2,841 matches
-
Iar ce se întâmplă genital prin pantalonii tăi, de asta nici nu vreau să aflu. A trebuit și-așa să-mi iau mereu privirile de acolo, când trebuia, ca unui scârbos de țânc, să-ți curăț fundul. De puțit, ai puțit mereu... nici măcar tatăl tău cel trupesc nu a adus la însămânțarea ta un asemenea miros cu el, cum ai făcut tu să-mi pută toată viața. Taică-meu m-a dezobișnuit de mirosul meu prin spiritul său de dreptate. Taică
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
de acolo, când trebuia, ca unui scârbos de țânc, să-ți curăț fundul. De puțit, ai puțit mereu... nici măcar tatăl tău cel trupesc nu a adus la însămânțarea ta un asemenea miros cu el, cum ai făcut tu să-mi pută toată viața. Taică-meu m-a dezobișnuit de mirosul meu prin spiritul său de dreptate. Taică-meu era după toate regulile un sfânt. Și a mai muncit, mult după ce murise. Ba chiar și după ce a fost îngropat în pământul natal
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
tine și ți-a zis de la obraz că ai o limbă ca un pește mort. Și odată, numai pentru că era bine dispus. Bubi, a vrut să ți-o tragă scurt după idioata aia de sărbătoare, da' și-atunci ți-a puțit gaura a pește mort, și de atunci Bubi nu mai poate să te înghită. Pe mine vrea mereu să mă miroase și să mă aibă, pentru că eu miros ca o bomboană de ciocolată, așa a zis Bubi al meu, când
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
toate, că eu tot timpul un conținut de arătat străinilor a trebuit pentru ca să am. Dacă se uită lumea la ăla are o privire rea și ăla are un miros rău din el însuși. Mai bine nu miroși de loc, sau puți, altfel vin oamenii la ăla lângă piele și se uită la el, că ce are pielea lui, și ce mai crește pe sub ea. (Karli face semn la tâmplă cu mâna că e țicnită) KARLI: De pișat, te-ai pișat mereu
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
bărbatul tău, și de văicărit, te-ai văicărit mereu, mai înainte să te piși pe tine. De două ori pe zi te-ai văicărit la bărbată-tău, și de două ori te-ai pișat pe tine, și de puțit ai puțit mereu la cretinul de bărbată-tău. Dar în viața comună cu mine nu mai faci asta, scumpa mea Herta, la mine s-a terminat aproape de tot cu pișatul, la mine te piși o dată pe zi, pentru că eu nu-ți mai
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
și sărută cu o plecăciune mâna Hertei. Hasi își scoate pantofii și ciorapii și îi trage un picior în spate lui Schweindi. Când Schweindi bruscat se întoarce, Hasi îi vâră piciorul în bot) SCHWEINDI (scuipă): Pfui, Dumnezeule, cum poate să pută un picior, nespălat de săptămâni, și probabil că iar ai călcat intenționat în rahat de câine, așa cum faci mereu, pentru că este atât de plăcut lunecos, așa cum spui tu. (Hasi ridică un os de jos și vrea să-l lovească pe
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
masă și aproape că am fost zdrobită de o asemenea porcărie de cocă de pâine. Uriașul corp al omului pâine s-a așezat pe corpul meu de copil și a mirosit al naibii de bine. Și pe urmă mama mea, care a puțit mereu a tata, a luat jos copilăria de pe mine, ceea ce înseamnă o pâine... și mirositorul lucru porcos crucificat. Și Schweindi al meu, care pute și mai tare decât tata, dar care este o împuțiciune foarte slabă, ăsta înfulecă și mai
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
corpul meu de copil și a mirosit al naibii de bine. Și pe urmă mama mea, care a puțit mereu a tata, a luat jos copilăria de pe mine, ceea ce înseamnă o pâine... și mirositorul lucru porcos crucificat. Și Schweindi al meu, care pute și mai tare decât tata, dar care este o împuțiciune foarte slabă, ăsta înfulecă și mai multă pâine ca decedatul meu tată. Schweindi are noroc că este numai un subom de-al meu, care stă așezat sub mine, iar omul
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
poate un om plăcut să placă alt om. Nici un om nu valorează pentru alt om cât un om. Și toate persoanele pleacă și dispar. În cel mai rău caz rămâne aici unui om un alt om... când toate lucrurile strâmbe put, îi intră în casă unui un om întreg, așa cum se spune despre oamenii detașați, așa cum trebuie să pară persoana mea altuia... Vita putrezește acasă, o persoană putrezește în străinătate. Puțe de copil. (îl lovește pe Schweindi) Firimituri de pâine (lovește
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
câine. Nimic nu e posibil în afara vorbirii. Scenă întâi Sepp Botdejigodie cade clătinându-se peste niște vechituri. Se ridică cu greu și își caută sticla de șnaps, o găsește, bea și începe să se bese cu zgomot. SEPP BOTDEJIGODIE: Iarăși pute burta, lumea dă năvală într-unul, și îi îngrașă fundul... Așază cu grijă sticla pe podea și începe să-și dea palme). Aah, lovituri de înviorare, viață proaspătă într-un hîrb bătrân, cu sânge proaspăt din fund, coajă de cârnat
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
bea. (închide fereastra) SEPP BOTDEJIGODIE: Ahdaahda, munții de carne urcă la cer, porcii îngroapă foamea, și foamea îi înnebunește pe toți mai departe, așa o scroafă-i cea mai prima din lumea cărnurilor, în așa fel încât o farfurie plină pute mai puțin, în urmele de viață din ea, ca și cum ar fi a noastră, viața ei. FIUL (privește de o vreme la toată bălăcăreala): Mașina mea e grav bolnavă. Nu mai e nimic în jur pe care să pui bază. Țeava
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
poezie Contra câinilor de la aiuritul Sepp cel Împuțit (cu voce prefăcută) El zace pe spate Ziua-i sus la Dumnezeu Și suge la scroafangolănită Și în rest nu-l place nimeni Că nu poate nici măcar vorbi Și se vaită și pute Peste sate-ntregi ca o groapă de gunoaie. Și iar le vâră-n mână copiilor obezi parale Și zaharuri și cele mai bune mușcături Și numai ce deodată trebuie Sepp să-și lovească iarăși corpul La piciorul cel beteag La
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
mai are nevoie de tine. Mașina mea și cu mine, nu mai avem nevoie de tine de loc. (iese) SEPP BOTDEJIGODIE: Azi e nevoie de o jertfă, Azi este vremea amigdalelor primejdioase Aici trebuie carne în sânge Carne mototolită și puțind de mai mare dragul, Pe care o poți o asemăna Cu propria durere nesfârșită care tocmai își dă duhul sub pământ O cărniță grasă! Că unuia i-a fost bătută în cuie pe cruce viața lui cea rea, Ha Rolfi
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
Fructul îi smulge Fructuluiomenesc botul Un Fruct veșnic crește Președintelui în chiar Președinte Și Președintele și-a escrocat trupul de apă cu zece metri Și restul de nouăzeci împroașcă rahat despre asta Și Foamea, Foamea taie și taie, Și pământul pute Toți cei unmetrușaptezecișicinci de centimetri de măsură militară Natura cu adevărat cultă are nevoie de adevărata Militărie Și Dumnezeu folosește oamenii cu adevărat militarizați Și nici un om umflat cu aer nu știe mai ales Mai ales Ce poate să fie
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
a iarbă Și atunci se știe că viața-i spartă Numai morții miros așa cum ar trebui să fie la toți dacă se putea să trebuiască Dacă totul înflorește Atunci orice mireasmă e o minciună Putoarea este adevăratul secret Un om pute până-n străfundul propriului Om Până când totul e gata Îți muți fața Și o pui în locul omului Până când e fața întregului loc de împuțiciune Asta-i istoria cea mai adâncă a omeniei Asta-i marea jignire Jignirea de care Dumnezeu nu
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
toate peste tot Moartea nu-i decât un tip de mașină mini Și eu sunt cel mai mare schilod în mișcare care există Toate au loc Locul meu cel care se tânguie Și de aceea am supraviețuit Că în cer pute mai tare ca în biata gaură a fundului meu Astea toate sunt ogorul meu Căci eu trebuie Să fiu însuși ogorul Să-i fiu propria și îndurerata piatră de temelie Ogorul este stăpânul Și apoi vine domnia Și animalele de pe
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
și n-am mai dormit în gaura aia de nisip Nisip pentru grajd și bordei Și o mamă subterană una care se lasă ușor Între zeama pământului și soarele uscat Și chiar la mijloc cerul împuțit Care de atâta culoare pute Un aer de trecere Că acolo se întâlnesc nisipul împreună cu soarele ca laptele Soarele va fi tot mai rău Nisipul firește că cedează Și în groapa de nisip totul va fi închircit Copiii din împerechere vor fi bătuți în cuie
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
apa lacrimilor Că nici un om nu o să aibă nevoie de oamenii mei arzători Și asta-i la final o cuvântare moale Ca o pajiște în călduri Pentru că nici un om nu vrea să știe de mine Și așa trăiește el ca să pută sângerarea incandescentă a omului (respiră greu) Cu ce bucurie m-aș mai fi uitat și eu o dată la un om adevărat Un om roșu Cu o față în față Care ar fi vrut să arate... Către mine Către mine Fără
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
vorbită Ce era cu arătura era o porcărie Asta iau cu mine în câine (câinele începe să mârâie și nu se mai oprește) Fiecare câine ar țara lui Lanțul e granița de la spate a împărăției Până acolo poate Rolfi să pută să se cace și să putrezească Nici un om nu poate să-l atace pe Rolfi fără să fie halit Nu are nici un stăpân și este bineînțeles un câine plin de viață Rolfi este interzis în caz că e viața în primejdie. (râde
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
pântecele împuțit al puturoasei mele mame Și totul a zguduit căpățâna mea dată peste cap Și totul a trebuit să fie spus Că devine nimic Va deveni un om rău .... Ușurătatea Așa o ușoară simțire Că totul atât de ușor pute Mai înainte ca lumea să apuce să le încerce Odată să probeze ceva din omul cel rău din cioburile oglinzii Și să aduci aer pentru un piept gata pregătit Și să spui ceva cu aer proaspăt în coșul pieptului blestemat
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
din substanța autorului. Realizez lucruri care ar trebui să se întâmple. EL: Nu suferiți de nici un fel de teatru în afara corpului d-vostră. După persoana ta, nu iubesc nimic mai mult decât o țară străină... noaptea corporală ca un teatru care pute. EA: Suntem aici împreună la porci, pentru că într-un sens mai înalt nu vrem să avem nimic de a face unul cu altul. Deci, un periculos joc de teatru, comod, dacă teatrul ar putea fi periculos. EL: Firește, în fața noastră
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
pe sine. COMPOZITORUL (după ce IDIOTUL s-a uitat fix la el): Da, știu, scuipă. IDIOTUL: Nostim, deznostim, nostimadă, nostimadă, nostimadă... nostimadă, nostimadă, nostimadă... (compozitorul îl lovește în spate. Idiotul amuțește.) IMPRESARUL: Ce răi puteți să fiți.. cu universul. PIANISTA: Universul pute și impresarul și muncitorul nostru la percuție sparge oricui prin hegemonia lui puturoasă micile lui impresii de supraviețuire. Există nepersonalități care își usucă în chip ofensiv scârboasele tumori maligne extrase ca si cum ar fi excremente. (Impresarul sare în sus cu gura
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
deschidem găurile auzului cădem în lumina zilei mituim Estul lingem Vestul devorăm cadavrul zilei și îi sorbim represiva măduvă din șira spinării. PIANISTA (o așază cu forța pe un scaun pe țăranca consternată): Statul în Zi acum acolo e plânge pute cu burta spintecată la picioarele noastre îi împingem coatele sale metafizice în botul lui veșnic și jucăm jocul înghițitului... cu leșul provizoriu. COMPOZITORUL (dă idiotului o scatoalcă. Idiotul sare în sus și țopăie în spatele compozitorului): Bucata sonoră are ochi inima
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
psihopat din cârpe, culoare și muzică. Să-l modelăm încă cu chef și să îl împărțim în două jumătăți împărătești. Să tipărim un concept bolnav înăuntru, anume conceptul fantezie, atât timp, până când din nevoia de a respira vor începe să pută. Deci, prietene: Fantezie, dă-i drumul. (dar acum totul cu ușurință) COMPOZITORUL: - Fantezie are și morarul din pădure. PIANISTA: De ce, ce fel de morar din pădure? COMPOZITORUL: Păi, funcția și conotația. Amândouă se amestecă una cu alta într-un accident
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
MARIEDL: Putrezește lipsa de viață în plăpânde rupturi din sine. Cine ne-a legat oare atât de cu grijă? Mariedl aburește ca o grămadă de gunoi pe care o ținem permanent sub observație. Cine oare ne-a legat? Uterul matern puțind a cancer ațoșeste în găurile proaspăt învechite ale mantalei de aer a lumii. Cine ne-a legat cu atâta grijă oare? Fiul își fierbe viața în uterul îmbețivit, pentru că trebuie să mănânce ce-i pe aproape, așa cum se mănâncă pe
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]