4,726 matches
-
spune, băiat mare ce ești! Ce ai ?! Ca să vezi, acuma mă mai și îngână. Auzi colo : "băiat mare ce ești !..." Las' că-i arăt eu lui : chiar am să-i spun tot să văd ce mai zice. Decât să mă frământ eu, mai bine să nu doarmă el ! Asta e ! Știi, când mi-ai spus de jugul acela în care trebuie să intrăm acela al Fiului Lui Dumnezeu, de care vorbeai: eu tot n-am înțeles. Tata spunea că noi, grecii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
liniștită. A doua zi puteam ieși în larg. Ca de obicei, i-am lăsat pe ceilalți să plece înaintea noastră. Când bătrânul meu a vorbit cu Tatăl nostru din ceruri, am făcut și eu la fel. Dar o întrebare tot mă frământă. Știu, acuma nu era timp de vorbă. Trebuia să aștept. În cele din urmă, am ajuns în larg și bătrânul a aruncat mreaja. Soarele abia răsărise. Marea scânteia până departe și se făcuse alb-trandafirie. De câte ori o vedeam așa, mi-aduceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
mele m-am lovit de singurătate. N-am știut niciodată să renunț și, pe de altă parte, nu m-am priceput să îndrăznesc fără să fiu impulsiv. Am visat excesul și am trăit măsurat. Iată ce e echilibrul meu. Mă frământă vinovățiile, dar niciodată n-am fost în stare să le detest până la capăt. Și cunosc bine motivele pentru care am fost singur, ca și pe cele pentru care am avut nevoie de dragoste și de prietenie. Cine citește atent ceea ce
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
Mai bine că n-a stat; ne-ar fi întrerupt aducerile noastre aminte. Sîrbă... gîndește cu glas tare sorbind din pahar. Știe ea plăcerea unei sîrbe?! Săteanu rotește paharul, ca și cum ar vrea să amestece pe fundul lui gîndurile ce-l frămîntă, soarbe totul, apoi, umplînd golul paharului de cristal cu privirea-i pierdută înăuntru, spre fundul gros, prin care ceștile de pe tavă se văd diforme, murmură încet, cu durere: S-or mai fi făcînd sîrbe la noi?... Cine le-o mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
care stau acum răsturnate lîngă pat, la picioarele lui. Tot mai des, ca de fiecare dată cînd e obosit, mai ales după o beție cu spirtoase, îi revine în minte o întrebare, obsedîndu-l. Dacă i s-a întîmplat ceva?" îl frămîntă de data asta. Imediat însă, tot obsesiv, aproape criminal, în mintea lui sclipește demonic bucuria că ar putea rămîne singur, așa, fără scandal, fără judecata colegilor, doar prin voința unei întîmplări. Te rog să servești ceva! aduce Paula două farfurii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
care au culcat copiii. Femeia și-a culcat fruntea pe o masă iar tatăl, călare pe un scaun, a dormit cu bărbia în pumni, să-i supravegheze. În ciuda vinului băut, profesorul n-a adormit prea repede. Un timp l-a frămîntat ultima discuție cu Lazăr, înspăimîntat de amenințarea acestuia, că abia după ce l-a văzut dormind de-a binelea, cu obrazul pe teancul de programe, a îndrăznit să meargă după paravanul de zid, la toaletă, grăbindu-se să iasă cît mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
cumva, că numai pentru ce ai tu în pantaloni te-am lăsat să urci aici, la masarda blocului Yanis, locul cel mai înalt din tot Bucureștiului?! i-a strigat ca un ultimatum, apoi, hotărîtă, a murmurat amenințarea: Las' că te frămînt eu... să aibă ce coace viața din tine..." Scuzați gluma cu femeia care mi-a cerut mia de lei... se întoarce Mihai către musafir. Nu înțeleg de ce mi-ați spus toate astea folosește Muraru același ton calm, dar bănuitor, însoțit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
cu care-și fixează ideile înainte de-a le enunța. De la înfățișarea de-o izbitoare asemănare cu tot ce se știe despre femeile Greciei antice, pînă la glumele de ultimă oră, ori părerile despre vreme, trecînd prin miezul problemelor ce frămîntă literatura contemporană, fata rămîne întotdeauna învăluită în mantia de spirit care-ți impune respect și te obligă, cînd le cunoști, să-i prețuiești opiniile. Un ochi grăbit, o privire de suprafață ar face imediat asemănarea între asistentă și Maria Săteanu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
nedumerit. La masa lui, lîngă fereastră, profesorul stă lăsat adînc în scaun, cu cotul stîng sprijinit de marginea mesei, fascinat de viscolul ce se zbate dincolo de sticla groasă. Cuvintele lui Lazăr i s-au înfipt adînc în gîndurile ce-l frămîntă: "...tînăr, sincer..." și-l sîcîie provocarea crescîndă a fostului discipol. "Ce ușor e să vorbești acum, cu sînge rece, despre ce a fost în urmă cu douăzeci de ani! Mucosul ăsta era abia la descifrarea alfabetului, cînd alții întorceau pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
izbucnesc copiii fericiți cînd văd în farfuriile din față bucățile de carne de porc fiartă într-un clocot, apoi rumenită pe cărbuni. Tatăl pisează cu vîrful cuțitului bucățele de carne, iar studenta și soția le dau copiilor, după ce le mai frămîntă între vîrful degetelor. Au mai mîncat carne de porc? întreabă țăranca, apropiindu-se. Nu. Nu știu ca mama, la țară, să le fi dat răspunde tatăl copiilor. De ce? Este grea, și dacă nu-s învățați... Am să le dau puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
poți avansa?! N-ai decît să te duci dumneata. Deja am boțit două. Trebuie să anunț comandamentul județean că n-am rezolvat-o cu Sălcii. Să vezi ce pățim! Ne spînzură Săteanu. Da'-i știut, dom' șef, ce te mai frămînți? Drumul ăsta dă mereu probleme, că-i numai între maluri. Nu-s nici parazăpezi peste tot. Iar ăsta! exclamă șeful, arătînd prin ușa de sticlă. Bună ziua! salută Vlad intrînd. Aș vrea să știu dacă a sosit... Cursa rapidă! exclamă șeful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
dar nu vulgară, ci așa, de mare doamnă; rostea vorbele cu oarecare voal, parcă le-ar fi acoperit într-un parfum exotic... "Ești novice, am impresia, tinere" imită el vorbele femeii. Tot noroiul șantierului de hidroameliorații Canalul meu l-am frămîntat chinuit de infernul gîndului că a doua zi, la unsprezece, am fost așteptat. Banii... Banii s-au dus. Ba m-am ales cu Istoria... lui Călinescu, să mă umilesc uneori că-s un nimic în ale criticii. Deși, cîndva gîndeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
conflict dintre el și Maria. Se observă de la o poștă. Aveam impresia că măcar în aparență... murmură Săteanu. Ooof, 'tu-i mama ei de viață! oftează el obosit și-și lasă fruntea în podul palmei stîngi, în timp ce degetele, desfăcute, îi frămîntă părul, vrînd să-l smulgă. Nici măcar aparențele nu le mai pot înșela. Așa-mi trebuie! Ai fost seara asta la vizionare, era și Doinița? Da, am și discutat puțin. Cum ți s-a părut? Vreau să știu dacă nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
el, văzînd-o cum tresare la auzul salutului, se întreabă trist: "La ce bun toată această nebunie, cu ce drept mă implic în viața acestei fete?"; în clipa următoare, însă, umplîndu-se de un zîmbet cald, adresat mai mult gîndului ce-l frămîntă, își zice: Dacă toți bărbații și-ar pune întrebarea asta, ar rămîne fetele necurtate, s-ar stinge speța umană în ultimă instanță, pentru că, vorba lui Erasmus, fără "jocul ciudat și caraghios al reproducerii", poate chiar al dragostei în genere, joc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
mare al bărbatului, adîncit în părul ei, mișcîndu-se de două ore încet și ușor, imperceptibil aproape, dîndu-i senzația unei dezmierdări pe care n-a mai simțit-o vreodată. Cred... se trezește ea vorbind, fericită că poate împărtăși gîndul care o frămîntă cred că deja divizarea a început; întîi în două, apoi, în patru... și pentru că simte cum bărbatul de lîngă ea încearcă s-o privească, s-o întrebe din priviri ce-a vrut să spună dar se teme să nu perturbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
umplu pipa. Te rog, iubitule, nu face asta, zise Antonia. — Ce să nu fac, pentru numele lui Dumnezeu?! — Nu fi așa de sec și de sarcastic. Și, te rog, dacă poți, fii îngăduitor cu Anderson. Nici nu știi cât se frământă din pricina sentimentelor tale față de el și cât se străduiește să-ți fie pe plac. L-ai putea face să sufere cu cel mai mic gest. — Nu sunt nici sec, nici sarcastic, am răspuns. Și-i sunt cu adevărat recunoscător lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
cred că el crede că Honor crede că nu sunt la înălțimea lui. — Câtă profunzime, am spus. Tu ai putea sta și alături de un rege, cu siguranță ești la înălțimea lui Palmer al nostru. N-ai nici un motiv să te frămânți. Tu ești o zeiță, iar ea nu e decât o biată fată bătrână. Să fii convinsă de asta. La ce oră vine trenul? — La cinci și cincizeci și șapte, în Liverpool Street, răspunse Antonia. Martin, ești cu adevărat un as
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
schimbase cu nimic înfățișarea. Părul împletit era răsucit fără nici un pic de grijă și prins, cam caraghios, pe vârful capului. Era foarte palidă, iar paloarea accentua transparența pielii ei. Făcu o mică plecăciune crispată către Antonia care încep să se frământe pe loc, neștiind dacă să-i întindă mâna sau nu. Amândouă femeile respirau anevoie. Nu doriți ceva de băut? întrebă Antonia. Emoția îi îngroșa glasul. Vă rog să luați loc, și începu să toarne lichior în pahare. — Nu, nu, mulțumesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
supărat pentru povestea cu Alexander. Am trecut deja peste lucrul ăsta și chiar te cred când spui că mă iubești. Dar acum sunt prea amărât și derutat, cred că n-aș putea să te revăd fără să încep să mă frământ în legătură cu unele hotărâri pe care acum nu mă simt în stare să le iau. Tu înțelegi. Poate părea lipsit de sens să-ți cer să mă iubești în ciuda tuturor acestor lucruri și să mă iubești în mod deosebit: dar aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
e tare mândră pentru că a luat cantitatea cea mai mare! Am râs toți. Alexander murmură aproape fără glas: „Să dormi! Și poate să visezi...”, iar după aceea refuză să repete ceea ce spusese. Mă uitam la mâinile lui Georgie care se frământau. Mâinile acelea care mângâiau nervos cățelușul îmi stârneau mila. Dar n-o mai puteam percepe pe Georgie ca pe un întreg. După momentul acela în care se desfăcuse în bucăți, nu se mai adunase la un loc. Față de trupul acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
a închipuit că are această intenție, dar nu făcea decât să se amăgească, sărmanul. Pentru o scurtă perioadă a intervenit între noi o răceală, ceea ce ne-a făcut viața un chin amândurora. Ți-ai dat seama, fără îndoială, că mă frământa ceva. Alexander și-a închipuit că are nevoie de ceva nou în viața lui și a început relația cu Georgie doar ca să-și mai abată gândurile, căci aproape că-și pierduse mințile. După aceea și-a dat seama desigur, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Alexander nu m-a lăsat. Probabil că până la urmă i-aș fi spus, însă am tot amânat. Dar tot a aflat. — Serios? Cum? Când? — Cum, nu știu nici în ziua de azi, răspunse Antonia. Se depărtase puțin de mine, își frământa mâinile, îi tremurau buzele. Am fost tentată chiar să cred că i-ai spus tu, ceea ce era imposibil, și tu n-ai fi făcut asta. Când? În weekendul în care am plecat la mama. Atunci cred că a aflat. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
În vedere că și regimul românesc a adoptat o politică de exterminare a evreilor? După ani de căutări, lectură și de reflectare, concluziile au fost categorice - și, spre surprinderea mea, au răspuns negativ la cele două Întrebări care m-au frământat ani de zile. Pogromul de la Iași a avut loc În urma unei hotărâri a regimului antonescian de a lichida majoritatea evreilor dintr-un oraș care, În ochii naționaliștilor și antisemiților români, a simbolizat (În decurs de peste o sută de ani) existența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
-i Înveseli pe oameni doar prin purtarea sa firească. La sală erau o grămadă de tipi arătoși și cu trupuri perfecte, dar Derek lua premiul Întâi pentru chipul lui atrăgător și aerul de completă degajare. Nimic nu părea să-l frământe pe Derek, nici acum, nici În trecut. La dracu’, femeile aproape că-și smulgeau costumele de gimnastică de pe ele și le aruncau spre el, urlând: „Ia-mă pe mine, ia-mă pe mine“; se menținea Într-o formă excelentă fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
să ne mutăm acolo. De altfel nici nu ne face plăcere. Ar însemna s-o avem toată ziua pe cap. Am putea folosi poarta din spate... — Scoate-ți ideea din minte! — Vreau casa asta. — Ești o acaparatoare. Și-apoi te frământă gândul că Alex irosește bunurile care ne revin nouă. — E risipitoare la culme... — Astea-s gânduri meschine, josnice. Știu. — Te cutremuri când Alex sparge o ceașcă. — E neatentă, și folosește tot timpul numai serviciile cele mai fine. — De ce nu, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]