6,028 matches
-
putea să se lege cu ceva ce au deja. Și-aș vrea să aflu ce probe dețin Împotriva lui. Poate e ceva de care noi n-avem habar. — Dar ei nu pot crede cu adevărat că Derek e ucigașul, Sam! exclamă Lou și mi-am dat seama că se lupta să nu izbucnească În plâns. — O să fac tot ce-mi stă În puteri, i-am promis eu. Îți dau telefon de Îndată ce-am terminat de vorbit cu Hawkins. Ah, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
persoanelor cu stomacuri mai sensibile. Mi-era o foame de lup și doar faptul că el a sosit cu două pachete cu sandvișuri m-a salvat de la a ajunge să mănânc banda de cauciuc din interiorul ușii frigiderului. — Excelent! am exclamat entuziasmată. — Toate sunt vegetariene, mi-a răspuns el, cam acru. M-am gândit că ai putea fi și tu. Purta celebra geacă, dar slavă Domnului că și-a scos imediat, remarcând totuși cu sarcasm: — Nu-i prea cald aici, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Spuneți-mi Sam. După cum se uita la mine, Janice părea a ști cu siguranță cum să-mi zică. Speram totuși că nu folosea genul ăla de vocabular În prezența lui Devon. — Ce dracu’ crezi că faci? Mă spinonezi pe mine? exclamă ea și a făcut doi pași În direcția mea. Asta e, nu-i așa? Pândești pe lângă casa mea, mă păcălești să-ți fac destăinuiri, amăgindu-mă că ești drăguță și Înțelegătoare... Cum Îndrăznești?! Deși reușisem să-mi păstrez calmul, acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
zile. Pun pariu că Daphne e genul de feministă care e Împotriva sexului cu penetrare pentru că Îl consideră invaziv. Probabil că nu-l lasă nici să-i bage limba În gură. — Așa era și fata care mă silea să citesc! exclamă Tom. Nu ți-am povestit niciodată pentru că am crezut c-o să râzi de mine. — Ce? Nici ea nu-ți dădea voie să-i bagi limba În gură? — Nu, tâmpito, vorbesc de cocoșelul meu. Și nu În gură (Doamne, nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
cute. Jim Ashley era Întruchiparea felului În care Îmi Închipuiam că Îmbătrânesc eroii taciturni din romanele de dragoste. Din păcate, Betty era probabil varianta feminină. — Dar, Jim, Închisoarea e ceva mai departe! Nu e ca și cum Sam ar locui chiar vizavi! exclama ea. Îmi zâmbi, iar masca pictată și Întinsă artificial pe chipul ei contrastă cu firea prietenoasă. Părul Îi era la fel de Înfoiat ca la petrecere. La o inspecție mai atentă, Îți dădeai seama că nu era, de fapt, atât de des
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
aflați cui Îi aparține și să-l returnați, cu scuzele mele? Ridică obiectul ca să-l vedem și noi. Era vorba de un pulover la baza gâtului, cu o bandă Încrețită la poale, pe care l-am recunoscut de Îndată. — O! exclamă Lesley. ăsta Îmi pare a fi al lui Rachel, nu crezi, Sam? Ea poartă foarte mult negru. Dar și tu, de altfel... Pe când ea rostea asta, eu luam deja puloverul din mâinile femeii, zâmbindu-i cât mai fermecător. — Vă mulțumesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
să se sinucidă? — Nu. Dar să-și înghită propria-i fiere, să nu mai târască și pe alții după el. — Eu cred... începu Gabriel. Ar trebui să facă șocuri electrice, continuă Brian. Nu bate câmpii, îi strigă Alex. — O, nu! exclamă și Gabriel. — Bine, atunci de ce să nu-l consulte pe marele nostru psihiatru, Ivor Sefton? — Sefton e-un dobitoc, ripostă Alex. N-a vindecat niciodată pe nimeni, oamenii pleacă de la el mai țicniți decât au venit. Și-apoi pretinde niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
nu o mai preocupa. Dar acum această dublură se dislocase și i se plantase în primul plan al imaginației, la vestea că John Robert Rozanov se reîntorcea la Ennistone. Era oare posibil să se reîntoarcă pentru ea? — Ce talmeș-balmeș îngrozitor! exclamă George. Obișnuia s-o tachineze pe Diane pentru neglijența ei. Acum privea cu oarecare satisfacție la dezordinea și mai accentuată din cameră. — Ai mai văzut-o pe Stella? întrebă Diane. — Nu. Am avut de gând să mă mai duc s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
chiloți de baie, apăru dintr-odată la marginea bazinului. Diane își smulse mâna, lăsându-și mănușa în mâna preotului. Se întreba dacă George o fi văzut-o. Dar George se cufundase în bazin lăsându-se de aburi. — Bătrână imbecilă, ticăloasă! exclamă părintele Bernard. Sper să se înece. Cu un aer distrat îi înapoie Dianei mănușa. Eu predic veștile bune. Nimeni nu-mi dă ascultare. Mântuire automată. Fără pierdere de timp, fără dificultăți. Răsucești un buton și-ți umpli sufletul de lumină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
săptămână încheiată, repetă mecanic cuvintele lui Brian: — Categoric, nu. Se auzi o bătaie în ușă și părintele Bernard, care se strecurase prin bucătărie, își băgă capul înăuntru. — Hello, pot să intru? — Uite c-a venit și părintele să te vadă! exclamă Gabriel. Brian scoase un „Of, Doamne!“ abia audibil, făcând o grimasă către Stella care, își închipuia el, împărtășea părerile lui în legătură cu „preotul lipitoare“. — Am auzit că te afli aici, se adresa preotul către Stella. Bună, Ruby. — Da? Asta înseamnă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
nici o vorbă. În acea clipă, intră în cameră Gabriel și, după expresia feței lui Tom, înțelese că Brian îi povestise. — Și ce-i cu fata? întrebă Gabriel cu veselie forțată. Ai adus-o? — Fata? — Da, zise Brian. Emma. — Dumnezeule mare! exclamă Tom. Emma - mi-a ieșit din minte - ce idiot sunt! Alergă afară. — I-ai spus...? i se adresă Gabriel lui Brian. — Oh, dă-o naibii, ce importanță are? Cineva tot trebuia să-i spună. Ce importanță are, ce importanță au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
era neocupată. Mirosea a gol, se simțea chiar un vag iz de mucegai și casa era plină de ecouri. Tom fusese muncit și de temerea că-i va descoperi pe Greg și Judy acolo, că renunțaseră să mai plece. — Uraa! exclamă Tom, cu glas scăzut și apreciativ, stând în picioare în hol. Emma intră după el. Tom nu era, de fapt, prieten cu Gregory Osmore, dar se cunoscuseră dintotdeauna și, în Ennistone, acest lucru contează foarte mult. Îl întâlnise de curând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Nu credea că-l vor interesa prea mult ennistonienii, despre care Tom spunea că vor constitui distracția numărul unu. Emma privea cu un ochi critic tendința lui Tom de a se lăsa încântat de orice și de oricine. — Casa noastră! exclamă Tom. Propria noastră casă. Ah, ce bine! În viața lui nu fusese proprietarul unui spațiu domestic atât de vast. Începu să exploreze camerele, deschizând ușile, uitându-se prin dulapuri, zbenguindu-se pe scări în sus și-n jos. Emma aruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în toate sobele... și s-ar putea să mai fie nevoie de ceva mobilă... desigur are paturi și scaune, dar... — Te rog să nu te deranjezi în nici un fel. Voi procura eu tot ce va fi necesar. Ce idee minunată! exclamă Alex, căreia începuse să-i umble imaginația. Întregul tablou i se părea acum fermecător și colcăind de posibilități. Vrei să vii acum cu mine să ne uităm împreună prin casă? — Nu, mulțumesc. Deocamdată nu am nevoie de ea. Am vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
face înconjurul frunzei și se apropie de celălalt spunându-i: „Nu te speria, sunt eu“. — E musai să fie melci? întrebă Tom după un moment de gândire. — Eu îi văd ca melci, răspunse Adam cu fermitate. Cred că-i excepțional, exclamă Tom. Doamna Osmore îl întrebă pe Emma dacă-i place la Ennistone. Emma îi răspunse că e un loc interesant. — Sunteți irlandez, domnule Taylor? — Da. — Ah, știu. Suferințele Irlandei! Probabil că ne urâți pentru că vă ocupăm țara! Emma îi zâmbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
te vizitează din când în când ca să se asigure că ai tot ce-ți trebuie? — Nu, nici pe el nu l-am văzut, noi nici nu știm - nu-i așa, Pearl? - dacă e... adică unde se află exact... — Vai, dragă! exclamă Gabriel. Vreau să spun... — Și ce faci aici? întrebă Brian. — Nu știu, răspunse Hattie, nu cu haz, ci cu stângăcie, făcând ca întrebarea lui Brian să sune și mai dură. Dându-și seama de acest lucru fata adăugă: Presupun că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Rozanov. Tom eliberă brusc mâna Antheei și scăpă pe jos sticla lui, care se făcu țăndări. Se aplecă, instinctiv, de parcă ar fi vrut să se ferească, să-și ascundă fața; când își reveni, filozoful trecuse de ei. O, ce ghininon! exclamă Anthea. Fir-ar să fie, toată băutura asta irosită! Cel care a trecut nu era profesorul Rozanov? Cred că da. Nu exista nici un dubiu că Rozanov îl văzuse și observase că o ținea pe Anthea de mână. Tom se întoarse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
umerii cu brațul, strângând-o la pieptul lui și plimbându-și bărbia în masa de păr casțaniu-auriu, plăcut parfumat. Privi peste umărul ei, și-i simți inima bătând la fel de puternic ca și a lui. În hol apăru doctorul Roach, care exclamă: Ah, Tom, drăguțule, ești aici, asta-i bine, e bine! Doctorul Roach o desprinse din brațele lui Tom pe Anthea care acum suspina încetișor, și o conduse în salon. Fata se așeză pe canapea și își acoperi fața cu mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
și găsesc în America. Hattie a plecat. Urmă un răstimp de tăcere. — Sunt atât de obosită, spuse Pearl, n-am închis toată noaptea ochii. Vă rog să mă scuzați. Se ridică de pe scaun și ieși încet din cameră. — Drace, drace! exclamă Tom. Rămâi aici în noaptea asta? — Da, dacă ea o să mă accepte. — Bine... atunci eu plec... o să las ușa descuiată în Travancore Avenue, cine știe... Mâine mă întorc la Londra... așa cred. Și tu? Nu știu. Tom ieși în hol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
și ridicând la rândul ei paharul. Deveni brusc evident că Ruby se afla în cameră. Probabil că intrase în urma lui George și se așezase; o namilă de spectator tuciuriu, pe un scaun, lângă perete. — Ia te uită cine-i aici, exclamă Alex, dar nu-i spuse lui Ruby să părăsească încăperea. — Eu cer ca George să plece, strigă Brian. Pleacă, ieși afară, du-te! — Vă aflați în casa mea, sări Alex. Dacă nu-ți place, n-ai decât să pleci tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
o părticică din sufletul lui a transmigrat în noi. Sau poate că toate astea se pregătesc... da, acum înțeleg... de multă vreme... — Aș putea veni cu voi? Am mulți bani. Am putea clădi două case. Aș cumpăra o mașină. — Alex, exclamă George, suntem inspirați, am devenit zei! Se uită la ea cu expresia lui radioasă, de nebun, în care Alex văzu, pentru o clipă, reflecția feței ei. Se priviră unul pe celălalt. În cele din urmă, George spuse: — Trebuie să plec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
nostim când te gândești că voi v-ați dus viața voastră liniștită în timp ce noi am trăit cea mai formidabilă experiență! Trebuie să-ți povestim totul despre călătoria noastră. — William Eastcote a murit, îi anunță Tom. — Vai, îmi pare foarte rău, exclamă Greg, punându-și jos paharul. Îmi pare foarte rău, ce om minunat... și un vechi prieten al tatălui meu. Când s-a prăpădit? — Recent, răspunse Tom. Nu se simțea în stare să dea detalii, să socotească zilele, să descrie înmormântarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
pare că e nemulțumit de activitatea mea. Poate că, până la urmă, mi-a fost hărăzit martiriul! Le-am citit câteva părți din această scrisoare (nu toată, desigur) lui Brian și lui Gabriel. Gabriel și-a șters o lacrimă. Brian a exclamat: „S-ar zice că toți s-au smintit în ultima vreme“. Trebuie să arăt că Brian și Gabriel locuiesc, pentru moment sau poate că pentru totdeauna, la Belmont, ca să o îngrijească pe Alex. S-a întors acolo și Ruby. Cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Infernului, se pogoară în cercuri concentrice, un cârd alb, înaripat și gălăgios, ca de cocori imperiali. Sunt detașamentele îngerești, trimise ca să respingă demonii din groapă! ghicește instinctiv Fratele. Dacă noi eșuăm, dacă nu reușim... Șefu'! Șefu'! Uite-mă, ajung acuși! exclamă Vierme Mărunțelul, izbutind să se fofileze neinterceptat. Haoleu, tăticu', ce prăpastie adâncă, juri că sunt la televizor, la ăia, de la Discovery, sus, sus, pe creasta Marelui Canion! Pe fund, arde un foc, fierbe o lavă, undeva, ă-hăă! Departe... Și miroase
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
anunț că toți ceilalți clienți ai acestui etaj sunt deja în salon. Gosseyn nu vedea în ce-l privește un asemenea anunț. ― Și ce dacă? întrebă el. ― Discutăm măsurile de protecție a locatarilor acestui etaj pe timpul duratei jocurilor, domnule. ― Ah! exclamă Gosseyn. Era surprins că uitase. Comunicatul transmis prin difuzoarele hotelului îl intrigase. Era totuși greu de conceput că cel mai mare oraș al lumii s-ar fi putut găsi complet lipsit de poliție sau de pază în timpul perioadei jocurilor. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]