4,042 matches
-
și, în nici un caz, imprudent. Pe mine nu mă chema nici Măriuca (experta în topometrie militară, care sfârșește-n pădure, găurită de-un obuz german), nici Maria din Butoieni (care îi predă steagul turcesc lui Mihai Viteazul, înainte să cadă, doborâtă de-un teanc de suliți). Nu fusesem înzestrat cu vreun blindaj corporal, și nici cu limbajul răspicat și invulnerabil al eroului de manual, care își recită sloganurile patriotice în timp ce dușmanul îi pulverizează câteva sute de gloanțe în ficat. Eram un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
al porridge-ului, vremea urâtă sau politica imperialistă a Majestății Sale. Dimpotrivă, a fost provocată de-un amănunt mai degrabă anecdotic: fuga verișoarei Emma Maria Frieda von Richthofen cu scriitorul britanic D.H. Lawrence. De atunci, de fiecare dată când își doboară adversarii, Manfred von Richthofen coboară din avion și lasă un buchet de trandafiri roșii pe aripile ciuruite, înainte de-a colecta plăcuța aparatului dușman și a-și nota numele pilotului într-un carnețel. „Poate măcar așa voi spăla rușinea familiei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Leordeni și Robani, cu bătăliile de la Moroieni, doar-doar vei renunța. Un număr din revistă tot a scăpat. Și s-a nimerit să ajungă tocmai la dumneata.“ „Pif-ul inginerului Grosescu!“, am recunoscut. „Da. Nu numai că bunicu’ Vitalian nu l-a doborât pe Baronul Roșu, dar i-a și vândut, fără să știe, secrete de Economie Mentală elaborate în 1918. În schimb, ar fi primit o cutie ciudată, care mișca înăuntru niște butoane ca de mașină de scris. Harta de la Moroieni, recuperată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
a întrebat cine era la manșa aparatului căzut între Corbie și Bray, și nici dacă aparatul avea vreun copilot: australienii au găsit un cadavru cu-o cască roșie și-o scrisoare pe numele Richthoffen. Logic, au presupus că l-au doborât pe Baronul Roșu. De manualele de istorie, nu mai vorbesc: știi și dumneata cum se scriu.“ „Bine, dar urmele n-aveau cum să se șteargă... Chiar dacă a fost ajutat să iasă viu de pe front, lumea putea să-l recunoască bine-mersi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
puteau Înainta, căci aceleași zăpezi acoperiseră orice drum care ar fi ieșit, cândva, din munți. Erau prizonierii unei lumi albe, tăcute și Înghețate, din care timpul dispăruse. Odată ce hotărâseră că nu se mai poate Înainta, Amir și Nogodar construiseră iurta. Doborâseră, cu securile, câțiva brazi aproape tineri, le curățaseră trunchiurile de coajă și de crengi și le ridicaseră, Înclinate, În forma unui cerc, cu vârfurile apropiate. - Razele soarelui, Îi explicase Nogodar lui Ștefănel. Apoi, legaseră vârfurile de un cerc mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
zidul gros al monumentului funerar. Nimeni citea lumea primejdiilor fără s-o vadă. Iar el, Nogodar, era cel care Îl adusese pe drumul destinului său. Și, ceea ce era mai ciudat, toate acestea Înlăturau teama. Nu puteau ieși fără să fie doborâți, din prima fracțiune de secundă, de armele celor de afară, săgeți, iatagane sau pumnale. Și totuși, teama dispăruse. Firește, Nogodar va muri, și nu peste foarte mult timp. Vechii mongoli simțeau apropierea lui Tengri cu mult timp Înainte de a pleca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Kievului și al Liovului erau deschise. În fața lui Însă, lupta abia Începea. Ogodai porunci spargerea falangei care Îl apăra pe Ștefan. Din cei două mii de călăreți, cinci sute izbiră ariergarda Apărătorilor, dar lăncierii reușiră să-i oprească, fără a putea doborî prea mulți. Ceilalți reluară Încercuirea. Un val de săgeți tătare porni spre voievod, dar se Înfipseră În scuturile venețiene sau se rupseră În zalele cailor. - Să ieșim la luptă! strigă Ștefan, punând mâna pe garda sabiei. - E zid până la moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Păși repede spre fereastră, se Întoarse, apoi deschise ușa camerei. Nimeni pe coridor. Nimic deosebit afară, pe Canal Grande. Și totuși, aproape de ei urma să se Întâmple ceva. Chiar aici. Deodată strigă: - Pleacă de lângă fereastră! Se aruncă asupra lui Alexandru, doborându-l pe podea. În locul În care fusese cu o clipă mai devreme capul copilului, se Înfipse o săgeată. Oană se rostogoli spre fereastră, Încercând să vadă ceva. Încă o săgeată Îi trecu pe lângă tâmplă. Un arcaș iscusit și rapid, Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Angelo. Yves, spre prova! Eu, spre pupa! Arturo, ne acoperi! Douăzeci de Apărători se năpustiră spre stânga, alți douăzeci spre dreapta, iar zece rămaseră pe punte, cu arcurile Încordate. Ienicerii făcură un careu de apărare, dar săgețile arcașilor lui Arturo doborâră o parte dintre ei. În acest timp, cealaltă galeră se apropie pentru abordajul fregatei. Nu mai putea folosi tunurile, căci ar fi distrus și trupele de ieniceri care luptau pe punte. Un semnal din vârful catargului Întrerupse Însă manevra. Cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cu unul dintre frații lui Mihajlo, dar acesta pierise cu doi ani În urmă, când achingiii năvăliseră pe Valea Moravei, ucigând și dând foc tuturor satelor. Puțini săteni scăpaseră atunci, fugind În pădure. Soțul Jovankăi Încercase să lupte, dar fusese doborât de un achingiu din goana calului. Mihajlo Învățase să nu aibă Încredere În nimeni. Mai ales În oamenii care vin de departe și sunt mult prea curioși. - Dar Într-o seară, continuă bătrânul Djordjic, am fost atacați de spahii. Atacul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ce arme au după două trageri cu săgeți aprinse. Se poate? - Moje1, răspunse Mihajlo. - Apoi Încă cinci trageri, chiar În centrul lor. Atacul nostru va Începe, În același timp, dinspre nord și sud. Arcașii rămân pregătiți. Ienicerii se vor organiza. Doborâm primele rânduri și ne retragem. Satul fiind pustiu, vor trebui să vină după noi. Haiducii sârbi sunt faimoși pentru luptele de hărțuială. E adevărat? - Adevărat, mormăi Mihajlo. - Atunci, dovediți-o. Retrageți-vă prin păduri și prindeți-i În atacuri scurte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
sulițele lungi de respingere a cavaleriei, iar din centrul fiecărui careu porniră săgeți. - Înapoi! strigă Oană. Mihajlo, Înapoi În pădure! Mihajlo Înțelese că lupta riscă să devină sângeroasă și ascultă sfatul căpitanului, poruncind retragerea. Nu avea decât trei răniți, dar doborâse, prin lansările de săgeți, prin forța atacului și prin șansa surprizei, aproape optzeci de ieniceri. Tropotele haiducilor se pierdură repede În desișul codrului. Ienicerii rămaseră În aceeași formație de luptă, dar nimic nu se mai Întâmplă. Comandantul lor părea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
strigându-l pe Mihajlo. Îl văzu, cu brațul bandajat, ținând calul numai din genunchi și Învârtind sabia cu brațul teafăr. - Mihajlo! Înapoi! strigă Oană. Voinicul nu-l auzi. În jurul lui se adunaseră aproape douăzeci de ieniceri, care Încercau să-l doboare de pe cal. Brațul haiducului Îi secera Însă neobosit. Căpitanul dădu pinteni, sări peste un morman de cadavre ale turcilor și se alătură haiducului. Cu lovituri iuți și precise ale spadei, ucise patru ieniceri, sparse scuturile altor doi și rupse sulițele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
celor căzuți se rotiră În cerc, căutând locurile din care veneau săgețile. În acea clipă, cele două rânduri de săteni cu furci și topoare năvăliră asupra agresorilor. Încleștarea fu sângeroasă, dar scurtă. Lipsiți de experiența luptei, sătenii reușiră doar să doboare de pe cai câteva zeci de tătari, dar căzură, unul după altul, sub iatagane. Tătarii erau Încă uimiți. Lipnicul era primul sat care opunea rezistență, iar pierderile lor, În mai puțin de un sfert de ceas, ajungeau la peste o sută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
văzu pe Midori În ușă, Îmbrăcată Într-un chimono alb, al bucuriei și al plecării, o văzu pe Midori ridicând arcul și ochind spre unul dintre luptătorii Hattori, care căzu cu gâtul străpuns de săgeată, apoi punând altă săgeată și doborând de pe cal un samurai care ridicase sabia, văzu apropiindu-se, fără să-și dea seama, cum doi Ninja Hattori se strecoară spre Midori cu pumnalele pregătite, dar fata scoase fulgerător două ace de păr kanzashi, pe care le aruncă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Ninja Îl atacară dinspre stânga cu seceri kusari-gama. Fără a se clinti de lângă trupul fetei, luptătorul eschivă fiecare lovitură, prinse capătul ascuțit al uneia dintre seceri, o smulse din mâna celui care o folosise și o roti fulgerător În jurul lui, doborând trei dintre atacatori. Apoi, intuind atacul din direcția contrară, lansă secera spre dreapta, răsuci lanțul și o abătu În jos, unde reteză picioarele primului atacator, făcu un salt și izbi cu piciorul bărbia celui de-al doilea, care căzu mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
putea ei și că doar peste trupurile lor va putea Înainta urdia otomană. Și Îl mai văzuseră, În dreapta domnitorului, pe acel căpitan despre care circulau legende prin toată Moldova. Cel care Îl salvase pe vodă dincolo de Nistru și care Îl doborâse pe Eminek baatur dintr-o singură lovitură de spadă. Căpitanul Oană. Alexandru auzi numele tatălui său tot mai des pe măsură ce se apropiau. Dar nu spuse nimic. Continuă să călărească În tăcere, acumulând imagini, frânturi de discuții, scăldându-se parcă În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
se ridică repede. Nu suficient de repede, Însă, ca să poată evita năucitoarea lovitură de picior care Îl plesni după ureche. Călugărul nu se ridicase, ci făcuse direct o săritură și se rotise În aer. Deși nu avea nici o armă, Îl doborâse pe șeful bandiților de două ori Într-o singură secundă. La doar douăzeci de pași depărtare, Oan-san urmărea calm desfășurarea luptei. Cei opt arcași ai lui Jian Shi se apropiară, pregătindu-se să tragă. Dar, În spatele lor, un ușor murmur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
dovedești că ești un supra-om și că nimic nu ți se poate Întâmpla, ne aperi... Te-ai gândit vreo clipă că poate sosi acea fracțiune de secundă care schimbă totul? Că Pietro nu va fi atât de rapid Încât să doboare toți arcașii care te ochesc și că o săgeată, doar una, te va atinge? Sau că brațul tău nu va fi atât de iute și că o sabie, doar una, va ajunge la tine? Că un pumnal va sosi din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
-i ofere șansa unei poziții În care să nu fie Încercuit. Reuși să cabreze calul, mișcare care Îi eliberă câțiva metri În față, dar nu Înaintă, ci trase frâul spre dreapta și izbi cu latul sabiei pieptul unuia din Apărători, doborându-l din șa. Ieși prin dreapta, porni la galop, dar după mai puțin de zece secunde Întoarse iarăși scurt, blocând avansul unui alt Apărător, pe care Îl surprinse cu sabia jos și Îl atinse pe umăr. Apărătorul Înțelese semnul (ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nou pinteni, ieșind din cercul care se strângea În jurul lui. Cei șapte porniră În urmărirea lui. De pe margini, ceilalți Apărători priveau cu Încântare Încercările noului lor tovarăș de a scăpa dintr-o situație În care nu avea nici o șansă. - A doborât trei... murmură Vasile al lui Scatoalcă. Nu-i rău deloc, pentru un Începător. - Mda... șopti Ion Moț. Să vezi ce-o să pățească ăia trei cu căpitanul... Doi Apărători Îl ajunseseră pe Alexandru. Dar, de această dată, tânărul fu mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
avea timp decât, poate, pentru ultimele două săgeți. Se aruncă În zăpadă și, sprijinit pe spate, trimise săgețile spre primii doi urmăritori. În marginea crângului apărură, la galop, luptătorii lui Lacrămă. Cinci dintre ei traseră cu arcurile din goana calului, doborând spahii care se pregăteau să-l ucidă pe Simion. - Căpitanul? strigă Lacrămă, evitând o lovitură de sabie și tăind pieziș, de-a lungul pieptului, unul din spahii. - Ucis! spuse Simion, sărind În șa. Cei treizeci de Apărători goniră spre conac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
a refuzat să plece. Arcașul Simion. Cel care a luptat pentru viața ta, Alexandru, acum optsprezece ani. El e singurul care a asistat, neputincios, la execuția lui Oană. Căci n-a fost nici o luptă, a fost o execuție. L-au doborât cu săgeți. - Cine... murmură Alexandru, cuprins de amețeală. - Acțiunea a fost organizată de Ordinul Cuceritorilor, cu doi aliați: Hanatul Crimeii și un trădător din interior, vornicul Isaia. Cuceritoriii l-au trimis pe comandantul spahiilor, Ali beg. Crimeea, pe Ogodai, comandant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Din casă ieșiră o femeie și doi copii, Îmbrăcați În șube Îmblănite. O ajutară pe Erina să coboare rănitul și Îl duseră repede Înăuntru. În cameră era cald. Pe pereți erau țesături, iar pe masă o icoană a Sfântului Gheorghe doborând balaurul. Rănitul fu Întins pe pat. Jovanka ceru apă caldă și feșe curate. Femeia se duse să Îi deplinească rugămintea. Bărbatul rămase Înțepenit, privind. „E de-al nostru, spuse Jovanka În limba sârbă. E un Apărător.” Bărbatul tresări și Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Deplasările lui erau imprevizibile, iar tehnicile de luptă absolut necunoscute. Dacă erau, cumva, tehnici de luptă. Căci totul se petrecea atât de repede Încât, de la doi sau de la o sută de pași, nu se putea distinge decât un vârtej care dobora războinicii ca și cum nici unul n-ar fi fost Înarmaț și n-ar fi luptat În viața lui. Dacă erau Într-adevăr tehnici, și nu magie, atunci acele tehnici cuprindeau tot ce se putea inventa pentru ca un om cu mâinile goale să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]