumîndu-și „prejudecățile” monumentalist-clasicizante („Mărturisesc că am prejudecata operei, a respirației vaste, neamăgitoare”), criticul se vede nevoit să constate că „Timpul pare a fi lucrat stăruitor pentru gloria urmuziană: jocul grefierului (grav ca orice joc) a căpătat o neașteptată validitate datorită mersului literaturii lumii — aducînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
maximă! Au pornit căutările. S-au instituit filtre. S-a dat alarma și la granițele țării. Numai, ce, iată bomba: s-a împușcat. Cine? Nălucul. Tot frate-su, de la poliția de frontieră, i-a mai spus tatălui: mi-a mai mărturisit, la telefon, că armele și muniția sustrase le-a ascuns în podul clădirii părăsite, din oraș, unde, cândva, fusese o instituție. Repede l-a căutat! Da. Acolo erau. Cercetările continuă. N-ar mai trebui, zice moș Promoroacă. Dar, el zice
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
la sorți. Și, care dintre gemene va câștiga, al aceleia să fie norocul, de a-l avea, pentru oîntreagă viață, pe iubitul Iulian. Balanța a înclinat spre Sofica. Natalia a înghițit în sec. N-a avut încotro. Și și-au mărturisit, părinților, rezultatul tragerii la sorți. Aceștia li l-au acceptat. S a hotărât când, unde și cum să se desfășoare, nunta, și tot ce mai ținea de aceasta. A sosit, iată, ziua cea mare. Nunta, s-a desfășurat, cum se
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
a distribuit gustări și apă. Până seara, tot Chiscul, a fost acoperit cu specii silvice de înaltă valoare. Când mă fac mai mare, aș vrea să lucrez aici. În pădurea, care o să crească, prin locurile astea. Pădurarul, căruia i-a mărturisit gândul său, l aîncurajat. Și, la urmă, i-a spus: dacă nu o să-ți schimbi visul, să mă cauți. Și-am să te ajut. Anii au trecut. Rădăcină Rândunel nu și-a modificat visul. S-a dus la brigada silvică
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
medical și ridicat în slăvi de nevastă-sa pentru reținerea lui în fața scandalurilor de orice natură, să fie uneori pus în situația de a arunca huliganic la ora liniștii de seară cu ce nimerește, în ecranul nevinovat al televizorului? Vă mărturisesc în acest moment, că eu sunt cel care eram cât pe ce să atentez grav și ireversibil la integritatea televizorului meu, și chiar a telecomenzii când am încercat să văd în seara asta o emisiune pe Antena 3 moderată de
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
în partea din față și porțiunile adiacente nu mai are demult) și mia șoptit că aș putea fi pus sub acuzare de către cine trebuie, pentru subminarea puterii de stat, în fața calculatorului și ca un adevărat duhovnic, m-a sfătuit să mărturisesc păcatele grele de nerecunoaștere a uimitoarelor rezultate, obținute de guvernarea actuală pe linia bunăstării a acestui popor, pentru a le scoate definitiv din cap vechea pretenție, prin care se considera până în 1989 de a fi un fel de „3 în
Apocalipsa după nea Grigore by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/325_a_572]
-
gândea că dacă ar fi avut un băiat, altfel decurgeau lucrurile, vorbeau direct, ca de la bărbat la bărbat, dar cu fetele trebuie să le iei mai pe ocolite. La rândul ei, Frusina, se gândea că nu poate deocamdată să-i mărturisească tatălui ei că s-a sărutat prima oară în viață și mai ales că, din clipa aceea s-a îndrăgostit de George. Gheorghe a fost singur la părinți. Un bărbat înalt, cu ochi albaștri, strălucitori, cu o mustață acum încărunțită
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
Postește, spune rugăciuni și s-a spovedit acum, în Post, sâmbătă se va împărtăși. Am stat zile întregi de vorbă cu el, acum este cu totul alt om. Minunea care i sa întâmplat, l-a schimbat radical. Când s-a mărturisit mi-a povestit totul despre purtările lui cât ați fost căsătoriți. Nu mai bea, nu mai fumează. Se căiește pentru tot și nici nu îndrăznește să te privească în față. L-am sfătuit să aibă răbdare, să pătrundă mai adânc
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
în ochi: - Am avut un moment de slăbiciune. În clipa aia cineva mă îndemna să fac lucrul acesta parcă ar fi zis că nu merit să mai trăiesc. Mă căiesc acum. Și așa trăiesc cu un coșmar pe conștiință. Mă mărturisesc ție. Sunt vinovat de moartea lui George! Trebuia ca Dumnezeu să nu mă mai aducă înapoi când am fost în comă pentru că sunt un mare păcătos. Alexandru amuți la aflarea aceastei știri. Nu îi venea să creadă. Cum a putut
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
om. Poate că Dumnezeu așa a vrut ca să îmi revin și să-mi ispășesc pedeapsa aici, pe pământ, să devin credincios, să mă fac popă și să fac lucruri bune. Încă mai port acest coșmar cu mine. Dacă ți-am mărturisit despre crimă, am făcut-o ca să mă eliberez și în fața ta, ca o mulțumire că m-ai salvat de la înec. Se vede că încă mai am până voi obține iertarea păcatului de la Dumnezeu. Puteam să mă iau cu tine la
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
în mediul rural specific întregii țări (în final, autoarea face precizarea: este vorba de un sat din Bărăgan). Este de remarcat minuțiozitatea Vasilicăi Ilie în prezentarea a diverse tradiții și obiceiuri, credințe, superstiții, specifice mediului rural. Prin aceasta autoarea se mărturisește ca o doritoare de transmitere, mai departe, următoarei generații, a esenței satului românesc, cu bune și cu rele. Personajele par coborâte din paginile lui Rebreanu sau Coșbuc, ele având aceleași pasiuni, duse până la patimă, sau, chiar... crimă. Viețile lor se
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
la dezlegarea subiectului. -Uite cum puteam face! Și începe să explice amănunțit cum a găsit răspunsul, însă la algebră avea un rezultat lung iar colegul unul normal - nu își explica unde este hiba. - Abia aștept să vină tezele corectate! a mărturisit. Când domnul profesor Vodă a adus tezele l-a chemat în față. -Laur vino, te rog, la tablă să le spui colegilor cum ai rezolvat problema la geometrie! Domnul Vodă îi dă caietul de teză să se uite peste el
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
bătut la ușa clasei și i-a cerut scuze profesorului că l-a reținut. Stani intră la oră iar directorul plecă cu tatăl său. Tot o pistona pe maică-sa: - Ce i-a făcut directorul bulbucatului?! până la urmă mama îi mărturisește: - După ce a aflat în ziua aceea de reclamația verbală, probabil a contat și funcția tatei, s-a speriat. Și-a rătăcit salariul pe care tocmai îl luase, nu mai știa ce a făcut cu el, săracul! Îl compătimea sincer mama
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
descoperise țigările Aroma pentru taică-său și de aceea știa atât bine de unde se luau. La lecția următoare îl ridică în picioare și cu un rânjet triumfător îi spune: - Îți voi anunța părinții că fumezi Aroma! Stani surâde și-i mărturisește profesorului: - Ai mei nu vă vor crede știu că nu suport mirosul de tutun ! Neacșu a înghițit în sec iar el a luat loc în bancă era adevărat că mergea în pauze cu băieții să tragă o pipă, dar Stani
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
Deci, dacă ținea, făcea față cu succes și ca actor amator. Cristian, venit împreună de la Galați, s-a băgat sub pătură să nu îl observe ceilalți nu se mai putea abține din râs! Toți îi furnizau explicații, atoateștiutori. Ionel îi mărturisise mai devreme că taică-său este popă într-un orășel și intrase și el în jocul de clarificări al celorlalți. - Ce sunt acelea seminarii? întrebă Laur curios mai departe. - Seminariile sunt orele de teorie aplicată! Veni imediat deslușirea. - Deci noi
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
S-a încălzit trăgând creanga târâș atâta drum a traversat tot Bucureștiul cu frunzele foșnind dar a obținut rezultatul scontat căldură e drept și multă fumăraie în cameră! Într-o zi a cunoscut o fată însă nu putea să-i mărturisească că n-are niciun șfanț s-au sărutat două ore într-un parc pe un frig de tremurau și pietrele. Despărțirea a fost dureroasă pentru ambii parteneri, fata ar mai fi stat, însă lui îi înghețaseră chiar și oasele, că
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]