2,268 matches
-
mă dea afară din școală, ei, era așa rău? Nu era, cum să fie? Un om cu patru clase secundare nu se aseamănă cu unul care n-a învățat nimic și nu știe să care decât cărămizi cu spatele, ca bietul Nilă, care pe urmă a avut noroc la blocul Algiu, de pe "Cheia Roseti", l-a luat proprietarul la el, l-a făcut portar... Admițând cazul că o să pot și eu, târâși, grăpiși, să termin și pe-a patra după sistemul
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
de vite, ba chiar a dat și la secere și la sapă, ca să pot eu să învăț, să nu trebuiască să mă întorc după ce toți au răbdat de pe urma mea, și să umblu prin noroi în opinci. Ce adică, a izbutit bietul Nilă, care abia știe să se iscălească, și n-o să izbutesc eu? De ce adică să nu izbutesc!! - De ce să nu izbutești, mă, Marine?! Sau tu nici nu asculți ce bălmăjesc eu aicea?!! Auzindu-l cum se ia singur peste picior
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
o să-ți spun că e grasă și urâtă, te pomenești că nu mai dormi trei zile... Izbucni și ea în râs. - Chiar așa, grasă și urîtă? Eu credeam că trebuie să fie una de-alea ochioase și afurisite... - Nu e! - Bietul Ilie! exclamă ea atunci nedumerită, dar senină. Mai rău o să fie dacă o să-i pară rău, fiindcă eu cu el nu mai mă împac. - Fii fără grijă, n-o să-i pară rău. Dacă vrei să știi, spusei eu îmbătat deodată
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
I-am dat un fragment de roman care a apărut, cu Achim Moromete erou, într-o situație dostoievskiană. Acel fragment nici nu-l mai știu, dar atunci l-am scris cu pasiune și am primit și ceva bani pentru el... Bietul Corin Grossu, de la "Fundații", n-am mai știut ce-a ajuns, ultima oară când l-am văzut la el acasă, chiar în acel an pe primăvară, cu Paul Georgescu, era vesel, mâncase, ne spunea, în ziua aceea un ou și
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
tata? Fran putea să-și închipuie starea de deznădejde și confuzie prin care trecuse tatăl ei. — O să se obișnuiască cu timpul. Tonul defensiv al maică-sii fu un răspuns suficient. — Nu i-a plăcut deloc, nu-i așa? Oh, Doamne, bietul tata, nici nu pot să mă gândesc la asta. Cum rămâne cu Biata de Mine? Eu sunt cea care trebuie să aibă grija lui. De ce nu te gândești și la biata de mine? Fran nu-i putu spune maică-sii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
răsări în minte chipul lui Ralph Tyler, tatăl Francescăi. Era trist că se îmbolnăvise atât de brusc. Fusese întotdeauna un bărbat foarte atrăgător, chiar dacă dificil, dar, ea avea o slăbiciune pentru persoanele dedicate, care aveau un scop în viață. Spre deosebire de bietul Harry, soțul pe care-l iubise, dar pe care-l ținuse cu totul sub papuc. Îi trecu prin minte un gând înfiorător. Dacă ar fi fost bolnavă, oare Laurence ar fi internat-o și pe ea în graba mare într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
tata. Sigur, draga mea, Camilla scuturându-și părul alb, îngrijit, tuns cu atâta dichis încât îi crea complexe lui Fran, deși de fiecare dată când o sun pare să fie plecată la o partidă de bridge. Apropo, ce mai face bietul taică-tău? Nota ușoară de dezgust din glasul ei dădea impresia că taică-său suferea de o formă mai blândă de lepră. — Ei bine, de fapt, trebuie să discut cu Laurence despre asta. Tawny Beeches nu e o alegere bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
reușit să scap de ea. Îmi ascundeam orice calitate și îmi plângeam în gura mare defectele. Și ce simplu au mers apoi toate! Doctorii se emoționau și roșeau de plăcere de câte ori le arătam profundul meu respect și marea mea admirație. Bieții de ei. Cât erau ei de psihiatri n-au rezistat lingușirilor unui băiețandru. În scurtă vreme i-am cucerit și nu mai conteneau să se minuneze: "Și ce bine desenează, altul în locul lui și-ar fi luat nasul la purtare
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
de ani și chiar în ziua respectivă, curat ghinion! sau semn al destinului! i-a căzut sub ochi o frază fatală. Fraza suna astfel: Dacă n-ai reușit să devii celebru până la douăzeci și opt de ani trebuie să renunți la glorie". Bietul Dodo s-a consolat să rămână cu femeile. Le-a iubit mai departe și a cântat cu degetele pe carnea lor muzica dulce a dragostei, înăbușindu-și în această plăcere decepțiile pentru gloria pierdută. Până când femeile au luat-o, ca
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
lor muzica dulce a dragostei, înăbușindu-și în această plăcere decepțiile pentru gloria pierdută. Până când femeile au luat-o, ca și în cazul meu, pe urma gloriei. L-au părăsit și ele. Atunci Dodo s-a angajat la un restaurant. Bietul Dodo. Ca un papagal..." De ce ca un papagal, n-am înțeles. Anton fusese judecător. Cum auzea de o ceartă se și înființa. Punea întrebări, cerea lămuriri, vroia să-și formeze o părere. Îi plăcea să-și aducă aminte câte fleacuri
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
te temi de moartea, lui, cum te temeai înainte de viața lui. Și zici la fel: cum, tocmai acum cînd...? În cazul ăsta mereu sîntem inoportuni, trăim într-o continuă inoportunitate, toată viața noastră nu e decât un șir de inoportunități... Bietul Dinu. Aproape paralizat de frică, a încercat a ultimă ieșire din această discuție. ― Așa ai fost tu totdeauna. Ai bravat. Psihiatrul uitase că astfel mă ațâța. Am sărit ca ars. ― Am bravat? Dimpotrivă, am fost mai modest decât trebuia. Le
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
rămâne, domesticit de guzgani... De cum ies din ascunzătorile lor, guzganii îmi pândesc răsuflarea, mă caută, ar vrea să mă atingă. Mă întreb chiar ce vor face fără mine. Nopțile lor vor rămâne pustii. Fără un scop. Nu vor mai ști, bieții, încotro să se îndrepte. Le va lipsi trupul meu, farul lor. Cred că vor sfârși prin a se devora între ei. Dar nu pot să rămân aici o veșnicie. Nu vreau o moarte de guzgan. Asta mă ajută să aștept
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
pare rău că nu l-am ascultat. La un moment dat, înainte de venirea la putere a lui Constantinescu, am pus împreună la cale înființarea unei librării-edituri la Paris, menită să promoveze literatura română. Proiectul nostru a eșuat. Sau, altfel spus, bietul Ulici a murit înainte de a-l realiza. Moartea lui a fost neașteptată, tragică și stupidă în același timp. A murit în somn, asfixiat, intoxicat cu gaz. A murit fără să-și dea seama că moare. Poate că în momentul acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
e și mai greu... Cotidianul, 20 octombrie 2001 Tablete de scriitor D. Țepeneag Vecini cu Africa de Sud, sectorul Kalahari... Nu știu unde a găsit Pastenague un articol al actualului președinte al Uniunii Scriitorilor. Trebuie că e un articol mai vechi, de pe vremea când bietul Ulici era încă în viață și Eugen Uricaru era vice-președinte; ține morțiș să-mi citească din el: „Au trecut mai mult de cinci decenii de când „furnizarea” de imagine privind România și românii nu numai că a fost întreruptă din cursul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
Breban pare să vândă mai mult (măcar pentru că a scris mult mai multe cărți!) decât mai tânărul său confrate. Oricum, dacă M. Cărtărescu a spus prostia de mai sus, amețit cum e de ce-a văzut ori auzit prin State, bietul Daian, poet neajutorat și publicând cu chiu cu vai, nu e firesc s-o spună. O fi chiar așa de greu de înțeles că dacă statul subvenționează cultura, asta nu înseamnă că are dreptul s-o și controleze! Ce este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
de a stopa aceste excese, Biserica hotărăște, la Conciliul de la Braga, refuzul performării riturilor funerare în cazul tuturor sinucigașilor, indiferent de clasa socială din care aceștia proveneau și de motivul faptei. Fără un efort considerabil, ni-i putem imagina pe bieții suverani pontifi cu chipurile contorsionate de groază la vederea unui asemenea rătăcit, anticipând teribilele tablouri ale lui Francis Bacon. În fine, în 693, la Conciliul de la Toledo, s-a luat decizia excomunicării celor vinovați de tentativă de suicid. Începând de
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
și beau liniștiți ca cei șapte filosofi ai Eladei (neîndoielnic, pitarul Filimon are un fix cu referințele clasice plasate defectuos, n. m.), prinseră la limbă și deveniră mai zgomotoși decât nemții cei beți (încă de pe atunci li se dusese buhul bieților teutoni, n. m.)". Dulci sunt clipele de sărbătoare, îmi veți spune. De acord... Ei, trăiește omul ce trăiește, dar, la un moment dat, trebuie să și moară, din motive pe care spațiul restrâns nu-mi permite să le aprofundez. Cu
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
este povestea trăită de Dumitru Alexandrescu, închis pentru șapte ani (cifră fatidică) pentru că un consătean l-a pârât cui nu ar fi trebuit, dar fabricanții de hârtii denunțătoare au avut grijă să toarne acolo o mulțime de minciuni în virtutea cărora bietul om nevinovat a devenit un individ periculos pentru regim. Pe patul morții denunțătorul își cere iertare, dar fostul condamnat e și el cu un picior în groapă, pentru că în timpul crudei detenții s-a îmbolnăvit grav de plămâni. Urmările sunt tragice
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
eu aici locuiesc și cunosc norii ăștia în atâtea feluri. Aici stăm noi 3, Pinochio, Miau și cu mine, de obicei Prințesa rupe patul cu tropăituri și când voi pleca, proprietara îmi va cere bani să repare patul și tot bietul Baby îi va da bani și mi se rupe sufletul că trebuie să iei din banii de casă, lasă, Baby, doar eu am locuit aici, eu plătesc, mă descurc eu, Miau se aruncă în gol ca o balenă, se ghemotocește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
Nebunia ei e legată, ca și în cazul întoarcerii fantomei, de chinuitoarea despărțire prin moarte, prelungire a la fel de chinuitoarei despărțiri din timpul vieții. Intensitatea amintirilor o împinge să caute printre nămeți trupul copilului. Obsedată de imaginea „încețoșată de lacrimi” a bietului micuț, care „o atrage cu o forță irezistibilă”, mama scormonește prin zăpadă, rostind în clipa cumplitei descoperiri: „Oare cu ce-ar putea fi asemuită despărțirea?”. Refuzul mamei de a accepta această despărțire are puterea nu numai de a aduce lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
îi auzi inima bătând cu putere. Știa că aveau să urmeze niște cuvinte mari. Dar ea nu dorea asta. Sub nici o formă nu trebuia să-l lase să rostească acele cuvinte care se spun doar o singură dată în viață. Bietul Nicolae! Problema ei nu era cum să-și atragă admiratorii, ci cum să-i îndepărteze. ― Eu nu mă simt liberă, Nicolae. Eu sunt cu adevărat liberă. Și așa vreau să rămân pentru totdeauna. Îți propun să ne întoarcem. Am început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
unu’, sărmanu’, rămase și fără manta, că tocma’ să ușura la marginea drumului, când să porni vârtelnița. Noi mergeam tot înainte dimpreună cu Înălțimea Sa, care nu mai vedea și nu mai auzea nimic. Grozav ce-i place la război! Bieții de noi, degerați, cu mucii în țurțuri până la bărbie, ne țineam aproape de el, tot pe lângă el, că el e tătucu’ nostru. Dacă zice să nu mâncăm, nu mâncăm. Dacă zice să murim, apoi murim. Și cum mergeam așa - mai aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
vreo molimă, ceva. Și strigoiu’ ăla dă om numa’ ridică osu’ dă mână spre cer, că numa’ os rămăsese, îl bălăngăni așa, în toate direcțiile, și clănțăni ca Moartea: Чума всичко, всичко! Marele Komandir și-a-ntors atunci calu’. Atunci l-a-ntors. Și bieții dă noi dimpreună cu el, tot pă jos, pă lângă el. Om cumsecade, de altfel, Înălțimea Sa. Grozav ce-i mai place la război! Da’ uite că de data asta n-avu parte dă el. Boală urâtă, ciuma! Tare urâtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
n-ar fi fost decât niște pământuri pustii, ale oricui și ale nimănui. Așa ceva nu s-a mai întâmplat. Și este foarte grav că s-a putut întâmpla. Rușii spun și scriu cuvinte solemne, cum că ei doresc doar eliberarea bieților creștini de sub stăpânirea păgână și emanciparea acelui teritoriu sub oblăduirea unei stăpâniri pravoslavnice. Ca și cum noi am fi niște bieți turciți sau islamisiți. Se mai spune că acest teritoriu românesc ar fi primit și un nume. Ah, Iancule! Ai auzit tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Ba să crezi! țarul pare mai bun, dar este un mare fățarnic. Nu degeaba îl numește Napoleon un Talma al nordului. Liberal de ochii lumii și autocrat sacrosanct la el acasă și cu ai lui. Uită-te ce-a pățit bietul Speranski, marele consilier și favorit al țarului! Și ce dorea omul acela? Nimic altceva decât europenizare. Adică separarea puterilor și abolirea relațiilor de tip feudal. Ce s-au ales din toate astea? Speranski a fost înlăturat, iar constituția lui se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]