2,313 matches
-
decât în formele estetice. A doua tendință este cea inovatoare, care a considerat că arta adevărată are totdeauna un caracter creativ. Arta religioasă s‑a putut îmbina cu noile mișcări artistice care s‑au succedat de‑a lungul se‑ colelor. Conciliul al II‑lea din Vatican (1962‑1965), a venit în întâmpinarea artei religioase, dând indicații, norme și legi clare. În această privință sfântul Con‑ ciliu elaborează documentul Sacrosanctum Concilium nr. 122‑129, care do‑ rește să elucideze importanța și valoarea
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
aceste aspecte, nu este vorba de o plăcere numai a minții, nici de o plăcere numai a simțurilor în fața frumuseților. Frumusețea face să vibreze omul în totalitatea ființei sale. Această definiție a sfântului Toma exprimă mai curând neputința cuvintelor 83 ConCiliul eCumeniC al ii‑lea din vaTiCan, Constituția despre liturgie - Sacro sanctum Concilium, nr. 122. 84 Ferdinand Victor Eugène Delacroix (1798‑1863) - pictor francez din perioada roman‑ tismului. Cap. iii. fiGura lui miChelanGelo în istoria artei 104 de a defini frumusețea
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
adresat artiștilor în timpul întâlnirii speciale din capela Sixtină, din 7 mai 1964. Din această colaborare, biserica speră într‑o epifanie reînnoită a frumo‑ sului pentru timpul nostru și răspunsuri adecvate la exigențele proprii ale co‑ munității creștine. Răspunsul vine din partea Conciliul Vatican al II‑lea care a pus bazele unui raport reînnoit între biserică și cultură cu reflexe imediate și CaP. iv. viziunea ProfeTiCă a unor mari PiCTori renaSCenTișTi... 145 asupra domeniului artelor. Este un raport - răspuns care se propune sub
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
ele se preocupă să‑i descopere omului locul lui în istorie și în univers, să‑i pună în lumină necazurile și bucuriile sale, nevoile și capacitățile sale, și să‑i schițeze o soartă mai bună54. Pe această bază la încheierea Conciliului părinții conciliari au adresat artiștilor un salut și un apel: Această lume - au spus ei - în care noi trăim are nevoie de frumusețe, pentru a nu cădea în disperare. Frumusețea, ca și adevărul, dă bucurie inimii oamenilor și este un
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
1. Izvoare aa vv, De la Renaștere până la Iluminism, Ed. Rao, București 2003. , Icone, Milano 1997. , Literatura Universală, Ed. Didactică și Pedagogică, București 1998. , Michelangelo, Ed. Istituto Geografico de Agostini, Novara 1996. Codul de drept CanoniC, Ed. Presa Bună, Iași 1995. ConCiliul vaTivan II, Constituția despre liturgie Sacrosanctum Concilium. , Constituția pastorală despre Biserică în lumea contemporană Gau‑ dium et spes. ioan paul al ii‑lea, Epistolă către artiști, 4 aprilie 1999. La Bibbia di Gerusalemme, CEI 1973. La Bibbia di Gerusalemme, Ed.
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
al XII-lea, Pius al XI-lea și Pius al XII-lea au lărgit orizonturile doctrinei sociale: Biserica era în stare să ofere comunității un "model" de organizare socială și politică, întemeiată rațional și universal valabilă, asemenea unei "sociologii catolice". Conciliul Vatican II și papa Paul al VI-lea (mai ales prin Octogesima Adveniens, 1971) au înțeles doctrina socială nu ca un corpus rigid de doctrine, ci ca pe un set de valori și de orientări, pe care creștinii sunt chemați
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
derivă în consecință "angajamentul pentru dreptate", potrivit rolului, vocației și condițiilor fiecăruia" (Donati, 2002, pp. 320-321). În Biserica Ortodoxă, nu au avut loc mari "reforme" de natură doctrinară, așa cum s-a întâmplat în Biserica Romano-catolică, mai ales la cele două Concilii Vaticane (cel din 1870 și 1960-1965). Pentru Biserica Ortodoxă, dimensiunea socială este parte componentă a ființei Bisericii. Dimensiunea socială nu îmbracă o formă ideologică și nici doctrinară în sens de separare principială, ci ea este o manifestare care condiționează ajungerea
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
prilejuit de-a dreptul înfruntarea dintre trei papi, a fost dovada că monarhiile naționale doreau un papă care să fie instrument la mâna lor și nu o călăuză a creștinității. Odată depășită schisma prin alegerea lui Martin V (1417) la conciliul de la Konstanz, s-a impus, pentru o scurtă perioadă de timp, teoria conciliară, care susținea supremația consiliului episcopilor chiar asupra papei însuși. "Captivitatea de la Avignon", marea schismă, teoriile conciliare au făcut să scadă importanța universală a papalității în favoarea bisericilor naționale
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
societățile europene au evoluat foarte mult: scopurile politice s-au modificat, structurile sociale au fost bulversate de evoluția economică; societățile Europei Occidentale au fost industrializate, urbanizate, secularizate, antrenîndu-se astfel prăbușirea practicii religioase. Biserica Catolică, aflată ea însăși sub efectul sindromului Conciliului Vatican II, s-a schimbat foarte mult, recunoscînd pluralismul în angajamentele politice ale catolicilor. Totuși, democrația creștină a supraviețuit primei generații care a ajuns la putere, aceea condusă de Konrad Adenauer, Alcide De Gasperi, Robert Schuman, dezmințind oracolele care preziceau
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
oameni, majoritatea preoți, au arătat care este calea în mai multe privințe, începînd cu angajamentul politic, acțiunea publică în Cetate, în numele credinței. Ei sînt, fără îndoială, precursorii democrației creștine. Ei anunță evoluțiile din sînul Bisericii catolice, după cum o demonstrează deciziile Conciliului Vatican II privind libertatea religiei. Dar democrația creștină își are rădăcinile în egală măsură și în cealaltă tradiție, a catolicismului intransigent. Intransigența Catolicismul intransigent este o replică dată liberalismului. Avîndu-și rădăcinile în tradiționalism, el își extrage vitalitatea din trezirea spiritului
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
foarte activ pe plan social, îl îngrijora. A angaja o bătălie cu Biserica catolică avea avantajul de a-i face pe catolici să apară ca niște răi cetățeni germani, puțin devotați unității, credincioși unui monarh străin (dogma infailibilității, proclamată de conciliul Vatican în iunie 1870, era o armă importantă) și de a crea un culoar cu ajutorul protestanților, împiedicînd orice apropiere interconfesională. Celebra expresie a deputatului liberal anticlerical R.Virchov, "Kulturkampf" (sau lupta pentru civilizație), dădea acestei politici anticatolice caracterul unei lupte
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
timp reduse și chiar sacrificate de neîncrederea Bisericii în democrație, ele s-au putut impune ca partide ale catolicilor, dezvoltîndu-se în afara autorității conducerii Bisericii, departe de orice clericalism. Introducerea în Biserică a unei ecleziologii a comunității și colegialității, concretizată de Conciliul Vatican II prin Constituția dogmatică Lumen gentium (21 noiembrie 1964) și Constituția pastorală Gaudium et spes (7 decembrie 1965). Paragraful 76, consacrat "Comunității politice și Bisericii", stipula că refacerea Statului catolic nu mai era un obiectiv pentru Biserică, care din
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
să pună în aplicare, fără rezerve, doctrina socială a Bisericii și să se înțeleagă pentru a lucra pentru binele comun cu "oamenii care trăiesc în afara oricărei credințe creștine dar care, fiind ghidați de luminile rațiunii, sînt fideli moralei naturale"1. Conciliul Vatican II a continuat această politică. Importanța lui Gaudium et spes (7 decembrie 1965) trebuie subliniată, mai ales cea a paragrafului 76 consacrat "Comunității politice și Bisericii": restaurarea unui Stat catolic nu mai era un scop pentru Biserică și din
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
lăsase provizoriu deoparte. Succesul catolicismului politic în Elveția. Elveția oferă paradoxul unei serioase pierderi a coeziunii blocului catolic față de perioada Kulturkampf și a strategiei de apărare a catolicismului, a unei mari distanțări, dacă nu chiar a unei rupturi, realizate după Conciliul Vatican II, între Biserică și Partidul Catolic, dar în același timp, un remarcabil succes al catolicismului politic. După război, el era întruchipat de Konservativ Volkspartei der Schweiz care, în 1957, a luat denumirea de Konservativ Christlich-Soziale Volkspartei der Schweiz, și
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
socialiștii, cu care a format pînă în 1958 guvernele rooms-rood, asociindu-i pe "roșii și pe catolici"29. Anii șaizeci au adus o ruptură. Punerea în discuție a verzuiling-ului, decompartimentarea societății, slăbirea practicii religioase, transformarea Bisericii din Olanda sub efectul conciliului Vatican II sînt elementele principale. În 1964, 84% dintre catolici votau încă pentru KVP, iar în 1972 mai erau doar 53%. La alegerile legislative din acel an nu a strîns decît 17,8% din voturi, iar guvernul a fost format
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
Maritain, care nu fusese tradus în Spania (Humanisme intégral tradus în spaniolă de Mendizábal fusese editat la Santiago de Chile și introdus clandestin în Spania) sau la Mounier, al cărui "Manifest în slujba personalismului" a fost tradus în 1965, în urma conciliului. Revista lui Ruiz Giménez a făcut foarte mult pentru difuzarea în Spania a unei filosofii care se izbea de național-catolicism. Unul din colaboratorii săi, Gregorio Peces Barba, care avea să participe la redactarea Constituției din 1978, a publicat, în 1972
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
și pot servi drept bază pentru o nouă acțiune. Însă democrația creștină trebuie să se întrebe care este, astăzi, sensul unei politici de inspirație creștină, al viziunii despre om conform creștinismului. Or, Bisericile s-au îndepărtat de aceasta sub influența Conciliului Vatican II, dar și fiindcă conflictele religioase au dispărut ori s-au atenuat foarte mult; problema învățămîntului este un bun exemplu în acest sens și doar avortul rămîne o piatră de moară importantă. Partidele creștin-democrate sînt contestate nu numai în interiorul
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
apariția celui de-al treilea val de democratizare; individuale sau în combinații, acestea sînt următoarele: Factorii celui de-al treilea val 1) criza de legitimare a regimurilor autoritare; 2) creștere economică fără precedent; 3) noul rol al bisericii catolice după Conciliul Vatican II; 4) impactul Comunității Europene asupra regimurilor autoritare din Europa de sud, rolul politicilor de protejare și promovare a drepturilor omului și spectaculoasa tentativă a lui Gorbaciov de a transforma regimurile comuniste; 5) efectul de contaminare (sau "efectul domino
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
gîndul la timpul cînd trei episcopi, episcopul de Roma, episcopii de Alexandria și de Antiohia, au primit un statut mai special și s-au numit patriarhi. Apoi s-au alăturat un alt episcop împreună cu episcopul Constantinopolului, confirmați toți cinci la Conciliul din 451 ca patriarhi. Dar... patriarhul Romei și cel al Constantinopolului își disputau titlul de succesor al sfîntului Petru. Cum Teodosie Cel Mare a murit în anul 395, el fiind ultimul împărat al Imperiului Roman unit, era firesc ca Imperiul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
cetăților și cîmpiilor, gigantul mustăcios și încoronat ține în mîna dreaptă o spadă și în cea stîngă o cîrjă mai jos, în față, o fortăreață, o catedrală; o coroană, o mitră, un tun, un trăsnet al excomunicării; o bătălie, un conciliu. "Primăria și NRF", două chei pentru strategul nazist care sosește la Paris în 1940. Pe ce articulații pivotează cele două obloane ale puterii publice? Surîsul malefic al Principelui-Stat este învăluit în mister, și, prin urmare, dacă puterea sa ține de
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
nu ni se va spune niciodată despre o propunere științifică faptul că face obiectul unui consens, ci al unei recunoașteri (că femeile au suflet, de exemplu, e o teză politică, fiindcă a trebuit să facă obiectul unui vot majoritar la conciliul de la Niceea; e de fapt o dogmă, ca și înzestrarea spirituală a genului masculin). Vechiul paradox: ceea ce nu poate fi fondat prin rațiune întemeiază autoritatea politică. De aici și interesul său pentru opiniile care provoacă autoritate. Ce este opinia? Contrariul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
pur, ci de puterea care-i dă trup, că un corp de doctrină este un organism de apărat, a cărui imunitate necesită distrugerea corpurilor străine. Și totuși se mulțumește să integreze noul procedeu în dispozitivele de supraveghere existente. A așteptat Conciliul din Trento (1571) pentru a institui congregația Indexului, "această manifestare a bunăstării materiale a Bisericii care lipește o etichetă roșie pe anumite cărți capabile să ne surprindă" și care ne amintește atît de bine de puterea gîndirii cum erezia ne
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
fi adăpostit în sînul fostelor jurisdicții ecleziastice care le-au supus acelorași examene: aprobarea episcopală sau universitară, controlarea lor de către Inchiziție, prerogativele în ceea ce privește cenzura delegate de papă universităților (precum cea de la Köln, din 1475). Biserica acționează cel puțin pînă la Conciliul de la Latran (1515), care înăsprește legislația cu privire la blasfemie ca și cum "regimul de adevăr" nu se schimbase deloc, ca și cum administrarea cuvîntului divin încă mai putea da ascultare dezacordurilor tacite dintre ortodocși și eretici. Ca și cum poliția unei gîndiri, apăsătoare, lentă, centralizată, ar putea
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
se și inspirase în opera sa dintr-o pagină din Annali muratoriani, în care se vorbea despre plăgile Bisericii pe care Paul al III-lea își propunea să le vindece: Își dorea din inimă să reformeze Biserica, fără a aștepta conciliul, începînd el însuși să trateze plăgile"35. Citatul complet din Muratori se găsește într-un manuscris inserat într-un exemplar al celor Cinci Plăgi din Biblioteca rosminiană, nu în operă, și se pare că din cauza unor împrejurări ale vremurilor, Rosmini
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
Bisericii". (A. Rosmini, Cele cinci plăgi, pp. 14-15). Misiunea Bisericii în privința societății, îndeplinită prin directa asumare a sarcinilor politico-civile, tipică organizării feudale, pare să se fi încheiat în secolul al XVI-lea; dar, deja de pe vremea lui Grigore, începînd de la Conciliul din Trento, ea "lucrează pentru a remedia cu atenție prejudiciile suferite de disciplina și de obiceiurile bisericești", care au fost provocate de acel tip de organizare social-ecleziastică. "Astăzi, totul demonstrează că se pregătește o nouă eră a Bisericii", cea de
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]