1,922 matches
-
acum sunt mult prea mare pentru un asemenea comportament. Mă întreb dacă sora mea, Ruth, o să ni se alăture de Crăciun. În fiecare an amenință că nu vine și mă lasă pe mine să curăț varza de Bruxelles, să descurc luminițele de Crăciun și să dau cu aspiratorul în toată casa. De obicei, când ajunge ea, nu mai e nimic de făcut, eu de-abia mai vorbesc cu părinții mei, iar ea apare arătând de milioane, în timp ce mama se dă peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
zi din cele trei. Atunci am venit acasă foarte grăbită. Nu încetase ploaia dar mă plictisisem să tot stau în cofetăria aia. Era goală, murdară, bâzâiau muștele. El asculta plat, neguros și dintr-odată, la una din vorbele ei o luminiță de alarmă îl învioră. Era goală? De ce să fie cofetăria goală? Uite așa, ce întrebare de gradul zero. Mi se pare imposibil, la ora când se iese din uzină, când plouă și cu siguranță că nu fuseseși singura care uitase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
în imagine, răsfrântă la ea pe retină, răsfrântă până în adâncul sufletului, dureros de adânc. Cum zburaseră anii, cum... Și cât de scurtă îi fusese fericirea. Acum știa. Mușchii din nou o luaseră razna, ridurile îi îngropaseră ochii, mai avea două luminițe minuscule, umede, Dumnezeu știe cum o fi arătând așa, sub borul pălărioarei grena pe care ar vrea acum s-o tragă până peste bărbie. Ratase, ratase încă din start, n-avea nici un sens să-și mai facă iluzii de iubire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Își va strânge mâinile una în alta. Carmina va sta nemișcată lângă perdea, cu spatele la fereastră, va întreba absentă: Ce anume să se întâmple? Și Sidonia, descoperită, tresărind în timpul jocului prea complicat al mușchilor faciali, o va privi printre riduri, două luminițe mici, umede, negre, iscoditoare. Va rămâne pe gânduri. N-avea de gând Carmina să depună reclamație? Oh, slavă Domnului! Atât i-ar trebui lui Ovidiu, ca să-și pună tot sistemul în cap. Eu am ținut la tine, măi, fată, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ar fi vrut să vadă linia trasată de aripioare în bătaia vântului și apoi a zburat spre est. Urmele sclipirii lăsate de licurici mi-au rămas în suflet încă multă vreme după ce acesta dispăruse. Cu ochii închiși, vedeam încă acea luminiță palidă a unui suflet pierdut în bezna nopții. Am întins mâna de câteva ori, dar n-am atins nimic. Luminița pierise undeva, dincolo de vârfurile degetelor mele. Capitolul al patrulea În timpul vacanței de vară, universitatea a chemat trupele de ordine pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
rămas cu ochii ațintiți pe Naoko. Mi se părea că e așa cum îmi scrisese în scrisoare. Arăta mult mai bine, era bronzată, părea mai robustă, poate datorită sportului și a muncii în aer liber. Ochii ei au rămas aceleași două luminițe sclipitoare, ca și altădată, iar buzele mici îi tremurau timid, dar aerul general era al unei femei mature - o femeie frumoasă. Asprimea de pe vremuri, care se ascundea undeva în spatele frumuseții - o asprime ca o lamă subțire de sabie, care-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
n-am putut să o asociez decât cu ultima pâlpâire a unui suflet ce se stinge. Am vrut să o cuprind în căușul mâinilor ca să o țin în viață. Am continuat să o privesc, la fel cum Jay Gatsby privea luminița de pe malul opus, noapte de noapte. Am pornit înapoi după vreo jumătate de oră. Când m-am apropiat de clădirea fetelor, am auzit-o pe Reiko cântând la chitară. Am luat-o încet pe scări și am bătut la ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
zis eu, dar în clipa aceea mi-am amintit că am încercat să mă masturbez gândindu-mă la ea. Îi promisesem doar! I-am mărturisit pe șoptite ce-am făcut, ca să nu ne audă și alții. I s-au aprins luminițele din ochi și a pocnit din degete. — Cum a mers? A fost bine? Nu, mi s-a făcut rușine pe parcurs și am renunțat. — N-ai reușit să te exciți? Nu prea. — Ei, fir-ar să fie! spuse ea, aruncându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
conversației, sfera rămăsese deschisă. Cu ochii la monitor, Harry spuse: — Păcat că nu putem vedea ce e Înăuntru. Aș putea să fac ceva În sensul ăsta, spuse Tina. Am să intensific imaginea cu ajutorul computerului. S-ar părea că sunt niște luminițe Înăuntru, observă Harry. Luminițe mișcătoare Înăuntrul sferei... Pe ecran, Tina revenise În imagine: „Șerpii nu mă deranjează.“ „Ei bine, eu nu pot să-i suport. Niște vietăți așa de perfide, reci, dezgustătoare.“ — Vai, Beth, spuse Harry, cu ochii la monitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Cu ochii la monitor, Harry spuse: — Păcat că nu putem vedea ce e Înăuntru. Aș putea să fac ceva În sensul ăsta, spuse Tina. Am să intensific imaginea cu ajutorul computerului. S-ar părea că sunt niște luminițe Înăuntru, observă Harry. Luminițe mișcătoare Înăuntrul sferei... Pe ecran, Tina revenise În imagine: „Șerpii nu mă deranjează.“ „Ei bine, eu nu pot să-i suport. Niște vietăți așa de perfide, reci, dezgustătoare.“ — Vai, Beth, spuse Harry, cu ochii la monitor. Ești invidioasă pe șerpi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Am intrat În sferă. — Și ce s-a Întâmplat acolo? — A fost minunat. — Ce a fost minunat? — Spuma, spuse Harry și se adânci din nou În tăcere, privind absent În gol. — Spuma? reluă Norman. — Marea. Spuma. Minunată... „Vorbește oare despre luminițe?“ se Întrebă Norman. „Despre configurația Învolburată a licuricilor?“ — Ce a fost minunat, Harry? — Te rog să nu-ți bați joc de mine, spuse Harry. Promite-mi! — Bine, n-o să-mi bat joc de tine. — Crezi că am rămas neschimbat? — Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
spuse Tina, arătând spre hublouri. Norman percepu de Îndată luminile - mii de lumini invadând Întunericul oceanului - și prima sa reacție fu un soi de teroare irațională: luminile ieșiseră din sferă și veniseră să-i Înhațe. Apoi Însă observă că fiecare luminiță avea o formă și că acestea se mișcau, zvârcolindu-se. Își apropiară fețele de hublouri, privind. — Calmari, spuse În sfârșit Beth. Calmari luminiscenți. Sunt câteva mii. Mai mulți, spuse ea. Cred că sunt cam o jumătate de milion În jurul habitatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
pe perete și, prin fumul Înecăcios, Norman Îl pipăi, Întrebându-se ce putea fi acea protuberanță. Deodată, două milioane de volți se scurseră prin trupul său. Mai apucă să țipe o dată și căzu pe spate. CONSECINȚE Privea concentrat un roi de luminițe care Îi păreau straniiși cu o morfologie ciudată. Se ridică, simțind o durere ascuțită, și privi În jurul lui. Se afla pe podeaua Cilindrului D. O ceață vagă, fumurie, plutea În aer. Pereții căptușiți erau Înnegriți și carbonizați pe alocuri. „Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
ușurat că propriile trăsături Își recăpătaseră aspectul normal. Privind sfera de pe monitor, Își putea vedea reflectată În sticla ecranului imaginea familiară. Afurisita aia de sferă! Se Întrebă dacă aveau să știe vreodată ce se Întâmplase cu adevărat. Își aminti de luminițele ca niște licurici. Și ce spusese Harry? Ceva despre o spumă. Spuma. Norman auzi un huruit și privi afară prin hublou. Submarinul se afla În mișcare. Eliberat din ancore, minisubmarinul galben plutea la mică distanță de fundul oceanului, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
cu explozibil la alta. Deschidea fiecare ladă și scotea conurile mari și galbene, asemănătoare celor folosite la semnalizarea drumurilor În reparație. Conurile erau legate Între ele prin fire, iar când cablarea se termină, În vârfurile lor se aprinse câte o luminiță roșie. Văzu luminițe roșii de jur-Împrejurul navei și avu un sentiment de neliniște. Pentru că Îi spusese lui Beth la plecare: — Să nu cumva să conectezi și explozibilele din jurul habitatului. — Nu, Norman, n-am s-o fac. — Promite-mi. — Ți-am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
alta. Deschidea fiecare ladă și scotea conurile mari și galbene, asemănătoare celor folosite la semnalizarea drumurilor În reparație. Conurile erau legate Între ele prin fire, iar când cablarea se termină, În vârfurile lor se aprinse câte o luminiță roșie. Văzu luminițe roșii de jur-Împrejurul navei și avu un sentiment de neliniște. Pentru că Îi spusese lui Beth la plecare: — Să nu cumva să conectezi și explozibilele din jurul habitatului. — Nu, Norman, n-am s-o fac. — Promite-mi. — Ți-am spus că nu. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
de țară. Documentar. 21. 20. Univers, materie, viață. Emisiune de educație materialist științifică 21.50. Telejurnal 15. Acest program dovedește, dacă mai era cazul, că presa nu își mai putea exercita rolul de voce a poporului, ajungând inevitabil la ceea ce Luminița Roșca numea, în 2006, "armă politică". "Dacă în contextul unor sisteme politice democratice presa devine o formă de putere socială și politică prin asumarea rolului de tribună publică de dezbatere în interesele cetățenilor, în cazul unor mișcări ideologice de tip
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
lărgi în acea clipă și se uita la mine dând puțin capul înapoi, dar nu prin îndoire, ci prin recul, ca în fața unei realități invizibile profanilor, așa cum fac dansatorii indieni când mimează lucruri obișnuite, dar care prin spirit devin misterioase. Luminița stranie din privire i se mărise și ea și ardea incandescent: - Și nu ți-a luat casa foc? zic eu. - Nu! - Și nici tu n-ai pățit nimic? A clătinat din cap și a negat mut, posedat de viziunea care
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
cele mari, din primele rânduri. A tras scaunul lângă genunchii mei și mi-a spus să mă uit într-o parte, mi-a arătat cu mâna pe-alături de umerii ei. A început să mi se uite în ochi cu o luminiță mică și intensă, întîi de departe și apoi foarte aproape, îi auzeam respirația ușoară. - Hm, zice, nu e grav, n-ai leziuni, dar miopia e crescută, e spre patru. Poate să crească și până la doisprezece... N-ai avut pe nimeni
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Henrietta era în culmea fericirii că aranjamentul ei mersese mult mai bine - și cu siguranță mult mai repede - decât ar fi putut spera vreodată. — Chiar a vrut să se asigure că ai intenții serioase? Așa că, bineînțeles, strecură Sophie cu o luminiță răutăcioasă în ochii ei negri și migdalați, i-ai zis: „Ei bine, Larry, o partidă rapidă e tot ce voiam de fapt, dar sunt întotdeauna dispusă la un compromis“. — Sophie! exclamară Fran și Henrietta într-un glas. — Ei bine, mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
copleșitor de grăitoare. — Salutare, Ralph, bătrâne. Jack îi luă mâna într-a lui și i-o strânse cu căldură, uitându-se în ochii strălucitori, lucizi, ai mentorului său. — Ben îți transmite toată dragostea lui. Vine să te vadă mâine. O luminiță de aducere-aminte, ca sideful aruncat pe o plajă nisipoasă, se aprinse fugar în ochii lui Ralph. O să aducă și câinele? Pe Rover n-or să lase să intre, mă tem. Nu primesc haimanale ca el. Ralph zâmbi și păru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
să se tragă înapoi, ca înfricoșată de ceva. Eu făcui repede un pas înainte. Neica Marin nu-i acasă? Nu. Dumneata ești boierul de la Sărățeni?... Eu făcui un semn cu capul. Mă gândeam ce-i pot spune. Ea își lăsase luminița în jos, în dreptul pieptului, și flacăra îmi descoperea o față curată, oacheșă, sprâncenată, cu doi ochi minunați. Acum ochii aceia zâmbeau. Și eu mă simții deodată străbătut de o înfiorare ciudată, acolo pe malul Iezerului, în noaptea care mă împresura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
încercai din nou o înfiorare de plăcere. Târziu, când am ieșit, era întuneric. Mergeam încet, parcă pășeam la întâmplare. Așa am mers, până ce pe cerul întunecos se deslușiră aripile înălțate și neclintite ale morilor. Și sub două speteze ardea o luminiță, care clipea din când în când ca un ochi somnoros. Spre lumina aceea m-am urcat, cu pași repezi. Un câne, în lanț, începu să latre; auzii pași dupăind pe scânduri. Simții că în prag a ieșit femeia lui Dragoș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
a întors la bolnav. Badea Toma și Traian stăteau în preajma lui pe două scăunașe. Păreau că schimbaseră câteva cuvinte și primiseră un răspuns mulțămitor de la Culi. Acuma tăceau. Femeia a pășit în vârful degetelor. S-a dus la icoane, cercetând luminița candelei. A rânduit sarica și blănița, aduse până la vatră de badea Toma. Apoi a venit mai aproape, așa ca să poată observa și ea pe fiu-său. Văzând că împiedică lumina ferestrelor, și-a schimbat îndată locul ferindu-se de laturea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
semnificație religioasă, dar tentativa este zadarnică. Japonezii, cel puțin, pentru că trebuie să-i introduc și pe ei cumva în scenă, au importat doar fastul sărbătorii: bradul (din plastic, fiindcă, în arhipelag, este interzis să tai copacii), mâncarea bună și abundentă, luminițele de pe străzi și omniprezentul personaj obez, care, în sanie sau pe jos, agită demențial clopoțelul în holul marilor department stores, Mitsukoshi, Fujisaki sau Matsuzakaya. I-am întrebat pe câțiva adolescenți niponi dacă știu care este semnificația Crăciunului: mi-au surâs
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]