2,135 matches
-
te umplu cu goluri și nituri de râs? vrei tu să fii amarul din sânge, să-mi descleiezi prea dulcile herghelii ce mă-nneacă în praf? dă-mi un semn, născocește o slovă, smulge o unghie balaurului ce stă între noi neclintit ca o stâncă. prea târziul a sunat din penultimul gong. noaptea cu vene îngroșate subțirele somn se tot sparge, se crapă aiurea ca o coajă de ou, dând naștere golașului pui al treziei ce doare. noaptea cu vene îngroșate avansează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1549_a_2847]
-
peste cinci minute la benzinărie, la market tourist. Un espresso, un té freddo și fete tinere, cu sânii tari și liberi mișcându-se sub maiouri. Capitolul 3 Ulise pare suspicios Smuci șnurul de câteva ori, dar, cum draperia nu se clintea, apucă, la nimereală, faldul greu de damasc, cu mâna făcută gheară, și trase. Sus, pe șina pe care ar fi trebuit să alunece, draperia era la tot nemișcată, dar Între degetelele dureros Înțepenite de artroză se trezi cu unul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
la un univers În culori șterse și Întunecate, ca un film alb/negru... Sosind la capătul de dincolo al apelor, la poporul cimerian, pururi Învelit În ceață și Întuneric și pe care În veci nu-l vede soarele... * Fețele lor neclintite de tineri bine-crescuți: ca și când glasul lui, dintr-odată patetic, și sunetele ciudate ale acestei limbi de mult moarte nu Îi Îndeamnă În nici un fel să râdă. El se scuză, râzând: — Odiseea, tot ea! La lucrarea, foarte exigentă, de an, de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
cu toții În orășelul nostru, prea tăceau. Nu mă pierdeau o clipă din ochi, dar tăceau. Erau ca niște figuranți Într-o piesă. și ce m-a pus mai mult pe gânduri era ordinea din camere. Parcă nu-și permiteau să clintească nimic. Nu cumva și casa asta În care m-au adus este o casă oficială? mi-a trecut la un moment dat prin minte... * Christa a reușit - cum oare? - să-l convingă pe porumbel să se ducă la paznicul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
plimbe așa, până și-o scrântește! Dacă se gândește că o să troneze În biroul ăsta, se Înșală! La Sfântu-Așteaptă! Familia mea e aparatul! Aici am fost, aici rămân, vom fi ce-am fost și Încă și mai și! Nu mă clintește pe mine orice marțafoi... Hai, dă-le-ncoa! Fila nr. 90 Notă Serv. „F” ne-a comunicat cu adresa 0025722 din 5septembrie 1986: Numitul MANU TRAIAN, Instituto Europeo degli Ricerchi sul Medio Mediteraneo, Neapole, figurează În evidența serviciului „F” că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
de Ani. Se poate vedea clar cum coșul plin cu mere de pe capul ei este înclinat într-o parte, că el de fapt ar trebui să cadă, strivind anghinarele pe care femeia le ține în mâna dreaptă. Totuși el rămâne neclintit pe ștergarul de pe capul femeii. Mesajul nu poate fi greșit înțeles. în realitate nu există nici un balans sau echilibru. Ele există doar în imaginație. Sau, mai exact, în artă. Nu întâmplător pictorul a ales anonimatul. Iar aici putem vedea Seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
forme ca de zar, așteptare în zadar și rămânere pe gânduri; în tunel e surd războiul vremea-și mătură gunoiul și-l aruncă peste el. Anul trece repede, șerpuiește, ca o apă; clipa însă-i lespede nici nu crapă, nici clintește și ne strânge ca în clește toate visurile noastre - pui de mierlă printre astre... Rugăciunea, poezia, proaspătă copilăria sunt minunea unui leac la acest netrebnic veac prin subtalpa iadului cu răscruci, și galerii de nu știi unde te duci la
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
care poate a vorbit la telefon? ― Bună, spune Sophie, întorcându-se cu răceală spre Diana Macpherson, a cărei figură s-a făcut deodată dură ca oțelul. Eu sunt Sophie, zice ea și-i întinde mâna, dar Diana nici nu se clintește. Prietena lui Ben, adaugă ea. ― Ce? bolborosește Ben, care deodată, și-a dat seama cine e. ― Nu fi timid, dragă. Nu mai poate rămâne secret, nu? zice Sophie, și-și trece afectuos mâna prin părul lui. ― Dar...bolborosește Ben, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
toți s-au făcut mici. Chiar și eu, pentru o clipă. —Ei, John Joe, o să mai încercăm o dată! Spune-le celor din grup cum stai cu băutura. O să începem cu motivul pentru care ai vrut să bei. John Joe era neclintit. Eu aș fi făcut spume. De fapt, chiar făceam spume. în fond, bietul om se străduise. M-am gândit să-i spun lui Josephine să-l lase în pace, dar mi-am zis c-ar fi mai bine să las
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
nou cuprinsă de amestecul ăla de umilință și excitație nebună. Acum vino încoace și fă-mi ce mi-ai mai făcut la petrecere, mi-a ordonat el. M-am simțit scăldată de un val de rușine și nu m-am clintit din loc. —Vino-ncoace, a repetat Luke. Am început să pășesc către el ca un robot. Ochii îmi căutau în pământ. Vezi tu, eu și cu tine, mi-a zis el luându-mi mâna cu brutalitate și ducându-mi-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Fricker. —AAAAaauuuuuuuuu! — Știi, când a jucat rolul de menajeră în filmul ăla! Am dat fuga la oglindă. —Ai dreptate, am țipat, simțindu-mă aproape fericită că situația devenise de-a dreptul apocaliptică. Asta făcea ca poziția mea să fie de neclintit. Mama și tata au venit și ei acasă și au fost invitați să-și dea cu părerea despre părul meu din care se-alesese praful. Mama a spus neîncrezătoare: —O să-ți crească la loc. Tata a zis mândru și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
sunt. Contează numai ce se întâmplă cu străinii care pătrund aici și gata. Noi știm și ne-am împăcat cu lucrul acesta. E teritoriul lor și nimeni nu îl calcă. Cine îndrăznește este pedepsit. Atât, totul este implacabil și de neclintit, asta-i regula. Este ca și cum ai încerca să oprești vântul, ori să împiedici ca după noapte să urmeze lumina zilei. Hai, ce facem, mai stăm ori pornim mai departe? Porniră din nou la drum. Ileana mergea doi pași înaintea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
moșului. Erau deja în pădure, trecuseră prin lăstărișul de la marginea lizierei și acum mergeau printre copaci. Vezi ceva? întrebă inspectorul. Calistrat nu-i răspunse, clătină numai din cap, continuându-și drumul. Avea maxilarele încleștate, iar pe față nu i se clintea nici un mușchi. Inspectorul îl simțea încordat ca un arc. Își rotea privirile peste tot, căutând să prindă orice mișcare ce ar fi trădat prezența bestiei. Cristian era și el foarte atent, numai că nu reușea să distingă mare lucru. Deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
mai devreme. Cred că v-ați convins că nu glumim. Domnule Mihailovici, nu avem nimic personal cu dumneavoastră, e vorba numai de afaceri. Nu-i nevoie să fugiți. Puteți să vă continuați drumul nestingherit. Vă garantez că nu se va clinti nici un fir de păr din capul dumneavoastră. Fără îndoială că cineva îl privea prin binoclu și văzuse că întorsese mașina. Din moment ce nici o rachetă nu plecase spre el, însemna că ori se afla în afara razei de acțiune a lansatorului ori poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
peste el. De sub o lespede uriașă se auzeau gemetele inspectorului. Disperată, Ileana trăgea din răsputeri de aceasta, fără însă a o putea mișca. Calistrat o cuprinsese cu brațele, oprind-o. Încetează! se răstise la ea. Pe asta nu o poți clinti. Trebuie să dăm de o parte pietrele celelalte, înainte să se sufoce. Se concentraseră la unul din capete și, în curând, reușiseră să ajungă la Cristian. Era aproape inconștient, plin de vânătăi și zgârieturi, dar în viață. Norocul îi surâsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
să se bată. Nu voia să facă uz de prea multă violență, cel puțin nu de față cu atâția oameni. Din păcate, încercarea lui de a-l zdruncina pe intrus, rămânea fără rezultat. Bătrânul părea ca de stâncă, era de neclintit. Oricât se străduia nu reușea să îl miște din loc, îi făcea impresia că are o tonă. În disperare de cauză, apucase reverele cămășii aspre a bătrânului în pumni, răsucindu-le apoi cu putere. Această încercare părea să își facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
unde să se mai ducă. Era obligat să meargă până la capăt, indiferent ce ar fi. Trebuia să-și asume riscul, nu mai putea da înapoi. Te gândești să renunți, nu-i așa? întrebă Boris. Deși pe fața sa nu se clintise nici un mușchi atunci când vorbise, lui Vlad i se păru că simte o undă de persiflare în vocea omului din fața sa. Nici pomeneală, răspunse el, privindu-l pe Godunov în ochi, mergem mai departe. Continuăm conform planului. Vezi cum scapi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
auzea nimic. Șinele vechi luceau slab în lumina ce răzbătea din galerie. Porni apoi mai departe, încordat ca un arc. Ajuns la intrare, se lipi de perete, ascultând atent orice sunet ar fi putut veni din interior. Nimic, totul era neclintit. Se aplecă și atinse cu palma una dintre șinele de metal. Spera să perceapă o vibrație, ceva, nici el nu știa ce. Constatând că totul rămâne nemișcat, porni mai departe. Se deplasa încet, cu mișcări line, atent pe unde calcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
frate-miu trăiește, o să vezi că-ți va trimite vești. Mata, vrei să mă îmbărbătezi! se sperie, parcă, Saveta de ideea cumnatului. Cumnățică dragă, vezi de te pregătește de sărbători! C-o să ai timp a boci, atunci când vei naște! spuse neclintit bărbatul. Lasă femeia, că-i necăjită. Îi mai amintești și de durerile facerii? îl mustră Ileana, ștergndu-și lacrimile cu un colț al pestelcăi. Ba să tăceți voi, se oțărî bărbatul, c-o să-mi dați dreptate! Vai, voi bărbații că tare
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
îi trag două perechi ca la poliție și pe urmă o supun unui interogatoriu”. În spiritul unui detectiv, Pampon formulează diferite ipoteze cu privire la biletul găsit, neglijând pe aceea că biletul fusese pierdut de Nae Girimea. Ideile lui nu pot fi clintite nici de indiciile de ordin contrar oferite de Mița deși, folosind limbajul comediei, se poate spune că sunt „doi amanți”, „traduși” de același „respectiv”. Pampon îl așteaptă la frizerie pe Nae Girimea pentru a dezvălui misterul biletului găsit lângă patul
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
Am mers mai departe, însă știam că Pantera era pe urmele noastre, pândindu-ne pe furiș. Ne-am continuat drumul, deși se întunecase și umbrele se lungeau prin pădure, iar copacii păreau să ne pândească la rândul lor, deși erau neclintiți în zăpadă, aveam impresia că mergeau cu tot cu rădăcini, insesizabil, ținându-se după noi, tiptil. Iar când priveam în urmă, se prefăceau nemișcați. Într-un târziu, ne-am oprit, pentru că nu se mai vedea nimic în față. Eu merg să investighez
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2901]
-
cât o casă de mare și nu se lăsa doborât. Se făcuse un plug care venea să mă răstoarne. Am dat în grabă câțiva pași înapoi apoi l-am lovit din săritură cu un picior drept în cap. S-a clintit, dar de căzut de pe picioare n-a căzut așa că am luat de jos o valiză care-mi pică la îndemână și am lovit din nou. Dormitorul se umplu de borcane sparte și gem de tot felul, de biscuți și șosete
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
retragere, salută respectuos înclinându-și capul apoi se retrase pe o bancă alături de Erjika. Cu două bănci mai în colo, Creața plângea în hohote făcându-și și părinții să lăcrimeze, în timp ce Petruș încasa alte perechi de palme fără să se clintească. Ce ai în cap măi băiete? Vrei să ajungi un borfaș? E așa greu pentru tine să trăiești ca un om normal? Cât o s-o mai faci pe mamă ta să intre în pământ de rușine? Cât timp trebuie să
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
el cu un zâmbet În voce. Scuze că am venit fără să te anunț...din nou. ― E În regulă, l-am asigurat. Chiar voiam să te Întreb câteva lucruri. ― Ok...spuse el cu intonația unei Întrebări. Mi-am menținut zâmbetul neclintit de pe chip În timp ce-mi formulam Întrebările În minte. ― Ar trebui să am emoții? mă tachină el. Am ridicat din umeri, În timp ce surâsul mi se stingea. ― Depinde. Îți amintești noaptea accidentului? Nu exista urmă de ezitare În vocea mea
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
care-o vedeam când mă duceau la pansat. Probabil că pediatria nu avea serviciu de chirurgie sau chirurgia nu avea salon de pediatrie, fiindcă noi, cei câțiva copii proaspăt spintecați locuiam în aceeași încăpere cu adulți care nu se puteau clinti din paturi, alături de aparținătorii lor devotați și cu cohorte de vizitatori ce veneau toți deodată și rămâneau până când aerul încărcat cu duhorile cele mai diverse ajungea să capete o consistență verzui-păstoasă. Întrucât era iarnă sau fiindcă majoritatea ferestrelor erau bătute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]