19,069 matches
-
jandarm, a observat mulțumită că nu făcuse murdărie în baie. A băut în continuare cu ea cuibărită în brațe, sărutându-se până n-a mai simțit nimic și pe nimeni. Curând invitații i-au părăsit, însă nu putea să-i mărturisească nimic din ce îl frământa, deși ar fi dorit un suflet de femeie care să îl liniștească cu vorbe dulci și afectuoase. În zilele următoare s-a întâlnit în troleibuz cu o fostă colegă din școală, vecină în cartierul din
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
fost simpatic și ei, își spunea cu ciudă, numai pe Gabriela nu a putut să o impresioneze cu nimic toată viața și iarăși a devenit abătut. Nu își mai aducea aminte exact, însă în seara aceea posibil să-i fi mărturisit Țiganului, prietenul lui cel mai bun că în realitate este un amărât. S- ar putea să îi fi povestit ceva deși nu era omul să facă confidențe. Alcoolul însă mai ales noaptea superbă și tristețea l-au făcut să își
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
mai în fiecare zi la ciorbă de burtă. - Bine, unchiule, spune cu jumătate de glas. El spera că îl va solicita să îl ajute la restaurant și în această vacanță. - Cum o duci cu fetele? După o scurtă ezitare, îi mărturisește: - Am reîntâlnit aseară o tipă obișnuită! Adică foarte mișto! Cu niște sâni incredibili și un corp, de să- l pui în ramă pe perete ca șablon să mai tragi cu ochii din când în când la el! Mi-a spus
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
Laur! Cred c-o înghiți cu halba! - Da, numai pe a lui o servesc! zise Flora indignată și scurt către Laur, - Să mergem! Încheind disputa pentru amândoi. Marinică dispare iritat și îndârjit prin oraș. După acest incident Flora, tristă, îi mărturisește sfârșită: - Bărbatul meu vine mâine! Laur a rămas uluit, fără grai, simțea cum îi bubuie creierul care-l prevenea repetat atenție, primejdie! Trebuia să ia o decizie care întârzia să îi vină în ajutor el aproape uitase de celelalte existențe
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
ucigașului. Închipuiți-vă cum ar fi ca Iisus Hristos să vă urmărească pretutindeni, încercând să vă prindă și să vă mântuiască sufletul. Nu ca un Dumnezeu pasiv și răbdător, ci ca un copoi tenace și agresiv. Vrem ca ucigașul să mărturisească la proces. Vrem să-l vedem în imaginile din sala de judecată, înconjurat de semenii săi. Detectivul este un păstor, și vrem ca ucigașul să se întoarcă la turmă, în mijlocul nostru. Noi îl iubim. Ne este dor de el. Vrem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
încet, și zice: — Ce-ai de gând? Tot ce mi-a mai rămas, poate singurul mod în care-mi mai pot găsi libertatea, este să fac lucrurile pe care nu vreau să le fac. Să-l opresc pe Nash. Să mărturisesc la poliție. Să-mi accept pedeapsa. Trebuie să mă răzvrătesc împotriva mea. În loc să te urmez în paradisul tău, trebuie să fac lucrul care mă înspăimântă cel mai tare. Capitolul 40 Nash mănâncă un castron de chili. Stă la o masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
ani, făcându-și datoria firească față de sine, familie și cei din neamul său. Să tot fi împlinit șapte decenii de viață când a scos două masive cărți de proză (Culorile vieții și La depănarea fusului) pagini curate, sincere, de învățătură, mărturisind despre o lume și pledând pentru o mai bună alcătuire a existenței sale celei de toți anii. Izvorâte dintr-o nemulțumire cum de obicei se nasc „poveștile”, despre oameni și vremuri, dar și din dorința de a-și vedea unele
MINIME by COSTANTIN Haralambie COVATARIU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1685_a_3002]
-
-i, cu oarecare părere de rău în glas, că pe el nu-l interesa casa și că nici bani destui ca să i-o plătească așa cum se cuvenea nu avea. E-hei, s-au dus timpurile alea bune, domn Stelică, îi mărturisi cârciumarul cu melancolie. V-aș plăti eu cinstit pentru casă, că Virgil mi-e bun prieten și eu sunt om cu cherestea, dar de unde să mai iau atâția bani?... În săptămânile următoare, directorul școlii veni și el în câteva rânduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
Cum se poate să fi plecat copiii așa, fără să spună nimic la nimeni?!... Leana așeză căldarea de apă pe un scăunel și se uită spre tatăl ei. Culae zicea că vrea să se ducă la deadul Vasile de la Gostinari, mărturisi fata pe neașteptate. Așa zicea... Mitică al lui Caloianu tresări și se făcu galben la față, iar Mitra începu din nou să plângă și să bocească. Mălci, ba, îi porunci el cu blândețe, pe bulgărește, nevestei sale. Taci, că te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
dramatizeze. Așa e, viața asta de soț văduv la bătrânețe nu e ușoară... Am auzit că vrei să vinzi casa de la țară, e adevărat? îl întrebă Ticu. Stelian își drese glasul oarecum stânjenit. Aș vrea eu și nu prea, îi mărturisi el. Și nici vreun cumpărător serios încă nu s-a găsit... Ei, asta se poate rezolva... Dar ce-o să faci după aia?... Vezi, asta e problema!... Nu știu... Rămâne de văzut... Eu am venit pentru Iorgu, care mi-a scris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
Evreul continuă să zâmbească în felul său poznaș. Ei, așa, așa..., încuviință el, mângâindu-și barba, care între timp i se făcuse mai albă și mai lungă. Iorgu zâmbi și el. Nu știam că vă cunoașteți așa de bine, își mărturisi el surpriza, uitându-se mai întâi la ceasornicar, apoi la fratele său. O-ho-ho, și încă cum! spuse Mișu Leibovici cu o anumită mândrie. Noi suntem prieteni de pe vremea lui Adam-Babadam!... Nu-i așa, domnule Teodorescu?... Cilibi Moise ne-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
împreună cu Iorgu, care-i propusese să rămână la el, până când aveau să se lămurească lucrurile, iar Ticu pleca la el acasă, urmând să revină în ziua următoare. Îmi vine să mă las păgubaș și să nu mai plec nicăieri, îi mărturisi Iorgu fratelui său între patru ochi, după ce intrară într-un mic dormitor de la etaj. Dar mi-e milă de biata Amalia... Stelian găsi câteva vorbe de încurajare pentru fratele său și, după ce rămase singur, se grăbi să se întindă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
Că îi tot așteptăm și uite că nu se-ntâmplă nimic!... Când oi muri eu?... Surprins de replica tatălui său, Virgil repetă că americanii aveau să vină, nu era nici o îndoială în privința aceasta, apoi preferă să schimbe subiectul de discuție, mărturisindu-i tatălui său că se cam săturase cu viața de la Brănești și că ar fi vrut să se transfere cu serviciul mai aproape de casă, la raionul Vidra. Stelian îi răspunse că și el se gândise la asta după moartea Elvirei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
comunist, Virgil clătină din cap mirat și neîncrezător, dar maica Agripina îl încredință că înalt prea fericitul i se arătase plin de înțelegere și de adevărată dragoste creștinească, să nu se îndoiască de asta!... Deci, după ce o lăsase să își mărturisească până la capăt oful și pătimirile, patriarhul îl chemase pe unul din sfătuitorii săi, înaltă față bisericească și-acela, cu care stătuse îndelung de vorbă, cumpănind împreună lucrurile, după cuviință și rânduială. Apoi, într-un sfârșit, lămurindu-se ei bine, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
comunist?... se arătă extrem de surprins Stelian de această mărturisire. De ce nu? replică popa liniștit. Orice e posibil în ziua de azi! Chiar și faptul că un preot poate fi membru de partid. E pentru prima dată că aud de așa ceva, mărturisi Stelian. Popa Niță Niculescu își arătă dinții într-un zâmbet forțat: Domnule Stelică, amintiți-vă de Jarpalea... El, care-a fost primar legionar aici în sat și-a fost pe urmă băgat la închisoare de comuniști, știți cu ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
Ne cunoaștem de undeva?... se interesă fata, când privirile li se încrucișară, și făcu un pas spre el. Victor îi zâmbi și dădu din cap în semn că nu. Apoi, după ce stătu câteva clipe pe gânduri, se hotărî să-i mărturisească: Eu sunt de la matematică... La poezie nu prea mă pricep, dar când l-am auzit pe tipul ăla zicând de Eminescu că e burghez și reacționar, mi-a venit să-l fluier și să-l huiduiesc!... Surprinsă de afirmația lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
în jos, atentă parcă să nu calce din greșeală pe unde nu trebuia. Victor socoti de datoria lui să întrețină mai departe conversația. Eu am un unchi, Nando, care e acum în Italia..., un om foarte drept și curajos, îi mărturisi el, având grijă să vorbească mai încet. De la el am învățat să mă port ca un om adevărat, nu ca un neisprăvit... O să vă povestesc ce-a făcut, când a venit odată la noi în vizită... A fost ceva ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
N-am de gând să-ți fac reproșuri... Dar îmi fac eu, insistă el. Mă rog, dacă ții neapărat..., zise fata. Victor se așeză pe patul din fața ei și se aplecă spre ea. Știi că, totuși, te-am căutat?... îi mărturisi el, având grijă să vorbească mai încet. Mi-am permis chiar să merg la secretariatul facultății voastre, ca să mă interesez de tine, dându-mă drept fratele tău... Deci tu ai fost "fratele" care m-a căutat!... exclamă Felicia înveselită. Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
luându-i mâna dreaptă, vru să i-o sărute. Fata, însă, își retrase repede mâna la spate și-i spuse că nu era nevoie. Victor se îndreptă din șale, dar nu plecă. Mi-a fost dor de tine, Felicia, îi mărturisi cu glas șoptit, ca să nu-l audă decât ea și simți, în acea clipă, intens, toată greutatea și gravitatea acestei declarații, care echivala cu un adevărat legământ Chiar așa, domnule Einstein?... zâmbi fata, amuzată și flatată. Vorbești serios? Serios! întări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
maica Agripina nu avuseseră cum să-și ia rămas bun, dar Virgil îi trimisese o lungă epistolă pe adresa Institutului Teologic din București, ca să-i aducă și ei la cunoștință schimbările intervenite în viața lor. Maica le răspunsese fără zăbavă, mărturisind că se bucura din tot sufletul de bucuria lor și promițând să le facă în curând o vizită la noua lor locuință din Vărăști, unde le ura să aibă parte numai de bucurii și de multă liniște sufletească. 3 În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
ți place matematica? o întrebă Victor după un curs, curios să afle și părerea ei. Îmi pare rău, dar nu știu ce ar fi putut să-mi placă, fiindcă, drept să-ți spun, dragă Einstein, eu una n-am priceput nimic! îi mărturisi fata cu o franchețe dezarmantă. La matematica pe care o știu eu nu prea îmi permit nici o părere... De fapt, trebuie să-ți spun că în școală eu cu matematica m-am avut precum câinele cu pisica!... Vacs!... exclamă Victor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
nu știu dacă am să-i pot ierta vreodată!... Eu cred că pe lumea asta există lucruri care nu se pot uita și nu se pot ierta, zică unii ce-or vrea să zică!... nu se putu ea reține să mărturisească. Se făcu o lungă tăcere, întreruptă doar de foșnetul vântului printre crengile sălciilor plângătoare și de niște țipete vesele și nepăsătoare, însoțite de hohote de râs, care răzbăteau de undeva, de jos, de pe malul lacului. Apoi Felicia își reluă spovedania
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
glasul gâtuit de emoție, și îmi pare foarte rău de cele întâmplate... N-aveai de unde să știi... Am vrut de mai multe ori să-ți spun adevărul, dar mi-a fost teamă... De cine?! exclamă el mirat. De tine, îi mărturisi fata. De mine?! Da, de tine, dragul meu Einstein, chiar de tine, întări Felicia. Dacă ai fi trecut și tu prin tot ce-am trecut eu, te-ai fi ferit și de umbra ta... Știi tu ce visez eu, atunci când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
profesor coordonator Urucu Felicia-Daniela Iubire În dimineața asta m-am trezit Dintr-un vis de necrezut. Rău îmi pare că s-a sfârșit, Căci mult mi-a plăcut. Te-am visat pe tine, Dragostea mea, Când te plimbai cu mine, Mărturisindu-ți iubirea. Eu te-am ascultat cu mare drag. Mi-au plăcut vorbele tale! Însă-ți spun că eu te plac Și crede-mă nu-s vorbe goale. A fost de-ajuns o scânteie Pentru a porni un foc, Iar
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
planul său de a stăpâni regatul, motivele care l-au determinat să-și urmeze ambiția și prezentă străinului genealogia familiei sale, conștientizându l de faptul că înaintașii lui domnesc din neam în neam în acest regat, prin filiație paternă. Uriașul mărturisi că a hotărât să cucerească împărăția, deoarece, din cauza înfățișării lui hidoase, respingătoare, nimeni nu îl acceptă, nu îl dorește în preajmă, iar el se simte singur, respins și trist. Sturion îi sugeră să se alăture armatei, fiind foarte puternic și
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]