2,516 matches
-
țigănesc: Mînca-l-ar mama pe el să-l mănînce! Pui-șoru' mamii! Ce te faci tu fără mama atâtea zile?", și iarăși pupături, așa-ncît am fost ușurat când m-a lăsat jos și m-a dat în grija surorii. Tata m-a pupat și el (senzația bărbii nerase pe obrajii mei și mirosul lui vag de odicolon și ulei de nucă) și-a rămas să mai șușotească ceva cu mama. Mi-i amintesc acolo, pe sălița strimtă și-naltă, față-n față, vorbindu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
răspundeam întotdeauna, sincer și naiv, "Nu". "O să pierzi în viață cu purtarea asta a ta", repeta obidită mama, adăugind: "N-am pomenit așa copil respingător", înțelegînd prin asta că, după vârsta de șase ani, n-o mai lăsam să mă pupe și să mă giugiulească, o respingeam, deci, proptindu-i mâinile în piept și-ntorcînd capul. Niciodată, în adolescență, nu le scriam și nu le dădeam telefon din tabere. Tata făcea și el la fel din deplasările lui pe teren, așa încît
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în pat, în spatele mamei, mă uitam pe cărțile de la Păcălici cu costumele naționale ale popoarelor socialiste: rusul și rusoaica, sârbul și sârboaica, maghiarul și maghiara, chinezul și chinezoaica, bulgarul și bulgăroaica, pe care-i lipeam unul peste altul, "să se pupe", sau mă chinuiam zadarnic cu jocul de răbdare, o spirală de plastic pe care trebuia suită o biluță, totul sub un fel de lucrare de safir, aidoma cerului în curăția ei. Ne jucam amândoi și cu covorul, dar altfel decât
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
lălăi el către același cer de peste blocuri. Se-ndreptă deodată și-l apucă de capetele cravatei. Ia dă cârpa asta-ncoa'." Mircea-ncepu să plângă. Porumbel îi dezlegă cravata și-o desfăcu, triunghi mare de mătase purpurie, în fața ochilor. "Ai pupat-o, bă, când ți-a pus-o la gît? Ia uite-te la tac-tu!" Mototoli cravata în mâinile lui mari și vinete și se frecă cu ghemotocul între picioare. "Mai pup-o și acum..." Băiețelul vru să fugă, dar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
triunghi mare de mătase purpurie, în fața ochilor. "Ai pupat-o, bă, când ți-a pus-o la gît? Ia uite-te la tac-tu!" Mototoli cravata în mâinile lui mari și vinete și se frecă cu ghemotocul între picioare. "Mai pup-o și acum..." Băiețelul vru să fugă, dar Porumbel îl prinse de ghiozdan. "Stai, bă, prostule, că nu-ți fac nimic. Am vrut așa, să ne râdem. Na cravata și nu mai bâzâi. Spune-i Iu' mă-ta să mă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
era-nlocuit de "olari-o". Doar Lumpă îl spunea mereu, oricum, rînjind: "De coaie, de coaie!" și lua șuturi de la toți, dar nu-i păsa, râdea. În cântec mai era: "în Franța pe stradă se zice bonjur,/ La noi se traduce pupa-m-ai în... olari-olari-olari-o l" Cel mai mult îl mira pe Mircea strofa cu "Ștefan cel Mare în luptă la Soci/ A prins o turcoaică și-a tras-o de... olari-olari-olari-o!" Ștefan fusese un voievod foarte viteaz, doar că era
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Mircea foarte mult, i se părea cumva nobil. Dar mamei, dacă era singură acasă, îi era rușine să nu deschidă, așa că de vreo câteva ori Mircișor, doar în chiloți și-ntr-un maieu jerpelit, cum stătea prin casă, trebuise să pupe și el cruciulița și să primească-n creștet stropii de apă cu miros de busuioc. Un popă într-un apartament de bloc era curios și nelalocul lui, copilului i se făcea și frică... Zdrăngăneau geamurile când cânta, și tot ce
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cravata, uite-o aici, o pun pe spătar." Dar Mircea nu se mai ridică din pat. Privi doar, desfășurat deasupra sa, ca omuleții de hârtie de altădată, triunghiul care, în semiumbra camerei, era acum stacojiu ca vișina putredă. Mama-l pupă și-i zise ca de obicei "Noapte bună, somn ușor,/ Șapte purici pe-un picior". După ce ea ieși din cameră, încercă o vreme să-și spună singur, mai departe, povestea despre țara Tikitan, pe care mama i-o zicea de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ce se iveau în mâini din când în când erau la fel de șifonați și uzați, îmbătrînițî de sărăcie, ca și cei pe la care treceau. Cîte-o fetiță-n rochie roșie de cârpă, cârpă pur și simplu, ca de șters pe jos, își pupa pe ochi și pe bot motanul birman pe care-l adusese să-l vândă. Alt copilaș dădea degetul, să i-l ciupească, unui mic papagal verzui, cu penele zbîrlite-n cap. Peste toți se rostogoleau norii, cu marginea de jos cenușie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zărise pe Marioara în mulțimea din hol. Stătea la coadă la bufetul unde se vindea oranjadă. Mai încolo-i descoperi și pe Costel cu Mircișor. Se strecurară cu greu printre oameni până ajunseră la ei. Emilia se aplecă să-l pupe pe copil, care, ca de obicei, se trase-napoi din fața buzelor rujate gros, iar bărbații își strânseră cu simpatie mâinile. Constatară că, din păcate, aveau locuri în sectoare diferite ale sălii, dar aveau să se vadă și să mai stea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
măcar noroc cu Ester, cu ambiția ei de-a sui pe scara ierarhiilor de partid, cu slujba ei la Capitală, unde câștiga mai bine ca el și de unde-i veghea și lui cariera. Femeile-și dăduseră mâna fără să se pupe, o doamnă și o... casnică (altfel cum ai fi definit-o pe mama lui Mircișor?), un taior nemțesc și un amărât plovăraș luat cu ani în urmă de la "Vulturul de mare", pe care atârnau perle de plastic. Dar zâmbetul Mariei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și o poezie: "Pe șoseaua Colentina/ Merge Sfântul cu mașina/ Iar în urma Sfîntului/ Baronul cu rabla lui." Sfântul, pe lângă că-i bătea pe toți, se și îndrăgosteau toate femeile de el. Se luau în brațe, se sărutau... Cum Dumnezeu se pupau și actorii și actrițele astea cu oricine? La-nceput, Mircea crezuse că doar se prefăceau, dar la "Sfîntul" se vedea bine că o făceau cu adevărat. "Asta nu-i nimic, în străinătate se și fut cu adevărat în filme", zicea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tare, și fata țipase la el: "Nu!" și fugise din holul scării. Toți copiii se fereau de Dan Nebunul, dar el, dacă-l prindea pe câte unul prin apropiere, fie băiat, fie fată, se lipea ciudat de el și-l pupa... Nu mai putea să îndure. Se mai răsuci de câteva ori, furios, în pat, mai numără o dată, rar, până la o mie și se hotărî să se scoale. Își luă o figură de copil somnoros, netrezit bine, și se ridică în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
subînțeles, adăugă: Ce veți face voi când vor veni teroriștii? Articol din rubrica “Fotograme fără obiectiv" publicat în cotidianul “Ziarul de Iași”. Ziua Crucii În regimul trecut, vegetarian sau nu, cu soia ori fără, cu telejurnalul de seară ce se pupa cu telejurnalul de noapte și ambele se pupau cu Ceaușescu iar noi nu, erau, fix la jumătatea lui septembrie, trei sărbători. Începea școala, dar asta nu intra la socoteală, se prăznuia hramul Bisericii din Nicolina, unde Bunicii fuseseră epitropi și
Fâl-fâl-fâl! by Dan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1144_a_1925]
-
veni teroriștii? Articol din rubrica “Fotograme fără obiectiv" publicat în cotidianul “Ziarul de Iași”. Ziua Crucii În regimul trecut, vegetarian sau nu, cu soia ori fără, cu telejurnalul de seară ce se pupa cu telejurnalul de noapte și ambele se pupau cu Ceaușescu iar noi nu, erau, fix la jumătatea lui septembrie, trei sărbători. Începea școala, dar asta nu intra la socoteală, se prăznuia hramul Bisericii din Nicolina, unde Bunicii fuseseră epitropi și, deloc în ultimul rând, unchiul meu Aurel, fratele
Fâl-fâl-fâl! by Dan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1144_a_1925]
-
a luptat când a fost vânat pentru că fugea înapoi, spre muntenii lui, care continuau lupta de eliberare începută în urmă cu un secol și jumătate) va sfârși prin a spune: „A fost totuși un viteaz, dă-l încoa’ să-l pup!”. Replică de neimaginat în nici un alt loc din lume. Ediția aceasta are și o „Addenda” care conține patru texte noi (apărute în 2005, în România literară) și două interviuri acordate, în 2006, revistelor Cuvântul și Foaia românească (din Ungaria). Fiind
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
avea să-mi devină apoi un foarte bun prieten, și-i spune, în stilul ei inconfundabil: ― Auzi, băiatul ăsta talentat vrea să vină la o bursă la Marceau. Ar fi bine să fie asta cam peste trei luni. Hai, te pup, îi spune lui, apoi ne întoarce spatele amândurora și se lasă sărutată de niște indivizi spilcuiți. După trei luni eram la Paris. Când a venit în țară, a sunat-o pe directoarea generală a teatrelor, Tamara Dobrin, femeia m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
poporul german trebuie pedepsit pentru războaiele astea netrebnice din veacul ce cu onoare slujim, hotărăște Johnny - și la așa datorie împlinită, nu mai are nimeni nici un comentariu. Venim acasă de la Paris, Vasilica îl așteaptă plângând pe Vasile al ei, ne pupăm, ne ducem acasă. A doua zi, spun sărut mâna Vasilicăi, care nu-mi răspunde. Așa ceva nu se mai pomenise, Vasilica să nu răspundă, să nu se uite la mine. Mă întâlnesc în scenă cu Vasile, nici ăsta nu e prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
asigure că nu a chemat pe unul care o luase razna, probabil așa i-au spus unii care m-or fi văzut umblând noaptea pe Ana Ipătescu, plângând fără să-mi pese de lume. În fine, vine și Cojar, ne pupăm și mergem să vedem clasa. Avea Tavi un fel al lui de a stârni pasiuni, era blajin și îngăduitor, nu făcea caz de urieșenia lui de maestru, vorbea cu toată lumea la fel și de aceea ucenicii, cei care se strecurau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
pe care i le confiscaseră vameșii ultima dată cînd se întorcea din Occident. — Răzbunarea e o cauză nobilă, e de acord domnul Președinte, dar necesită puțină răbdare, încearcă iar să-l liniștească. — Mi-au înhățat și pașaportul, n-o să ma pupi străinătate șmecherașule, mi-au trîntit-o în față, de-atunci i-am luat pe toți în colimator, trebuie s-o știți și pe asta, completează Monte Cristo. — Mare pagubă, i-o taie scurt Sena, o să-ți faci unul nou, o s-o
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
oră vor fi împreună. Să nu mai piardă timpul, să înceapă să-și facă bagajele și să încerce să-și ia doar strictul necesar. V-ați făcut treaba perfect, dacă asta așteptați să auziți, se hotărăște domnul Președinte să-i pupe-n fund, dîndu-și seama cît de delicată este situația. N-au murit decît cîțiva proști care nu erau de-ai noștri, dar se mai întîmplă, ce Revoluție ar mai fi fost dacă nu existau și cîteva victime pe ici, pe
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
în cap pe toate boarfele alea, încercă Timișoara să-i reproșeze, dacă odată și-odată o să afle Milițică de la cine a plecat totul, să știi că ăla ești. Din partea asta eu dorm liniștit, spuse Poștășică, n-are decît să mă pupe-n fund, trebuia să și dea seama singur că n-o să-i meargă la infinit cu nevastă-sa. Nu mai ține să faci pe eroul pe două fronturi deodată. Să fii și familist, și om de afaceri în același timp
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Primăriei, netezindu-și cutele fustei care-i venea pînă sub genunchi. Cît de bine arată pe tocuri, își spuse privindu-i pantofii de la distanță, iuțindu-și pașii, făcîndu-i semne cu mîna prin aer ca să-i atragă atenția. Se îmbrățișară, se pupară pe obraji, de cînd nu se mai văzuseră? Un an? Aproape doi? Chiar că nu mai conta. Ce bine că se gîndise să pună mîna pe telefon, să sune, să fixeze o întîlnire. Se scuză că nu o făcuse mai
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
ăia care abia așteptau motivul să linșeze pe cineva? — Frumoasă încercare, zice Roja zîmbind pe sub mustață, dacă ai impresia că printre nenorociții ăia s-a aflat vreun revoluționar adevărat, să mi dai numele lui ca să-l găsesc și să-l pup în cur. În condițiile în care eram păziți de un cordon de derbedei, ca Sena și toți ceilalți care aveau la piept stații de emisie-recepție să poată comunica nestingheriți cu centrul. Dacă spuneți că n-au fost revoluționari adevărați pe
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
deget pe ele - a răspuns învățătorul privirii întrebătoare a lui Costăchel. Între timp, au ajuns și Măriuca cu ceilalți. Învățătorul și-a luat bastonul de după ușă și, sprijinindu-se de brațul lui Costăchel, au pornit spre poartă. Ia să-l pup pe Tăchel, că tare-i frumos - a grăit învățătoarea. Măi, da’ mândri mai suntem noi astăzi! a apreciat bătrânul învățător. Dar nu mi-i rușine nici cu mămicile lor. Uite-te la ele cât îs de emoționate și ce bujori
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]